Ik moet er vaak aan denken als ik het woord Turkey lees. Na
zojuist de lading buitenlandse kranten te hebben doorgespit, moet ik ook nog
eens denken aan de 'stuffing'van de vogel.
Een land waar de vluchtelingen moeten werken zonder loon,
een land opgebouwd met geld van buiten Turkije, waar mensen naar toe gaan (
ondanks de vluchtelingen) om goedkoop vakantie te vieren.
Een land met een
rijke cultuur en zowel een trotse als een schaamteloze geschiedenis, met nu een
schaamteloze vrouwenhatende dictator aan de macht. Zo'n mannetje met een
waanzinnig paleis, gebouwd met gestolen geld van de Turkse mensen waarvan er
een veel te groot percentage van de inwoners laaggeletterd is en geen goede
medische zorg heeft.
Ik prijs me nog steeds gelukkig met mijn Turkse collega's en
kennissen, zelfs met mijn Turkse kapper die denkt dat hij ongegeneerd en zonder
tegengas Erdogan aanhanger kan zijn en schrikt van kritiek. Ik ben niet bang
van de schaar in zijn handen en grinnik om zijn napraterij. Eén vraag met
diepgang en hij valt door de mand. Knippen kost €15, nog steeds.
Mijn mensen van Turkse afkomst zijn verdeeld geraakt sinds
een jaar of wat en het spijt me dat ze hun saamhorigheid zijn verloren. De
staatsgreep kwam niet voort uit niets. De orthodoxe geloofsbeleving en
handelswijze van Erdogan & Co en het (aldus) afbrokkelen van de moderne
Turkse Staat waren hier de aanleiding voor. Mijn collega-verpleegkundige van
Turkse afkomst griezelt van Erdogan én van Gülen; zij is een fantastische
all-round verpleegkundige, haar man werkt bij een groot accountantskantoor. De
huistaken delen ze samen, jawel. Geen van tweeën hebben ze zin in een 'terug
naar de Middeleeuwen' niet voor henzelf, niet voor hun familieleden in Turkije.
De kinderen willen er niet eens op vakantie vanwege de geestelijke armoede. Dat
is de andere kant van het verhaal.
Maar de soms ook laaggeletterde landgenoten die in Nederland wonen?
De Nederlandse Staatsburgers? Wat weten ze en wat denken ze? Die zien veelal alleen de
Turkse propaganda op de Staatstelevisie.
Zouden ze beseffen dat Aboutaleb hen behoedt voor de verdere
narigheid die hen in en van Turkije te wachten staat? Want nu worden Gülen
aanhangers vermoord of opgesloten; hoe zal het gaan met familieleden van hen
die hier verdacht worden van het aanhangen van Gülen? Of die niet vóór Erdogan
zijn. En tegenstemmen in het Referendum? Wat is dat voor vreemde lange arm?
Erdogan is een opgefokte onruststoker die slecht omgaat met kritiek en mensenrechten en het sprookje van 'de nieuwe kleren van de keizer' nieuw leven
inblaast. Een narcist zoals Wilders op plaatselijk niveau of Le Pen, Trump en Kim Jung-un, om er maar snel wat te
noemen. Schreeuwers en/of vrouwenhaters, antisemieten, xenofoben, haatzaaiers, manipulators
en navelstaarders. Wat een griezelijke herseninhoud!!
Zo heeft Erdogan al beslist dat Nederlandse staatsburgers
met een Turkse achtergrond allemaal Turkse staatburgers zijn. Is die man nu zo
dom? Of denkt hij dat wij zijn domheid prijzen en hem napraten?
Heel vaak laat ik dit soort conflicten langs mij heen gaan.
Maar dit is te erg voor woorden. Voor deze keer steun ik de regering in de
maatregelen zie ze genomen heeft.
En Aboutaleb is een kei, die erger heeft
weten te voorkomen. Dreigen met sancties en Nederland een nazistaat noemen.
Een krijsende buitenlandse minister die al schreeuwend haar
gelijk probeert te halen en onder valse voorwendselen Nederland in komt ondanks
een verbod, liegende consuls en veel niet loyale Nederlanders van Turkse
afkomst die nu op video en foto staan, o.a. als stenengooiende oproerkraaiers.
Ik had ook graag gezien dat de regering ook Trump op de
vingers had getikt over zijn uitspraken over buitenlanders en vrouwen.
Maar ik voel me al een stuk beter met een regering die
binnenlandse politiek en buitenlandse politiek uit elkaar houdt.
Ik heb al genoeg aan de chaos hier, zonder inmenging van zo'n
fanatieke nationalist als Erdogan. Mensen die slecht kunnen omgaan met echte
democratie ( zoals bijvoorbeeld Denk) zullen meedobberen op de door
niet-democraten veroorzaakte korte golfslag, die van het type waar je zeeziek
en kotsmisselijk wordt.
Net zo misselijk als van een 'hatred-stuffed' Turkey.
Sommige mensen ontploffen over dingen waar een 'normale
persoon' nooit zo boos over zou zijn. Niet het boos worden op zich, maar boos
worden over zaken waar een normaal mens niet zo boos over zou worden, is een
duidelijke alarmbel dat de persoon niet normaal is! De narcist zoekt bewust
conflicten op. Zolang haar ego en eigen belang voorop staan, kan het goed gaan.
Op het moment dat haar imago op het spel staat, of nul aandacht krijgt, is het
gevolg: narcistische woede.
In een goede relatie proberen we bij een conflict tot een
oplossing of compromis te komen. Maar bij een narcist gebeurt precies het
omgekeerde.
Haar frustratie leidt niet tot onderhandelingen, maar tot
dreigementen en druk uitoefenen. Zij kan niet tegen frustratie. In de psyche
van de narcist is jouw weigering om toe te geven aan haar macht, een frustratie
die veel meer is dan zomaar een tegenslag. Zij komt er bijna niet overheen en
kan zich al helemaal niet aanpassen.
De angst / frustratie-connectie
Voor de narcist is manipulatie de enige manier om zich
veilig te voelen en de baas te zijn. Hoe zelfverzekerd hij ook lijkt, meestal
past hij het misbruik en de emotionele chantage toe vanuit een diep gevoel van
angst. Als jij gehoorzaamt zodra zij met haar vingers knipt, kan hij zich
machtig voelen. Doe je dat niet, raakt zij onherroepelijk gefrustreerd en volgt
er een woede-uitbarsting.
Verschillende maskers
Het zal ook maar zelden voorkomen, dat een narcist haar
woede op een normale manier oploopt of afkoelt zoals dat bij een normaal mens
gaat. Met andere woorden; in de nacht is zij nog vol woede en drama en de
volgende ochtend is er soms ineens geen vuiltje meer aan de lucht. Met haar
woede is zij uit op het zaaien van verwarring. Zij schakelt van het ene masker
over op het andere masker en doet alsof het niet gebeurd is. Zij is een en al
glimlach en zacht de volgende dag. Niemand zal nog geloven dat dit de razende
maniak is van de avond ervoor.
Wat veroorzaakt een narcistische woede?
Misschien ben je van mening dat het op de een of andere
manier jouw schuld is dat de narcist je zo behandelt. Je speurt in je hersenen,
naar wat je hebt gedaan om deze wrede behandeling te verdienen. Maar het gaat
nooit over jou. Wat je gedaan hebt, is weigeren om tegemoet te komen aan haar
onrealistische behoeften om haar onvoorwaardelijk te bevestigen.
Narcistische woede is een reactie op narcistische
verwonding. Narcistische woede is gebaseerd op angst en kan zelfs voortduren
nadat de dreiging is verdwenen. De woede is gericht op de persoon die haar dit
gevoel geeft, de woede is onsamenhangend en onrechtvaardig. Tijdens de woede
kan zij schreeuwen, feiten omdraaien en ongegronde beschuldigingen uiten.
'Out of the blue'
Er is nog een belangrijk verschil tussen normale woede en
narcistische woede. Wanneer een normaal persoon boos op je wordt, dan laat hij
je ook precies weten wat je deed, wat hem zo boos maakte. Als een narcist boos
op je wordt, komt haar woede niet alleen 'out of the blue', zij vertelt je
amper wat je hebt gedaan, om haar te zo kwaad te krijgen, hoewel zij natuurlijk
altijd wel een tekortkoming bij je zal proberen te vinden.
Wat kun je doen om
ervoor te zorgen dat zij gelukkig blijft?
Niets! Er is
niets wat je kunt doen. Het is onmogelijk, zij is niet normaal. Bij normale
mensen moet je daadwerkelijk iets doen om ze zo boos te krijgen. Ze doen het
niet met strategische woede-uitbarstingen. Mensen die dit wel doen, hebben een
stoornis.
De 'stiltebehandeling'.
Men gelooft dat narcisten twee lagen van woede hebben. De
eerste laag woede kan worden gezien als een explosieve woede en de twee
specifieke geïdentificeerde vorm van narcistische woede is de
passief-agressieve woede. De explosieve vorm is een duidelijke woede, waarbij
bijvoorbeeld schade aan voorwerpen of personen wordt toegebracht en verbaal
misbruik wordt gepleegd. De passief-agressieve soort is meer mokkend of zij
negeert het doelwit van haar woede.
Wanneer de narcist iets niet bevalt, als zij haar zin niet
krijgt, of haar ego wordt gekrenkt, dan kan zij je straffen door je soms uren
of soms zelfs dagen te negeren en geen woord te zeggen. Deze vorm van de
passief-agressieve soort woede noemen we de zogenaamde "stilte
behandeling".
Weglopen en negeren?
Hoewel je waarschijnlijk het bewijsmateriaal hebt gezien van
hoe gestoord de narcist is, tijdens haar woede-uitbarstingen, wil je dat
waarschijnlijk niet laten merken om haar niet te kwetsen en om jezelf te
beschermen. Dus, speel je het spelletje mee en in het vervolg geef je geen
enkele kritiek meer. Door dan maar weer, je mond te houden, leg je de basis
voor nog meer misbruik en woede uitbarstingen. De narcist denkt dat zij er toch
wel mee weg kan komen. Jij kruipt hierdoor steeds meer 'in je schulp' en zij
gaat zich steeds machtiger voelen. En dat zal zij laten merken ook....
Wat kun je doen als zij klaagt en raast?
Je kunt alleen dit patroon doorbreken door in te zien dat er
voor emotionele chantage twee mensen nodig zijn. De narcist kan je alleen
emotioneel chanteren met haar woede-uitbarstingen, als zij de juiste manier bij
je heeft gevonden om dat te doen. Veel belangrijker dan haar gedrag te proberen
te veranderen is de moed en het doorzettingsvermogen hebben, om jezelf te
doorgronden en je houding tegenover de narcist aan te passen. Door steeds toe te
geven, aan wat dan ook, leer je haar in feite hoe zij je emotioneel kan
chanteren. Als je haar blijft belonen voor dat gedrag, zal zij het blijven
doen. Je moet haar leren hoe zij jou moet behandelen!
Om de narcist te kalmeren zijn er een aantal dingen die je
kunt doen:
Het eerste wat je kunt doen in een situatie waarin je je
voelt aangevallen, is om haar te vertellen dat je de kwestie niet met haar
bespreekt, tenzij zij er normaal over kan praten, zonder jou aan te vallen.
Hierin moet je voet bij stuk houden. Natuurlijk, is het 't beste als je dit op
een rustige toon kunt doen zonder haar terug aan te vallen. Dan is de rest aan
haar. Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is iets om
continu aan te werken. Houd voet bij stuk.
Indien je wordt aangevallen is het meestal beter niet te
reageren, maar je moet jezelf zeker niet als een deurmat laten gebruiken! Het
is nuttig in deze situaties om terug te stappen en de beginselen onthouden.
Haar gevoelens en waarnemingen zijn iets wat je niet kunt controleren, jij kan
wel zelf bepalen hoe je reageert op haar!
Hoewel negeren vaak het beste is, kan het zijn dat de
beledigingen zo groot zijn en het misbruik zo ernstig is, dat je wel moet
reageren om de situatie rustig te krijgen. Het is dan voldoende om de narcist
met zijn eigen gedrag te confronteren. De narcist wordt door dezelfde wapens
getemd die hij gebruikt om anderen te onderwerpen. Het spookbeeld van verlaten
worden overheerst al het andere. Dus dan neemt zij afstand van haar woede en
wordt zij rustig.
Neem het niet te persoonlijk
Het goede aan het
accepteren van het feit dat je met iemand met een persoonlijkheidsstoornis te
maken hebt, is dat je zult merken dat haar woede helemaal niets met jou te
maken heeft. Haar narcistische woede is niet persoonlijk naar jou gericht.
Jij bent het slachtoffer omdat jij toevallig op dat dichtbij bent. Ben jij het
niet, dan is er wel iemand anders die haar woede over zich heen krijgt.
Als je door een slang gebeten wordt, dan neem je dat niet
persoonlijk. Hetzelfde geld bij een narcist. Neem het niet persoonlijk, het
heeft niets met jou te maken. Het is haar stoornis, het is haar angst. Jij was
toevallig in de buurt, dat is alles!
Bovenstaande tekst is ook te vinden op de site van Mjon.
(Voor onze casus heb ik hier alleen het gebruik van de mannelijke vorm
veranderd in een vrouwelijke vorm).
Er is uitgebreid gediscussieerd over de bevindingen zoals
hierboven beschreven.
De meesten van ons waren het er over eens dat dit stukje
over de narcistische woede heel veel bruikbare handvaten heeft geboden om, bij
het omgaan met een narcist, jezelf intact te houden en de woede nooit op jezelf
te betrekken.
