vrijdag 17 september 2010

gastcolumn landschip: stomme soort van triest

stomme soort van triest



vanmorgen kreeg mijn vader

bezoek van de man met de zeis

‘t deed geen pijn en

‘t maakte geen geluid

gewoon ploef licht uit



ik hield niet van hem

hij was nooit leuk

nooit lief nooit iets

van wat een vader

zou kunnen zijn

ik mis hem niet

ik voel het niet

ik had alleen wel medelijden

met zijn onnoemelijke leed

en dat is nu eindelijk voorbij



het enige wat ik echt mis

is zijn gemiste kans

en daarmee ook de mijne

wat een heel erg stomme soort

van toch wel triest is




Gepost in Losse woorden, zonder hoofdletters (autist met rode paprika en courgette)
Uncategorized door landschip op 16/09/2010

Dit nietverdriet werd met toestemming van landschip overgenomen van zijn blog: http://landschip.wordpress.com/ 
 
omdat het zo'n herkenbaar  stomme soort verdriet is.
 
Gavi Mensch
Maastricht 16-9-2010
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten