Conflicten 1

Conflicten zijn er om onenigheden open te breken te bespreken en er iets mee te doen. Sommige conflicten zijn slepend. Sommige slepende conflicten zijn mensonterend maar worden getolereerd. Vaak worden die conflicten veroorzaakt door mannen. Waarom? Daarom, omdat ik het zeg"", zou mijn vader gezegd hebben gelukkig moest hij daar zelf om lachen.
Veel mannen hebben het enige ware geloof, zij geloven heilig in de kracht en de macht van testosteron.Vandaar ook dat prekende reli-fanaten en kerkbaasjes allemaal van het mannelijk geslacht zijn, ik ken maar weinig vrouwen die zich met dit soort onbelangrijke zaken bezighouden.  Er zijn aan beide kanten niet zo vreselijk veel uitzonderingen.

De meeste oorlogen, ik durf wel te zeggen 99%, wordt veroorzaakt doordat sommige heren hun testosteron niet in bedwang kunnen houden. Ze geven daarmee een briljant voorbeeld aan hun kinderen, hun zoons. Gelukkig trekken veel jongens zich hier bitter weinig van aan.

Dat geldt trouwens ook voor verkrachtingen, mishandelingen en andere soorten van dagelijks min of meer geaccepteerd geweld. En aangezien veel machthebbers er wel voor zorgen zoveel mogelijk mannen op cruciale  plaatsen (politiek, politie, leger, rechterlijke macht) te hebben hebben de vrouwen ook daarover nog steeds weinig in te brengen. 
Als vrouwen wel iets inbrengen wordt dat achterlijk, kwaadaardig of dom genoemd. 

Nu al noemen sommige mannen mij kwaadaardig omdat ik geen respect heb voor hun vaak ongefundeerde mening over de MO kwestie en daar kritiek op lever. Boos zijn als ik zeg dat oorlog een mannending is en altijd is geweest. Bozer worden ze als ze geconfronteerd worden met de geschiedenis, dan heet dat: "Niks mee te maken!"  Duizenden artikelen zijn er al geschreven pro en in contra maar er zijn maar weinig artikelen die dienen om de achtergronden goed in beeld te brengen. 
Zoals dit  artikel bijvoorbeeld, dat een duidelijk beeld geeft op het ontstaan en de voortgang van deze zich oeverloos voortslepende kwestie.   

Samenvatting van het conflict Israël - Palestina

Het is een redelijk neutrale samenvatting en ontdoet veel van de extreme uitspraken van de zogenaamde argumenten. 
Buiten dit artikel heb ik honderden anderen over dit onderwerp gelezen en niet alleen artikelen ook boeken en historische verhandelingen. Ik heb films gezien en documentaires, ik heb zowel pro als contra vrienden en vriendinnen. Ik noem hen nooit kwaadaardig en zij mij ook niet.

Graag zou ik de heren die mij  kwaadaardig noemen, zonder een enkel argument, op de thee vragen maar ze kunnen met hun verhalen ook op de koffie komen.....



© Gavi Mensch
Nederland BV, 15-7-2014.
© all right reserved 2014

Omgangskunde: aanspreken

Daar sta je dan, met je Hollandse gewoontes en je zoveel jaar geleden geleerde aanspreekvormen voor je patiënten. Het woord cliënten gebruik ik zelden. Cliënten zijn lid van de marktwerkingsbond en voor zover ik dat in de afgelopen 40 jaar heb mogen meemaken heeft die bond geen patiënten als lid. Volgens een van mijn betere docenten is een patiënt iemand die lijdt (bijvoorbeeld aan een ziekte). In het geval van niet-lijden en een dienst- of serviceverlening zou je kunnen spreken van een cliënt.

Het liefst spreek ik in verpleeg- of verzorgingshuizen over bewoners of mede bewoners. 

Het verpleeghuis waar ik werkte was groot en ik was daar verpleegkundige van dienst. Dat betekent dat je van afdeling naar afdeling racet om nieuwe medicatie te brengen voor de noodgevallen, dat je voorbehouden handelingen doet waar nodig en tussen beide springt als je collega's belaagd worden door patiënten met een agressieve uiting van hun ellende.

Soms bleef ik wat langer op een van de afdelingen psychogeriatrie, ik heb iets speciaals met deze oudere mensen die weer kind zijn, soms. Of waar het gevoel voor decorum volledig verdwenen is. De collega's van die afdeling vonden het raar in het begin maar dat veranderde al snel toen bleek dat ik veel mensen met een andere manier van aanspreken wel aan het eten of onder de douche kreeg.

Het werd duidelijk dat ik, ook al sprak ik geen dialect, de mensen directer kon aanspreken als ik meneer en mevrouw bleef zeggen. Sommige reageerden blij verrast. Er was een lange tijd geweest waarin ze respectvol en met u aangesproken werden.

Het verschil tussen: "Kom op manneke, neem nog eens een hapje, we hebben niet de hele dag" en dan het bord wegschuiven als meneer niet reageert, en "Meneer Smeets, heeft u liever een vork om mee te eten? Nee? Is het eten niet lekker? Jawel? Het is nu nog warm, wil u zo een toetje?" zou er voor kunnen zorgen dat minder mensen ondervoed raken.

Als ik in een ziekenhuis met verkleinnaampjes word aangesproken en met ' je en jij' ,dan krijg ik daar zo'n weerstand tegen, dat ik ook niet meer reageer.

Huisartsen hebben daar ook zo'n handje van. Ik had zo'n vervanger die je hoort hoesten en zonder weg te kijken van het beeldscherm, zeggen: "Oh daar hoef ik niet eens naar te luisteren, ik hoor het al " en dan een recept uitschrijft terwijl ze je nog niet een keer aangekeken heeft. Ik heb geleerd om daar niets meer van te zeggen, ik kijk of de medicatie past bij wat ik wilde hebben en of het compatibel is met wat ik al slik.

Maar anderen, die niet weten wat ze hebben, zullen zich weinig serieus genomen voelen. Ik weet dat het ronduit onbeschoft is.  Ik vind dit een mensonwaardige slordige behandeling. Ook in deze praktijk zou omgangskunde geen overbodige luxe zijn.