In het ergste geval is een spoedoverleg met collega's en
andere zorgverleners noodzaak. Specifieke voorzorgsmaatregelen zullen dan
genomen moeten worden om de verpleegkundigen te kunnen beschermen tegen
aanvallen. Het werken in de
psychiatrische zorg moet nooit een persoonlijke bedreiging
vormen.
Het is ook noodzakelijk dat alle collega's één lijn trekken.
Het manipulatieve gedrag van narcisten kan een wig drijven in het teamwerk en
de zorgverlening in gevaar brengen.
In de thuiszorg gaan verpleegkundigen nooit alleen naar deze
cliënten als zij zich in zo'n woedesituatie bevinden. De onwaarheden en zelfs
de verbale agressie kunnen ons in een verkeerd daglicht zetten tijdens het
normaal uitoefenen van ons werkzaamheden.
Bij het uit de hand lopen van de woede-uitbarsting vertellen
we de cliënt dat we naar buiten gaan en daar de politie of de ambulance bellen.
Voor onze veiligheid maar zeker ook voor die van de cliënt
Compilatie van NOBCO
landelijke bijkomst over ‘Narcisme & Coaching’ door Prof. dr. Liesbeth
Eurelings (klinisch psycholoog-psychotherapeut en werkzaam als bijzonder
hoogleraar aan de universiteit van Leiden) gaatin op de vraag wat narcisme
is, hoe het ontstaat, hoe je het als coach kunt herkennen bij een cliënt en met
welke valkuilen iemand met narcistische problematiek op zijn werk en daarbuiten
geconfronteerd kan worden.
Blogs (van
slachtoffers) over stalkende narcisten:
Ik heb een bloedhekel aan onrecht, zeker als het gaat om
onrecht dat kinderen aangedaan wordt. Waarom zou je kinderen uit huis plaatsen?
Plaats de ouders uit huis! Of voeg dagelijks toezicht toe aan het gezin. Eis
van maatschappelijk werk in de jeugdzorg een pedagogische achtergrond, een
opleiding gezinsbegeleiding, kinderpsychologie….
Ik heb pleegkinderen in huis gehad van een moeder die haar
kinderen gewoon achterliet om achter een minnaar aan te reizen. De kinderen,
jonge pubers, hebben het daar moeilijk mee gehad. Heerlijke meiden die maar
niet begrepen dat die moeder zomaar weg ging.
Van jeugdzorg heb ik in die tijd nooit veel gehoord. Na drie
maanden moesten ze weg bij mij. Omdat moeder dat wou. Waarom weet ik nog steeds
niet. Triest voor de meiden. En dat gebeurt wel vaker.
Jaren geleden vroeg ik waar je kon klagen over jeugdzorg,
over de instellingen en over vreemde pleegouders die hun inkomsten telden alsof
het kinderen waren. Er zijn gelukkig heel veel lieve en goede, wijze en
zorgzame pleegouders maar sommigen krijgen echt te weinig controle. Ik geloof
daardoor ook niet in kindertehuizen. Het zijn vaak een soort gevangenissen waar
kinderen elkaar het kwaad van de wereld leren of ondergesneeuwd worden door
pestkoppen zowel door kinderen als ook door leiders. Ik ken mensen die bij
jeugdzorg werken, een hopeloze puinhoop van hun leven maken, boos zijn en zo de
boer opgaan om andere ouders de les te lezen. Ik geloof daar ook al niet in. Ik
geloof in dialogen, met echte psychologen en pedagogen en gezinsvoogden en andere jeugdzorgmedewerkers die de kinderen en het gezin persoonlijk kennen. Het gaat immers om het leven van kinderen..
Maar hemel bewaar me voor een groot deel van de zogenaamde
hulpverleners. Een ex-collega van mij die 'gedragswetenschapper' werd bij
jeugdzorg en die de hele dag liep te blazen over hoe goed het wel niet is om je
kinderen absoluut antiautoritair op te voeden. En die bij een alles-in-de-war-gezin
het 'bevel' gaf tot strenger aanpakken. Ik kende dat gezin. Een nare
schoonmoeder die om de haverklap jeugdzorg belde, zowel over haar zoon als over
haar kleindochter. En uiteindelijk werden de kinderen uit huis geplaatst.
Na
veel gesprekken werden ze weer terug geplaatst maar toen was het al te laat.
Uithuisplaatsingen zijn traumatisch voor kinderen. Er is
zoveel administratie bij jeugdzorg dat ik denk dat als elke medewerker een
laptop krijgt ze die mooi kunnen gebruiken bij 1 op 1 begeleiding. En stel eens
Nanny's aan, van die echte, daar heeft een gezin wat aan.
Enfin, jaren doofpotten leidt nu tot dit krantenartikel:
Kunnen we de kinderen nu eens beschermen? Het is ook bescherming
van de toekomst. Te veel doofpotten borrelen over van kinderleed, veroorzaakt
door volwassenen.
Ze schreeuwt tegen het katje. Verder heeft ze niemand. En ze
wil ook geen zorg.
Ik kom zogenaamd koffie drinken; dan geef ik medicijnen, ze
heeft schizofrenie.
Ze gaat zitten en legt haar handen in haar schoot, de
eeuwige stofdoek in haar tachtigjarige vuist geklemd. Ik zie roodomrande ogen.
Ik vraag of ze al gegeten heeft. Dan huilt ze opeens, grote dikke tranen. Ze
heeft geen geld meer. Brood nog wel, maar niets erop.
Ik griezel van de
superschone lege koelkast. Ik race naar de winkel voor beleg, fruit, vers brood,
melk, eitjes; we drinken koffie.
Ik ben dik over de zorgminuten heen.
Zíj is het gelukkigst met het bakje kattenvoer.
Ik schaam me voor ons systeem.
En u meneer Rutte?
foto NRC
Maastricht, 29-10-2011
Ook gepubliceerd op 120 woorden
NB De reden dat deze patiënte geen geld had was omdat een familielid haar zaken beheerde. Naar later bleek gaf hij haar weekgeld, noteerde dat en gaf haar de helft. Ook daar letten wijkverpleegkundigen op en maken het bespreekbaar. Soms met de huisarts en soms met een vertrouwenspersoon die het familielid er op kunnen aanspreken. Nu is daar geen tijd meer voor.
Aan de goden overgeleverd, deze zeer kwetsbare patiënten......
Aan mijn lezers, mijn patiënten, familie , vrienden en bekenden. Het is de hoogste tijd! Meer betalen voor slechtere zorg is wat de beperking van artsenkeuze inhoud. Zorgverzekeraars zijn uit op winst en niet op uw/ jullie gezondheid. Ook voor uw kinderen kunt u dadelijk niet meer kiezen. Hieronder de brandbrief van de huisartsen, lees en teken de petitie alstublieft. Deze beperkende maatregel mag niet doorgaan, De zorgverzekeraars krijgen veel te veel macht. Het horen NON profit instellingen te zijn, in plaats daarvan gaan ze voor geld over lijken!
