Geen schrijversblok maar een overdaad aan geschriften

.

De maanden december en januari verzoop ik in de geschriften. De kranten, columns en blogs, de sociale media gingen allemaal over vrede op aarde en hoe wreed die andere mensen wel niet zijn. Ik had daar niets meer aan toe te voegen.

Mijn kleine kring was vol van andere zaken. Het herdenken van een overleden kleindochter, het nieuws over een nieuw kleinkind in de maak, het herseninfarct van een goede vriend die te ver weg woont om hem te omarmen en moed in te spreken. Het kind van mijn vriendin met kanker, een andere vriendin die genezen is. Onze gezamenlijke winterdepressies en onze gezamenlijke kracht om daar ook weer zonder kleerscheuren uit te komen. En de geldduivels.

Ik hoefde niet te schrijven over haat en vrede, ik kon het zelfs niet meer lezen, ik werd en word er moe van. Veel geschreeuw en weinig wol. Alles was al beschreven, over alles was zogenaamd gediscussieerd. Veel foto's werden hergebruikt, wreedheden uit andere jaren werden gebruikt om de overdaad aan leugens en lobby's een gezicht te geven.

Het nieuwe jaar is weer begonnen met leugens en doden, met moorden en verkrachtingen, met loze beloftes en gemene graaiers. Ik heb daar niets meer over te zeggen, ik kan er niets meer over schrijven zonder te vloeken en grof te worden.

Dit is voor mij een revolutionair jaar aan het worden.

Geld is gelukkig geen moer meer waard, dat is al een goed begin. Dan hoeft er ook niet meer gestolen te worden. Van mij mag het worden afgeschaft, net zoals de overkoepelende ambtelijke molens. Het wordt tijd voor kleine gemeenschappen, met een circulaire economie en onderlinge uitwisselingen van diensten. Het wordt tijd voor een basis salaris om de vaste lasten van te betalen, waarbij ik dan ook zou willen opmerken dat vaste lasten ook zouden kunnen verdwijnen, dan is het basissalaris niet meer nodig. Woongemeenschappen, noem ze commons, met een bepaald doel voor ogen, met een bepaalde sociale vormgeving, zonder wurgende hypotheken, met gezonde moestuinen in plaats van gemeente plantsoenen.

Zelfrijdende auto's buiten de bebouwde kom, tussen 16 en 18 u zijn de straten gesloten voor alle verkeer, dan moeten kinderen buiten spelen. Geen werktijden van 9 tot 5, geen woensdagopening of zondagsluiting.

Ik noem zo maar wat, iedereen is ingedut; het wordt tijd om de rotondes te beplanten met fruitbomen en de straten vol te zetten met bankjes, plantenbakken, eucalyptus struiken en openbare toiletten.

Het wordt tijd dat iedereen stopt met ja knikken en nee schudden. Er moet ja geschud worden op alle goede voorstellen en er moeten spijkers met koppen gelagen worden. Tegen de politiek en de ambtenaren, tegen de oorlogszuchtigen en de menschenhaters knikken we nee.

Elke leefgemeenschap is verantwoordelijk voor de eigen omgeving, voor de eigen beslissingen, er is een roulerend 'leiderschap', er zijn experts die tegelijkertijd lesgevers zijn.

Het land is van niemand, grenzen zijn larie evenals de verdeling van de zeeën en het luchtruim.

Ik ben deze rottige mannetjeswereld spoegzat, ik wil dit geknoei niet achterlaten voor mijn kleinkinderen. Wie gelooft in goden mag dat doen zonder anderen daarmee lastig te vallen. Dat geldt ook voor wie gelooft in geld, macht, Doornroosjes en spoken, voor wie gelooft in heksen en filantropen, voor wie gelooft in politici en bestuurders. Het mag allemaal. Maar houdt het voor je, laat een ieder zijn eigen denkbeelden ontwikkelen zonder hen te laten brainwashen door supergelovers.

Ik heb besloten dat ik in mijn kleine sociale kring genoeg kan doen voor iedereen en iedereen genoeg kan doen voor mij. En dat heeft niets te maken met een dwaze participatiewet van bijzonder onbegaafde politici. Er bestaan geen 10 jarige mantelzorgers meer, 10 jarigen zitten op school en spelen buiten, sporten en doen aan schaken. Er bestaan ook geen ongezonde cateringprakjes meer. Iedereen kookt voor 2+2, voor 3+1, de boodschappen voor eten worden gezamenlijk gedaan en betaald, de moestuin opbrengsten worden verdeeld.

