Vandaag is mijn studiedag. Terwijl de wind om het huis giert, hoor ik het bulderen van de zee. Zij is donders.... en terecht!  Wakker worden zullen we, dit is geen tijd om te slapen, kom uit je coma, ontwaak uit je hypnose, sta op en wandel en zuig sterke windvlagen je longen in. 

Gisteren ben ik weer verder gegaan in essays van Hannah Arendt, ze beschrijft in meerdere boeken de tijd waarin we nu leven. Verder heb ik de experimenten van psycholoog Solomon Asch nog eens bekeken, in verband met groepsdruk. Die groepsdruk is op dit moment in Nederland en andere delen van de wereld zo groot dat ik telkens weer van verbazing van mijn stoel val over al die twijfelaars die niet willen weten omdat dat makkelijker lijkt. En over de groepsdruk ontkenners, maar die heb ik even geparkeerd, daar is niets aan te doen, wat mij betreft.

Asch experiment

Ook heb ik een iets ouder interview beluisterd van Maurice de Hond met Prof. Desmet. De Link volgt hieronder.

Zelf behoor ik tot de (gelukkig steeds groter wordende) groep van zelfdenkers, persoonlijk werkt groepsdruk bij mij averechts. Ik zoek eerst uit wat er gaande is en het gebeurd zelden of nooit dat ik me laat verleiden om met de  populaire stroom mee te zwemmen). 

Van de oorlogsvertellingen van mijn grootouders (ras-rebellen) en van de voorbeelden uit de geschiedenis (ook mijn 15 jaar Spanje) blijf ik ver van opinie-uitverkoop. Ik kijk geen gewone uitzendingen op staatstelevisie, ik luister ook sinds een jaar geen staatsomroep meer.

Op Internet zoek ik nog maar zelden via de geijkte zoekmachines, die verkopen, net als de kranten,  de zelfde staatspropaganda. Ik heb nog twee sociale media accounts waar ik eigenlijk niet veel meer mee doe dan waarschuwen,  proberen wakker roepen en de scheldpartijen daarna  langs mijn rug af laten glijden.

Na het censureren van mijn teksten op sociale media, ga ik stug door via een ander kanaal. De onrechtvaardigheid van deze tijd en het verder zien wegzakken van het land waar ik woon maakt me zeer ongerust over de toekomst.

De zittende politieke orde is volledig gehypnotiseerd door de cijfertjes van het RIVM en daarnaast is er veel druk vanuit de farmaindustrie en de andere leveranciers  die wel varen bij deze ellende.  Een groter corrupt geheel houdt men niet voor mogelijk. Corruptie op het gebied van  zgn "vaccins", op het gebied van onnodige en zelfs gevaarlijk mondkapjes en de testfraude met de laboratoria die 11 specialisten het geld zo in de achterzak blazen. Ongehoord en ongekend. En het ergste zijn de politici die hier niet tegen protesteren.

Zijn ze dom? Jawel, behoorlijk. Ze denken dat hun imagoschade groter zal zijn als ze hun domheid niet door dik en dun verdedigen met cijfertjes die hen ingefluisterd worden door de  "kleine schorre kabouter" ( Lubach)  en zijn handlangers van het rijksinstituut. 

Welke imagoschade? Welnu, alle zittende partijen hebben alleen gekeken wat hen veel stemmen op gaat leveren en dat is meegaan met de gekte. Als we er van uitgaan dat 35% van de kiezers heilig geloven in de goedheid van de marionet en zijn compaan, het jongetje met de kinderschoentjes, en dat 40 % te lui is om er tegenin te gaan, betekent dat een overwinning voor de zittende politiek, een nare politiek met een totalitaire intentie. Als ze niet winnen krijgen ze reeksen processen aan de broek vandaar dat de maatregelen voor een epidemie steeds strenger worden.

De 25% waar ik toe behoor vecht zicht door de dagen heen. Af en toe voel ik me een dominee maar ik preek voor doven en blinden, net als menig ander. Wij preken voor de 75% druiloren die het zich laten gebeuren. Net als in de tijd van Hitler en Stalin , Mussolini en Franco. Het gaat hier niet over een virusje maar over macht, over macht en meer macht en de meeste macht.

Nu vraag ik me al een tijd af waar die machtswellust uit voort komt. Prof Desmet legt uit dat de ongelukkige mensen in een ongelukkig tijdperk, vol zinloos werk en zinloze ideeën, te veel voorgekauwde zaken (o.a. door games  die overigens grotendeels gaan over machtswellust en waarbij zoveel mogelijk doden veroorzaken het hoogst aantal punten veroorzaakt) en het lage niveau onderwijs, zoeken naar iets of iemand die ze schuld kunnen geven.  In dit geval is een virus iets wat wat saamhorigheid brengt en de machthebbers maken daar gebruik van. Slogans als "we doen het samen", zijn daar een voorbeeld van.  Ook dan rijst bij mijn de vraag wat we precies samen doen, alles naar de verdoemenis helpen? 

Bij de 25% zelfdenkenden zit een groot percentage mensen die niet in een of ander baantje willen of hoeven te tobben om een paar rotcenten toegeworpen te krijgen. Want als we het hebben over verdienen, dan verdienen zij veel meer! De mensen die ondanks alles het risico nemen om luidkeels te protesteren worden verguisd. Toch zijn ze bijna altijd bezig voor anderen. Ik noem een Pieter Derks, Tisjeboy Jay, soms Lubach en Maarten van Roosmalen,  mensen die de  politiek een klein beetje de ruimte geven om om zichzelf te kunnen lachen terwijl ze de ware zaken zonder hypnotische blikken tot zich door kunnen laten dringen.

Verder zijn er tal van actievoerders die het risico nemen dat ze van een plein verjaagd worden door een waterkanon van de ME of de wapenstokken van de politie. En dat doen ze niet een keer maar keer op keer in de hoop dat in ieder geval bij de twijfelaars het dubbeltje valt. In die groep bevinden zich Arjen Pasman, Willem Engel, Artsen Covid Collectief, Artsen voor Vrijheid en Alliantie voor Vrijheid in België, en vele vele anderen. Heeft iemand van de twijfelaars zich wel eens afgevraagd waarom  wij als zelfdenkers zo graag willen dat u uit deze droom stapt? Wat levert het ons op?