Uw eigen zorgverlener
of ziekenhuis kiezen? Als we nu niets doen, hebt u straks geen keuze meer.
We leven in een vrij land. U mag stemmen op wie u wilt, uw eigen levenspartner
kiezen en als het moet kiest u een eigen advocaat. Deze keuzevrijheden zijn
belangrijk. Maar een belangrijke vrijheid dreigt nu van ons te worden
afgenomen. Namelijk de mogelijkheid om zelf uw dokter of hulpverlener te
kiezen.
Dat heeft alles te maken met de rol van de zorgverzekeraars. Als Nederlandse
burger ben je verplicht een zorgverzekering af te sluiten bij een
zorgverzekeraar. Eens per jaar kan je wisselen; de reclames op tv vliegen je
dan om de oren. De zorgverzekeraars proberen je te verleiden om over te stappen
en je kan kiezen uit een goedkope “naturapolis” en een dure “restitutiepolis”.
De minister wil de wet veranderen om zorgverzekeraars het werk gemakkelijker te
maken, zodat ze nog scherper in kunnen kopen. De zorgverzekeraar moet nu nog
een deel van de kosten betalen als u gebruikt maakt van een niet
gecontracteerde dokter, fysiotherapeut, psycholoog et cetera of naar een niet
gecontracteerd ziekenhuis gaat. Als minister Schippers haar zin krijgt kunnen
alle patiënten met een naturapolis, tenzij ze alles zelf betalen, straks niet
meer kiezen welke dokter, fysiotherapeut, psycholoog, psychotherapeut of andere
hulpverlener ze willen raadplegen. Dat beslist de zorgverzekeraar voor u. De
meeste mensen in Nederland hebben zo’n naturapolis. Als we niks doen, zou het
zo kunnen gaan:
Mevrouw A. is 58 jaar en heeft sinds een
paar weken pijn in haar buik. De huisarts vertrouwt het niet en laat dezelfde
dag een echo maken. Hierop zijn vocht in de buik en een paar andere afwijkingen
te zien, verdacht voor darmkanker. De volgende dag is de pijn zo hevig dat de
huisarts het meest nabije ziekenhuis vraagt om haar direct te zien. Dit
ziekenhuis is gelukkigerwijs ook het regionale expertisecentrum voor
darmkanker. Binnen een paar dagen wordt de diagnose bevestigd: uitgezaaide
darmkanker met ontsteking van het buikvlies. De behandeling wordt snel gestart.
Tot de verzekeringsmaatschappij belt: mevrouw heeft een naturapolis en het ziekenhuis
is niet gecontracteerd. De patiënte zal een deel van de kosten zelf moeten
betalen. Duizenden euro’s die ze niet heeft. Bovendien moet ze voor de
behandeling naar een ander ziekenhuis, verder weg en minder bekwaam. Ondanks de
argumenten dat dit tot vertraging en extra kosten leidt, blijft de verzekeraar
bij zijn oordeel. Blog van Paulus Lips, huisarts in Amsterdam
Dit kunt u doen om de vrije keuze voor arts en ziekenhuis te behouden, voor u
en uw kinderen. Als u ook vindt dat de zorgverzekeraars niet nog meer macht
moeten krijgen en de patiënten en hun zorgverleners hierdoor volledig
machteloos raken, dan is het nu tijd geworden uw stem te verheffen en aan de
politiek duidelijk te maken dat nu de grens bereikt is. Teken daarom voor
donderdag de petitie of opwww.redvrijeartsenkeuze.nlof like de Facebook-paginaRed de Patiënt.
Ruim 74.000 Nederlanders gingen u al voor.
Ik ben vanmiddag even wat te eten gaan brengen bij een van
mijn ex-patiënten. Ze kookt niet ze vaak warm en af en toe kook ik voor haar
mee. Meestal mag ik zo naar binnen maar vandaag was ze weer helemaal uit haar
doen. Uiteindelijk gaf ze me een brief in mijn handen en stommelde weg om het
eten veilig te stellen voor haar katje.
Ze heeft last van chronisch incontinentie (zoals zeker 800000 andere
mensen in Nederland), een probleem dat niet verholpen kan worden; ze is een ggz
patiënte die nog alleen thuis woont en zich redelijk redt maar zo 'haar ding'
heeft met schoon zijn. Gelukkig maar. En dus verwisselt ze het inco-materiaal
minimaal 4 x per dag.
Nu krijgt ze een schrijven van haar zorgverzekeraar met een
waarschuwing: Ze krijgt in ieder geval nooit meer dan een halve kubieke meter
per kwartaal. Dat zegt haar niets en mij ook niet. Verder staat er dat indien
ze meer materiaal wil ze eventueel de extra kosten daarvan zelf moet
bijbetalen. En dat verder maar moet zoeken op Internet welke leverancier
aangesloten is bij haar zorgverzekeraar.
Mijn oude zieke dame heeft geen Internet en ook geen pc,
geen smartphone, niets van dat alles. Ik bel een ex-collega
en vraag of dat
normaal is….die weet nergens van.
Ik zie in een oude factuur dat een doosje van 10 pakjes voor
mijn patiënte €27.50 kost. Dat kan veel goedkoper natuurlijk. Ik heb al eens
eerder uitgezocht wat de prijzen zijn bijvoorbeeld bij Kruitvat.
Prijs: €19.50 dus per 10
pakjes en dan mag je kiezen of je 5 pakjes voor erg neemt en 5 pakjes voor
minder erg. Bestellen en thuisbezorgd. Daar kunnen we alswijkverpleegkundigen vast
wel een dealtje uitslepen per wijk.
Voorbeeld: afspraak maken met Kruidvat dat er een kwantum
korting geldt als de bezorger 10 kubieke meter aflevert in één gebied en
korting omdat we het direct bij Kruidvat bestellen. Dat moet toch al gauw de
prijs van een doos naar €15.00 brengen. Dat scheelt op de prijs van de 'zorgmaterialen
leverancier' bij 100 doosjes toch al gauw €1250.- op, bij 10.000 doosjes voor
de hele stad scheelt dat per jaar €125000.- Natuurlijk gaan we bovenop een zorgverzekering en een eigen risico onze zieke medemens niet met extra kosten opzadelen. Eigenlijk is het niet vergoeden van incomateriaal vergelijkbaar met op het Binnenhof alle wc's afsluiten gedurende 6 uur per dag.
Als we er dan ook een recycle systeem voor de gemeentegratis
bij vragen, hebben we ook heel wat minder afval bij het restvuil, namelijk ongeveer 1000000 stuks incontinentiemateriaal.
Op deze manier kan de zorgverzekeraar die besparing van €125000
teruggeven aan de mensen die de minste hebben of het beschouwen als een
schenking voor mensen die meer dan 4 x moeten verschonen.
De gemeente krijgt een sterretje voor het tegengaan van de
afvalberg en niet alleen het incontinentie materiaal kan zo besteld worden maar
nog veel meer.
