Weet je wel wat een pgb is, jongeman

Elke dag wordt het me duidelijker dat geen enkele ambtenaar van VWS begrijpt wat een PGB (persoonsgebonden budget) nu eigenlijk inhoudt.

En van Rijn is zo vreselijk dom dat je hem eigenlijk het liefst op een pluche stoeltje zou vastzetten met ducttape en hem dan met twee ezelsoren op zijn leeghoofd te kijk zetten op het Binnenhof. Hij zou daar trouwens niet alleen zijn, als leeghoofd.

Ik kan wel 100 voorbeelden aanvoeren, misschien wel 1000 maar ik bespreek er hier even één.

De zorgverlener (lees: verlener van zorg aan een cliënt, patiënt, zieke, hulpbehoevende) kan als zij(of hij) geen of te laat salaris ontvangt van de werkgever (lees: cliënt, patiënt, zieke, hulpbehoevende) deze voor de rechter slepen.

En als die werkgever (lees: cliënt, patiënt, zieke, hulpbehoevende) kan aantonen dat het zijn of haar schuld niet is dan ……

In eerste instantie moeten de zorgverleners hun klant aansprakelijk stellen, maar als die kan aantonen dat de vertraging niet bij hem lag, moet de overheid over de brug komen.

Volgens de wet kunnen mensen die hun salaris vier tot acht dagen te laat ontvangen aanspraak maken op een loonsverhoging van 5 procent per dag. Als het salaris nog steeds niet betaald wordt, kan de verhoging oplopen tot maximaal 50 procent, en dat geldt dus ook voor zorgverleners die een vast salaris hebben.

Voor zzp'ers gaat dit niet op.

De ketenregisseurs houden ook rekening met kosten die mensen maken om hun zorgdeclaratie betaald te krijgen, zoals telefoonkosten, de inhuur van advocaten en proceskosten….

Uit NOS: 8-5-2015

Kortom, die dwazen (lees: ketenregisseurs) willen dat je iemand, die geen enkele schuld heeft aan het pgb-carcinoom van jongeman van Rijn, voor de rechter sleept.

Iemand die een pgb nodig heeft is ook niet altijd in staat om een rechtszaak aan te spannen. Bovendien heeft dit VVD kabinet de mogelijkheid om zonder geld naar de rechter te stappen onbereikbaar gemaakt. Voorschieten van advocaatkosten zijn voor zorgbehoevende die niet voor niets een pgb heeft en voor zorgverlener, die geen salaris heeft ontvangen, onmogelijk. En een groot deel van de pgb-zorgverleners is ook nog eens (noodgedwongen) zzp'er.

Om even een voorstelling te maken van de realiteit.

Stel, ik werk bij een 43 jarige vrouw met MS. We werken daar met 5 mensen in wisseldiensten en beslaan aldus 24/7 met 's nachts telefonische bereikbaarheid.

Mijn patiënte ( ik ben verpleegkundige) woont alleen en heeft verder hulp van verzorgenden en helpenden. Ik werk daar tussen de 11 en 20 uur per week. Dat is afhankelijk van de situatie van mijn patiënte. Nu wil de SVB (Sociale?Verzekerings?Bank?) graag dat ik een contract afsluit voor een vast aantal uren per week want dat is makkelijker? Helaas werkt dat dus niet zo. Er zijn dagen van 9 a 10 uur hulp en dagen van 6 uur en in de vakanties vallen we in voor elkaar en krijg ik dus soms een werkweek van bijna 30 uur. En dat terwijl ik eigenlijk niet meer dan gemiddeld 15 uur per week werk.

Ons werk is verdeeld in persoonlijke begeleiding die van het ene deel van een pgb betaald wordt en huishoudelijke taken die dan weer vallen onder de WMO. Je moet dus een administrateur in dienst nemen om als werkgever alles te kunnen regelen.  Met één hand die niet meer kan schrijven, slechte ogen en een wisselende hoeveelheid concentratie zoals bij mijn werkgever, lukt zelf doen echt niet meer.

Wat doen wij zoal voor die paar centen?

