Gast column Chawwa Wijnberg genderneutraalsintgedoe

Ter voorbereiding op de discussie die weer gaat komen:

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan....

Het woord "zie" kan als uiterst kwetsend worden ervaren door visueel gehandicapten, al zullen die dit waarschijnlijk niet lezen, en dient dus vervangen te worden door "ervaar" o.i.d. Daarnaast is het onacceptabel voor de Catalanen om het over Spanje te hebben, dus daar moet een oplossing voor worden gezocht. Net als voor het fenomeen "stoomboot", want iedereen weet dat deze vaartuigen zeer milieubelastend zijn.

Hij brengt ons Sint Nicolaas, ik zie hem al staan...

Het "hij" van de stoomboot is onmiskenbaar genderspecifiek en dient vervangen te worden. De milieuonvriendelijke boot moest toch al weg, wellicht vervangen door 'milieuvriendelijk genderneutraal voertuig'? "Sint Nicolaas" is een uiting van de christelijke traditie en bijgevolg ongewenst. "zie" (zie hierboven) moest al weg (i.v.m. visueel gehandicapten).

Hoe huppelt het paardje, het dek op en neer...

Dieren horen in de vrije natuur en zijn er niet om trucjes te doen (huppelen) en al helemaal niet op eerder genoemde boot. Een exces dat men vroeger ook wel zag in dierentuinen en circussen. Past niet meer in 2017. Helaas.

Hoe waaien de wimpels al heen en al weer...

Mag in principe nog wel, al suggereert het een continu wisselende windrichting. Milieu-effect of veroorzaakt door de vervuilende gassen van de stoomboot? Hier dient een milieu-effect-rapportage gemaakt te worden. Tot de gevolgen bekend worden, voorlopig geen wimpels. Ook omdat de niet nader genoemde kleur van de wimpels weleens voor verkeerde beeldvorming ZOU KUNNEN zorgen.

Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe...

Knecht is denigrerend, weinig respectvol voor minder of lager opgeleiden en suggereert een arbeidsongelijkheid die onacceptabel is. Het zogenaamde lachen, zonder humoristische context, kan als een teken van minder intelligentie worden uitgelegd. Het zogenaamde "roepen" is door slechthorenden niet of nauwelijks mee te krijgen en hierdoor onnodig kwetsend en dient vervangen te worden door een passend alternatief.

Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe...

Door zoet aan lekkers te koppelen ontstaat een onjuist beeld. Het is juist zoetigheid (lees suikers) dat voor obesitas en hart- en vaatziekten zorgt. Door uitgerekend het woord "zoet" te verwarren met "lief" of "braaf " ontstaat een verkeerd beeld. Voorstel: A Wie zoet eet, krijgt obesitas. (Waarschuwend.) of B Wie braaf is, krijgt een wortel. (Beloning. ) Eerder werd "snoeptomaatje" voorgesteld maar de koppeling tussen snoep (slecht) en tomaat (goed) is ongewenst.

Oh lieve Sint Nicolaas, kom ook eens bij mij...

Absoluut uitgesloten. De koppeling van een katholieke heilige en het woord "komen" roept bijzonder ongemakkelijke beelden op van seksueel misbruik in de breedste zin des woord en is daarom een "no go ".

En rijd dan niet stilletjes ons huisje voorbij...

Het woord "huisje" doet onrecht aan mensen die zich geen huis kunnen veroorloven, waaronder veel alleenstaande moeders, en die noodgedwongen in een flat of appartement wonen. "ons huisje" is in deze context (vaak) onbewust bedoeld als eigen bezit. Onnodig grievend voor huurders of niet-huizenbezitters.

Deze korte analyse bewijst maar weer dat alles kapot te redeneren is en kwam tot stand na een half uurtje bullshit lezen op FB. Vind je het leuk, deel het gerust en ben je het er niet mee eens, reageer dan vooral niet...

©Chawwa Wijnberg

31-10-2017

http://www.chawwawijnberg.nl/

Gastcolumn, Chawwa Wijnberg PTSS.