Oh ja, het scheelt administratie voor die vier monopolie-zorgverzekeraars,
die kunnen dus wat vastgoed afstoten, die overheadkosten kunnen dan van de
balans af. En wat van die winst kan besteed worden aan een goed sluitend
sociaal plan.
via zorgverzekeraar
kost in de winkel €3.69
Verder ben ik nog van mening dat lumineuze winstmakende zorgverzekeraars
onze zorg uitgehold en uitgemergeld hebben. Vandaar ook dat ik graag terug wil
naar het non-profit, maar wel goedgeleide en gecontroleerde, ziekenfonds,
zonder inmenging van de politiek.
in de winkel eigen merk
€1.29
Groter incontinentie materiaal moet ook veel goedkoper kunnen. Wordt vervolgd.
Op het plein loop ik mijn dochter en kleinkindjes tegemoet,
we hebben afgesproken voor koffie. Maar mijn dochter wijst naar een man die
huilend aan de rand van het plein zit en zegt: "Hij is gevallen op de
trap, mam, misschien kun je even kijken".
Ik loop naar de man toe en vraag of ik wat kan doen. Een van
de mensen die bij hem staat heeft de politie gebeld die niet wil komen. De
medewerkster van een naastgelegen supermarkt zegt dat hij wel bekend is met
alcoholproblemen maar zegt dat hij toch ook een flinke smak heeft gemaakt. Een man
van mijn leeftijd blijft rustig naast het slachtoffer staan met een hand op
diens schouder. De huilende oudere man ziet er verwaarloosd uit, ruikt onfris, heeft
in zijn broek geplast en roept om zijn moeder. Een jonge man die met de politie belt kijkt boos
en zegt dat de politie niet komt en gelijk daarna zegt hij: "We moeten
deze mensen ook geen alcohol schenken."
Ik sta er op dat er een ambulance komt. De man is geestelijk
duidelijk in de war, lijkt behalve zijn drankprobleem ook psychische problemen
te hebben. Bij een val van iemand op leeftijd wordt altijd de ambulance gebeld
om te checken of er niets gebroken is. Uiteindelijk komt de politie, blijkbaar ruim
een half uur na de valpartij. Ze willen niet eens uit de auto stappen; een
roept door het opengedraaide raampje iets van: "Het is een oude bekende,
daar kunnen we niks mee…."
Ik stel me voor als
verpleegkundige en zeg dat er toch een ambulance moet komen. Ze stappen nu uit
en de politieman snauwt tegen me: 'En wie gaat dat betalen, hè? Die man heeft
geen zorgverzekering, het is ook nog een alcoholist!". Ik vraag de politieman naar zijn naam en functie
en zeg erbij dat het makkelijker spreekt. Hij doet net of hij niets gehoord
heeft.
Dan zeg ik dat we die ambulance met zijn allen betalen net
zoals het salaris van de politieagenten en dat het protocol eist dat oudere
mensen die om wat voor reden dan ook vallen en in de war zijn, even onderzocht worden door een
arts. De agent zegt dan twijfelend dat zij de man wel naar de dokterspost
zullen brengen maar op een of andere manier geloof ik niet erg in het snel
gedane aanbod, zeker niet met een blik op de met urine doordrenkte kleding van
de gevallen man.
1-3-14 10.30
De gevallen man huilt en snottert nog steeds en ik veeg zijn
gezicht af met een van de oma-zakdoekjes die ik altijd binnen bereik heb. De
man kijkt verbaasd en stopt met huilen. "Hoe heet u?" vraag ik. "Dat
zegt hij toch niet", zegt de politieman terwijl de oude man zijn voornaam
noemt. "En uw achternaam?" vraag ik. De man mompelt ook zijn
achternaam. De agent trekt de jas van de man open en doorzoekt zijn binnenzakken
op zoek naar een identiteitsbewijs. Ik vraag of hij dat niet eerst had kunnen vragen.
De agent kijkt me aan en trekt een wenkbrauw op. Ik doe hetzelfde en dat blijkt
genoeg. De agent doet een stap achteruit.
Ik vraag de nu wat angstig kijkende man of hij ergens
pijn heeft.
Dan begint hij weer hartverscheurend te huilen. Het lijkt
niet alleen dronkenmansentiment.
Uiteindelijk komt er toch en ambulance die gewaarschuwd is
door iemand anders. Ook hier weinig animo om iets te doen met de man. "Het
is een dakloze en hij is vanmorgen weggelopen uit het ziekenhuis." Ik zeg
dat de man dan in het ziekenhuis ook nog niet aan de beurt is geweest duidelijk
gezien zijn vreselijk vieze gezicht en handen. Dan zegt de ambulancebroeder dat de man niet
helemaal okay is en daarbij tikt hij met een vinger op het hoofd. Ik zeg dat
het dan reden te meer is om hem op te nemen.
De politieagent bemoeit zich er
nog een keer mee en zegt dat ze met mij geen discussie moeten aangaan. Ik kijk
hem strak aan en stel dat hij wel zal moeten want dat ik uit hoofde van mijn
beroep verplicht ben om er op toe te zien dat de kwaliteit van leven en het lot van de zieken
niet in de handen van onwillige agenten ligt.
Samen met een van de ambulancebroeders hijs ik de man
voorzichtig overeind. Hij staat en huilt. Zijn arm doet zeer en zijn bril is
kapot. Ze zullen de man meenemen, zegt de broeder.
Ik laat het gaan, ik draag over. De man kijkt me nog een keer aan door de
spleetjes van zijn behuilde rode ogen. Hij zegt niets maar zegt veel. Ik knik
hem toe en wens hem sterkte.
Ik loop naar het café op het plein waar mijn dochter wacht
met de kleintjes. Onderweg denk ik dat de wereld echt te diep gezonken lijkt om
hem nog drijvende te houden. De houding van de politie was vervelend en die van
de hulpverleners vermoeid. Het carnaval is nog maar net begonnen.
Minister van Defensie ten tijde van het incident.
Dadelijk gaat oud en jong hier aan de drank, speciaal voor
hen zijn tenten ingericht waar NIX mag. Daarbuiten zijn bijna alle jongeren en
veel volwassenen aangeschoten en tegen het eind van de avond is een flink deel
dronken. Er zullen veel ambulances uitrukken en de gewonden met een vreemde
pruik op, maar in dure carnavalskostuums, van straat oprapen en ongevraagd
meenemen naar het ziekenhuis. Niemand die vraagt wat dat kost. Niemand die
moppert over de extra kosten van de hoeveelheid politieagenten die de uitwassen
van een katholiek feestje moeten bedwingen. Niemand hoor je over 3 dagen alles
gesloten, over de economische strop en de schadelijke effecten van alcohol en van Carnaval,
het is immers traditie.