Een betere maatschappij, denk ik; op den duur moet iedereen zich er van bewust worden dat ze grof gemanipuleerd  worden. Als het dan nog niet te laat is. 

Ik durf te beweren dat er meer mensen ziek zijn of zijn geworden van angst dan van het virus. En dat veel mensen in de toekomst last zullen krijgen van prikjes met stoffen die de mogelijkheid hebben van genetische manipulatie. En dat er nog veel suïcides komen door de faillissementen, door het verlies na banen, het niet meer kunnen betalen van de hypotheek of de huur, het niet meer kunnen ophoesten van de zorgverzekering. Kinderen die op zullen groeien met de wetenschap dat vader of moeder het leven niet aan kan. 

En  we hebben wel oplossingen maar daarvoor moeten eerst de huidige machthebbers weg. Ook de Kamers moeten ontdaan worden van het pluche. Er moeten werkgroepen komen met experts , liefst ook uit de praktijk,  op elk gebied in plaats van fracties met doorgeefbaantjes. Meer burgerparticipatie zodat de  twijfelaars zelf deel kunnen nemen aan het beleid maken.

Hoezeer ik ook denk aan wraak, ik realiseer me dat dat alleen maar aanleiding zal geven tot weerstand van de twijfelaars en de machthebbers. Die laatste hebben al een egoprobleem en een direct standje zal slechts nog meer staatscensuur en misschien erger  te weeg brengen. 

Maar ik kan niet bij de pakken neer gaan zitten. Ik heb kinderen en kleinkinderen om voor te praten. Hun toekomst moet voortaan vrij zijn van virusangsten en totalitaire, fascistische inmenging van politiek en staat.

 https://www.maurice.nl/2021/01/23/zo-komen-we-hopelijk-uit-de-coronacrisis/

Wordt vervolgd.....

Gavi Mensch, Middelburg 11-3-2021

Gastcolumn, Chawwa Wijnberg PTSS.

Oud zeer nog steeds nieuws.

Zo zal het de volgende generaties onderduikers en oorlogs en uitsluitersvluchtelingen ook vergaan. Of dacht iemand dat de vluchtelingen kindjes uit oorlogsgebieden traumavrij zouden zijn?


*Onder het kopje Jom ha show op mijn website bij herinneringen deze lange column.

Ptss

Omdat mamma met mij vluchtte toen ik zestien dagen oud was. Tante Elsje, de buurvrouw kwam en zei dat ze nu weg moest. Nu. Volgens mamma lagen de kersepitten nog op de bordjes. Ze kreeg tijd om zes luiers bij elkaar te graaien en verder niets dan de kleren die ze aan had. Weg, met mij. Zestien adressen, of achttien dat weet ik niet meer. Eerst bij iemand die ook een baby had. Dan vielen die luiers niet zo op. Maar die mevrouw at zelf goed maar mamma kreeg niets. En ik aan de borst huilde niet veel. Toen bij iemand die leuk was maar te veel kletste. Weer weg. En weer weg. En weer weg. En ik kreeg niet genoeg moedermelk maar gaf geen kik. Zou mamma toen al gezegd hebben, flink zijn kind?
Hoe lang heeft het geduurd voor we in Ilpendam aankwamen? Ik weet het niet. Wel dat ik toen bijna uitgedroogd was door gebrek aan voeding. En dat ik vrijwel niet meer poepte. Dat het een tijdje duurde voordat ze een dokter vonden die te vertrouwen was. Mamma heette toen Aartje en haar persoonsbewijs was zogenaamd van iemand uit het gebombardeerde Rotterdam. Ik heette Humpie.
Ik weet dat alleen uit flarden verhalen.
Omdat die kennis wel in mij opgeslagen is, heb ik het af en toe flink benauwd.
 Vooral vier en vijf mei. En bij alles wat op de ene of de andere manier aan de oorlog doet denken. Ik val dan stil. Ik keer terug in de bevroren tijd. Ik wil niet bewegen. Ik ben bang, maar ik voel het niet. Stil.
Wachten tot het over is.
De eerste drie jaar van je leven heb je een symbiotische verhouding met je moeder. Je voelt wat zij voelt. Zeggen ze.
Wat heeft zij gevoeld? Wanhoop, woede, verdriet, angst? Die gevoelens liggen bij mij op de bodem van mijn bevroren tijd. Blijf uit mijn buurt want de blinde woedeuitbarstingen liggen op de loer, de angst belet me de straat op te gaan.
Ik schreef ooit:

mei
twee warme dagen
en ik voel de helse woede
opgeblazen van niet uitgeblazen sissen
want het is over
veertig jaar voobij
hitler is een oude wolk geworden
maar nog altijd stormt en regent het in mij

Achter mijn dichte ogen marcheren de laarzen. Kan iedereen een verrader zijn. Kan er een mof komen die me te pletter slaat met mijn hoofd tegen de muur voor de ogen van mijn moeder. Of, nog erger, mamma bezwoer me dat ze mij dan, om me dat te besparen, zelf wel de nek omgedraaid had. Voelde ik dat ook als baby? Was ik daardoor ook bang van mijn flinke Mam?
Naar welke veiligheid verlang ik? Wat geeft me die stilte waar ik me in terugtrek? Oma en Ilpendam, het gras en de koeien, de slootjes en de westenwind. De hemelkoepel met de wolken en het land drijft op het water.
Ik ben nu geen machteloos babytje meer. Ik ben volwassen. Bijna vijfenzeventig. En toch heb ik bij tijd en wijle nog steeds te maken met die woordeloze benauwenis. Een machteloos bang kind zijn.
Dat is dus mijn ptss, post traumatisch stress syndroom. Mijn oorlogstrauma.

Dit en meer op  http://www.chawwawijnberg.nl/

Gavi Mensch

Nederland BV 23-4-2017

Jongeren die niet willen weten

Hoe krijgen we jongeren zover dat ze de ernst inzien van wat er gebeurt op dit moment?

Zo somber als een groot deel van  mijn generatie wordt van de uitsluitingen en de dreigingen, het fascisme en het racisme.....
Ik hoop dat deze en de komende generaties zich nooit zorgen hoeven te maken om wat 70 jaar gebeurde en weer is opgelaaid. Ik hoop dat ze nooit hoeven vluchten, dat ze in voorspoed kunnen leven en empathisch kunnen zijn met mensen die minder hebben. 