Oud zeer nog steeds nieuws.

Zo zal het de volgende generaties onderduikers en oorlogs en uitsluitersvluchtelingen ook vergaan. Of dacht iemand dat de vluchtelingen kindjes uit oorlogsgebieden traumavrij zouden zijn?


*Onder het kopje Jom ha show op mijn website bij herinneringen deze lange column.

Ptss

Omdat mamma met mij vluchtte toen ik zestien dagen oud was. Tante Elsje, de buurvrouw kwam en zei dat ze nu weg moest. Nu. Volgens mamma lagen de kersepitten nog op de bordjes. Ze kreeg tijd om zes luiers bij elkaar te graaien en verder niets dan de kleren die ze aan had. Weg, met mij. Zestien adressen, of achttien dat weet ik niet meer. Eerst bij iemand die ook een baby had. Dan vielen die luiers niet zo op. Maar die mevrouw at zelf goed maar mamma kreeg niets. En ik aan de borst huilde niet veel. Toen bij iemand die leuk was maar te veel kletste. Weer weg. En weer weg. En weer weg. En ik kreeg niet genoeg moedermelk maar gaf geen kik. Zou mamma toen al gezegd hebben, flink zijn kind?
Hoe lang heeft het geduurd voor we in Ilpendam aankwamen? Ik weet het niet. Wel dat ik toen bijna uitgedroogd was door gebrek aan voeding. En dat ik vrijwel niet meer poepte. Dat het een tijdje duurde voordat ze een dokter vonden die te vertrouwen was. Mamma heette toen Aartje en haar persoonsbewijs was zogenaamd van iemand uit het gebombardeerde Rotterdam. Ik heette Humpie.
Ik weet dat alleen uit flarden verhalen.
Omdat die kennis wel in mij opgeslagen is, heb ik het af en toe flink benauwd.
 Vooral vier en vijf mei. En bij alles wat op de ene of de andere manier aan de oorlog doet denken. Ik val dan stil. Ik keer terug in de bevroren tijd. Ik wil niet bewegen. Ik ben bang, maar ik voel het niet. Stil.
Wachten tot het over is.
De eerste drie jaar van je leven heb je een symbiotische verhouding met je moeder. Je voelt wat zij voelt. Zeggen ze.
Wat heeft zij gevoeld? Wanhoop, woede, verdriet, angst? Die gevoelens liggen bij mij op de bodem van mijn bevroren tijd. Blijf uit mijn buurt want de blinde woedeuitbarstingen liggen op de loer, de angst belet me de straat op te gaan.
Ik schreef ooit:

mei
twee warme dagen
en ik voel de helse woede
opgeblazen van niet uitgeblazen sissen
want het is over
veertig jaar voobij
hitler is een oude wolk geworden
maar nog altijd stormt en regent het in mij

Achter mijn dichte ogen marcheren de laarzen. Kan iedereen een verrader zijn. Kan er een mof komen die me te pletter slaat met mijn hoofd tegen de muur voor de ogen van mijn moeder. Of, nog erger, mamma bezwoer me dat ze mij dan, om me dat te besparen, zelf wel de nek omgedraaid had. Voelde ik dat ook als baby? Was ik daardoor ook bang van mijn flinke Mam?
Naar welke veiligheid verlang ik? Wat geeft me die stilte waar ik me in terugtrek? Oma en Ilpendam, het gras en de koeien, de slootjes en de westenwind. De hemelkoepel met de wolken en het land drijft op het water.
Ik ben nu geen machteloos babytje meer. Ik ben volwassen. Bijna vijfenzeventig. En toch heb ik bij tijd en wijle nog steeds te maken met die woordeloze benauwenis. Een machteloos bang kind zijn.
Dat is dus mijn ptss, post traumatisch stress syndroom. Mijn oorlogstrauma.