Wie heeft ooit bedacht dat je mensen die ziek zijn niet meer hoeft te respecteren als mens? Geen van mijn patiënten is ooit mijn vriend of vriendin geworden, maar dat hoeft ook niet. Als ik hen moet verplegen wil ik dat ze me kunnen vertrouwen, dat ze weten dat ik weet, dat ze niet anders zijn dan als wanneer ze gezond zijn.

Patiënten die verbaasd kijken na een bezoek van de arts, vraag ik of ze het begrepen hebben en zo nodig vraag ik de arts om het nog een keer uit te leggen. Vinden ze niet leuk, de artsen.

Patiënten die klagen over het gedrag van een collega, daar kan ik weinig meer mee dan het die collega voorzichtig vertellen en vragen of ze even bij de patiënt langs willen gaan. Standaard antwoord van sommigen: "Bemoei je met je eigen zaken". Waar ik dan standaard op antwoord dat onze patiënten ook behoren tot mijn zaken.

Praten over de patiënten op een denigrerende manier is zelfs als ze er niet bijzijn soms de oorzaak van matige omgangsvormen van collega's. Ook artsen heb ik moeten vragen of ze even naast de patiënt wilden gaan zitten en hen gewezen op de zieke in het bed daar ergens in de laagte. Het werd me door de artsen niet altijd in dank afgenomen. Vaak ben ik daar de discussie over aangegaan. Soms heb ik hen ook zo behandeld om te laten zien hoe vervelend het is. Gewoon door niet om te draaien als ik iets moest uitleggen en als ik daar dan op gewezen werd zei ik lachend, ik deed u even na zoals u deed met de patiënt van daarnet.

 Patiënten Jantje of Marietje noemen past niet bij een beroepshouding. 

Met veel plezier denk ik terug aan de tijd die ik in het verpleeghuis werkte. Niet vanwege de collega's jammer genoeg, die waren snel beledigd ook al zei ik er niets over, ze vonden het aanstellerij… stadse fratsen, zoiets.

Maar mijn psychogeriatrie patiënten waren stuk voor stuk mensen met een lang leven achter zich en een zeer mistige toekomst, met dagen van paniek omdat ze niet uit het onwillige lijf konden ontsnappen. Of boos omdat het allemaal op het puntje van hun tong lag en ze het niet meer wisten. Of omdat ze wisten dat ze het niet meer wisten.

Mensen met levensverhalen die je deels kunt opmaken uit wat ze nog wel weten of hoe ze reageren. Correcte en liefdevolle behandeling doet wonderen. En zeker niet alleen in de psychogeriatrie.

Ook bij somatisch zieken in een ziekenhuis doet een empathisch respectvolle bejegening wonderen. Patiënten zijn geen broodbeleg, al begint dat er steeds meer op te lijken.

Je maakt je heel kwetsbaar als je probeert om, wat ik dan maar 'miscommunicaties' noem, voor te leggen aan collega's. Daarom wordt er ook zo weinig van gezegd.

Om die reden vind ik het vreemd dat omgangskunde geen vak is op MBO en HBO en de universiteiten. En zo komt het dat men het nu heeft over Omaatjes en Opaatjes  als men het heeft over ouderen, schaamteloos!

Ga er nooit van uit dat de patiënt je toch niet begrijpt, probeer het eens op een andere manier dan. Bijvoorbeeld zoals je zelf behandeld zou willen worden.

NB De praktische cursus omgangskunde is overigens ook toepasbaar op politici die hun stemmers niet serieus nemen.  Aanmelding via gavimensch@hotmail.com. ;-)

@Gavi Mensch

Nederland BV, 27-3-2014

All rights reserved 2014

Uit: Omgangskunde in de praktijk.

Resumen deel 6: Aanspreken

Maastricht,19-9-2010

Aangepast protocol....

Op het plein loop ik mijn dochter en kleinkindjes tegemoet, we hebben afgesproken voor koffie. Maar mijn dochter wijst naar een man die huilend aan de rand van het plein zit en zegt: "Hij is gevallen op de trap, mam, misschien kun je even kijken".

Ik loop naar de man toe en vraag of ik wat kan doen. Een van de mensen die bij hem staat heeft de politie gebeld die niet wil komen. De medewerkster van een naastgelegen supermarkt zegt dat hij wel bekend is met alcoholproblemen maar zegt dat hij toch ook een flinke smak heeft gemaakt. Een man van mijn leeftijd blijft rustig naast het slachtoffer staan met een hand op diens schouder. De huilende oudere man ziet er verwaarloosd uit, ruikt onfris, heeft in zijn broek geplast en roept om zijn moeder. Een  jonge man die met de politie belt kijkt boos en zegt dat de politie niet komt en gelijk daarna zegt hij: "We moeten deze mensen ook geen alcohol schenken." 

Ik sta er op dat er een ambulance komt. De man is geestelijk duidelijk in de war, lijkt behalve zijn drankprobleem ook psychische problemen te hebben. Bij een val van iemand op leeftijd wordt altijd de ambulance gebeld om te checken of er niets gebroken is. Uiteindelijk komt de politie, blijkbaar ruim een half uur na de valpartij. Ze willen niet eens uit de auto stappen; een roept door het opengedraaide raampje iets van: "Het is een oude bekende, daar kunnen we niks mee…."

Ik stel me voor als verpleegkundige en zeg dat er toch een ambulance moet komen. Ze stappen nu uit en de politieman snauwt tegen me: 'En wie gaat dat betalen, hè? Die man heeft geen zorgverzekering, het is ook nog een alcoholist!". Ik vraag de politieman naar zijn naam en functie en zeg erbij dat het makkelijker spreekt. Hij doet net of hij niets gehoord heeft.

Dan zeg ik dat we die ambulance met zijn allen betalen net zoals het salaris van de politieagenten en dat het protocol eist dat oudere mensen die om wat voor reden dan ook vallen en in de war zijn, even onderzocht worden door een arts. De agent zegt dan twijfelend dat zij de man wel naar de dokterspost zullen brengen maar op een of andere manier geloof ik niet erg in het snel gedane aanbod, zeker niet met een blik op de met urine doordrenkte kleding van de gevallen man.