Naschrift: 2-3-2014 -Een wijkagent reageerde op dit verhaal dat het naar maar waar was, dat het vaker gebeurt en dat het zeer frustrerend is om deze mensen op te blijven rapen. En dat ze door tijdsdruk vaak met de handen in het haar zitten. Ik ben dat met hem eens, helaas, het is niet anders. En een opfriscursus omgangskunde zou voor de bitse agent uit het blog geen gek idee zijn. -Veel mensen hebben gereageerd op bovenstaand blog,Waarvoor hartelijk dank. Veel bruikbare suggesties ook voor de politie en voor de ziekenhuizen die met psychiatrische 'wegloop'patiënten te maken krijgen. -De tijd dat een agent zich voorstelde aan slachtoffer of woordvoerder is blijkbaar weer voorbij, ik suggereer herinvoering, ook voor het ambulance personeel. Een beetje respect kan echt geen kwaad. -Opmerking van andere wijkagent
"mooi geschreven, helaas -100 van betrokken agenten. Hulpverlenen zit in je... bij grootschalige optredens zoals carnaval wordt er ook vaak van boven bepaald hoe op te treden. Bij persoonlijke incidenten komt het aan op de hulpverlener zelf. En soms kan dat door allerlei omstandigheden anders zijn dan verwacht (mag worden)"
Het gaat weer wat beter met ons, met de mijnen en met mij. Ik
ben weer aan de slag gegaan en heb een gevarieerde hoeveelheid werkzaamheden.
Daarnaast ben ik een boekje aan het maken voor mijn kleinkinderen en schilder ik
in de weekends. Verder kook ik af en toe voor de zieke lieverdjes en houd ik gezelschap
én heb ik het koud uit misplaatste zuinigheid.
Ik ga dus nú iets warmers aantrekken.
Alles lijkt dus weer opgang te komen, maar het wordt nooit
meer zoals het was.
Het gemis blijft.
Voordat ik verder ga met de gewone dingen moet ik eerst nog
wat shizzle wegwerken.
Hier in deze uithoek woont een zure nare man die de hele dag
en een groot deel van de nacht niets anders doet dan verboden tweets lezen op
twitter (blokkeren helpt niet) en pagina's uit mijn blog kopiëren. Inclusief
beeldmateriaal.
Hij wil daarmee aantonen hoe vreselijk gevaarlijk ik wel
niet ben. Ik ben een haat oma en een fascist, te dom voor deze wereld en ik
snap er niets van.
Ooit heb ik een blogje geplaatst waar ik uitleg hoe dat zo
gekomen is.
Ik had, toen ik zijn bazigheid bemerkte, direct moeten stoppen
met verdere kennismaking met zijn vrouw en zeker met hem; hij snoerde haar continu de
mond en zij gaf hem het woord elke keer dat hij het opeiste. Dat zij een aardige
vrouw is, daar hoeft niemand aan te twijfelen. Wel twijfel ik aan de heerlijke
relatie die de man zegt te hebben met zijn vrouw. Zij is een slachtoffer van wie
ik hoop dat ze haar eigen leven leidt. Ik heb medelijden met haar. Ze leek me
een vrouw waar ik beroepsmatig wat mee gemeen heb, onze zorg voor kinderen. Zij
heeft net als ik op een medisch kinderdagverblijf gewerkt. En haar man heeft
nog nooit iets anders gedaan 'voor haar' dan de afwas. Hij is volgens zijn
zeggen zelfs nog nooit in een supermarkt geweest.
Maar het mocht allemaal niet zo zijn.
Mijn wens om verder kennis te maken vervloog nadat ik
telkens alleen opgescheept zat met de betweter. Een die alsmaar aan het woord wil zijn, die van de zaken van buiten Zuid-Limburg niets begrijpt en de hele dag
naar Duitse radio en televisie luistert. Kortom een domme kleinzielige man met
een benauwd beeld van de wereld buiten Zuid-Limburg.
Toen werd hij heel erg
boos om niets. Hij schreef stukjes over mij en blogjes en fantaseerde er rustig
op los. Alles wat hij niet wist (en weet) over mij vermeldde hij in zijn
shizzleblog.
Na anderhalf jaar proberen om de man te overtuigen van het zinloze
van zijn bij elkaar gefantaseerde kopietjes van mijn blogwerk en mijn tweets,
heb ik een klacht gedeponeerd bij de politie. Daar kenden ze hem al langer en ik vrees dat zijn obsessies eerder gezien worden als ziektebeeld en
dat het de lasteraar vermoedelijk een hoge 'ach-gut' factor oplevert.
De leuke
agente leest mee op mijn blog.
De inboorlingen achter de balie waren voorheen
slechts figuranten in een politieserie.
De zure man maakt misbruik van mijn achternaam die ik op
Sociale Media en in mijn blog nooit gebruikt heb voornamelijk omdat ik wilde voorkomen dat oude nutcases zoals deze ermee aan de haal zouden gaan. Hij is
nietsontziend en gebruikt mijn naam in verband met PVV''ers en het woord
fascist en schrijft rond mijn naam allemaal nare gebeurtenissen uit zijn zielige
leventje zodat het net lijkt alsof ik daar de schuld van ben. Dat het allemaal
zo op Google komt weet de gifkikker en daarmee bedreigt hij dus opzettelijk de
mogelijkheden van mijn kinderen en andere familieleden.
schizofrenie (hetgeen een familiekwaal is zoals hij mij verteld heeft).
Of hij gooit over mijn blogje over het overlijden van mijn
kleindochter een achterlijk nietszeggend blogje heen maar wel met de titel De in de wieg gelegde dood. Ik vraag je, hoe
ziek is zo iemand?
Dagelijks rollen er blogs van zijn oude site op de nieuwe
site met de meest smerige toevoegingen. En die shizzle dropt hij dan op WP, op
FB en op alle andere digitaal beschrijfbare muren en glazen
Een half jaar lang heb ik de oude dwaas genegeerd, dat hielp
niets. Behalve dat hij door eigen toedoen al door half Internet en veel forums
geblokkeerd en verwijderd is, (onder andere van het NRC forum) blijft hij
blèren en mekkeren.
Zijn originele idee om op fascisten te jagen (hij is er gewoon
niet zo goed in) is op niets uitgelopen. Fascisten lachen hem uit. Hij geeft ze
dus eerder de ruimte, wat te denken geeft.
Over zijn pathologisch liegen wil ik niet al te erg uitweiden.
Ik lees dat hij mij nog nooit fascist heeft genoemd. Nadat zeker 5 mensen mij
daarop attent maakten, heb ik de tijdlijn maar even opgeslagen (net zoals alle oude en
nieuw lasterblogs waar mijn naam of pseudoniem in genoemd worden); de rechter
zal dan wel uitmaken wie er liegt.
Toen er bij de PVV'ers geen roem meer te halen viel dacht
hij de strijd aan te kunnen gaan met vrouwen. Maar wij lijken niet op zijn
vrouw en dus krijgt hij lik op stuk.
Terugkomend op zijn narcistische trekken is dat wel logisch. Hij zoekt sterke vrouwen uit en als hij daar gehakt van kan
maken, heeft hij volgens zijn door enorme hoeveelheden drank vertroebelde gedachtegang
dubbel gewonnen.
