.
Levenslang.
Hij zat daar maar met zijn ellebogen op zijn knieën en zijn hoofd in zijn handen. En onafgebroken keek hij naar haar, ze sliep! Hij bedacht hoe bezeten hij van haar was, hoe het kneep in zijn binnenste, hoe dicht de tranen bij het randje kwamen. Hij keek naar haar, naar de veranderende uitdrukkingen die haar dromen teweeg brachten. Soms een kreunend geluidje. Een halve draai en weer terug, benen opgetrokken in het dekbed gedraaid. Een stukje blote schouder, rond en aaibaar; hij duwde zijn hoofd steviger in zijn handpalmen, aanraken kon niet, hij mocht haar niet wakker maken. Nu was ze van hem, helemaal.
Hij volgde met zijn ogen de lijnen van haar gezicht, levenslijnen: lachrimpels en markeringen van een hard leven. Een kusbare mond, volle lippen. Hij likte de zijne even, als ter voorbereiding op een heerlijke kus.
God wat miste hij dat. Zo'n kus als ze hem wel eens plagerig beloofd had, teder, met zijn hoofd tussen haar kleine handen, met vochtige lippen, zacht en stevig tegelijk.
Weer kneep zijn maag samen en een traan gleed over zijn verweerde wang. Een lang en gelukkig leven, hij had nooit begrepen wat dat betekende tot op dit moment.
Hij had destijds een keuze gemaakt en hield zich aan het tijdsbestek van die afspraak: lang! Natuurlijk was hij wel eens verliefd geweest, hij had zelfs op punt gestaan om te scheiden, maar de afspraak en de gevolgen hadden hem daarvan weerhouden. Scheiden doet lijden, weer terug naar af?
Hij keek weer naar het bed.
Wat betekent lang als je al zo lang geen liefdevolle armen om je heen hebt gehad, al zo lang niet meer gevreeën hebt, niet gekust, geen spanning, geen ontlading? Lang wordt dan levenslang.
Hij verlangde ernaar om gewoon zijn vingers langs de contouren van haar mond te laten gaan, langs haar hals te laten glijden, naar beneden, naar de inzet van haar borsten, het geultje, smal, een schaduw. Haar borsten vol en nog steeds rond voor zover hij het kon zien.
Zijn mond was droog op die ene traan na die hij met zijn tong had opgevangen.
Even deed hij zijn ogen dicht. Beelden projecteerden zich op zijn netvlies. Hij was na zijn ziekte niet meer in staat geweest om een erectie te krijgen. Of had hij er geen lust genoeg voor? Kon hij geen uitdaging meer vinden in het grote bed, thuis? Hij schudde zijn hoofd. Dat was al heel lang geleden. Maar nu, deze vrouw? Hoe zou het leven met haar zijn, de rest van zijn leven? Zou het mogelijk zijn om wel met haar te vrijen, plagerig, langzaam, met handen en monden? Teder en vrolijk, zoals hij dat ooit gedroomd had. Met vuur en passie en een lach?
Hij schrok van de beweging tussen zijn benen. Met opengesperde ogen keek hij naar het bed. Daar lag waarschijnlijk de laatste kans op een gelukkig leven; haar lieve gezicht met een glimlach rond de lippen, wist zij van zijn twijfels, zijn verlangen, zijn misère?
Als hij nu achter haar zou kruipen, heel stilletjes en haar in zijn armen zou nemen en haar zou wekken met een kus, zou zij dan het schrikbeeld van levenslang nog kunnen veranderen?
Hij keek naar haar, zij sliep.
©Ana W. All rights reserved 2011
Eerder gepubliceerd in WCKD magazine februari 2011
1 opmerking:
Mijn hemel, ik bedenk me net dat dit helemaal het fantasieverhaal zou kunnen zijn van mijn stalker, die alsmaar mooie sterke vrouwen uitzoekt en ze dan neersabelt op het internet. Van Ana begrijp ik dat het een waar gebeurd verhaal is. Maar natuurlijk zijn oude getrouwde mannen als mijn stalker uit op relaties die ze nog niet voor 5 % kunnen onderhouden. Veel heeft ie geschreven over zijn eerste slachtoffers, jaren geleden. Daar had ie platonische relaties mee. Nu is hij een psychiatrische patiënt, obsessief, narcistisch, pathologisch leugenaar en projecterend. Uiteindelijk krijgt ie levenslang. Helaas de trouwe echtgenote ook. Verschrikkelijk.
Een reactie posten