Dit en meer op  http://www.chawwawijnberg.nl/

Gavi Mensch

Nederland BV 23-4-2017

De vooruitgang 2

(zie eerst De vooruitgang van Chawwa Wijnberg)

Klachten over Zeeland?

Over al die zaken die daar ontbreken?

Zoveel hebben wij in Zuid Limburg ook. 

Wij hebben een academisch ziekenhuis in Maastricht, (waardoor je liever uitwijkt naar Heerlen want daar krijg je geen flutdiagnose van een assistent-arts of student) waar je ongewenst meedoet aan experimenten bedacht door de studenten voor hun afstudeerwerkstukjes of promotie wedstrijden. Als ik naast het AZM (tegenwoordig Maastricht UMC) een been breek, laat ik me ook naar Heerlen brengen, laten ze hier maar oefenen op elkaar. Het luxueuze restaurant heeft ongezond eten in grote hoeveelheden en vooral veel zoetigheid. Bij de uitgang meet het diabetes onderzoeksteam de bloedsuikers van een ieder, data verzamelen heet dat. Uiteindelijk gaan de data in de prullenbak van de farmaceutische industrie; die is nog steeds blij met de miljardeninkomsten van de insulineverkoop.

Files hebben we hier zoveel, dat wil je niet weten! En ongelukken en Duitse hardrijders en rijbewijsloze Belgen. We hebben tegen de milieuverontreiniging door verkeer nu een 2.5 km lange tunnel die zijn vuile troep bovengronds (en voor zover ik weet slecht gefilterd) uitspuwt op de fileplekken van voorheen. Claustrofobie hebben is niet handig en je kunt ook nog niet van de weg af en erop, daar waar je wilt. 

Komend uit het zuiden heb je plekken waar de volgende bordjes over 1 lengte van 100 meter staan: 130

Km, 60 km, 120 km,70 km!  Knappe chauffeur die zich daar aan de snelheden houdt.

Over treinen heb ik het maar niet, drie stations waarvan 2 voor stoptreintjes naar België en Heerlen. Om van Maastricht naar de Randstad te komen ben je 2.5 uur zoet, inclusief 3 x overstappen voor de soepele prijs van €24.20 Maar dan heb je ook wat. Maastricht Dordrecht gaat als volgt: In Maastricht spring je op de trein naar Alkmaar maar in Eindhoven ga je dan op de trein naar Breda Maar in Breda is er werk aan de winkel dus stap je na een half uurtje wachten op de trein naar Lelystad(denk ik) die je dan via den Haag naar Dordrecht brengt. Daar kom je dan 2,5 uur later aan, heb je half Nederland gezien en ook aangedaan. Nog best snel eindelijk. 

De overstapjes zijn op voorschrift van mw. Schippers die bewegen noodzakelijk vindt om de zorgkosten te drukken. 

--------------------------------------

Werkzaamheden

Den Haag C-Rotterdam C-Breda

Wanneer: maandag 19 december tot en met vrijdag 6 januari
Oorzaak: aangepaste dienstregeling
Advies: U kunt gebruikmaken van de overige treinen of de omreisroute
Intercity's Den Haag C-Rotterdam C-Breda rijden niet
Intercity Lelystad C-Schiphol Airport-Den Haag HS-Dordrecht rijdt door naar/van Breda
reis tussen Den Haag Centraal en Den Haag HS met de Sprinter

Extra reistijd: een kwartier

----------------------------------------------

Dus, reizigers Maastricht-Dordrecht, doe gerust Maastricht-Middelburg, voor een luttele €2.20 meer en een uurtje extra komt u nog eens ergens.

©E.Y. van Donkelaar

Nederland BV,18-12-2016

Gastcolumn Chawwa Wijnberg Ambitie Samsom

Ambitie

Als ik naar hem kijk, zie ik een hard kwakende kikker. Diederik Samsom. Pas geleden hoorde ik hem zeggen dat hij zo’n brandende ambitie heeft. En daarna nog wat flauwekul dat hij die ambitie voor zijn partij heeft en om het goede te doen voor mensen.