Helaas snapt hij niets van tegenspraak. Hij raast en tiert,
produceert oude blogjes en zet daar dan weer nieuw verzonnen feiten bij en
huilt als hij op zijn donder krijgt, want hij bedoelt het immers zo goed? Hij
registreert …voor het nageslacht? Hij heeft niet veel nageslacht om zich zorgen
over te maken.
Ondertussen is hij ook een groot deel van zijn Twitteraanhang kwijt. Hij wordt alleen nog
gevolgd door half blinde
sensatiezoekers, mensen die hun wanproducten graag in zijn vele paper-li frutsels
afgebeeld zien en buitenlanders die zijn tweets toch niet begrijpen.
Hij die over openbaarheid spreekt, zit zelf op Twitter
achter een slotje, nu vraag ik je. Sommigen blijven er gelaten hangen omdat ze
bang zijn anders ook achtervolgd te worden. Anderen spelen een griezelig
dubbelspel, tja, soort zoekt soort.
En verder is niemand geïnteresseerd in zijn domme copy-paste
stukken. Zelfs de stukjes die als eigen blogs worden aangemerkt zijn terug te
voeren op veel gestolen copy-paste werk en natuurlijk allemaal zonder een bron
te noemen. Hij hoeft zich immers niet aan de wet te houden, hij is tegen
copyright, zegt hij. Tja, copyright zou hem natuurlijk te veel belemmeren in het
zich toe eigenen van het werk van anderen.
Hoe vaak ik ook vraag of hij wil stoppen, het is voor hem
alleen maar een stimulans om nog meer laster te verspreiden.Nog een fles drank en daar gaat ie weer. Ook door mijn privé
zaken, mijn e-mails, alles eigenlijk, openbaar te maken, omdat hij dat wil. En
niet alleen die van mij.
Daarom hebben ze hem ook overal de toegang ontzegd en mag
hij alleen nog op eigen blog bloggen.
En zo af en toe schrijf ik er een stukje over. Zoals nu.
Dan
heb ik het weer even opzij gezet, ik heb niet veel tijd voor zijn gedoe.
Zeker weten dat hij na de publicatie van dit
blogschrijfseltje weer begint over een blogstukje dat ik zou heb geschreven en
weggehaald en dat over zijn zoon zou gaan. Ik heb geen idee waar hij het over heeft.
Ik ken zijn zoon niet.
De enige blogstukjes die ik in concept heb moeten terug
zetten gaan over mijn kinderen en kleinkinderen. Omdat hij er zeker weten mee
aan de haal gaat. Geneuzel over USB stick maakt me aan het lachen. Zijn
lasterwerk, dat ik nodig had voor de politie, staat er op en het is mijn
eigendom. Binnenkort gaat de stick met aanvulling naar de advocaat. Na de rechtszaak
kan hij hem krijgen, of niet.
Zijn naam? Die hoef ik niet te vertellen. De mensen die op
Google naar mijn schrijf- pseudoniem of mijn echte naam zoeken, komen hem vanzelf tegen.
En zo heeft deze zaak twee kanten; alleen zíjn zaak stinkt zelfs op
een beeldscherm naar shizzle
Update: 13-2-2014 (Uit DM's en tweets over de patiënt van een ander)
De psychopaat is zijn eigen beste vriend en de
dronkaard drinkt nooit.
Zijn onmacht reikt tot
in zijn eigen hemel, hij is daar dan ook heer en meester.
Zijn volgelingen
vallen in de afvalputjes als ze al niet eerder gevlucht zijn.
Mijn familienaam wordt
nu gelinkt aan net zulke creeps en griezels maar dan van een andere politieke
lichting....hoewel ik me afvraag of dat wel echt zo is. Het begint te lijken op
een dekmantel. Waarschijnlijk zijn ook zij afvallige vrienden van de dwaas en dat ze hem ontrouw zijn, kan hij niet tolereren.
Mijn aanbod om een goede
psychiater te zoeken voor hem slaat hij af, natuurlijk, het is een
zorgmijder.
De familie moet hier
zeer onder lijden. Voor hen deze link: http://www.npspartners.nl/
Ik ben er van overtuigd dat ze of niets weten van de shizzle
die hij op het internet smeert of wegkijken na een leven lang met deze drek te
maken hebben gehad.
Het is triest. Maar het
einde is nabij....gelukkig!
Over
narcisten en hun vreselijke vernielzucht is het laatste natuurlijk nog niet
gezegd. In de thuiszorg maar ook in zorginstellingen waar partners nog samen
wonen, zien we vaak de vermoeide vrouw die na jaren geestelijke mishandeling
nog steeds probeert om een eigen leven te leiden en zo veel mogelijk uit de
buurt van de onderdrukker te blijven. De alleenstaande patiënten (mannen en vrouwen) zijn over het algemeen makkelijker te benaderen omdat ze in het dagelijks leven weinig mensen om zich heen hebben.
Om de patiënten
te kunnen blijven verzorgen op een adequate manier en te voorkomen dat ze ons als
"zorgverleners" toevoegen aan hun legertje van 'dienstbare inferieure'
mensen, is het van belang om vooral veel te weten over hun manier van leven en niet
laten leven.
Pas dan kan men bepalen hoe de patiënt (vaak zorgmijder of ontkenner
van zijn ziektebeeld) te benaderen. Beginnen met kritiek op de omgeving of zijn uiterlijk is vaak het einde van de relatie patiënt-zorgverlener. NPS patiënten kunnen daar niet of slecht mee omgaan.
Het
meest voorkomende advies is om met de patiënt zo min mogelijk te praten over de
diagnose NPS, liefst helemaal niet. Verder is het handig om de patiënt te 'verplegen'
in uniform, het is voor de patiënt dan ook makkelijker om afstand te nemen van
zijn overtuigingen.
Bij patiënten die ook nog een vorm van dementie hebben is het
makkelijker om hen te benaderen als het één na slimste jongetje van de klas.
Iemand die de patiënt naar het toilet moet brengen of moet douchen, zal de patiënt
moeten afleiden van het feit dat hij dat zelf niet meer kan.
[ Vrouwen bezitten
een adequate biologische, lichamelijke en emotionele uitrusting om de narcist
te voorzien van sexuele bevrediging, affectie, vriendschap en liefde. Deze vorm
van emotionele ondersteuning is niet van enigerlei andere bron verkrijgbaar, de
narcist is hieraan behoeftig en dus eigenlijk ook hiervan 'afhankelijk'.
Maar voor de
narcist is 'afhankelijk zijn van' of 'behoeftig zijn aan' een vorm van inferioriteit,
die afbreuk doet aan zijn gevoel van unieke almachtigheid. Om toe te geven aan
het bestaan van deze universele behoeften, liefde, affectie, genegenheid en
vriendschap, moet de narcist wel onder ogen zien dat hij (tenminste op dat
punt) dus NIET uniek en almachtig is, maar gelijk aan ieder ander.