1-3-14 10.30 

De gevallen man huilt en snottert nog steeds en ik veeg zijn gezicht af met een van de oma-zakdoekjes die ik altijd binnen bereik heb. De man kijkt verbaasd en stopt met huilen. "Hoe heet u?" vraag ik. "Dat zegt hij toch niet", zegt de politieman terwijl de oude man zijn voornaam noemt. "En uw achternaam?" vraag ik. De man mompelt ook zijn achternaam. De agent trekt de jas van de man open en doorzoekt zijn binnenzakken op zoek naar een identiteitsbewijs. Ik vraag of hij dat niet eerst had kunnen vragen. De agent kijkt me aan en trekt een wenkbrauw op. Ik doe hetzelfde en dat blijkt genoeg. De agent doet een stap achteruit. 




Ik vraag de nu wat angstig kijkende man of hij ergens pijn heeft.

Dan begint hij weer hartverscheurend te huilen. Het lijkt niet alleen dronkenmansentiment.

Uiteindelijk komt er toch en ambulance die gewaarschuwd is door iemand anders. Ook hier weinig animo om iets te doen met de man. "Het is een dakloze en hij is vanmorgen weggelopen uit het ziekenhuis." Ik zeg dat de man dan in het ziekenhuis ook nog niet aan de beurt is geweest duidelijk gezien zijn vreselijk vieze gezicht en handen. Dan zegt de ambulancebroeder dat de man niet helemaal okay is en daarbij tikt hij met een vinger op het hoofd. Ik zeg dat het dan reden te meer is om hem op te nemen. 

De politieagent bemoeit zich er nog een keer mee en zegt dat ze met mij geen discussie moeten aangaan. Ik kijk hem strak aan en stel dat hij wel zal moeten want dat ik uit hoofde van mijn beroep verplicht ben om er op toe te zien dat de kwaliteit van leven en het lot van de zieken niet in de handen van onwillige agenten ligt.

Samen met een van de ambulancebroeders hijs ik de man voorzichtig overeind. Hij staat en huilt. Zijn arm doet zeer en zijn bril is kapot. Ze zullen de man meenemen, zegt de broeder.

Ik laat het gaan, ik draag over.  De man kijkt me nog een keer aan door de spleetjes van zijn behuilde rode ogen. Hij zegt niets maar zegt veel. Ik knik hem toe en wens hem sterkte.

Ik loop naar het café op het plein waar mijn dochter wacht met de kleintjes. Onderweg denk ik dat de wereld echt te diep gezonken lijkt om hem nog drijvende te houden. De houding van de politie was vervelend en die van de hulpverleners vermoeid. Het carnaval is nog maar net begonnen.

Minister van Defensie ten tijde van het incident.

Dadelijk gaat oud en jong hier aan de drank, speciaal voor hen zijn tenten ingericht waar NIX mag. Daarbuiten zijn bijna alle jongeren en veel volwassenen aangeschoten en tegen het eind van de avond is een flink deel dronken. Er zullen veel ambulances uitrukken en de gewonden met een vreemde pruik op, maar in dure carnavalskostuums, van straat oprapen en ongevraagd meenemen naar het ziekenhuis. Niemand die vraagt wat dat kost. Niemand die moppert over de extra kosten van de hoeveelheid politieagenten die de uitwassen van een katholiek feestje moeten bedwingen. 

Niemand hoor je over 3 dagen alles gesloten, over de economische strop en de schadelijke effecten van alcohol en van Carnaval, het is immers traditie.

Alaaf?

©GaviMensch

Maastricht,1-3-2014

All rights reserved 2014    

Naschrift: 2-3-2014

-Een wijkagent reageerde op dit verhaal dat het naar maar waar was, dat het vaker gebeurt en dat het zeer frustrerend is om deze mensen op te blijven rapen. En dat ze door tijdsdruk vaak met de handen in het haar zitten. 
Ik ben dat met hem eens, helaas,  het is niet anders. En een opfriscursus omgangskunde zou voor de bitse agent uit het blog geen gek idee zijn. 
-Veel mensen hebben gereageerd op bovenstaand blog,Waarvoor hartelijk dank. Veel bruikbare suggesties ook voor de politie en  voor de ziekenhuizen die met psychiatrische 'wegloop'patiënten te maken krijgen.
-De tijd dat een agent zich voorstelde aan slachtoffer of woordvoerder is blijkbaar weer voorbij, ik suggereer herinvoering, ook voor het ambulance personeel. Een beetje respect kan echt geen kwaad.
-Opmerking van andere wijkagent 

"mooi geschreven, helaas -100 van betrokken agenten. Hulpverlenen zit in je...  bij grootschalige optredens zoals carnaval wordt er ook vaak van boven bepaald hoe op te treden. Bij persoonlijke incidenten komt het aan op de hulpverlener zelf. En soms kan dat door allerlei omstandigheden anders zijn dan verwacht (mag worden)"

Weetjes over privacy en andere schendigen

Deze dagen ben ik aan het lezen over benadering van psychopaten (in de thuiszorg o.a.) waarbij ik onderstaande sites tegenkwam.

Nu wemelt het op Internet van zulke 'zieke' mensen. 

Stalkers en haatschrijvers, meelopers en achterbakse dummies. Internet blijkt meer gestoorden te bevatten dan we kunnen vermoeden en het is zaak je er tegen te wapenen. Lasteren komt overeen met stalken en kan veel 'last' veroorzaken. Het kan zijn dat je geen vrijheid meer hebt om zaken te publiceren op het Internet zonder dat je belager gebruik maakt van die informatie maakt.  Een lasteraar, stalker of belager zal zich niets aantrekken van je privacyrechten. Vandaar dat ik maar weer wat informatiemateriaal op dit blog zet.

Lees hier meer: 

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/11996-stalking-de-duivelse-schaduw.html

Enkele citaten ter verduidelijking:

[Jaarlijks zijn tienduizenden vrouwen de prooi van een stalker die in zijn obsessie tot elke prijs gaat om de aandacht van het slachtoffer te behouden of te verkrijgen. Met de komst van Internet is er ook een toename van het zogeheten 'cyberstalken' waarbij de stalker zijn slachtoffer onder meer bestookt met ongewenste e-mails. In de meeste gevallen is de dader een man die zijn frustraties omtrent een verbroken relatie niet kan laten rusten.] 

