zondag 3 maart 2013

Gastcolumn Jacob Java: Dat nooit weer...of?

.


Er is iets geks gaande, niet alleen iets geks, ook iets weerzinwekkends.
Gedurende de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog was er nog een beetje eensgezindheid in Nederland. Het grootste deel van de landgenoten zat de schrik goed in de benen. Velen hadden aan den lijve ondervonden welke gevolgen rassenhaat had gehad. Het ging niet eens om rassenhaat. Je kunt homoseksuelen, zigeuners, verstandelijk gehandicapten, politieke tegenstanders en Joden toch moeilijk als ras beschouwen. Het ging om doodgewone platte haat, om verachting, om aangeprate afkeer die volledig uit de hand liep.
Er was destijds iets geks gaande. Het ging niet zo goed met de mensen, het ging niet zo goed met de economie en er was grote armoede en werkloosheid. Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Iemand moest de schuld krijgen, wel zo makkelijk. Dat schijnt een beetje in de natuur van de mens te zitten. Pech, ongeluk of ziekte, allemaal mooi en aardig, maar toch wel het fijnst als daar iemand schuld aan draagt, dat verhaal gehaald kan worden, dat desnoods wraak genomen kan worden. Nederland is inmiddels een claimparadijs geworden. Dondert niet wat of hoe, maar geclaimd zal er worden. De claimindustrie is eindeloos groot en machtig.
Ik kan dat wel gek vinden, maar zo langzamerhand ben ik lid van een kleine minderheid. De meerderheid vindt dat helemaal niet gek, neen, de meerderheid vindt dat volkomen normaal. Tegenslag veroorzaakt woede en haat en dat is een mechanisme dat zich sinds mensenheugenis herhaalt; als een perpetuum mobile. Het is niet te stoppen, het zijn krachten die buiten ons liggen die dit geks veroorzaken en in stand houden, we kunnen er niets aan doen, het is een vaststaand gegeven, we doen het ermee en we buiten het uit als het ons uitkomt.
De schuldigen zijn altijd onderdeel van een zo goed als weerloze minderheid. Dat is logisch. Niemand haalt het in zijn hoofd om zijn falen te verhalen op het Israëlische Leger om maar iets te noemen. In het klein kies je ook geen kickbokser als schuldige uit, of een Hell’s Angel. Een vrouw met een hoofddoek, een man in een jurk, een armoedzaaier, een bejaarde of een zieke, dat zijn “waardige” tegenstanders, die dienen tot niets en zijn sowieso volstrekt nutteloos. Ik vind dat gek, maar zoals gezegd, ik behoor tot een minderheid.
Geschiedenis is niet om van te leren, geschiedenis is om op te schrijven, uit het hoofd te leren en om examen in te doen. Geschiedenis is suf, alles behalve spannend en je brood ermee verdienen is welhaast onmogelijk. Er is geen vraag naar geschiedenis. Waarom ook. We maken onze eigen geschiedenis wel, want dat is onze grootste hobby, het uitvinden van het wiel.
Tijdens het bewind van de Nazi’s liep dat behoorlijk uit de hand. Tot op de dag van vandaag worden nieuw ontdekte gruwelen gemeld en tot op de dag van vandaag zegt de meerderheid: “Dat nooit weer”.
Op hetzelfde moment, vandaag, gisteren, morgen, iedere minuut van elke dag, gebeurt het weer. Soms openlijk, maar dan ver weg, ver van het bed, maar erg vaak gebeurt het ook bedekt, een beetje gluiperig, met streken en listen.
Zo steekt er momenteel een stroming de kop op, die het heel erg correct vindt amateur-genetica los te laten op het gedrag van mensen en hun cultuur. Zo is het discriminerende gedachtegoed van de wildersbeweging gangbaar en geaccepteerd geworden. Zo is er een PvdA-minister die graag wil registreren naar afkomst, zo is er een PvdA-kamerlid, dat er niet voor terugdeinst minderheden bestraffend toe te spreken en in de hoek te zetten.
Scheiding op basis van ooitlanden van herkomst, religie en cultuur is volledig geaccepteerd. Hieruit mogen wij concluderen dat er verschillende soorten mensen zijn. Net als bij honden. Een Labrador is altijd lief voor kinderen en een Bulterriër is levensgevaarlijk. Honden kun je fokken op karakter, dus dat doen mensen ook. Als je een klein beetje je best doet fok je met gemak een moordenaar, een kunstschilder of een voetballer. Als we de scheidingsdenkers moeten geloven zijn mensen daar bewust mee bezig, het fokken van prototypen.