De behoefte aan een
vrouw voelt voor een narcist om bovenvermelde reden aan als inferioriteit
t.o.v. een vrouw, en daarin voelt de narcist zijn gelijkheid met andere mannen,
hetgeen strijdig is met zijn eigen gevoelens van almachtigheid.
De narcist wordt
daardoor afgunstig op vrouwen, omdat zij door hem gezien worden als de
belichaming van een sterkere emotionele en affectieve onderhandelingspositie
dan die van hem zelf. Hij wordt tevens 'boos' op vrouwen omdat zij in hem een
conflict veroorzaken; de behoefte aan vrouwelijk gezelschap, en het daardoor
ontstane gevoel van afhankelijkheid, zelfonzekerheid en inferioriteit.
Om zijn behoefte
aan vrouw(en?) te bevredigen zal een narcist ze moeten overtuigen bij hem te
zijn en te blijven. Hij moet zichzelf promoten en de vrouw overwinnen. Dat
plaatst de vrouw in de positie waarin zij in staat is het oordeel te vellen.
Vrouwen hebben aldus, zo voelt de narcist, de macht om de man te vergelijken
met anderen (dat op zich heeft al een belediging voor de narcist omdat deze
zich boven anderen verheven voelt), de man te evalueren, te accepteren of te
verwerpen of te verlaten. Zij kunnen de narcist kwetsen door hem af te wijzen
of hem te verlaten, de narcist ervaart het dat vrouwen deze macht al te zeer
ge(mis?)bruiken. Wanneer de narcist zich dit voorgaande realiseert, voelt dat
voor hem als onverenigbaar met zijn zelfingebeelde gevoel van uniekheid en
almachtigheid.
Om de voor een
narcist als correct gevoelde balans van 'macht' te herstellen, zal de narcist
de vrouw frustreren om zijn superieure positie als beoordelaar en beslisser te
herwinnen.]
Ook moeten we hier
bedacht zijn op de emotionele chantage die hij of zij ook toepast op de
zorgverlener.
De hieronder
aangegeven richtlijn is zeer nuttig gebleken.
Perfect beschreven op "De Antipsychopaat" * en ik heb dus geen enkele noodzaak om het opnieuw
te beschrijven. Ik quote:
[ Het heeft geen
zin om eerlijkheid te betrachten ten opzichte van iemand die emotionele
chantage/emotionele manipulatie toepast. Als je een statement maakt zal het
precies omgekeerd weer tegen jou gebruikt worden. Als je bijvoorbeeld zegt:
"Het valt me zwaar tegen dat je mijn verjaardag vergeten bent", kun
je een antwoord verwachten als "Het stelt me erg teleur dat jij denkt dat
ik je verjaardag zou vergeten, ik had je eigenlijk ook moeten vertellen dat ik
de laatste tijd zwaar overspannen en gestrest ben, maar weet je, eigenlijk
wilde ik je niet met mijn problemen lastig vallen. Maar je hebt gelijk als je
vind dat ik al mijn persoonlijke problemen (waarbij je dan ook nog een keer
'echte' tranen te zien krijgt) opzij had moeten zetten om aan jouw verjaardag
te denken. Sorry.."
Terwijl je deze
woorden hoort lopen de koude rillingen je over de rug, omdat je kunt voelen dat
ze dat "Sorry" absoluut niet menen, maar juist omdat ze het gezegd
hebben kun je eigenlijk niet veel meer tegen inbrengen, dat is het, of je voelt
opeens dat jij wordt ingeroepen om hun (al dan niet voorgewende) zwakheden te
beschermen. Geef er niet aan toe wanneer je voelt dat dit spelletje gespeeld
wordt, wordt dan geen beschermer van de zwakheid of problematiek die wordt
aangewend. Accepteer geen smoesjes die aanvoelen als bull-shit, want als het
als zodanig voelt dan is het dat waarschijnlijk ook. Als je te maken krijgt met
vermoedelijke emotionele chantage/manipulatie, VERTROUW dan op je gevoel en intuïtie.
Als een emotionele manipulator eenmaal een succesvolle truc bij jou heeft
gevonden, wordt die truc aan zijn scorelijst toegevoegd en kun je er op rekenen
dat je nog meer van die bull-shit op je dak krijgt.]
Krachtige taal, waarbij het dragen van een uniform helpt. Ook voor dementerende patiënten biedt het verpleegkundige uniform een zekere veiligheid. Het witte jasje is voor hen herkenbaar als iets dat met zorg te maken heeft. Het werken van zorgverleners in eigen kleding zorgt vaak al voor achterdocht.Maar het kan, als de patiënt nare ervaringen heeft met zorgverleners of ziekenhuizen ook nadelig werken. Bij moeilijke patiënten helpt het om hen houvast te geven en is de neiging tot manipuleren kleiner. Dat is weer belangrijk om het zorgwerk te kunnen blijven doen waar je voor ingehuurd werd. Alles moet per situatie bekeken worden. Empathie en creativiteit zijn ook hier weer een vereiste. En humor...nooit vergeten dat een minimaal gevoel voor humor noodzaak is voor zorgverleners en mensen die moeten dealen met de narcist. Ook degenen die een titel voor of achter hun naam kunnen zetten en dat te pas en te onpas doen, hebben wel een gebrek aan zelfwaardering dat zich vaak uit in overwaardering voor iets dat heel gewoon is.
De mensen die die titels behaald hebben en dat een bijzaak vinden omdat de promotie en het onderzoek op zich al interessant genoeg zijn zullen die titels als Dr. of Prof. niet snel gebruiken in het dagelijks leven. Als dit wel gebeurt kun je je afvragen of het gebruik van die titels niet wijst op een aandikken van behaalde studieresultaten; om de persoon erachter niet veel 'mooier' te te maken dan hij is. In de academische wereld zijn dit soort narcistische trekjes voornamelijk bij mannen die niet zoveel gepresteerd hebben, erg in trek. Ermee omgaan is voor de omgeving niet makkelijk, het is wel een uitdaging, Dat alleen als men last heeft van de narcist, anders is het zinloos en tijdverspillend. Zie onderstaande link Kwetsbaar achter de opgeblazen façade
Op het vorige
blog zijn veel reacties gekomen, grotendeels mails met persoonlijke en
schrijnende verhalen. Commentaar/contact kan altijd via DM op Twitter
@GaviMensch of Gavimensch@hotmail. com Zet er even bij of ik het commentaar mag
gebruiken, dat gebeurt altijd anoniem natuurlijk.
foto's overgenomen van Google/ Internet Over NPS en daaromheen http://www.ccgt.nl/artikelen.htm#EVVO Voor partners en familie: http://www.npspartners.nl/ Voor meer wetenschappelijke benaderingen: http://psychcentral.com/disorders/antisocial-personality-disorder-symptoms/
.jpg)
.jpg)