Veelal betreft het mannen met een gefrustreerd leven, een lastige jeugd en/of een niet bestaande of slecht band met een of beide ouders; dit in combinatie met narcistische trekken en de noodzaak tot overheersen en controleren van de omgeving.  

Over narcisme heb ik al in andere blogs geschreven, ook over zaken die bij de patiënt met een persoonlijkheidsstoornis, obsessies en controledrift duidelijk te herkennen zijn. Desondanks trapt de meest doorgewinterde hulpverlener soms in het toneelspel van de stalker/patiënt.

[ Stalking verstoort het leven van het slachtoffer. Slachtoffers lijden aan spanningen, depressie, onrust en soms zelfs een posttraumatische stressstoornis na alle ervaringen. Als de stalker ook tot laster overgaat, kan dit leiden tot een geruïneerde reputatie van het slachtoffer omdat er altijd mensen zijn die menen dat er een kern van waarheid zit in roddels/leugens.]

Wat soorten stalkers en belagers:

De afgewezen stalkers vormen de grootste groep en zijn  het meest persistent. Logisch, want als we uitgaan van obsessie van de stalker of belager neemt hij geen genoegen met een nee. De stalker kan niet verdragen dat hij bij een verbroken vriendschappelijke- of liefdesrelatie is afgewezenen denkt dat het slachtoffer nog steeds een relatie met hem wil onderhouden. Dit type wil wraak nemen voor de afwijzing. In alle gevallen houdt het stalken in dat de relatie (welke dan ook) voor de dader nog 'leeft'.

Er is ook een categorie van mannen die menen recht te hebben op een relatie (welk soort relatie dan ook).ze proberen ze een relatie ' op te eisen '. Vaak zijn het mannen die geen normale vertrouwensrelatie, vriendschap of anderzijds kennen.  Dat ze veelal zelfs getrouwd zijn heeft hier niets mee te maken Meestal gaan ze van slachtoffer naar slachtoffer in hun pogingen een relatie af te dwingen. Bij weerstand van het slachtoffer kan de 'eiser'  bijzonder gemeen en het dagelijks leven zelfs gewelddadig worden worden.

De wraakzuchtige stalker is er van overtuigd dat hem onrecht is aangedaan en probeert op rancuneuze wijze het leven van het slachtoffer, bijvoorbeeld op het werk, te beheersen. Vaak staat het slachtoffer bij dit type symbool voor alle mensen die de wraakzuchtige in het verleden onrecht zouden hebben aangedaan. Dit zijn ook vaak de lasteraars op Internet. Het stelen vaneen  nicknaam en zelfs het openbaar maken van de echte naam van het slachtoffer met de bedoeling schade aan te richten en het opsporen van het (IP)adres van het slachtoffer met het doel de werk- of huiselijke omgeving van het slachtoffer na te gaan. Het lasteren en stalken kent vele uitingen zoals het gebruiken van dreigende taal, persoonlijke beledigingen, ongepaste en uitdagende berichten op openbare sites, fora of  tijdlijnen met de bedoeling de gestalkte persoon zwart te maken.

Wat doe je aan een stalker en /of lasteraar?

Het is zaak om altijd duidelijk te reageren en te melden dat je geen contact wilt en ook niet vermeld wilt worden in de blogs en geschriften van de belager.

Stel iedereen op de hoogte van de praktijken van de stalker/lasteraar en vraag hen, zo mogelijk, contact met de lasteraar te verbreken.

Blijf uit zijn buurt. De stalker/lasteraar zal zoals ook bij mij gebeurde alles aanpakken om je opnieuw te ontmoeten.

Bewaar alle door de belager geproduceerde teksten en foto's of andere beelden waar je naam of jijzelf in voorkomen en noteer wanneer het gepubliceerd werd. 

Maak in ieder geval melding bij de politie of doe officieel aangifte. In het ergste geval kan een civiele procedure met een dwangsom noodzakelijk zijn, hiervoor kan men terecht bij het Juridisch Loket in je woonplaats.

Ook kun je voor hulp en steun terecht bij slachtofferhulp. 

http://www.slachtofferhulp.nl/Delicten/Stalking/Advies/

[De praktijk leert helaas dat negeren van stalking vaak geen zin heeft. De stalker gaat er dan van uit dat u het niet erg vindt of dat u bang bent. Hoe eerder u uw grenzen aangeeft door actie te ondernemen, hoe beter. Het actief bestrijden van de stalking vraagt vaak veel tijd en energie. Uw geduld en incasseringsvermogen zullen op de proef gesteld worden. Stalkers geven niet snel toe en proberen de schuld vaak op hun slachtoffers af te schuiven.]

Recht op rust

Als je gestalkt wordt hoef je dat niet te accepteren. Stalken is sinds 2000 strafbaar en sinds dat jaartal zijn er circa tweeduizend mensen door de rechter veroordeeld. Gelukkig hoeft er niet langer gewacht te worden tot er geweld wordt gebruikt en wordt het recht op rust wettelijk erkend. Grofweg kun je twee kanten uit als je gestalkt wordt, negeren of bestrijden. Negeren heeft het risico dat de dader denkt dat je het stalken aanvaardt omdat je er niet tegenin durft te gaan. Het beste is in alle gevallen om je grenzen duidelijk te bepalen en hier niet vanaf te wijken. De aanpak van een stalker vergt soms veel tijd en energie maar is op den duur lonend.

De Nederlandse Wet over stalking

Wetboek van Strafrecht, Artikel 285b
1. Hij, die wederrechtelijk stelselmatig opzettelijk inbreuk maakt op eens anders persoonlijke levenssfeer met het oogmerk die ander te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden dan wel vrees aan te jagen wordt, als schuldig aan belaging, gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of een geldboete van de vierde categorie.
2. Vervolging vindt niet plaats dan op klacht van hem tegen wie het misdrijf is begaan.

Kortom, negeer de belager, indien nodig beantwoord je zijn laster, smaad en of stalken met de eis daarmee te stoppen. Blijf uit zijn buurt. Geen persoonlijke ontmoetingen. Aangifte en, indien nodig, een civiele procedure. Maak aan je omgeving duidelijk dat je gestalkt of belasterd wordt. 

