zondag 8 oktober 2017

100 jaar Koos van Donkelaar.




100 jaar Koos van Donkelaar.


7-10-1917
Jacobus, Koos, Coco.
7-10-2017.



Een humorvolle hardwerkende lieve lastpost die vaak ziek was maar zich nooit liet weerhouden om te doen wat hij moest en wilde. Hij kon alles. Hij was technisch en creatief, een kunstenaar met een familiebedrijf. Hij fotografeerde en produceerde het luxe reclamemateriaal voor zijn bedrijf, was hofleverancier en leek nooit een sluitingstijd te hebben voor de winkel.
100 jaar zou hij vandaag geworden zijn.

Op de steen van zijn nis stond "Hij was een bijzonder mens".

En hij zou het bijzonder gevonden hebben; deze tijd, zijn 4 kleinkinderen, zijn 7 achterkleinkinderen, de wetenschap en de techniek..
De steen hebben, na het ruimen van de nis, laten zinken in zijn geliefde Biesbosch.
Voor mij hij is altijd een bijzonder mens gebleven.

Hij was de motor van ons gezin, de strenge vader die geen tegenspraak duldde. De zakenman die eerlijk zaken deed en geliefd was bij leveranciers en klanten en die nooit geld over de balk gooide. Een vriend voor zijn vrienden.
De man die zijn belasting op tijd betaalde en alle bonnetjes kon verantwoorden aan de belastinginspecteur


Maar ook de man die zich op liet maken door zijn kleindochter, die zwarte humor had tot op zijn sterfbed.
Hij reed 2 dagen lang door Europa met zijn gezin om op vakantie te gaan in Spanje en weer 2 dagen terug 3 weken later.

Hij overleefde TBC,het afbranden van het familiebedrijf door een duitse brandbom. Het bedrijf bouwde hij weer op, zijn slechte longen (hij had slechts 1long en 1/3 van de andere) en dat droeg hij met zich mee zonder al te veel te klagen. Hij deed zen-zen op maandagen op zijn bootje in de Biesbosch. Daar las hij en creƫerde nieuwe ideeen. Hij kende de Biesbosch op zijn duimpje en leerde mij, zijn enige dochter dat vaartuig laveren door de kreken,

Hij was voor mij een onrustige, drukke, grappige, liefhebbende, wijze vader die me veel leerde en waar ik veel van hield, van hou....

Hij is er nog steeds.






© Eveline van Donkelaar
7-10-2017







.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten