Aso's van New Kids hebben succes.

.
Ik was eerst al gestruikeld eerst over een tweet van een moeder wiens 8 jarige kind helemaal weg was van New Kids. En dan het stukje in de Volkskrant: ik kan er niet om lachen terwijl ik toch een redelijk gevoel voor humor heb. Ik zie de onderkant van de maatschappij verheven worden tot iets bijzonders en iets leuks. Zoals dat ook gaat met die blonde Greet.  Voor echte humor heb ik stand-up comedians en cabaretiers, Toon van Driel's stamgasten, Adriaan Soeterbroek, KrewinkelKrijst en vele andere cartoonisten en natuurlijk Wikileaks, vooral dat laatste vind ik getuigen van een gezonde dosis humor, verfijnd tot op het politieke bot.

New Kids doet me denken aan de jongetjes die vroeger naar een speciale school gingen en daarna na het internaat. Ze woonden in de straat achter de mijne, je kon maar beter vriendjes met hen blijven en meer dan eens offerde ik mijn eerste knikkers op om dat te bereiken. Mijn eerste knikkers waren dan ook nooit de mooiste, stuiters nam ik niet mee in het begin. Later zijn ze allemaal naar een kostschool gegaan, toen begreep ik dat nog niet. Ik wilde ook wel naar een kostschool, met drie treiterbroers leek dat een goede optie om van hen af te komen.

Jaren geleden kwam ik een van die jongetjes tegen (hij was toen over de 50), in de thuiszorg, in mijn geboortestad. Nog steeds het lange gepermanente haar, ogen die nooit meer verder uit elkaar waren gaan staan, één loensende, kunstgebit en tattoo's, oorbel en joggingpak. Grote gvd's en een redelijk vriendelijk goedemorgen er achteraan bij binnenkomst. Bij het voorstellen viel hij bijna van zijn stoel af. Veel op te halen herinneringen en ondertussen wassen en verbinden. De patiënt had een heftige leverontsteking, geïnfecteerde oude steekwonden en een probleem met het korte termijngeheugen, o.a. vanwege het XTC gebruik. Gelukkig deed nog een deel van zijn lange termijn register het en konden we uit onze vroege jeugd nog wat herkenningspunten vinden, langzaam, dat wel.

Ik heb niet kunnen achterhalen van wat er na de kostschool jaren is gebeurd, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Qua life-style zijn de aso's van New Kids niet anders dan de jongens waar ik mee knikkerde. Alles mocht bij hen thuis, ouders die shag draaiden voor de hele dag en vieux dronken bij het ontbijt. Veel friet met frikadellen, nooit andijvie met een klef sausje, haalden de uitkering op en klusten er bij, kinderen gingen wel of niet naar school en het enige dat de kostschool heeft bewerkstelligd is dat mijn oude knikkermaten hebben leren lezen en schrijven, al is het met mate.

Blij met het praatje was ie, enkele gêne had ie bij het douchen en aankleden, Geen kik bij het verbinden van de wonden. Als compensatie bewonderde ik de tattoo's, kinderlijk blij was ie. En jammer genoeg maar weinig humor mogelijk in het geheel. Want voor echte humor heb je een scherp functionerend brein nodig.

Koffie voor hem en mij gezet en ondertussen gepermanente haren gekamd en in de gel gezet..
En toen de koffie op was zei hij:
"Ik wis altèd al daje slimmer was as wij, nòit steuters bij de eeste knikkerpartèh, zo blijf ie altèd uit de piktiuur, ben nòh wel blèh daje ze nòit verspeeld heb."

Enfin, je begrijpt dat ik iets uitgelopen ben met de zorgminuten, die heb ik in eigen tijd ingehaald.

 
©Gavi Mensch
Nederland BV, 9-12-2010.
 
 
.