.
Zie voor aanleiding: http://www.skipr.nl/ van 25-8-2011.
Vorig jaar ging de subsidiepot voor kleinschalig wonen voor ouderen- en verpleeghuiszorg open. In plaats van de massale verpleeghuizen met zaaltjes werden plannen uitgevoerd ( al voordat de subsidiepot open was) om zoveel mogelijk units te bouwen waar ouderen meer privacy en meer en beter op hen afgestemde zorg zouden krijgen. Het geld voor de 'zorg' gaat voor ouderen dus zitten in de woonruimte. Hieronder een voorbeeld van hoe zoiets er uit gaat zien:
Units van 6 met allemaal een eigen appartementje. Woon/slaapkamer, douche en kitchenette. De gezamenlijke huiskamer zou kunnen verdwijnen. Alles met volledig domotica pakket. Deuren open en dicht, temperatuur regelen, verzorging bellen…. Ha, de verzorging bellen! Op elke unit zou een verzorgende komen, meer was niet nodig en 's nachts 1 op 2 of 3 units. Mooi!
Er werd veel PR gedaan om mensen te verleiden naar de kleinschalig-wonen-units te gaan, niets was te veel. In het oude verpleeghuis werd ineens , bij wijze van proef, voor luxe catering gezorgd, men ontbeet, lunchte en dineerde in het restaurant. Met warme broodjes met verse brie, croissantjes zo uit de oven en jus d'orange en zalmschoteltjes met verse dille saus. Dat moest wel een fortuin kosten om zo elke dag de liefde door de maag te laten gaan. En het bedienen van de domotica was eenvoudig te leren, voor 70+ers?
De verzorging en verpleging klaagden steen en been. Alle cliënten voor 10 uur aangekleed en gewassen aan het ontbijt? En dadelijk? In de nieuwe units? 1 verzorgende voor 6 cliënten? Helaas kan 1 verzorgende maar 1 cliënt tegelijk toiletgang bieden. De andere 5 moeten maar blijven bellen totdat de verzorgende (op volgorde van inkomst op de blieper) kon komen?
En met wie maken de mensen een praatje? Met elkaar? Waar dan?
In de uren dat het restaurant ( met duurbetaalde koffie) open was buiten de maaltijden om? En hoe komen ze daar dan? Er is geen andere gemeenschappelijke ruimte meer immers. En waar wordt therapie gegeven, waar kunnen de bewoners gezamenlijk iets doen? En wie zou daar de toiletgang dan moeten verzorgen?
Maar dat werd allemaal weggewuifd, wie het er niet mee eens was kon gaan, er waren sowieso minder verzorgenden nodig.
Zo gaat het dus worden: de zorgbaas is zorgmakelaar geworden en vangt voor huur en onderhoud geld van de cliënt die maar moet zien of hij daarvoor huurtoeslag krijgt. Voor de verzorging wordt een minimaal aantal verzorgenden ingezet, die ook nog eens minimaal betaald worden. Een verpleegkundige per complex per shift moet ook voldoende zijn, liefst op een 0-uren contract. Van sociale interactie is geen sprake meer, mensen die rolstoelafhankelijk zijn hebben hulp nodig om zich te verplaatsen. De sociale controle op het personeel valt ook weg, slordigheden worden pas na 8 uur opgemerkt, als ze al opgemerkt worden.
En welke bejaarde of chronisch zieke kan dit systeem betalen? In het verpleeghuis met de pilot werden alleen de vermogende cliënten uitgezocht. En waar blijft de rest dan op den duur?
De overhead blijft, de bestuurder, zijn secretaresse, zijn leasebak, de manager verzorging, de submanager, de facilitaire dienst en diens manager, ITC en de manager, de unit managers...! De enkele verzorgende?verpleegkundige moet zichzelf financieren uit die minimale zorgpot.
Dat wil zeggen dat de verblijfszorg alleen gericht is op het verblijf en zo zal er minder zorggeld uitgegeven worden. De behuizing wordt het goudmijntje!
©Gavi Mensch
Nederland BV, 28-8-2011
Zie ook:
http://gavimensch.blogspot.com/2010/08/nooit-meer-zorginstellingen.html
Update 16-10-2012:
http://www.medicalfacts.nl/2012/10/07/oud-minister-els-borst-awbz-uitdunnen-is-simpel/
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten