Altijd een extra lege stoel, nog steeds.
Die van dochter werd die van moeder,
die van moeder werd die van grootmoeder,
die van grootmoeder die van overgrootmoeder.
Het kind dat overleefde is nu de grootmoeder,
met steeds meer kleinkinderen
en steeds meer lege stoelen,
niet minder maar meer gemis.
Nog altijd maak ik extra eten voor de onverwachte,
die nooit meer komt.
Opa heb ik nooit gekend, die stierf in de oorlog
En de familie Wijnberg en de familie Meijer.
Die stierven ook in de oorlog.
En de ouders van Jansen en de kinderen van de Smid
Allemaal een onnatuurlijke dood gestorven.
Ik wilde zo graag eens koffie drinken met hen.
En vragen en antwoorden krijgen.
Maar de leegte heerst, er zijn zoveel lege stoelen.........
Het is stil op straat.
Het is stil als je niet luistert naar schreeuwers.
©Gavi Mensch
4 mei 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten