De tulpstoel

Geen stoel om dagelijks op te zitten alhoewel de stoel stevig genoeg is. De zitting is ongeschikt voor wiebelkontjes.
Het oude plastic is overtrokken met de stof van een min of meer verwassen  kussensloop uit een ver verleden tijd, toen de was nog gekookt werd. De bloemen zijn er alleen maar mooier op geworden.

Van de stijve bruine stoel, waarvan het enige ondeugendheidje de onderuitsnijding van de rugleuning is, naar een klein ' kunstwerkje', is een kwestie van tijd op de dagen dat er geen kleinkindjes zijn.
Ik doe namelijk bijna alles op de eettafel. En ik heb hier geen helpende kinderhandjes bij nodig.

Na de eerste 2 verflaagjes, waarbij de kleur viarieerd van roze rood naar oranje rood, komt het inzetje van de rugleuning.
Met een speciale lijm wordt het inzetje bevestigd en daarna schilder ik de rafelige randen in de kleur van de rest. Ook de achterkant is voorzien van een tulp.

Daarna komt het aflakken in dit geval met een blanke lak spray. 

Volgende stap, het bekleden van de zitting. Niet te veel stof op de punten van de zitting anders past het niet meer.

Zo'n stoeltje neemt aardig wat tijd in beslag. Van het uitdenken hoe je het gaat doen, welke kleuren je gaat gebruiken, of het strak in de lak moet of rauw, tot aan hoe de bekleding te spannen zonder dat ie bij de eerst 'zit 'scheurt.

Naar dan, als alles past, mag de tulp stoel even in het voorjaarszonnetje!
Daarna mag mijn Tulpstoel naar de TEFAF.

Drie dagen fun en voldoening als het klaar is.



©GaviMensch
Maastricht, 17-3-2016


.