We halen een jonge vrouw uit bed met een tillift, brengen haar naar het toilet en zetten haar daarna in een douchestoel. Douchen en tandenpoetsen kan ze nog zelf, met één hand. Daarna wordt ze afgedroogd gecontroleerd op drukplekken of wondjes en gedeeltelijk aangekleed, waarna ze met de lift weer uit de douchestoel wordt gehaald, verder afgedroogd en verder aangekleed en in haar rolstoel wordt gezet. Handmatig tillen doen we nog om haar een goede zithouding te geven zodat ze in die houding minstens 8 uur kan blijven zitten. De voeten worden verzorgd, die hebben vanwege de verminderde bloedsomloop extra aandacht nodig, waarna ze orthopedische laarzen aankrijgt die voorkomen dat haar voeten scheef groeien in zitstand en waardoor ze op de dagbesteding even in een stalift kan staan bij het wisselen van de rolstoel voor het toilet. 's Nachts draagt ze incontinentiemateriaal en verder wordt ze overdag naar de wc gebracht. Behalve als ze langer dan 2 uur alleen is.

Daarna maken we een zo gezond mogelijk ontbijt voor haar klaar. Ik regel de weekmedicatie en bestel wat nodig is.

Ze eet en drinkt nog zelf met een hand en probeert eigenlijk nog zoveel mogelijk zelf te doen, zoals een beetje opmaken en het haar kammen.

De rest van onze werktijd besteden we aan het psychisch begeleiden van onze werkgever en aan het onderhoud van haar leefomgeving. Dat wil zeggen, badkamer schoonmaken, wassen, was ophangen, vouwen en wegbergen. Bed verschonen. Slaapkamer stofzuigen en moppen.

Dan komt de volgende hulpverlener die haar wegbrengt met de rolstoelbus en die haar ook weer ophaalt en 's middags met de tillift weer op bed legt, na de wc gang en het eventueel verschonen, zodat ze een poosje op haar zij kan liggen. Dit voor de werking van de ingewanden en het voorkomen van doorzitten/doorliggen. Er zijn dagen dat ze nergens heen gaat; de zorgverlener is dan de hele dag aanwezig.

Aan het eind van de middag halen we haar uit bed, zetten we haar zo nodig op het toilet en daarna in de rolstoel. Soms is het bed nat en moet het verschoond worden. Daarna koken we, zij mag zelf beslissen en moet zorgen dat, wat ze wil eten, in huis is ze kan zelf daarvoor opdrachten geven. Vandaar dat we dat 's morgens bespreken, zodat er boodschappen gedaan kunnen worden. Het avondeten is een sociaal moment. En ook  is er tijd voor een praatje of het bespreken van iets dat haar zorgen baart. En het bijhouden van het planbord. Dan staat ze een half uurtje in de sta-stoel  tv te kijken, waarna ze weer in de rolstoel gezet wordt. Intussen wordt er afgewassen en schoongemaakt. Het netjes achterlaten voor de volgende collega is belangrijk voor de samenwerking. Degene die hele dagen bij haar zijn doen o.a. de woonkamer en de alle andere klusjes die bij het huishouden horen. Daar valt ook het tuintje onder, onze werkgeefster geniet van haar plantjes en van het buiten zitten.

Nee, dat half uurtje tuinieren per week kan er niet af. Het grasmaaien wordt zelfs gedaan door een vrijwilliger.

Om een uur of 8 's avonds beginnen we met klaarmaken voor de nacht. Dat wil zeggen met de tillift naar het toilet, tanden poetsen en omkleden. Dan wordt zij op bed gelegd en zal meer dan 12 uur in die houding moeten blijven liggen. Alleen het bovenlichaam kan zij nog een beetje bewegen, het hoofd en de rechterarm. We zetten een kop thee voor haar, ze krijgt de telefoon en allerhande afstandsbedieningen naast zich en dan begint haar lange nacht met tv kijken of hoorspelen luisteren.

Ondertussen wordt haar kamer nog opgeruimd, de deuren gecontroleerd en de telefoon op haar bed gelegd. Ik zit nog even bij haar om de dag door te nemen of plannen te maken voor de volgende dag. Soms fantaseren we wat en hebben we pret, soms is de lucht zwaar met zorgen en probeer ik dat te verlichten.

Een bezorgde patiënt alleen laten voor de nacht is moeilijk.

Voor al deze zaken, mijne heren ketenmanagers, heeft onze cliënte een pgb. Omdat ze ziek is en ook niet meer beter wordt. Omdat ze al veel te veel zorgen heeft. Omdat ze haar zieke zoon niet kan helpen en haar dochter te ver weg woont. Omdat haar oude vader de weg in het leven kwijt raakt en zij er met veel moeite heen kan, eens in de zoveel maanden. Omdat ze niet zelf naar het toilet kan, niet zelf iemand de deur uit kan schoppen en jullie geen boze emails kan sturen.