Ze hoeven alleen maar te weten, te lezen en het dan op te bergen in een hoekje van hun brein. 

Mijn generatie is met de herinnering aan fascisme opgegroeid. Ik heb zelf de dreiging van fascisme gevoeld in Spanje. En dat is niets vergeleken met de dreiging van de jaren 30. Ik ben opgegroeid met de oorlog op mijn bord. Met de verhalen en de realiteit. Dat wens ik de volgende generaties niet.

Ik hoop wel dat ze af en toe een blik werpen op de situatie buiten hun eigen kringetjes. Zodat ze nooit voor een verrassing komen te staan maar bijtijds kunnen ingrijpen als dat nodig is.

Tot die tijd maak ik me gewoon zorgen als dat nodig is. 

En dan protesteer ik wel tegen Trump, Wilders, en al die anderen die ons en  de medemens bedreigen.

Een ding vraag ik...ga stemmen met vooruitziende blik. 

Met oog voor de toekomst van iedereen. 

Met een schuine blik naar het verleden en en een lege blik voor de napraters. 

Denk zelf en hanteer goede argumenten.

Dit is geen toekomst beeld, dit is Trumpiaans stemgedrag. 

Maar goed, dat vind ik en ik ga niet zo lang meer mee.  

Persoonlijk stem ik op een partij die een vriendelijk toekomstbeeld geeft, een handreiking voor iedereen.

©Gavi Mensch

Nederland BV, 25-1-2017.

Fascisme de herhaling

Fascisme steekt steeds weer de kop op omdat het zo makkelijk is: het drijft op zelfverheerlijking, de eigen partij, de eigen staat, het eigen volk  daar zweert men bij en voor al het vreemde voelt men verachting en afschuw. Tot wat dat geleid heeft in 40-45 lijkt men soms te vergeten.

Hier – vertaald – de 14 definiërende kenmerken van het fascisme zoals je ze kan vinden op de site http://www.rense.com

14 definiërende kenmerken van het fascisme

door Dr. Lawrence Britt 

Bron: Free Inquiry.co 

 Dr Lawrence Britt heeft de fascistische regimes van Hitler (Duitsland), Mussolini (Italië), Franco (Spanje), Soeharto (Indonesië) en verscheidene Latijns-Amerikaanse regimes onderzocht. Britt vond bij elk 14 definiërende kenmerken die ze alle gemeenschappelijk hadden.

1. Krachtige en doorgedreven Nationalisme - fascistische regimes neigen constant gebruik te maken van patriottische motto's, slogans, symbolen, liederen en andere parafernalia.Vlaggen worden overal gezien, vlagsymbolen op kleding en in het openbaar.

2.  Minachting voor de erkenning van de rechten van de mens - Vanwege de angst voor vijanden en de behoefte aan veiligheid zijn mensen in fascistische regimes ervan overtuigd dat de rechten van de mens kunnen worden genegeerd in bepaalde noodgevallen.  De mensen kijken vaak de andere kant op of keuren zelfs goed : folteringen, standrechtelijke executies, moorden, lange opsluiten van gevangenen, enz.

3. Identificatie van vijanden /zwarte schapen als een eenmakende factor - De mensen worden samengebracht in een eenmakende  patriottische buitennissigheid rond de noodzaak de gepercipieerde dreiging of de gemeenschappelijke vijand te elimineren: ras, etnische of religieuze minderheden; liberalen, communisten, socialisten, terroristen, enz.

4. Overheersing  van de militaire macht - Zelfs wanneer er wijdverbreide binnenlandse problemen zijn, krijgen de militairen een onevenredig bedrag van de overheidsfinanciering en de binnenlandse agenda is verwaarloosd. Soldaten en militaire dienst worden verheerlijkt. 

5. Ongebreideld  Sexisme - De regeringen van de fascistische landen hebben de neiging bijna uitsluitend door mannen te worden gedomineerd. Onder fascistische regimes worden de traditionele rolpatronen strakker. Echtscheiding, abortus en homoseksualiteit worden onderdrukt en de staat wordt voorgesteld als de ultieme hoeder van het gezin.

6. Gecontroleerde  Massamedia - Soms worden de media  rechtstreeks gecontroleerd door de regering, maar in andere gevallen worden de media  indirect gecontroleerd door de regelgeving van die overheid of door  sympatiserende  media-zegsmannen en leidinggevenden. Censuur, vooral in oorlogstijd  komt vaak voor.

7. Obsessie met de nationale veiligheid - Angst wordt door de regering gebruikt als een motiverend instrument over de massa.

8. Religie en regering zijn met mekaar verweven - regeringen in fascistische landen neigen gebruik te maken van de meest voorkomende godsdienst in de natie als een instrument om de publieke opinie te manipuleren. Religieuze retoriek en de terminologie is veel voorkomend bij de regeringsleiders , zelfs wanneer de grote principes van de religie haaks staan op het beleid van de regering of hun acties.

9. De macht van de ondernemingen  wordt beschermd - De industriële en zakelijke aristocratie van een fascistisch land zijn vaak degenen die de regeringsleiders aan de macht brengen, zij  creëren een wederzijds lucratieve  business/overheidsrelatie  en geven de elite macht.

10. De macht van de arbeider wordt onderdrukt - Omdat georganiseerde arbeidersmacht de enige echte dreiging is voor een fascistische regering, worden vakbonden ofwel volledig weggewerkt, of zwaar onderdrukt.

11. Minachting voor de intellectuelen en de Kunsten - Fascistische landen neigen een open vijandigheid voor hoger onderwijs en de academische wereld aan te moedigen en te tolereren . Het is niet ongebruikelijk voor hoogleraren en andere academici te worden gecensureerd of zelfs gearresteerd. Vrije meningsuiting in de Kunsten  en Letteren wordt openlijk aangevallen.

12. Obsessie voor Misdaad en straf - Onder fascistische regimes krijgt de politie haast onbeperkte macht om wetten af te dwingen. De mensen zijn vaak bereid om misbruiken bij de politie over het hoofd te zien en zijn zelfs  bereid  hun burgerlijke vrijheden in te perken in naam van vaderlandsliefde. Er is vaak een nationale politie met een vrijwel onbeperkte macht in fascistische naties.

