donderdag 27 september 2012

zwartwit



.

Mijn dochtertje had een hartsvriendinnetje op het kinderdagverblijf, Jessica, die met frequentie bij ons logeerde of mijn dochter bij haar. 
Op een dag vroeg mijn moeder hoe ze dan sliep bij Jessica thuis en mijn dochter legde dan trots uit dat Jessica een stapelbed had.

Met dat gegeven fabriceerde mijn moeder een bar slechte tekening van een stapelbed waarin twee kinderen lagen.

Mijn dochter keek ernaar en schoof het gekrabbel van haar oma geïrriteerd weg. "Oma, waarom heb in Jessica's gezicht gekrast", vroeg ze boos. Mijn moeder zei dat het was om het gezicht van Jessica zwart te maken. 
Ik keek mijn moeder aan en vroeg wat ze bedoelde."Nou Jessica's is toch zwart?" zei ze verbaasd.
Mijn dochter werd boos en riep dat Jessica helemaal niet zwart was en stommelde naar haar kamer.

Ik heb mijn moeder bedankt voor het lesje in rassenbewustheid, heel begrijpelijk als dochter van een verzetsvrouw. Mijn moeder haalde haar schouders op en vertrok boos. Mijn moeder was geen licht in de duisternis, had een tunnelvisie en las de Telegraaf.

Toen ik vanmorgen in de Volkskrant het artikel 'De naakte noirheid '( prachtige titel overigens) las, schoot me dit gebeuren te binnen.
Ik heb de film Intouchables twee keer gezien en pas bij het lezen van het artikel dat als ondertitel heeft: 'Analyse Racisme in de film Intouchables' realiseerde ik mij dat dit soort analyses racisme in de hand werken.
Ik had Driss tot nu toe gezien als een jongen uit een arm gezin die het zat was om arm te zijn en door zijn ingebakken zorgzaamheid met vreselijk veel humor en zelfs liefdevol de taak van verpleger van de lastige Philippe op zich neemt.


Net zoals de tekening van mijn moeder heeft ook dit artikel mij gewezen op de aanwezigheid van mensen die denken dat ze mij en ons moeten duidelijk maken dat zij een wezenlijk verschil zien tussen zwart en wit.
Ik zie dat simpelweg niet, mijn mensen hebben geen kleuren.

Ik word me wel steeds bewuster van het feit dat (waarschijnlijk niet altijd kwaadaardige) racisten door dat zwartwit denken gedoemd zijn tot een grijs en vlak leven. 








©Gavi Mensch
Nederland BV, 27-9-2012   


.

5 opmerkingen:

RvD cycling team zei

Heel leuk stukje! Is dat van die tekening echt joh? Mijn hippocampus was blijkbaar onderontwikkeld nog op die leeftijd...

Snel eens untouchables huren... (ja, wij huren nog, bij onze videotheek...ja die bestaat nog...)

x

Nanos zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei

Reactie van Nanos: 27 september 2012 21:13 (origineel per ongeluk verwijderd

Iemand is lang en dun of klein en dun, of klein en dik, iemand heeft blond haar of rood haar of zwart, een donkere huid of een lichte huid. Natuurlijk zie je allerlei verschillen. Maar dat zien is geen waardeoordeel. Ik zou ook niet weten waarom je dat niet zou mogen zien. De tekening gaf weer wat je ziet en daar is volgens mij niets mis mee, zolang er geen oordeel aan vast zit.

Gavi Mensch zei

Ik ben bang dat je het artikel niet gelezen hebt in de Volkskrant en ook de film niet gezien. Het waardeoordeel komt dus van mensen die zich superieur voelen maar het zeker niet zijn.

Nanos zei

Nee, ik heb het alleen over de tekening van je moeder en de reactie van je dochter toen. Het signaleren van uiterlijke kenmerken en het noemen daarvan houdt op zich geen waardeoordeel in. Dat is volgens mij precies wat jij ook wilt zeggen.

Ik heb de film niet gezien, inmiddels heb ik wel het artikel gelezen. En nu vraag ik me af, als die Driss een blanke was geweest, DE definitie van een volkse blanke uit een straatarme buitenwijk, een spontane 'tokkie' met een hart van goud, hoe zou het dan voor die mensen die al snel racisme en discriminatie zien zijn om die film te zien? Zou er dan iets van dat soort ideeën, ideeën van racisme en/of discriminatie, bij hen opkomen? Zit verschil voor hen alleen in KLEURverschil, terwijl kleurverschil juist het enige is wat er niet toe doet, omdat het alleen maar buitenkant is?

Een reactie posten