Op kleine schaal gebeurt dit al in mijn kringetje. Mijn dochter krijgt groente uit de tuin van de buren, die deelt ze met mij en ik kook mee voor twee van mijn (ex) patiënten.

De hoofdmantelzorger van een van hen, repareert indien nodig mijn fiets. Ik ga af en toe kijken hoe het gaat met mijn veel te jonge moederbuurmeisje, haar vader brengt hout mee voor mij om op te schilderen. Ik rijd zelden alleen op grote afstanden en deel de kosten met mijn meerijders, snel, leerzaam en goedkoop en voor de deur afgezet.

Steeds meer initiatieven ontplooien zich, weggeef- en kringloopwinkels, ruilbeurzen, vlooien- en tweedehands kledingmarkten. Aanschuif- en mee-eet restaurantjes. Lessen in ruil voor lessen. Oppas in ruil voor oppas. Vakantie door huizenruil. Slecht voor de business, goed voor de verdeling van mogelijkheden voor iedereen.

Er gebeurt al heel veel zonder geld, je kunt er alleen nooit iets over zeggen want de overheid wil overal korten en heffen. Maar vandaag of morgen is die ondergrondse beweging zo groot dat alleen die 1% stinkend rijken nog geld hebben, waar ze dan niet veel meer mee kunnen. Zomaar waardeloos uit de lucht gegrepen geld bijdrukken….het is het lachertje van de eeuw, Monopolie spelen in plaats van Olympische, hoe verzinnen ze het.

Door het overbrengen van kennis van specialist op leek wordt de wetenschap verbreidt, komt het onderwijs op een hoger niveau en kan iedereen deelnemen aan de maatschappij, daar zorgt de commons voor, samen doen en samen denken.

Deze start krijgt nog een positief vervolg, dat weet ik zeker.

Leven heeft niets te maken met haat of godsdiensten maar met persoonlijke inzet en de voldoening die je eruit haalt. Ga iets doen wat je leuk vindt en maak er je werk van of omgekeerd, maak van je werk iets leuks. Wees een rebel en stimuleer anderen ook om te rebelleren. Accepteer niets klakkeloos, denk zelf, informeer je of doe het samen met anderen, in overleg.

Denk zelf, daar heb je die hersens voor. Denken heeft niets te maken met hoge of lage IQ's maar met de wil om te leren, op elk niveau. Iedereen kan iets bedenken, al is het maar de te verbouwen groenten in het plantsoen.

Ik ben op zoek naar een plek voor mijn en onze huisjes, vriendelijk en met groene energie, met veel groen en een 'verbod' op grijs en zwart. Een ieder een huisje in de eigen stijl

, naar vermogen, naar noodzaak.

En wil je appelmoes eten dan plant je gewoon een appelboom.

Zo simpel is het.

©Gavi Mensch

Uit mijn dagboek: Binnenstebuiten.

Januari 2015

Why is a sleeping child in the hands of beggars

Have you ever wondered why a sleeping child is in the hands of beggars?…???

Just read this story on the Internet, but I have know about 'borrowing children' since I first went to live in Spain; the only difference is that those babies were never asleep.

I put this on my blog because we all can do something about this dangerous problem: warn the police if you don't trust the situation!

Thís story is to weird for words…

This is an article I came across months ago. We are not sure of the author. However we’ve checked the authenticity of this with our followers in Bangkok and Cambodia. Surprisingly this seems to be true and their request is only to offer beggars with food and water and not money. Any hlp you can do in terms of their needs are just fine. But make sure you do not hand over big bills that will keep the begging industry going. You should be wise enough to know whom to help and how to help. Make your decision based on the situation and knowing it well enough.

”Near the metro station sits a woman of uncertain age. Women’s hair is confused and dirty, her head bowed in grief.

The woman sits on the dirty floor and next to her lies a bag. In that bag people throw money. On the hands of a woman, asleep, is a two year old baby. He’s in a dirty hat and dirty clothes.