Afgeven op minderheden is van alle tijden, we kunnen dat niet voorkomen en als het door een kleine groep zwakzinnigen gebeurt is het niet zo erg gevaarlijk. Gevaarlijk wordt het pas wanneer een gerespecteerde politicus als Frits Bolkestein even een “probleem” gaat benoemen. Het integreren van immigranten was volgens Bolkestein een enorm probleem in Nederland. Jawel, het betrof wel leden van het menselijk ras, maar toch waren ze anders, anders dan wij dan toch zeker en dat moest snel veranderen anders ging het land volledig naar de kloten. Daarmee en op dat moment was alles wat in de Tweede Wereldoorlog had plaatsgevonden aan misdaden tegen de menselijkheid opeens vergeten geschiedenis geworden. Dat nooit weer, maar een klein beginnetje moest geen probleem zijn, het ging immers om ons welbevinden, onze veiligheid en niet te vergeten, onze welvaart.
De door Bolkestein ingezette trend bleek in de loop der jaren niet te stoppen. Het werd erger, geaccepteerder en inmiddels is het bon ton van de bovenste plank. Kritiek wordt nauwelijks geaccepteerd. Journalisten buitelen over elkaar heen om racisten in opleiding een podium te verstrekken. Het maakt daarbij geen bal uit of de waarheid, de feiten geweld aangedaan moeten worden. Integendeel, hoe gekker hoe mooier, alles voor de schijnwerper waarvan de lichtbundel inmiddels veel te smal is om iedere gek zichtbaar te maken. Dringen geblazen, schouderduwtjes, elleboogstoten, vuistslagen en desnoods wapengekletter, als je maar in het licht staat.
Ik vind dat gek, maar kennelijk ben ik een van de weinigen die daar zo over denkt. Omdat ik daar zo over denk ervaar ik de jaarlijkse Dodenherdenking elk jaar meer als een walgelijke hypocriete vertoning en word ik met het jaar cynischer. “Dat nooit weer”, maar wat “dat” eigenlijk was weten nog maar weinigen en dat is niet alleen te wijten aan het waardeloze geschiedenisonderwijs, dat is te wijten aan de media en de politici die verstoken van elk moreel besef het discriminatoire vuur dagelijks opstoken. Als ik last heb van optimistische, onbezorgde vrolijkheid werken de reacties onder de artikelen prima als depressiva en dat is veel goedkoper dan drank en pillen. Wat medelanders tegenwoordig ongestraft durven zeggen en schrijven grenst aan het onwaarschijnlijke. Vrije meningsuiting mensen, groter goed is er niet. Het is gratis en er zijn podia genoeg. Hoppa, schelden maar, ongehinderd door fatsoen of enig historisch besef.
Er is iets geks aan de hand. Er zijn Nederlanders die geloven dat de ene mens minder is dan de andere mens. Er zijn Nederlanders die op grond van een toevallige speling van de natuur in Nederland geboren zijn en die werkelijk menen dat alles binnen de dijken volgens hun normen en waarden moet verlopen, zonder te weten waar die normen en waarden eigenlijk vandaan komen. Als er een Schepper is, hetgeen ik ernstig betwijfel, kan hij of zij dat nooit zo bedoeld hebben, dat bestaat niet, tenzij die Schepper een fascistoïde racist was of is. Dan kan het.
Ik zou graag zien dat het “debat” gebaseerd op geboortegrond, religie, geaardheid of geslacht onmiddellijk stopt. Ik wil dat het algemene uitgangspunt gelijkheid is. Mijn wil is geen wet, het is een wens.
Enfin, ik ben wel duidelijk denk ik, meer zeg ik er niet over. Voor ik het weet word ik door een of andere gerespecteerde journalist of columnist voor antisemiet uitgemaakt en dan heb ik natuurlijk geen enkel recht van spreken meer. Want als het zo uitkomt, als er voordeel mee behaald kan worden, dat is die Tweede Wereldoorlog opeens weer heel erg belangrijk, dan roepen de dames en heren van de media en politiek heel hard: “Dat nooit weer!”
"Jacob Java"
3-3-2013


Overgenomen met toestemming
@JacobJava op Twitter
Eerder verschenen op http://www.dewaarheid.nu



GaviMensch
NederlandBV, 3-3-2013


.

2 opmerkingen:

Rein zei

Ja, ik vind het ook vreselijk dat de islam zo racistisch is.

Gavi Mensch zei

Toch jammer dat je nog niet inhoudelijk hebt leren lezen. Succes met je eerste schooldag!

Een reactie posten