Hij heeft een brandende ambitie. Daar gaat het om. Kikkerkoning van zijn eigen moddersloot. Naar mijn idee is hij blind voor zijn reële omgeving. Ach ja, die leden komen wel weer terug als ze maar goed naar hèm luisteren. Hij gelooft  het zelf.

En dan wil hij samen met Groen Links, want dat is goed voor ze. Goed voor hem bedoelt hij. Voor zijn brandende ambitie. Groen Links is nu groter dus het zou hem goed uitkomen. Ha ha. Het is geen wonder dat in zijn partij geen vrouw zin heeft om het tegen hem op te nemen. Hij rebbelt ze plat.

Weet je nog hoe hij met zijn lief gezinnetje op tv kwam met zijn gehandicapte dochtertje? Niet lang daarna verliet hij zijn gezin voor een opgeverfde juffouw.

Macht corrumpeert. En daar word je blind van.

Dat hij nu leuke dingen voor de mensen wil gaan doen, ach hemel, denkt hij nou echt dat we vergeten zijn hoe hij samen met meneer Tefal alles weg heeft bezuinigd? Eigen risico’s voor zieken omdat de farmaceutische industrie en de verzekeraars dat zo fijn vinden. Man, doe je ogen open, jij daar op je pompeblad. Kwaak kwaak kwaak.

En die fijne handelscontracten die zo goed zijn voor het grote bedrijfsleven. En dat die ene nog overgebleven socialist in Wallonië zijn poot dwars zet. Wat vindt hij daarvan?

Hij heeft zijn kans gehad om met linkse partijen iets aardigs te doen, maar nee hij wilde pragmatisch. Lekker bejaardenhuizen sluiten. Hoge eigen bijdragen. Hij kan dat wel betalen, met zijn salaris.

Ziet hij die anderen niet?

Ja maar, zegt hij, hij gaat luisteren bij de mensen. O ja? Maar wat hoort hij dan?

Hij kwaakt er dwars doorheen met zijn megalomane goede plannen.

Zijn ex-vrouw zit thuis met dat gehandicapte kind. Komt hij helpen? Heeft hij daar tijd voor met zijn gebrand en zijn ambities.

Ik vraag het me af.

©Chawwa Wijnberg

28-10-2016

http://www.chawwawijnberg.nl/

Vrijdagcolumn overgenomen met toestemming van de auteur.

Gastcolumn Chawwa Wijnberg: Fout leeft!

Fout leeft.

Ik ga steeds meer op mijn moeders hoofdpijn lijken en het bevalt me niet. Twee, drie jaar na de oorlog werd ik nog uitgescholden voor vuile jodin. Maar vechten mocht ik niet, noch terugschelden. Mijn vader had immers gezegd, voed mijn kind niet op met haat. Hij was een doodgeschoten held. Daar heb je als kind weinig weerwoord op. Ook al was hij herbegraven, ik bleef maar hopen dat hij niet zo dood was maar misschien in Rusland gevangen was. Dat was ver weg en de wonderen waren de wereld nog niet uit. Helden sterven toch niet?

Maar het is allemaal zo lang geleden en ook het idee van goed en fout lijkt nu onherroepelijk dood. Ook dood.

De krant heb ik opgegeven, ik kan er niet meer tegen: het nieuwste oorlogsnieuws en dat de rijken steeds rijker worden en dat de armen creperen. Maar ja, de radio daar luister ik nog wel naar. Ook al niet meer goed voor me. Want pas hoorde ik van een tentoonstelling, kunst nietwaar, in Arnhem. Daar exposeren ze kunst door Nederland aangekocht in 1945 en het was nog oorlog, van kunstenaars die lid waren van de Kulturkammer. Wat? Nou ja, die joden waren toch al zo lang dood, daar viel toch niets meer over te zeggen. En die zogenaamde geaarde kunst moest nu toch nodig bevrijd worden. Wat? Ik heb het die mevrouw één keer horen zeggen. Echt waar. De mevrouw die het fraais exposeerde, meldde vrolijk dat ongeveer negentig procent van de kunstenaars toen ingeschreven was bij de Kulturkammer. Negentig procent van de toen nog levende kunstenaars was dus, in mijn moeders optiek, fout geweest in de oorlog. Ik herinner me de ene naam nog, Peike Koch, in een adem genoemd met fout geweest in de oorlog. 