Wij proberen haar dagen zoveel mogelijk te vullen met dagelijkse dingen die zij kan beslissen, we gaan af en toe boodschappen doen met haar, een enkele keer met haar op pad en zo nu dan met haar zwemmen. Soms nemen we haar mee naar  ons eigen huis maar dat zijn vaak vriendendienstjes. Zomaar dingetjes die je doet voor je medemens. Raar hè? Daar worden we niet voor betaald.

Maar voor ons werk wel; van het pgb salaris moeten we leven, eten en drinken en gruwelijke hoge, door WVS bedachte zorgpremies betalen. We betalen er belasting over en mee.

Nu nog even terug naar het gevalletje aanklagen: om mijn salaris te krijgen (en een eventueel lullig extraatje van de overheid) moet ik een zaak aanspannen tegen mijn patiënte die alleen maar probeert om in leven te blijven? En die moet dan weer een zaak aanspannen tegen de overheid?  Wie zegt dat wij dat extra geld een reden vinden om onze werkgever voor het gerecht te dagen? Dat past de meeste van ons zorgverleners niet. En iemand die dit werk doet alleen voor het geld is vlug uitgerangeerd. Wie geen salaris krijgt trouwens ook.

En waarom?

Omdat een of andere stomme idioot, die maandelijks zijn door ons allen betaalde vette inkomen binnensleept, vindt dat er zoveel gefraudeerd wordt?
En daarom zo maar even de betaling van ons salaris afhaalt van een PERSOONS- gebonden budget dat niet van hem is maar van een zorgvrager?
En het dan vasthoudt (rente?) vermindert, kwijtraakt, toch maar niet uitbetaalt, te laat uitbetaalt, fout uitbetaalt……..

Het artikeltje van de NOS over het domme afschuifsysteem van van Rijn en zijn ketenmanagers ( iets dat overgenomen is uit de noodlijdende GGZ- instellingen?) is het bewijs dat al die zogenaamde bestuurders, politici en ambtenaren geen notie hebben van de inhoud van het woord zorgverlenen. Niet wat betreft pgb, niet wat betreft enig ander middel om het volk in leven te houden.

 Bewijs daarvoor wordt geleverd door die huiveringwekkende VVD babe Schippers, die overal over wil meepraten en niets weet. Zie ook zorgpremies, eigen bijdrages, bezuinigingen, opheffen van banen en instellingen, overbelasten en pesten van een daarop echt niet berekende thuiszorg, de macht van de zorgverzekeraars en niet te vergeten de lobbyisten van het een en ander.

Ik spreek nog maar een keer schande van dit systeem dat elke dag meer gaat lijken op een mondsnoerderij (niet openlijk klagen bij de SVB) naar het idee van ene Kim Yung-un: als u te veel praat draait de overheid u de nek om.

Hartverscheurend vind ik het feit dat mantelzorgers niet meer kunnen zorgen, zorgverleners niet meer betaald worden en zorgbehoevenden niet meer vooruit kunnen.

De schuld is van de politiek en de bijbehorende ambtenaren. Als we die nu eens gaan betalen naar realistische productiviteit en geld inhouden voor elke stompzinnigheid kunnen we de snel uitbetaalde salarissen van zorgverleners misschien op een normaal peil brengen.

Begrijp je nu een beetje waarom er een pgb bestaat, jongeman?

©Gavi Mensch

Nederland BV, 28-5-2015

PS. Overigens houd ik weinig over van de verdiensten aangezien ik een kleine arbeidsongeschiktheidsuitkering heb. Omdat ik na 45 jaar werken niet meer aan een volledige en vaste baan kom waarbij ik mijn (post-hersenbloeding)hoofd, rug en gewrichten kan sparen en zelf mijn werktijden kan indelen voor als het me te zwaar wordt.  
Het UWV brengt vrolijk van alles in mindering, bruto, zodat ik maar af moet wachten wat ik uiteindelijk overhoud en moet zien dat ik volgend jaar alles verrekend krijg bij de Belastingdienst. Meneer K. Wiebus aldaar probeert ook al iedereen tot het uiterste te plukken. Hopelijk heeft ie nu even zijn telhandjes vol aan de Zwitserse openbaringen n.b.t. belastingontduikingen van vele miljoenen. Maar goed, dat is niet mijn probleem.

Update 28-5-2014
SVB: http://www.zorgvisie.nl/Kwaliteit/Nieuws/2015/5/SVB-bestuurders-door-het-stof-in-de-kamer-1768381W/


.