13. Uitgesproken  vriendjespolitiek  en corruptie - fascistische regimes worden haast altijd bestuurd door groepen vrienden en medewerkers die elkaar benoemen in overheidsbetrekkingen en staatsmacht en gezag gebruiken om hun vrienden te beschermen voor verantwoordingsplicht. Het is niet ongewoon in fascistische regimes dat regeringsleiders zich de nationale inkomsten en zelfs kunstschatten toe-eigenen of zelfs ronduit stelen.

14. Frauduleuze Verkiezingen - Soms zijn verkiezingen in fascistische naties een complete schijnvertoning. Andere keren worden verkiezingen gemanipuleerd door lastercampagnes tegen of zelfs door moord op kandidaten van de oppositie, door gebruik van de wetgeving om het aantal stemmen en de politieke districtsgrenzen te controleren, en door manipulatie van de media. Fascistische landen maken gebruik van hun rechterlijke macht om te manipuleren en  de verkiezingen te controleren.

Uit “ Liberty Forum”

http://www.rense.com/general37/char.htm

Via Dré Oudman.

Gavi Mensch

Nederland BV 5-7-2016

Bloedende aarde

.

Soms lijkt het alsof ik de hele dag meegesleurd word in het getouwtrek van agressoren en andere agressoren en de volgers van agressoren. De bewijzen van zogenaamd gerechtvaardigde haat vliegen me om de oren. De zielige martelingen en nog zieligere martelingen. Het racisme en het fascisme, het super-nationalisme, het neonazisme, de oorlogs- en wapenfinanciers, de aanzetters, de landjepikkers en de bemoeiallen, de aan beide of meer zijden leverende multinationals. Ik heb het al een tijdje gehad met al die onmogelijke dwingelanddwazen.

Ik geloof niets, ik geloof bijna niets. Ik weet en ik weet niet genoeg. Maar van meer geloven en weten word ik ( en volgens mij niemand) wijzer als het gaat om al die enig zaligmakende geloven en wijsheden. Al jaren schud ik mijn hoofd en al jaren keur ik niets goed van vechtjassen. Al jaren beweer ik dat kinderen niet gebaard worden om te sterven voor een god, een heerser of een 'vader'land. Ik heb besloten me niet meer te laten ophitsen om te oordelen.

Ik huil om doden die niet pijnloos en ongepland zijn gestorven, om doden die 5 minuten ervoor nog gezond waren. Ik heb ooit beloofd om te zorgen voor de kwaliteit van leven en daarmee ook de kwaliteit van sterven. Ik ben boos om alles wat daar tegenin druist. En boos op mensen die wel geld storten in fondsen van kerken en geloven en niet in fondsen om kinderen en volwassenen beter te maken. Alsof je hun god kunt betalen voor het beter maken van een kind. Ik ben woedend om al die miljarden die uitgegeven worden aan oorlogstuig en niet aan educatie of de ontwikkeling van medicijnen.

Ik ga nog vaker proberen om me afzijdig te houden van de rampenveroorzakers.

De rampen gaan me aan het hart en ontnemen me de lust in veel zaken. Omdat de veroorzakers hopeloos dom, ziek en gestoord lijken.

Bloedende aarde, origineel in het bezit van J.W, de Meij

Diep in mij is een bron die altijd borrelt om excuses te zoeken en soms te vinden in een grootse mondiale domheid: veel (mannen) begrijpen niet dat de aarde van ons allemaal is, dat je ze zee niet kunt opdelen in territoriale wateren en dat het luchtruim helemaal niet bestaat, de lucht boven de aarde is de lucht boven de aarde, verder niets. Dus vervuilen we onze zee, we vervuilen onze lucht en bovendien versjitteren we onze aarde, die flora en fauna waar ik me persoonlijk zoveel beter mee kan. 



Ik heb kinderen gebaard en opgevoed, ik heb mijn kleinkinderen bij me alsof ze van mij zijn, ik houd van de mijnen, mijn vriendinnen en vrienden en ben daar ruimhartig en loyaal in. 

Ik blijf steeds vaker uit de buurt van de rest en dat is niet voor niets. Ik vind de bezitterige domheid of de domme bezitterigheid steeds vaker onaanvaardbaar.

Volgens mij ligt de oplossing nog steeds in respect en promotie van hoe leuk het is om iets goed te doen, voor anderen, voor jezelf. En het nee zeggen tegen alles wat zweemt naar ophitsing en kantenkiezen. Gewoon nee, NEE, ik wil er niets over horen, houd alsjeblieft op met je gestook. Russell Brand heeft het over liefdevolle tolerantie van elkaar. Moeilijk. Maar met een beetje goede wil moet dat lukken. En als je de haatzaaiers niet liefdevol kunt tolereren, negeer hen dan.

Laten we daar mee beginnen, nu. We negeren de haatzaken die voornamelijk van de politiek gerichte media komen en we maken alleen nog melding van wat wel goed gaat. Ik ga deze propaganda, van oorlog en mishandelingen van alle kanten, negeren en uit mijn TL's verwijderen. Ik lees wel het nieuws en denk daar het mijne van. Ik ben tegen geweld en ophitsen en het in stand houden van haat. Ik ben tegen de PVV en tegen alle andere haatzaaiers. Hun domheid verpest ons leven. Het woord tolerantie is hen vreemd. Zolang dat kan negeer ik hen.

Ik weet wel wat er gebeurt en wil daar geen deel van uitmaken.

©Gavi Mensch

Centrum van de Aarde

15-11-2015

.

Argumenten tegen gas uit de onderbuik

.
De aanhang van het peroxideding schijnt te groeien per vluchteling.
Daaruit blijkt dat er veel meer domme en naargeestige, narrowminded mensen in Nederland zijn dan ik dacht. Angsthazen en jaknikkers... (zie mijn blogje over de kerk in Olnev).
Geiten met een borrelende onderbuik, die er af een toe eentje laten schieten door zo'n onwelriekend 'prijs de heer W'-argument in de groep te gooien.
Ik kan het niet vaak genoeg herhalen.

Het gepeste jongetje met het peroxide hoofd is alleen maar uit op wraak. Joost mag weten wat het leven hem heeft aangedaan dat hij zo xenofoob en islamofoob is. Dat hij het lef heeft om Israël te gebruiken als het ondersteunend argument voor zijn haat. Of had iemand soms het idee dat Greet een uitzondering maakt voor chronisch zieke Joden? Ik dacht het niet!

Hieronder volgen wat speerpuntjes van het moederskindje, speerpunten die hij ooit tegen de onderbuikers zal gebruiken. Want chronisch zieken daar heeft hij niets mee. En met gehandicapten ook niet.  Waar heb ik dat eerder gelezen?

Kom op, houd vast die reutelketel-onder-de-navel en lees hardop, zo hard dat ik het hier kan horen.
En voor normale mensen is het onderstaande puur informatief.  Wij wisten al wat een misbaksel die partij is.

Van een redactie:

[ Voor de mensen onder ons die geïnteresseerd zijn in wat de PVV nu werkelijk wel doet of niet beter gezegd. En voor de Pveevee stemmers die wel begrijpend kunnen lezen.]

1. In strijd met de gewekte verwachtingen stemde de PVV tegen het opstellen van een armoedebeleid en tegen gelijke rechten op WW en ziektewet voor flexwerkers.

2. De PVV stemde voor bezuinigingen op jonggehandicapten en sociale werkplaatsen voor het afschaffen van de alleenstaandeouderkorting en voor het korten van de huurtoeslag.
Dat laatste kost huurders met een laag inkomen zo’n 180 euro per jaar.

3. De belofte van de PVV om tegen ‘graaiers en profiteurs’ in actie te komen blijkt eveneens loos te zijn. De partij stemde tegen het invoeren van een Balkenendenorm in de cultuursector en in de zorg. En voor de belastingvoordelen van het Koningshuis.

4. Gezinnen met een maandinkomen vanaf 1.950 euro mogen van de PVV niet meer in een sociale huurwoning gaan wonen.

5. Lonen in de publieke sector willen ze bevriezen.

6. Voor de verkiezingen (2010) eiste de PVV ‘absolute transparantie’ over de ontwikkeling van de koopkracht in Nederland, nu vindt de partij het niet meer nodig dat deze cijfers in de rijksbegroting worden gepubliceerd.

7. De PVV beloofde dat de zorg beter en betaalbaar zou worden en ouderen meer rechten en voorzieningen zouden krijgen. In werkelijkheid stemde de PVV in de Tweede Kamer voor hogere eigen bijdragen en voor bezuinigingen op het persoonsgebonden budget (pgb) en de begeleiding van ouderen in de dagopvang met een IQ boven de 70.
Wilders zegt tegen marktwerking in de zorg te zijn, maar stemde voor particuliere
investeringen en winstuitkeringen in ziekenhuizen en voor betaalde voorrangszorg via zogenaamde SOS-artsen.

8. De PVV stemde tegen een meer inkomensafhankelijke premie (ZIEKENFONDS!), tegen maatregelen om wachtlijsten in de jeugdzorg te verminderen en zelfs tegen het in stand houden van het wettelijk recht op jeugdzorg. 

9. De PVV stemde ook tegen een passende indicatiestelling voor AWBZ-verzekerden, waardoor meervoudig gehandicapten en mensen met een intensieve zorgvraag nu geen gebruik kunnen maken van een pgb.

10. Ook agenten in spe moeten het ontgelden: de PVV stemt in met bezuinigingen op de politieopleiding en betaalt aspirant-agenten geen vergoeding meer.
Voor zijinstromers wordt het zo onmogelijk om politie-agent te worden. De PVV stemde in met het afschaffen van de zogenaamde ‘Montfrans-middelen’, geld dat gemeenten gebruiken voor hun veiligheidsbeleid. 

11. De PVV weigert ook alcoholverslaafden in het verkeer extra aan te pakken en is tegen concrete voorstellen om de oververtegenwoordiging van niet-westerse jongeren in de criminaliteit terug te dringen.

12. Recidive wil de PVV wel terugdringen, maar door te bezuinigen op reclassering en een snelle re-integratie van ex-gedetineerden af te wijzen, blijft ook dit een loze belofte.

13. De PVV laat gewone mensen in de file staan, maar laat de rijken rijden. De partij stemde in met betaalde elite-tolrijbanen, waarop mensen met geld de files kunnen passeren, tegen mobiliteitsmanagement voor werkgevers en werknemers, tegen geld voor sneller onderhoud van bestaande wegen en tegen maximale sluitingstijden van spoorwegovergangen.

14. De spoorwegen hoeven van de PVV niet weersbestendig te worden gemaakt
en de prijs voor een trein- of buskaartje mag sneller stijgen dan de kosten voor een auto.

15. De PVV stemde tegen een voorstel om het tekort aan fietsenstallingen bij stations op te lossen en tegen een minimum-voorzieningenniveau voor openbaar vervoer in het landelijke gebied. 

16. De PVV verklaarde zich ook tegen het verbeteren van de verkeersleiding bij ProRail tegen een inventarisatie van knelpunten op het spoor en tegen een onafhankelijke klachteninstelling voor het openbaar vervoer. De reisinformatie en communicatie met reizigers bij een ongeluk op het spoor hoeft van de PVV niet te worden verbeterd. 

17. De PVV was in de verkiezingstijd kampioen dierenrechten. Na de verkiezingen veranderde dat snel. De fractie stemde tegen verplichte brandbestrijdingsmiddelen in stallen – waar de laatste vijf jaar ruim 700.000 dieren levend zijn verbrand. De partij stemde tegen betere controle op de intensieve veehouderij, tegen een voorstel om de dierenwelzijnsregels aan te scherpen, tegen plannen om gaandeweg een einde te maken aan de bio-industrie, tegen een verkoopverbod voor de bedreigde blauwvintonijn, tegen het in stand houden van het systeem van dierenrechten na 2015, maar voor de plezierjacht op wilde zwijnen op de Kroondomeinen. 

18. De PVV stemde ook tegen een vergunningenstop voor megastallen. Bovendien was de partij tegen het voorstel om vervuilende bedrijven te laten meebetalen aan het opruimen van dioxine in onze rivierbodems, tegen een actieplan om zwerfafval aan te pakken, tegen gesprekken met België om te voorkomen dat de Westerschelde verder zou moeten worden uitgediept, tegen het voorstel om meer openheid te geven over de plannen voor nieuwe kerncentrales en voor de bouw van nieuwe kolencentrales.