Met barstende koppijn naar bed. Twee paracetamolletjes moeten hun wondere werk maar doen. Ik lig verslagen in bed en denk: kunnen ze verdomme nou niet even wachten tot onze hele joodse generatie die de oorlog heeft meegemaakt dood is? Esther Voet zegt vandaag in de Volkskrant: ‘Ze [haar ouders] wisten dat de bruine drek ooit weer door de fineerlaag van de beschaving zou dringen.’

Het wachten is nu op nog meer doodgeschoten joden want IS en de neofascisten vinden het een sport om ook die foutgeboren klunzen zoals cartoonisten en loslopende joden af te schieten. Dat is lekker spannend nieuws tenslotte.
Cynisch? Wie ik? Hoe kom je daar nou bij. Het is mijn woede-hoofdpijn, moet je maar denken. Of die verdomde bloeddruk die hier spreekt.

In de post krijg ik een uitnodiging om ergens in Nederland te komen vertellen op vijf mei over mijn vaders korte leven. Op bevrijdingsdag herdenken. Kan ik dat?
Het verhaal van mijn familie staat in brieven op mijn website. Bezorgd door Marianne Gossije, een e-boek, gratis te downloaden. Want aan dode familiebrieven willen we niet verdienen. Jullie joden zijn toch zo dol op geld?
Zeventig jaar geleden maar nog niet dood. Dat ga je niet aan hoofdpijn.

Te oud nu - om de wereld
met één hand te redden
ook enkelbenig is het
niet te doen

de infectieziekte – Haat ligt nu
ijlend in heel veel bedden
met snelle sloffen van rancune
sluipt het door het wereldwijde web

het fluistert overal
wij zijn goed
en jullie slecht

ik zit en kijk en vrees
ik weet het nu
ik heb te lang geleefd

mag ik dan
een crocus worden of
liever nog trompetnarcis
wat zou ik toeteren
en ieder zeggen
kijk naar het gras
en lach omdat de aarde
groen en geel en
vredig is

www.chawwawijnberg.nl

18-2-2015

Gastcolumn Chawwa wijnberg: Netanyahoe

Geachte meneer Netanyahoe,

U zou eens iets anders kunnen gooien dan bommen. Wat dacht u van opblaaspoppen? Die jonge mannen in Gaza zijn seksueel zo gefrustreerd. Hebben ze toch een vrouw om op te blazen, kunnen ze hun zaad toch ergens in stoppen en kalmeren ze wat.
Een stuk of honderdduizend met op een van de vijf dames een opblaaspompje. Hebben ze iets om over te vechten.

Er moeten natuurlijk wel nieuwe opschriften op: Allah hoe akbar. 

Je hoeft niet te wachten op het paradijs. Dit kan geen kwaad. En het mag van Allah. 
Als ze er langer dan tien minuten overdoen om de opblaaspop te vullen gaat ze zingen. Zo kunnen de aankomende heren leren om het niet zo haastig te doen. En o ja, zet er op: Uitgevonden door een Palestijn en de mond en tussenbeense openingen zijn extra groot. Ze geloven daar alles.

Daarna 100duizend speeltjes voor de kleinen. En leuke leerboekjes. Na een jaar als ze aan de cadeautjes gewend zijn, spelletjes waardoor ze leren delen en auto’tjes met de tekst mijn beste vriend is een jood.

PS
Wat heb je te verliezen? Fondsen voor deze aanschaffen zijn makkelijk te werven.

