Ik heb een bloedhekel aan onrecht, zeker als het gaat om
onrecht dat kinderen aangedaan wordt. Waarom zou je kinderen uit huis plaatsen?
Plaats de ouders uit huis! Of voeg dagelijks toezicht toe aan het gezin. Eis
van maatschappelijk werk in de jeugdzorg een pedagogische achtergrond, een
opleiding gezinsbegeleiding, kinderpsychologie….
Ik heb pleegkinderen in huis gehad van een moeder die haar
kinderen gewoon achterliet om achter een minnaar aan te reizen. De kinderen,
jonge pubers, hebben het daar moeilijk mee gehad. Heerlijke meiden die maar
niet begrepen dat die moeder zomaar weg ging.
Van jeugdzorg heb ik in die tijd nooit veel gehoord. Na drie
maanden moesten ze weg bij mij. Omdat moeder dat wou. Waarom weet ik nog steeds
niet. Triest voor de meiden. En dat gebeurt wel vaker.
Jaren geleden vroeg ik waar je kon klagen over jeugdzorg,
over de instellingen en over vreemde pleegouders die hun inkomsten telden alsof
het kinderen waren. Er zijn gelukkig heel veel lieve en goede, wijze en
zorgzame pleegouders maar sommigen krijgen echt te weinig controle. Ik geloof
daardoor ook niet in kindertehuizen. Het zijn vaak een soort gevangenissen waar
kinderen elkaar het kwaad van de wereld leren of ondergesneeuwd worden door
pestkoppen zowel door kinderen als ook door leiders. Ik ken mensen die bij
jeugdzorg werken, een hopeloze puinhoop van hun leven maken, boos zijn en zo de
boer opgaan om andere ouders de les te lezen. Ik geloof daar ook al niet in. Ik
geloof in dialogen, met echte psychologen en pedagogen en gezinsvoogden en andere jeugdzorgmedewerkers die de kinderen en het gezin persoonlijk kennen. Het gaat immers om het leven van kinderen..
Maar hemel bewaar me voor een groot deel van de zogenaamde
hulpverleners. Een ex-collega van mij die 'gedragswetenschapper' werd bij
jeugdzorg en die de hele dag liep te blazen over hoe goed het wel niet is om je
kinderen absoluut antiautoritair op te voeden. En die bij een alles-in-de-war-gezin
het 'bevel' gaf tot strenger aanpakken. Ik kende dat gezin. Een nare
schoonmoeder die om de haverklap jeugdzorg belde, zowel over haar zoon als over
haar kleindochter. En uiteindelijk werden de kinderen uit huis geplaatst.
Na veel gesprekken werden ze weer terug geplaatst maar toen was het al te laat.
Dit is maar een voorbeeld, voor echte ellende lees http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2015/02/hansje-een-kinderdrama-op-herhaling.html
Na veel gesprekken werden ze weer terug geplaatst maar toen was het al te laat.
Dit is maar een voorbeeld, voor echte ellende lees http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2015/02/hansje-een-kinderdrama-op-herhaling.html
Uithuisplaatsingen zijn traumatisch voor kinderen. Er is
zoveel administratie bij jeugdzorg dat ik denk dat als elke medewerker een
laptop krijgt ze die mooi kunnen gebruiken bij 1 op 1 begeleiding. En stel eens
Nanny's aan, van die echte, daar heeft een gezin wat aan.
Enfin, jaren doofpotten leidt nu tot dit krantenartikel:
Kunnen we de kinderen nu eens beschermen? Het is ook bescherming
van de toekomst. Te veel doofpotten borrelen over van kinderleed, veroorzaakt
door volwassenen.
Hier, daar en overal!
Gavi Mensch
Nederland BV, 6-11-2015
1997: de internaatsgedachte
Jeugddetentie:
Met oa: Straf voor jongeren met ontwikkelingsstoornis of
psychische aandoening (PIJ-maatregel)
2001:
2001: Een verslag
3 opmerkingen:
Als ik de blog lees...als ik het gelinkte krantenartikel lees...dan valt mij in het krantenartikel op dat er GELIJK alweer een EXCUUS bedacht is waarom het Lichamelijk en Geestelijk Geweld in de jaren na 1945 "toegestaan" was. Dit moeten ze zo helemaal niet bekijken! Ze moeten kijken hoeveel impact en leed en lijden het met zich mee heeft gebracht voor de kinderen van toen! Welke trauma's hebben die inmiddels volwassen mensen wel niet opgelopen? Moet niet de vraagstelling zijn: HOE gaan we dit ooit rechtzetten? HOE gaan we dit ooit in de toekomst (met ingang van NU) rechtzetten? Die hele "commissie-Samson" waarvan "De Winter" voorzitter is lijkt wel een volkomen aanfluiting! Een zoethoudertje voor "het publiek"! #BAH!
Daar heb je gelijk in, er is geen excuus, vaak worden daders met slachtoffers verward. En voor de kinderen van toen is het trauma vaak levenslang, vaak in de vorm van meestal. Mijn blog kan nooit een excuus bevatten voor de daders, ik heb daar een grens getrokken. Daders zijn volwassen en kinderen dienen beschermd op te kunnen groeien. Reeds eerder schreef ik blogs over het misbruik binnen de kerken, overal waar machtswellustelingen aan de macht zijn moeten kinderen het ontgelden. Of het nu een pleegouder is, een begeleider, een dictator of reli-fanaten het is ontoelaatbaar dat in deze tijd van de aan ons volwassenen toevertrouwde kinderen, kindsoldaten worden. Wat we er aan moeten doen? Strenger straffen, hoge boetes, geen straftaakje. Volwassenen die kinderlevens versjitteren hebben niets meer te willen. De commissie Samson was inderdaad een van de grootste missers van dit kabinet, waardeloos.
Dank voor je commentaar Stephan Hubers, ik waardeer dat erg.
Een reactie posten