19. Het woord ‘democratie’ valt vijftien keer in het PVV verkiezingsprogramma, het begrip ‘vrijheid’ nog vaker. Na de verkiezingen stemde de partij echter tegen de verbetering van de informatievoorziening van de regering aan de Kamer over Europese besluitvorming en de invloed van Nederland daarop. In strijd met haar beloften stemde de PVV tegen een nieuwe wet die de financiering van politieke partijen inzichtelijker moet maken.

20. Ook de belofte voor meer openheid werd gebroken: de partij stemde tegen openbaarmaking van de zakelijke belangen van ministers en hoe zij met die belangen zijn omgegaan. De beloofde onafhankelijkheid van ‘Brussel’ leidde niet tot steun voor voorstellen om meer zeggenschap te krijgen over onze land- en tuinbouw.

21. De PVV verzet zich ook niet tegen de groeiende Europese bemoeienis met
onze woningcorporaties.

22. De partij stemde voor meer invloed van ‘Brussel’ op de Nederlandse begroting.

23. De ‘falende magistratuur’ is volgens de PVV een bedreiging voor onze democratie, maar de partij stemde tegen een onderzoek naar de invloed van de manier van financieren van de rechterlijke macht op de kwaliteit van de vonnissen.

24. En paar maanden geleden stemden ze tegen afschaffing eigen risico voor mensen met chronische aandoening en ouderen.

25. In 2010 stemde de PVV op het laatste moment in met het voorstel om sociale huurwoningen in de verkoop te gooien waardoor we nu met een tekort zitten....

Bovengenoemde zaken komen uit de stukken van de Tweede Kamer, zijn in te zien en dus gemakkelijk zijn te verifiëren.

Genoeg argumenten om de buiklooppartij voor heel lang op een eigen,aan de buitenkant hermetisch gesloten, plee te zetten.

Met dank aan de onbekende verzamelaar van deze soms al wat oudere nog steeds geldende feiten. Via de SP.

©Gavi Mensch

Nederland BV, 6-10-2015

.

Gastcolumn Chawwa Wijnberg: Fout leeft!

Fout leeft.

Ik ga steeds meer op mijn moeders hoofdpijn lijken en het bevalt me niet. Twee, drie jaar na de oorlog werd ik nog uitgescholden voor vuile jodin. Maar vechten mocht ik niet, noch terugschelden. Mijn vader had immers gezegd, voed mijn kind niet op met haat. Hij was een doodgeschoten held. Daar heb je als kind weinig weerwoord op. Ook al was hij herbegraven, ik bleef maar hopen dat hij niet zo dood was maar misschien in Rusland gevangen was. Dat was ver weg en de wonderen waren de wereld nog niet uit. Helden sterven toch niet?

Maar het is allemaal zo lang geleden en ook het idee van goed en fout lijkt nu onherroepelijk dood. Ook dood.

De krant heb ik opgegeven, ik kan er niet meer tegen: het nieuwste oorlogsnieuws en dat de rijken steeds rijker worden en dat de armen creperen. Maar ja, de radio daar luister ik nog wel naar. Ook al niet meer goed voor me. Want pas hoorde ik van een tentoonstelling, kunst nietwaar, in Arnhem. Daar exposeren ze kunst door Nederland aangekocht in 1945 en het was nog oorlog, van kunstenaars die lid waren van de Kulturkammer. Wat? Nou ja, die joden waren toch al zo lang dood, daar viel toch niets meer over te zeggen. En die zogenaamde geaarde kunst moest nu toch nodig bevrijd worden. Wat? Ik heb het die mevrouw één keer horen zeggen. Echt waar. De mevrouw die het fraais exposeerde, meldde vrolijk dat ongeveer negentig procent van de kunstenaars toen ingeschreven was bij de Kulturkammer. Negentig procent van de toen nog levende kunstenaars was dus, in mijn moeders optiek, fout geweest in de oorlog. Ik herinner me de ene naam nog, Peike Koch, in een adem genoemd met fout geweest in de oorlog. 

Met barstende koppijn naar bed. Twee paracetamolletjes moeten hun wondere werk maar doen. Ik lig verslagen in bed en denk: kunnen ze verdomme nou niet even wachten tot onze hele joodse generatie die de oorlog heeft meegemaakt dood is? Esther Voet zegt vandaag in de Volkskrant: ‘Ze [haar ouders] wisten dat de bruine drek ooit weer door de fineerlaag van de beschaving zou dringen.’

Het wachten is nu op nog meer doodgeschoten joden want IS en de neofascisten vinden het een sport om ook die foutgeboren klunzen zoals cartoonisten en loslopende joden af te schieten. Dat is lekker spannend nieuws tenslotte.
Cynisch? Wie ik? Hoe kom je daar nou bij. Het is mijn woede-hoofdpijn, moet je maar denken. Of die verdomde bloeddruk die hier spreekt.

In de post krijg ik een uitnodiging om ergens in Nederland te komen vertellen op vijf mei over mijn vaders korte leven. Op bevrijdingsdag herdenken. Kan ik dat?
Het verhaal van mijn familie staat in brieven op mijn website. Bezorgd door Marianne Gossije, een e-boek, gratis te downloaden. Want aan dode familiebrieven willen we niet verdienen. Jullie joden zijn toch zo dol op geld?
Zeventig jaar geleden maar nog niet dood. Dat ga je niet aan hoofdpijn.

Te oud nu - om de wereld
met één hand te redden
ook enkelbenig is het
niet te doen

de infectieziekte – Haat ligt nu
ijlend in heel veel bedden
met snelle sloffen van rancune
sluipt het door het wereldwijde web

het fluistert overal
wij zijn goed
en jullie slecht

ik zit en kijk en vrees
ik weet het nu
ik heb te lang geleefd

mag ik dan
een crocus worden of
liever nog trompetnarcis
wat zou ik toeteren
en ieder zeggen
kijk naar het gras
en lach omdat de aarde
groen en geel en
vredig is

www.chawwawijnberg.nl

18-2-2015

Oproep van mijn vriendin S.

