Tranen die maar blijven drijven

En dan zie ik het kleine meisje in de tranen 

die maar blijven drijven in de ogen van mijn kleine meisje 

alsof er een dam geslagen is 

in de stroom van haar verdriet. 

Míjn tranen vloeien om een dubbel verdriet; 

ik huil, ook voor haar, soms hele dagen. 

Ik ben zo boos, ook voor haar, 

om de nietsontziende hardheid van het leven.

Eventjes maar, zij wil haar eventjes terug, 

een ogenblik van herinnering creëren. 

Even terug naar toen ze in haar armen lag. 

Even vlug een dam geslagen 

in de vervliegende tijd en het wegvloeiende leven. 

Even een glimlach, een blik, 

een handgebaar, een verlichting.....

Mijn kleine meisje is zo verloren zonder haar, 

haar handen zijn zo leeg, 

haar lijf zo nutteloos, zo lijkt het.

Ach was die heer maar dood gebleven
en deze allerkleinste waarlijk opgestaan. 

Dan was het voor ons een goede vrijdag geweest.

©Gavi Mensch

18-4-2014

20-4-2014

Ter herinnering aan Zaira, mijn jongste kleindochter.