Chawwa Wijnberg

Wankel niet

Wankel niet moedigen

vaar strak aan de wind

het fluit in de touwen

trotseer wraakgodinnen

lach trots

als een kind

kijk naar de vogels

hoor hoe ze schreeuwen

ze duikelen, ze meeuwen

wankel niet moedigen

spreek tegen

spreek tegen de wind

©Chawwa Wijnberg

25-8-2014

©All rights reserved Chawwa Wijnberg 2014 

www.chawwawijnberg.nl

Vrouwen op de vlucht ©Chawwa Wijnberg

.

Gastcollumn Chawwa Wijnberg Na een aanslag

Na een aanslag

Dan moeten we

kweken

het twijfelkruid

voor al die mensen 

die het zo zeker weten

zodat ze gaan zoeken

naar het waar en waarom

zodat ze niet schieten

niet schieten

want waarom

waarom

~~~~~~~~~~

De Onderduik heerst alsof de tijd bevroren is....

Onderduik

Een hangjurkje droeg ik

en een gebreid broekje

mijn moeder breide 

met sokkenwol

niet spelen op het strand

met een klein schepje

want op het strand

stond het met bunkers vol

als het tafelkleed er lag

wilde ik eten

ook wat het varken niet vrat

mijn naam mocht ik

niet weten

niets weten 

en hoe ik later

van alles vergat

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

©Chawwa Wijnberg

All rights reserved 2014

lees ook 

 http://www.chawwawijnberg.nl/Bobenmimi/bob-en-mimi.html

Gavi Mensch

Nederland BV, 13-7-2014.

Gast column Chawwa Wijnberg: Spreek Vrede

Chawwa Wijnberg

Spreek vrede

Spreek vrede
gebied je dochters
pas te baren
als er geen
wapens
meer op aarde zijn

spreek vrede
laat zelfzucht
zwijgen
hoor hoe
luid de merels
en de krekels zijn

distels
een kale berg
een paar grote gieren
krijsen, scherp
alleen
het ochtendlicht

vrede
wij spelen vrede
jij en ik
tot er nergens meer
wreedheden en oorlog
op onze aarde zijn

©Chawwa Wijnberg

All rights reserved 2014

http://www.chawwawijnberg.nl/index.html

.

Chawwa Wijnberg voelbare woorden en beelden

© Chawwa Wijnberg

                                        

Nu eens geen gastblog maar een kleine inzage in het leven van een veelzijdige kunstenares waar ik trots op ben: mijn vriendin Chawwa Wijnberg. 

Zij werd geboren in 1942 in Dordrecht en vluchtte met haar moeder en met dichtgeplakt babymondje van onderduikadres naar onderduikadres. Veel trauma's ook die opgelopen in latere oorlogen zijn letterlijk en figuurlijk verwerkt in haar columns en verhalen en vooral in haar dichtbundels en kunstwerken.

©ChawwaWijnberg

Chawwa's familie en de mijne kenden elkaar al van voor de oorlog; haar oom en mijn vader waren vrienden. En zo werd haar hele familie een soort tweede familie. Haar beeldschone moeder Mimi en Liesbeth, een van haar zusjes, haar ooms en tantes. Jarenlang zijn de families met elkaar opgetrokken totdat de een na de ander verhuisde.

©Chawwa Wijnberg 

Na jaren niets meer van elkaar te hebben vernomen omdat we allebei in het buitenland woonde, zag ik haar naam op het programma van de Nacht van de poëzie in Utrecht. Ik vroeg of ik haar kon begroeten en bij wijze van uitzondering werd ik naar de kelder van het Vredenburg gebracht waar allemaal doodzenuwachtige poëten elkaar van de sokken liepen te ijsberen. 
Ze was net zo verrukt als ik over het weerzien en voor mij was het alsof ik ineens een lief en  leuk stukje 'vroeger' voor me aan tafel zat.  Ze prikje in het plooitje van mijn ronde pols en zei dat ze dat zo beeldig vond en ik bloosde. Ook dat had ik lang niet gedaan.

Heerlijk

Zoals de zon schijnt