Als klein meisje kreeg ik al te maken met antisemitisme. Als ik zei dat ik een joodse achtergrond had, kwamen er, zo klein als ik was, veelal al de volgende standaard reacties: "dat dacht ik al aan je neus te zien" en diverse opmerkingen over wat er niet deugde aan Israël. Inmiddels zijn we enkele decennia verder en mag er openlijk "dood aan de joden" op Nederlandse straten geroepen worden, zonder dat er wordt ingegrepen. Ik groeide op met een vader die de hel van de concentratiekampen ternauwernood wist te overleven, die zich desondanks altijd enorm heeft ingezet voor verbinding en dialoog. Ik probeer zo goed ik kan dit voorbeeld te volgen. Ik ben niet verantwoordelijk voor het beleid buiten NL, alleen voor mijn eigen gedrag. Laten we ophouden met ruzie maken, elkaar de hand reiken en samen nadenken over oplossingen die aan iedereen recht doen, zonder vooringenomen keuze voor welke groep dan ook. Nogmaals: elke dode is er één teveel.

Aldus S. 

En een oproep van mijzelf aan degenen die nooit een les wereldgeschiedenis hebben gehad op school…. Lees dit dan in ieder geval,  het is een duidelijke samenvatting van het conflict Israël Palestina  << in deze link.

Uit: http://www.bdkennemerland.nl/index.php?p=nieuws&ID=290

Zie ook de columns  van Henryk M Broder: << in deze link bijvoorbeeld

En deze link>> over de jaloezie en hypocrisie van Hamas met betrekking tot de verdeling van de 'armoede' en het gebrek aan zorg voor educatie, veilig wonen en gezondheidszorg?  

©Gavi Mensch

Nederland BV, 7-7-2014

©All rights reserved 2014 

Bevrijdingsmonument, een verslag.

Vanavond hebben we de doden van de Tweede Wereldoorlog herdacht, in Maastricht, op het Koningsplein daar waar het Bevrijdingsmonument staat. 

Een alternatieve herdenking op 3 mei!

De heren in pakken verkiezen de herdenking te doen op het Herdenkingsplein, dat ligt in het centrum, daar krijg je geen modder aan je schoenen.

Op 4 mei.

Het was een plechtige intense bijeenkomst met veel meer mensen dan vorig jaar. Met mensen die de oorlog overleefd hebben waaronder de dame van 92 die dit dé plaats vindt om te herdenken, een Oud Indië-strijder, een oudere heer die voorlas. 

Maar ook veel mensen van de generatie geboren in de oorlog of net daarna.  Huiveringwekkend was dat terwijl er gesproken werd over het bombardement, er vliegtuigen over vlogen, 4 in dat half uur om precies te zijn. Vervelend was dat het verkeer op de A2 maar door raasde. Alsof je hard kunt weglopen voor oorlogsleed.

[ Op 10 mei 1940 vielen de Duitsers Nederland binnen. Omstreeks zes uur in de ochtend werden de twee verkeersbruggen en de spoorbrug over de Maas door het Maastrichtse garnizoen opgeblazen in een poging de Duitse opmars te vertragen. Enkele uren later capituleerde het garnizoen en konden de Duitsers met bootjes de Maas oversteken. Ook het vlakbij gelegen Belgische fort Eben-Emael was al zeer snel uitgeschakeld. Na de capitulatie van Nederland op 14 mei begon de Duitse bezetting, die in Maastricht vier jaren, vier maanden en vier dagen zou duren. Door fusillades en gedwongen tewerkstelling kwamen enkele tientallen Maastrichtenaren om. Het grootste verlies leden de Maastrichtse joden: van de 515 leden van de Joodse gemeente in 1940 waren er in 1945 nog slechts 145 over.
Eind augustus 1944 begonnen de Duitse troepen zich terug te trekken uit de stad. Op 13 september trok de Amerikaanse 30e infanterie divisie ('Old Hickory') het stadsdeel Wyck binnen en een dag later was de hele stad bevrijd. Hoewel de bevrijding van Maastricht driekwart jaar eerder kwam dan in Noord-Nederland (en er dus geen hongerwinter was) en een groot Amerikaans distributiecentrum in de stad was gevestigd, was er gebrek aan alles en bleven veel artikelen tot ver na de oorlog op de bon.

De oorlogsschade was weliswaar niet te vergelijken met sommige andere grenssteden, zoals Roermond, Venlo, Nijmegen of Arnhem, maar toch eisten de geallieerde luchtbomdardementen, onder andere op de wijk Mariaberg (november 1941) en op de spoorbrug (augustus 1944), niet alleen veel doden, maar leidden, door het wegvallen van een groot areaal woningen in Rood dorp, Quartier Amélie en Blauw dorp, decennialang tot grote woningnood.] uit wikipedia de gechiedenis van Maastricht

Twee jonge jongetjes die een gedicht voorlazen en de krans mochten dragen; alle anderen die stil en ingetogen de verhalen en het gebed aanhoorden en nog een gedicht. 

Een jongeman blies de 'Last Post' en het volkslied, dat door de aanwezigen meegezongen werd.......... indrukwekkend.

Kleine groepjes, wisselend van samenstelling, van het ene been op het andere op het hobbelige terrein en het slecht gemaaide gras. Er werden witte rozen gelegd en bossen bloemen. Aan de voeten van elk beeld van het monument,net als vorig een rode roos.

 Daarna werden er rozen gelegd bij de struikelsteen in de straat naast het monument.
1924-1943 weggehaald uit haar huis, overleden in Auschwitz op 19 jarige leeftijd

                             

En een krans op het Old Hickoryplein bij de bevrijdingsboom. 

Mensen in gewone kleren met sombere gezichten,waarschijnlijk denkend aan wat was en zeker aan wat is. 

Er werd onderling gesproken over nieuwe fascisten, over Wilders en zijn knechten. 

Over de verplaatsing van de herdenking, die van het volk is en niet van zogenaamd belangrijke mensen.

Deze bijeenkomst lijkt meer op de herdenkingen die ik vroeger in mijn geboortestad meemaakte. 

Het geeft stof tot nadenken, het motiveert om te blijven strijden tegen fascisme. Het was een bijzonder  uurtje! 
Met dank aan Corina Karstenberg, die mij vorig jaar voor het eerst meenam naar deze alternatieve herdenking.

Zie ook de website van Corina: 

http://donadulcinea.wordpress.com/2014/05/04/wij-kunnen-u-niet-domweg-bidden-god/

©Gavi Mensch

   Maastricht, 3-5-2014.



Bevochten vrijheid, maar sommigen zijn nooit bevrijd en  zitten gevangen in zichzelf....


.