Voor vragen: gebruik de ruimte hieronder. 

©Gavi Mensch

Maastricht, 7-2-2014

Shizzle

Het gaat weer wat beter met ons, met de mijnen en met mij. Ik ben weer aan de slag gegaan en heb een gevarieerde hoeveelheid werkzaamheden. Daarnaast ben ik een boekje aan het maken voor mijn kleinkinderen en schilder ik in de weekends. Verder kook ik af en toe voor de zieke lieverdjes en houd ik gezelschap én heb ik het koud uit misplaatste zuinigheid.

Ik ga dus nú iets warmers aantrekken.

Alles lijkt dus weer opgang te komen, maar het wordt nooit meer zoals het was.

Het gemis blijft.

Voordat ik verder ga met de gewone dingen moet ik eerst nog wat shizzle wegwerken.

Hier in deze uithoek woont een zure nare man die de hele dag en een groot deel van de nacht niets anders doet dan verboden tweets lezen op twitter (blokkeren helpt niet) en pagina's uit mijn blog kopiëren. Inclusief beeldmateriaal.

Hij wil daarmee aantonen hoe vreselijk gevaarlijk ik wel niet ben. Ik ben een haat oma en een fascist, te dom voor deze wereld en ik snap er niets van.

Ooit heb ik een blogje geplaatst waar ik uitleg hoe dat zo gekomen is.

Ik had, toen ik zijn bazigheid bemerkte, direct moeten stoppen met verdere kennismaking met zijn vrouw en zeker met hem; hij snoerde haar continu de mond en zij gaf hem het woord elke keer dat hij het opeiste. Dat zij een aardige vrouw is, daar hoeft niemand aan te twijfelen. Wel twijfel ik aan de heerlijke relatie die de man zegt te hebben met zijn vrouw. Zij is een slachtoffer van wie ik hoop dat ze haar eigen leven leidt. Ik heb medelijden met haar. Ze leek me een vrouw waar ik beroepsmatig wat mee gemeen heb, onze zorg voor kinderen. Zij heeft net als ik op een medisch kinderdagverblijf gewerkt. En haar man heeft nog nooit iets anders gedaan 'voor haar' dan de afwas. Hij is volgens zijn zeggen zelfs nog nooit in een supermarkt geweest.

Maar het mocht allemaal niet zo zijn.

Mijn wens om verder kennis te maken vervloog nadat ik telkens alleen opgescheept zat met de betweter. Een die alsmaar aan het woord wil zijn, die van de zaken van buiten Zuid-Limburg niets begrijpt en de hele dag naar Duitse radio en televisie luistert. Kortom een domme kleinzielige man met een benauwd beeld van de wereld buiten Zuid-Limburg. 

Toen werd hij heel erg boos om niets. Hij schreef stukjes over mij en blogjes en fantaseerde er rustig op los. Alles wat hij niet wist (en weet) over mij vermeldde hij in zijn shizzleblog.

Na anderhalf jaar proberen om de man te overtuigen van het zinloze van zijn bij elkaar gefantaseerde kopietjes van mijn blogwerk en mijn tweets, heb ik een klacht gedeponeerd bij de politie. Daar kenden ze hem al langer en ik vrees dat zijn obsessies eerder gezien worden als ziektebeeld en dat het de lasteraar vermoedelijk een hoge 'ach-gut' factor oplevert. 

De leuke agente leest mee op mijn blog. 

De inboorlingen achter de balie waren voorheen slechts figuranten in een politieserie.

De zure man maakt misbruik van mijn achternaam die ik op Sociale Media en in mijn blog nooit gebruikt heb voornamelijk omdat ik wilde voorkomen dat oude nutcases zoals deze ermee aan de haal zouden gaan. Hij is nietsontziend en gebruikt mijn naam in verband met PVV''ers en het woord fascist en schrijft rond mijn naam allemaal nare gebeurtenissen uit zijn zielige leventje zodat het net lijkt alsof ik daar de schuld van ben. Dat het allemaal zo op Google komt weet de gifkikker en daarmee bedreigt hij dus opzettelijk de mogelijkheden van mijn kinderen en andere familieleden.

En gevaarlijke man die ik eerder NPS (narcistische persoonlijkheidsstoornis) toe dicht 

of een combinatie daarvan met een obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis dan

schizofrenie (hetgeen een familiekwaal is zoals hij mij verteld heeft).

Of hij gooit over mijn blogje over het overlijden van mijn kleindochter een achterlijk nietszeggend blogje heen maar wel met de titel De in de wieg gelegde dood. Ik vraag je, hoe ziek is zo iemand?

Dagelijks rollen er blogs van zijn oude site op de nieuwe site met de meest smerige toevoegingen. En die shizzle dropt hij dan op WP, op FB en op alle andere digitaal beschrijfbare muren en glazen

Een half jaar lang heb ik de oude dwaas genegeerd, dat hielp niets. Behalve dat hij door eigen toedoen al door half Internet en veel forums geblokkeerd en verwijderd is, (onder andere van het NRC forum) blijft hij blèren en mekkeren.

Zijn originele idee om op fascisten te jagen (hij is er gewoon niet zo goed in) is op niets uitgelopen. Fascisten lachen hem uit. Hij geeft ze dus eerder de ruimte, wat te denken geeft.

Over zijn pathologisch liegen wil ik niet al te erg uitweiden. Ik lees dat hij mij nog nooit fascist heeft genoemd. Nadat zeker 5 mensen mij daarop attent maakten, heb ik de tijdlijn maar even opgeslagen (net zoals alle oude en nieuw lasterblogs waar mijn naam of pseudoniem in genoemd worden); de rechter zal dan wel uitmaken wie er liegt.

Toen er bij de PVV'ers geen roem meer te halen viel dacht hij de strijd aan te kunnen gaan met vrouwen. Maar wij lijken niet op zijn vrouw en dus krijgt hij lik op stuk.

Terugkomend op zijn narcistische trekken is dat wel logisch. Hij zoekt sterke vrouwen uit en als hij daar gehakt van kan maken, heeft hij volgens zijn door enorme hoeveelheden drank vertroebelde gedachtegang dubbel gewonnen. 

Helaas snapt hij niets van tegenspraak. Hij raast en tiert, produceert oude blogjes en zet daar dan weer nieuw verzonnen feiten bij en huilt als hij op zijn donder krijgt, want hij bedoelt het immers zo goed? Hij registreert …voor het nageslacht? Hij heeft niet veel nageslacht om zich zorgen over te maken.

Ondertussen is hij ook een groot deel van zijn Twitteraanhang kwijt. Hij wordt alleen nog

gevolgd door half blinde sensatiezoekers, mensen die hun wanproducten graag in zijn vele paper-li frutsels afgebeeld zien en buitenlanders die zijn tweets toch niet begrijpen.

Hij die over openbaarheid spreekt, zit zelf op Twitter achter een slotje, nu vraag ik je. Sommigen blijven er gelaten hangen omdat ze bang zijn anders ook achtervolgd te worden. Anderen spelen een griezelig dubbelspel, tja, soort zoekt soort.

En verder is niemand geïnteresseerd in zijn domme copy-paste stukken. Zelfs de stukjes die als eigen blogs worden aangemerkt zijn terug te voeren op veel gestolen copy-paste werk en natuurlijk allemaal zonder een bron te noemen. Hij hoeft zich immers niet aan de wet te houden, hij is tegen copyright, zegt hij. Tja, copyright zou hem natuurlijk te veel belemmeren in het zich toe eigenen van het werk van anderen.

Hoe vaak ik ook vraag of hij wil stoppen, het is voor hem alleen maar een stimulans om nog meer laster te verspreiden.Nog een fles drank en daar gaat ie weer. Ook door mijn privé zaken, mijn e-mails, alles eigenlijk, openbaar te maken, omdat hij dat wil. En niet alleen die van mij.

Daarom hebben ze hem ook overal de toegang ontzegd en mag hij alleen nog op eigen blog bloggen.

En zo af en toe schrijf ik er een stukje over. Zoals nu. 

Dan heb ik het weer even opzij gezet, ik heb niet veel tijd voor zijn gedoe.

 Zeker weten dat hij na de publicatie van dit blogschrijfseltje weer begint over een blogstukje dat ik zou heb geschreven en weggehaald en dat over zijn zoon zou gaan. Ik heb geen idee waar hij het over heeft. Ik ken zijn zoon niet. 

De enige blogstukjes die ik in concept heb moeten terug zetten gaan over mijn kinderen en kleinkinderen. Omdat hij er zeker weten mee aan de haal gaat. Geneuzel over USB stick maakt me aan het lachen. Zijn lasterwerk, dat ik nodig had voor de politie, staat er op en het is mijn eigendom. Binnenkort gaat de stick met aanvulling naar de advocaat. Na de rechtszaak kan hij hem krijgen, of niet.

Zijn naam? Die hoef ik niet te vertellen. De mensen die op Google naar mijn schrijf- pseudoniem of mijn echte naam zoeken, komen hem vanzelf tegen.

En zo heeft deze zaak twee kanten; alleen zíjn zaak stinkt  zelfs op een beeldscherm naar shizzle

©Gavi Mensch

Maastricht 24-1-2014

All rights reserved 2014 

Update:  13-2-2014 
(Uit DM's en tweets over de patiënt van een ander)

De psychopaat is zijn eigen beste vriend en de dronkaard drinkt nooit. 

Zijn onmacht reikt tot in zijn eigen hemel, hij is daar dan ook heer en meester. 

Zijn volgelingen vallen in de afvalputjes als ze al niet eerder gevlucht zijn. 

Mijn familienaam wordt nu gelinkt aan net zulke creeps en griezels maar dan van een andere politieke lichting....hoewel ik me afvraag of dat wel echt zo is. Het begint te lijken op een dekmantel. Waarschijnlijk zijn ook zij afvallige vrienden van de dwaas en dat ze hem ontrouw zijn, kan hij niet tolereren.  

Mijn aanbod om een goede psychiater te zoeken voor hem slaat hij af, natuurlijk, het is een zorgmijder. 

De familie moet hier zeer onder lijden. Voor hen deze link: http://www.npspartners.nl/ 

Ik ben er van overtuigd dat ze of niets weten van de shizzle die hij op het internet smeert of wegkijken na een leven lang met deze drek te maken hebben gehad. 

Het is triest. Maar het einde is nabij....gelukkig!

.

Gastblog Nederland BV Art 261 Wetboek van Strafrecht

FYI

Wetboek van Strafrecht

Artikel 261

1

Hij die opzettelijk iemands eer of goede naam aanrandt, door telastlegging van een bepaald feit, met het kennelijke doel om daaraan ruchtbaarheid te geven, wordt, als schuldig aan smaad, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.

2

Indien dit geschiedt door middel van geschriften of afbeeldingen, verspreid, openlijk tentoongesteld of aangeslagen, of door geschriften waarvan de inhoud openlijk ten gehore wordt gebracht, wordt de dader, als schuldig aan smaadschrift, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.

3

Noch smaad, noch smaadschrift bestaat voor zover de dader heeft gehandeld tot noodzakelijke verdediging, of te goeder trouw heeft kunnen aannemen dat het te last gelegde waar was en dat het algemeen belang de telastlegging eiste.

Jurisprudentie bij dit artikel

• Hieronder wordt een selectie van de bijbehorende jurisprudentie getoond.
• 
  

Rechtsoort Straf Datum uitspraak 22-11-2007 Status gepubliceerd

Soort procedure Eerste aanleg - meervoudig Instantie gepubliceerd Rechtsoort Rechtbank Amsterdam

Verdachte is veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf ter zake van smaad en smaadschrift. Overwegingen ten aanzien van klachtvereiste, afwijzing bewijsverweren en beroep op rechtvaardigingsgronden genoemd in 261 lid 3 Sr.

Rechtsoort Straf Datum uitspraak 22-12-2006 Status gepubliceerd

Soort procedure Eerste aanleg - meervoudig Instantie gepubliceerd Rechtsoort Rechtbank Breda

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan belaging. Hij heeft gedurende een lange periode in de directe omgeving van het slachtoffer ruchtbaarheid gegeven aan volgens verdachte bestaande misstanden. De rechtbank veroordeelt verdachte tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 3 maanden...