“Madonna with baby” – numerous passers-by will donate money. The people of our kind- we always feel sorry for less fortunate. We are ready to give unfortunate people the last shirt, the last penny out of your pocket and never think another issue. Helping, seems like. “Good job done”…

I walked past a beggar for a month. Did not give any money, as I knew that this is a gang operated scam and money collected by the beggar will be given to whoever controls beggars in the area. Those people own numerous luxury properties and cars. Oh and beggar also gets something, of course “ A bottle of vodka in the evening and a döner kebab”. A month later, walking past the beggars, as shock, it suddenly hit me….

I’m staying at a busy crossing, stared at the baby, dressed as always- dirty track suit. I realized that it seemed “wrong”, finding a child in a dirty underground station from morning to evening. The baby slept. Never sobbed or screamed, always asleep, burying his face in the knee of a woman who was his MUM.

Do any of you, dear readers, have children? Remember how often they slept at the age of 1-2-3 years? Hour two, maximum three (not consecutive) afternoon nap, and again – movement. For the whole month, every day of my walking in the underground, I’ve never seen a child awake! I looked at the tiny little man, with his face buried in the knee of his mother, then at the beggar, and my suspicion was gradually formed. – Why he sleeps all the time? I asked, staring at the baby.

The beggar pretended not to hear me. She lowered her eyes and hid her face in the collar of her shabby jacket. I repeated the question. The woman again looked up. She looked somewhere behind my back, tired with utter irritation. Her look was similar to the creatures from a different planet. – F *** off … her lips murmured. 

-Why is he asleep?! I almost cried …

Behind me someone put his hand on my shoulder. I looked back. A some old man was looking at me disapprovingly:

– What do you want from her? Can’t you see how hard she’s got it in her life… Eh …
He gets some coins from his pocket and throws them in the beggar’s bag.

Beggar made a hand wave of a cross, portraying the face of humility and universal grief. The guy removed his hand from my shoulder and strolled out of the underground station. I bet, at home, he will tell how he defended poor, distraught woman from a soulless man in a tube station.

Next day I called a friend. It was a funny man with eyes like olives Romanian nationality. He only managed to complete three and a half years of education. The complete lack of education does not prevent him from moving around the City streets on very expensive foreign cars and live in a “small” house with countless number of windows and balconies. From my friend I managed to find out that this business, despite the apparent spontaneity, clearly organized. Its supervised by begging organized crime rings. The children used are in “rent” from families of alcoholics, or simply stolen.

I needed to get the answer to the question – why is the baby sleeping? 

And I received it. My friend Gypsy said the phrase, completely ordinary with calm voice that twisted me in shock, just like he was talking about weather report: -They are on heroin, or vodka …

I was dumbfounded. “Who is on heroin? Whom – under vodka?! ” He answered -The Child, so he doesn’t scream. The women will be sitting whole day with him, imagine how he might get bored?

In order to make the baby slept the whole day, it pumped up with vodka or drugs. Of course, children’s bodies are not able to cope with such a shock. And children often die. The most terrible thing – sometimes children die during the “working day”. And imaginary mother must hold another dead child on her hands until the evening. These are the rules. And the by passers-by will throw some money in the bag, and believe that they are moral. Helping “mother alone” …

The next day I was walking near the same underground station. I stocked up journalistic identity, and was ready for a serious conversation. But the conversation didn’t work out. But turned out the following … 

A woman was sitting on the floor and in her hands she was holding a child. I asked her a question about the documents on the child, and, most importantly, where was yesterday’s kid, which she simply ignored. 

My questions were not ignored by passers-by. I was told that I was out of my mind screaming at poor beggar with a child. All in all, I was escorted out of the tube station in disgrace. One thing remained was to call the police. When police arrived, beggar with the baby disappeared. I stood with a full sense of – “I’m trying to fight windmills”.

When you see in the subway, on the street whether women with children, begging, think before your hand climb for money. Think about that, if it wasn’t for your hundreds of thousands of handouts, the business like this would have died. The business would die and not the children-inflated with vodka or drugs. Do not look at the sleeping child with affection. See horror… Since you’re reading this article, you know now- why the child is sleeping in beggars hands.

P.S.
If you copy this article, your friends will read it too.
And when you decide again to open your wallet to throw a coin to a beggar, remember that this charity could cost another child’s life.”

©Author unknown.

©Gavi Mensch

Nederland BV 22-1-2015

.