Holocaust

Ik ben geabonneerd op het video kanaal van de Universiteit van Nederland en vaak terwijl ik met creatieve zaken als tekenen en schilderen of kleding maken bezig ben, luister ik naar de colleges van mensen waarvan ik denk dat ze weten waar ze het over hebben. Of die me een mogelijkheid geven om zaken van een andere kant te bekijken.

Afgelopen dagen beluisterde en bekeek ik de colleges van  dr. Bart van der Boom, die probeert uit te leggen hoe de Holocaust tot stand kwam.

Waarom ik dit op mijn blog zet? Omdat de tijd van herdenken nadert en ik vind dat steeds meer mensen zoiets hebben van: 'Ja hoor, nu weten we het wel'. Ik denk dat we het nog niet weten. Ik denk dat veel jongeren er helemaal niets vanaf weten. Ik denk dat er steeds meer antisemitisme uit domme bekkies rolt. Ik denk dat heel veel volgers van Wilders niet zien dat ze in hun bio's op Internet zetten dat ze vrienden van Israel zijn en dan met grof geweld beginnen aan de klus waarin Wilders Hitler na-aapt. Het systematisch weg- of uitzetten van een groot deel van de Nederlanders. Zijn vriend Breivik deed het al in het klein, met wapens, het afmaken van een bevolkingsgroep.

Ik hoor jonge kinderen voetbalhooligans naroepen en daartegenover zie ik de derde generatie Joodse slachtoffers die nog steeds tobben over een gebrek aan familieleden, over de verhalen en over de herinneringen. "Die heeft het ook niet overleefd", is een veel gehoorde zin als Joodse families bij elkaar komen.

Aanrader is de documentaire van Natascha van Weezel: 'Elke dag 4 mei' 

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1413588

De geboorte van Chawwa Wijnberg

Ik ben opgegroeid met de verhalen, over de Jodenvervolging, over de onderduikers onder mijn grootmoeders eetkamer vloer, over mijn ondergedoken vader en zijn Joodse vrienden. Opgegroeid met de verhalen van die Joodse vrienden van mijn ouders. En de verhalen van mijn vriendin die in deze periode zo vreselijk verdrietig is, nog steeds!

Het verkapte antisemitisme dat ik vaak lees staat in het woordje anti-Zionist, om aan te geven dat ze te doen hebben met het Palestijnse volk. Israëliërs en Palestijnen zijn gewoon aan het werk, duiken onder voor elkaar onder en hebben last van hun rechts orthodoxe leiders. 

Voorlopig zet ik op dit blog de colleges over de Holocaust onder elkaar, om mee te beginnen. Ik vond ze indrukwekkend en zelfs verhelderend ook al weet ik aardig wat van het thema af. Ik hoop dat iedereen die zelfde ervaring ondergaat.

Met dank aan Bart van der Boom.

1. Was de Holocaust een vooropgezet plan?

2. Hoe kon een doorsnee Duitser uitgroeien tot een massamoordenaar?

3. Wat vonden gewone Nederlanders van de Jodenvervolging?

4, Waarom werden er zoveel Joden uit Nederland gedeporteerd?

5. Hebben wij Nederlanders 'es gewusst'?

En eigenlijk zou ik  een Dodenherdenking hebben op 4 mei op deze manier:

http://www.haaretz.com/news/national/.premium-1.587745

Gavi Mensch

28 en 29 april 2014

.

http://www.haaretz.com/news/national/.premium-1.587745

Miguel Hernández

72 year anniversary of the death of Miguel Hernández

Miguel Hernández Gilabert (30 October 1910, Orihuela – 28 March 1942, Alicante) was a 20th-century Spanish poet and playwright. He was an autodidact who hardly went to school; as he came from a poor family he received little formal education.

He published his first book of poetry at 23, and gained considerable fame before his death. He was introduced to literature by friend Ramon Sijé.   

Shaped, like many Spanish poets of his era, by European vanguard movements and notably by Surrealism, he joined a generation of socially conscious Spanish authors concerned with workers rights. Member of the Communist Party of Spain, Hernández campaigned for the Republic during the Spanish Civil War, writing poetry and addressing troops deployed to the front.

During the Civil War, on the ninth of March in 1937, he married Josefina Manresa Marhuenda, whom he had met in 1933 in Orihuela. His wife inspired him to write most of his romantic work. Their first son, Manuel Ramon, was born on 19 December 1937 but died in infancy on 19 October 1938. Months later came their second son, Manuel Miguel (4 January 1939 – 1984).

Unlike others, he could not escape Spain after the Republican surrender and was arrested multiple times after the war for his anti-fascist sympathies, and was eventuallysentenced to death. His death sentence, however, was commuted to a prison term of 30 years, leading to incarceration in multiple jails under extraordinarily harsh conditions until he eventually succumbed to tuberculosis in 1942.

Just before his death, Hernández scrawled his last verse on the wall of the hospital: Goodbye, brothers, comrades, friends: let me take my leave of the sun and the fields. Some of his verses were kept by his jailers.

My favorite poems 

Tu Corazón, Una Naranja Helada.

Tu corazón, una naranja helada
con un dentro sin luz de dulce miera
y una porosa vista de oro: un fuera
venturas prometiendo a la mirada.

Mi corazón, una febril granada
de agrupado rubor y abierta cera,
que sus tiernos collares te ofreciera
con una obstinación enamorada.

¡Ay, qué acometimiento de quebranto
ir a tu corazón y hallar un hielo
de irreductible y pavorosa nieve!

Por los alrededores de mi llanto
un pañuelo sediento va de vuelo
con la esperanza de que en él lo abreve.

No cesará este rayo que me habita

El rayo que no cesa, 1936

¿No cesará este rayo que me habita

el corazón de exasperadas fieras

y de fraguas coléricas y herreras

donde el metal más fresco se marchita?

¿No cesará esta terca estalactita

de cultivar sus duras cabelleras

como espadas y rígidas hogueras

hacia mi corazón que muge y grita?

Este rayo ni cesa ni se agota:

de mí mismo tomó su procedencia

y ejercita en mí mismo sus furores.

Esta obstinada piedra de mí brota

y sobre mí dirige la insistencia

de sus lluviosos rayos destructores.

Serrat sings Miguel Hernandez

More poems of Miguel Hernández  you can find here with the English translation.




©Gavi Mensch
28-3-2014


.