met de kleur van boter 

en het gras groen is

alsof het blaat

zo houd ik je vast

in mijn dromen

zo is het 

als ik met je praat

©Chawwa Wijnberg

Daarna zijn we in contact gebleven.
We mailen en sturen columns en schrijfsels. We twitteren en 
telefoneren.  

Ik logeer wel eens bij haar en haar lieve vrouw Marianne zomaar een avondje, een nacht en een morgen in het fraaie Middelburg.   
Marianne Gossije is een begiftigd vertaalster van o.a. 
De Stenen Dagboeken  van Carol Shields en de meest moderne versie van Bonjour Tristesse van Françoise Sagan

©Chawwa Wijnberg

Ze is een bijzondere vrouw, vol joodse humor en heerlijke gewoontes, zoals 3 x per dag eten, de hele dag door thee drinken en op bed televisie kijken. Ze heeft een  ontzettend gaaf huis, prachtige katten en een heerlijk tuintje. 


               

               
              Ze was stadsdichter van Middelburg en schreef op de muur:

Haar huis hangt vol met tekeningen en overal staan prachtige beelden. Zoals die  in onderstaande documentaire waarin Lejo Schenk en Elaine Wallage Loudon een aantal voorbeelden zien van het baanbrekende werk dat Chawwa maakte in de jaren zeventig en tachtig.

In de wetenschap dat Chawwa drie oorlogen heeft meegemaakt, sta ik soms versteld van het zachte en lieflijke en vrouwelijk stoere van haar werk. 

Na een aanslag

Dan moeten we

kweken

het twijfelkruid

voor al die mensen 

die het zo zeker weten

zodat ze gaan zoeken

naar het waar en waarom

zodat ze niet schieten

niet schieten

want waarom

waarom

©Chawwa Wijnberg

Meer kunst in woord en beeld  kunt u bekijken op haar site:  
http://www.chawwawijnberg.nl/index.html

©Chawwa Wijnberg: de 1000 kussenbus

©Gavi Mensch 
Maastricht, 20-7-2013

All right reserved 2013
En natuurlijk mag u van deze blog niets overnemen zonder de specifieke toestemming van Chawwa of van mij. 



.

Zichtbare leegte

Altijd een extra lege stoel, nog steeds.

Die van dochter werd die van moeder,

die van moeder werd die van grootmoeder,

die van grootmoeder die van overgrootmoeder.

Het kind dat overleefde is nu de grootmoeder,

met steeds meer kleinkinderen

en steeds meer lege stoelen,

niet minder maar meer gemis.

Nog altijd maak ik extra eten voor de onverwachte,

die nooit meer komt.

Opa heb ik nooit gekend, die stierf in de oorlog

En de familie Wijnberg en de familie Meijer.

Die stierven ook in de oorlog. 

En de ouders van Jansen en de kinderen van de Smid

Allemaal een onnatuurlijke dood gestorven.

Ik wilde zo graag eens koffie drinken met hen.

En vragen en antwoorden krijgen.

foto Maja Mischke

http://majamischke.wordpress.com/

Maar de leegte heerst, er zijn zoveel lege stoelen.........

Het is stil op straat.

Het is stil als je niet luistert naar schreeuwers.

©Gavi Mensch

4 mei 2013

gastblog Chawwa Wijnberg Album

Album

elke mei begint het weer

kind met een vlinderjurkje

het gedicht

dat zich niet schrijven laat

Elleke vijf jaar

het album

met een zucht

gesloten

ook weggehaald

zei mama dan

over Hansje,

het jongste kind van Mart en Mau

bleek gezwegen, hij

staat niet op de foto's

een baby mag niet mee

naar een trouwerij

pas vijftig jaar na dato

spreekt uit bange potloodhalen

van de wel bewaarde post

dat hij gezond en groot genoeg was

om mee te mogen

op transport

Chawwa Wijnberg

http://www.chawwawijnberg.nl/

All rights reserved 2013

Gavi Mensch 

3-5-2013