Bewezen is dat als mensen door de bomen het bos niet meer
zien, een lange boswandeling een uitstekende oppepper is. Ik knap al op van het aanzicht van hout.
We, de leden van mijn
gezin, hebben niets met wat mijn zoon treehuggers noemt, maar wel met bossen en
met hout. Mijn dochter wilde toen ze klein was niet van het bospad af en liep
op haar tenen om maar vooral niet op de kabouterhuizen te trappen. Mijn zoon
weigerde champignons te eten, waarschijnlijk om dezelfde reden. Maar naar het
bos gaan is voor allemaal nog steeds een uitje. Mijn kleindochter heeft nu het wonder van de glimmende kastanjes ontdekt en de grootte van de bomen waar ze inhangen.
In de herfst is iedereen met die bomen bezig. Met de
bladeren, de vallende bladeren. Niet met de levende materie, het hout; materie die je kunt vormen en die
nog eeuwenlang kan krimpen en uitzetten.
Ik ben gek op hout, gewoon eerlijk hout. Op mooie beelden
van hout, op gebruiksvoorwerpen. Ik heb dan ook twee houtkunstenaars die me zeer lief
zijn.
De eerste is Marcelle van der Leeuw ; zij maakt o.a. tafels en banken die ik allemaal zou willen kopen.
Voorlopig blijft dat nog alleen maar kijken
Voor tafeltje WILOTT verzon ik de naam, die heeft dus een streepje voor.
FOREST hieronder is een waar kunstwerk en toch bruikbaar.
onder en zijaanzicht
Marcelle won bij een Italiaanse designerswedstrijd
'Only for Women' een prijs met
4SKIS
en DUALITY een kunstwerk met een gladde en een ongelijke kant
Volg Marcelle op twitter @leeuwleeuw
of neem een kijkje op haar blog:
©Gavi Mensch
Nederland BV, 4-10-2012
All rights reserved 2012
Update juni 2014: Expositie van schilderijen en houten objecten van Marcelle van der Leeuw. Gaat dat zien!
2 opmerkingen:
Een blog naar mijn houten hart.
Héél speciaal @->--
Een reactie posten