Rechtsoort Straf Datum uitspraak 03-02-2009 Status gepubliceerd

Soort procedure Eerste aanleg - meervoudig Instantie gepubliceerd Rechtsoort Rechtbank Assen

Zoals onder meer blijkt uit de multidisciplinaire rapportage ten aanzien van verdachte, is het strafbare gedrag van verdachte mede veroorzaakt door zijn persoonlijkheidsstoornis. Verdachte is hiervoor in therapie en gebruikt medicijnen. Los van het onder 1 en 3 tenlastegelegde zijn de feiten waaraan...

Rechtsoort Straf Datum uitspraak 03-05-2007 Status gepubliceerd

Soort procedure Eerste aanleg - enkelvoudig Instantie gepubliceerd Rechtsoort Rechtbank Rotterdam

Verdachte heeft tegenover journalisten uitlatingen gedaan over aangever, die beledigend van aard waren en waarvan hij, gegeven de 'smeuige aard' ervan, heeft moeten beseffen dat die journalisten deze zouden publiceren. Verdachte heeft hiermee aangever moedwillig beschadigd en hem in zijn eer en goede naam aangetast...

Rechtsoort Straf Datum uitspraak 22-07-2008 Status gepubliceerd

Soort procedure Eerste aanleg - meervoudig Instantie gepubliceerd Rechtsoort Rechtbank Assen

Verdachte heeft zich beledigend uitgelaten ten opzichte van een advocaat via eigen website. Veroordeeld tot voorwaardelijke straf.

NB, met dank aan Hank en Jacob....  

Nederland BV, 7-11-2013

.

Kantelen en Vacatureluurs

Zojuist lees ik op Facebook op de pagina van Vacatureluurs het volgende......

......en heb daar nog wel een extra suggestie aan toe te voegen.

Zo'n kantelbrief  is een uitstekend idee, het wordt kiezen of delen voor wie meer dan 10 afwijzingen verstuurt.

Ik ben er ook klaar mee, ik solliciteer niet eens meer!

Ik heb besloten dat ik gelijk naar mijn nieuwe werk ga.

Ik zoek een leuke vacature uit en meld me om 8 u 's morgens met mijn gegevens bij d de salarisadministratie van het bedrijf en vraag of mijn 32 u contract al klaar ligt. Terwijl ze in paniek aan het bellen slaan, zoek ik alvast een mooie werkplek, ik ga zitten, groet de collega's en stel me voor. Dan gooi mijn laptop open en ga kijken waar de vacature precies voor is en wat ik moet doen.

Iemand met 44 jaar werkervaring moet alles aankunnen. Alleen bij het technisch tekenen en lassen heb ik nog wat ondersteuning nodig.

 Ik werk, inlezen heet dat, en vraag wat dingen over de dagelijkse gang van zaken en lunch met de nieuwe collega's en ga dan nog even langs de administratie om te vragen bij wie ik me af moet melden en of het contract al klaar is om te tekenen. 

Waarschijnlijk vraagt iemand me door wie ik ingehuurd ben en de ik heb daar een mooi zinnetje voor bedacht: "Degene die mij ingehuurd heeft is per vandaag weg, ik moet nog maar zien wie de opvolger wordt.

Om een uur of vier bel ik naar de salarisadministratie om te zeggen dat ik de volgende dag wel langskom om te tekenen en geef het telefoonnummer van mijn werkplek door.

Op zo'n eerste dag zorg je dat je er goed uitziet, dat je een beetje idee hebt van waar het om draait en wie de meest redelijke topmanager is. Aan het eind van de werkdag stap je naar diens kantoor, vertel je de secretaresse dat je net gebeld bent, klopt aan en gaat naar binnen. Je vertelt hem of haar dat een 32 u contract wel goed is, dat het werk (je vertelt hem van alles over wat je gelezen hebt) je prima bevallen is voor een eerste dag en dat je morgen graag terug komt. 

Als je een contract kunt laten zien dat door de invalkracht van Human Resources

is opgesteld, ben je natuurlijk helemaal uit de brand.

Daarna moet je je eigen fantasie maar gebruiken.

Een manager met gevoel voor humor en initiatief zal je mogelijk direct aannemen. 

Als de manager geen gevoel voor humor heeft, zeg je beleefd dat je bij nader inzien van het werk afziet. 

Een baan zonder humor is namelijk een troosteloze dagvulling!

©Gavi Mensch

Maastricht, 27-8-2013.

Eigen tekst: all rights reserved 2013

Met dank aan Vacatureluurs.com

Langzaam schrijven... dan komt het misschien aan?

Every time we witness an injustice and do not act, we train our character to be passive in its presence and thereby eventually lose all ability to defend ourselves and those we love.

Julian Assange, founder & editor-in-chief of WikiLeaks 

For injustice zie ook: http://gavimensch.blogspot.nl/2013/05/bevrijdingscadeau.html





©Gavi Mensch
Maastricht, 19-7-2013


All right reserved 2013
Niets van deze blogpagina mag worden overgenomen zonder specifieke toestemming van de auteur.

Met dank aan Evita Paciencia voor haar hulp en suggestie

.
.

Bevrijdingscadeau & laatste update

Op deze dag, mijn verjaardag en Bevrijdingsdag geef ik mijzelf een noodzakelijk cadeau

Na 6 maanden zwijgend het getreiter naast mij neer te hebben gelegd als zijnde zielig, heb ik mijzelf een pagina op mijn blog cadeau gedaan.

Om het verhaal te vertellen van een erg naar en gefrustreerd mannetje met een enorm probleem.

Even terug in de tijd. Ik woon hier nu drie jaar vanwege mijn kleinkinderen en mijn dochter vond vorig jaar dat ik me meer moest aansluiten bij de mensen uit dit dorp. Maar Maastrichtenaren zijn niet zo vriendelijk en nog minder toegankelijk, dus dat koste wat moeite.

Op Twitter werd ik geconfronteerd met mensen uit de buurt die zogenaamd 'fascisten bestrijden'.  Met A.S en zijn vrouw maakte ik een afspraak. Ik bleef eten. Het is moeilijk praten met iemand die geen andere mening dan alleen de zijne toestaat. Maar toch terug gevraagd en hen een keer uitgenodigd om iets mee gaan drinken. Je gaat altijd uit van het positieve, nietwaar?

Zijn echtgenote is een aardige vrouw die in gezelschap van haar man nooit aan het woord komt. Een vrouw naar mijn hart eigenlijk, actief bezig  met kinderen met een handicap. Een vrouw die haar man maar 'laat' zoals ze niet echt vrolijk verklaard. Maar die ook geen enkel idee heeft van wat haar echtgenoot allemaal uitspookt op het internet. En die door pvv-ers bespot wordt,  ik hoop dat ze dat allemaal niet leest. 

Ik vroeg hen beide om koffie te gaan drinken in de binnenstad, Fons kwam dan alleen. Hij wil duidelijk geen aandacht delen. Het verloop van de laatste keer staat op een blog. Donders was hij, giftig kwaad! Dat ik zijn Leers had durven aanspreken. En aangezien ik dat op een prettige doch directe manier had gedaan was ik stomverbaasd. Ik heb de eer aan mijzelf gehouden: ik heb alle drankjes betaald en ben snel opgestapt.

Al eerder had Fons blijk gegeven van het verkondigen van het enig zaligmakende geloof, het zijne, met als toppunt van wijsheid: Fons!

Hij weet alles beter, corrigeert mijn Nederlands, mijn kennis van fascistisch Spanje, van de politieke wereldgeschiedenis gezien met een bredere blik dan die van hem. Hij corrigeert mijn beeld op het Jodendom, blijkt fel anti-zionist en is doorgedraaid anti-Joods en ongenuanceerd pro-Palestijns. Hij legt mij uit wat er mis is met Joden, ik word er misselijk van. Ik probeer uit te leggen, maar HIJ duldt geen tegenspraak. En toch zijn er nog steeds mensen die denken dat hij alleen de pvv en of fascisme bestrijdt. Helaas, hij gebruikt hen.

Iedereen kan begrijpen dat het in zijn straatje past om mij als fascist weg te zetten om nog enigszins zijn vege lijf te redden. Hij twittert zijn frustraties en schrijft hele nachten aan zijn haat blogs. De nare pvv ploeg moet er om lachen heb ik begrepen. En andere Tweeps worden vanwege tweets over Demmink of zijn haatblogs ook weggezet als fascisten en pvv-ers. Sommigen betalen hem met gelijke munt en geven hem lik op stuk, ik heb wel andere dingen te doen. Ik waarschuw andere mensen per DM om zijn vrouw met rust te laten maar zelfs dát blijft maar reacties uitlokken van hem.

En zo "documenteert" hij alles van zijn tegensprekers,  vooral vrouwen. Ik ben niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste, de hoeveelheid  bezoeken van deze  blogpagina van 3 minuten of langer getuigen daarvan  

Ondertussen copypaste hij hele nachten lang tweets van voor hem geblokkeerde accounts en zet die op zijn blogjes, voorzien van woeste commentaren; elke Dm is tegen hem gericht, elke verdwenen volger is de schuld van anderen. Mensen durven hem niet meer te blokkeren uit angst voor represailles. Veel vrouwen moeten 's nachts een slotje op hun account doen om dat te voorkomen. Dan zet de onverlaat zijn bloglinkjes zogenaamd anoniem onder mijn blogs die ik gelukkig modereer en aldus de laster op tijd kan verwijderen.

Ondertussen reageer ik al een half jaar niet meer op de drammer, ik blokkeer zonder pardon iedereen die mij belastert, logisch toch? Ik lees dus ook zelden of nooit zijn smakeloze blogs. Behalve als ik er attent op word gemaakt en dan nog niet altijd. Zijn persoonlijke vetes zijn niet de mijne.

Dat maakt hem zo woest blijkbaar dat hij mijn persoonlijke gegevens overal verspreid; iets waarvoor ik zelfs het bureau voor rechtshulp moest inschakelen. Ik schrijf niet voor niets onder pseudoniem, hoe lastig dat ook vaak is.

Mijn kinderen worden geconfronteerd met zijn smaad en lasterverhalen op het internet, het belemmert hun VRIJHEID en het moet nu gewoon stoppen!!!!!

Het zijn misselijk makende praktijken. Ik heb mijn hele leven gevochten voor de vrijheid van anderen. En nog steeds. Dit doorgewinterde getreiter moet ik helaas bestrijden, het is van het laagste allooi. Ik heb veel meegemaakt maar dit nog nooit.

-- Fons, ik eis dat je alle blogs en of delen daarvan  en verwijzingen naar mij met welke naam dan ook NU van je blogs verwijdert, ook als hashtag. En dat je mij en mijn kinderen vanaf NU met rust laat. En dat je je laat behandelen voor wat ik als psychiatrisch verpleegkundige toch wel een nare persoonlijkheidsstoornis durf te noemen. Tevens blijk je een pathologische leugenaar te zijn die continue projectiegedrag vertoont. Zoals de dronkenlap die zegt dat een ander dronken is maar hij niet. Hetgeen allemaal in een ziektebeeld zou kunnen passen.

Sterke vrouwen trekken je duidelijk aan maar je kunt er niets mee, laat hen met rust en gebruik je media (bij jou niet echt sociaal) om met je maten van gedachten te verwisselen.

Ik heb het volste recht en zelfs de plicht om dat van je te eisen. Ik had dit schrijven ook in je brievenbus kunnen doen of aangetekend kunnen laten bezorgen. Maar aangezien je de laster en smaad over mij op je blogjes produceert doe ik eenmalig hetzelfde. Een afschrift hiervan gaat wel naar het bureau voor rechtshulp.

Ik hoop je nooit meer te zien Fons en nog minder van je te horen. 

Ik heb gezien in een van je denigrerende blogs dat je jezelf een minkukel noemt, ik zou zeggen dat het nog wat zwak is uitgedrukt.--

@Gavi Mensch

Maastricht,

5 MEI 2013

NB All rights reserved 2013 en ©!  
Van reproduceren zonder toestemming wordt deze keer aangifte gedaan!

PS. Ik hoop nooit meer zoiets op mijn eigen blog te hoeven publiceren. Van mij krijgen dit soort types geen enkel podium meer. Wat een doffe ellende.


.

.