Een rustig Carnaval gewenst.

Carnaval maakt dat het heerlijk rustig is op straat, hier in een buitenwijk van Maastricht. Ik heb er helemaal niets mee. Ik zie het als verplicht plezier maken. Ik kan geen feestjes bouwen, al heel lang niet meer. Feestjes ontstonden bij mij thuis altijd spontaan. Hoe minder je regelde, des te leuker werd het.

Als nu een niet-Limburgse burgemeester-mevrouw op tv een mestreechs liedje zingt zonder de bijbehorende zachte g, vraag ik me af hoe ik zo iemand nog serieus zou moeten nemen tijdens een raadsvergadering.

Ik ben niet zuur, gewoon een realist die zich in het dagelijks leven al vaak genoeg belachelijk schijnt te maken, realisme is niet hip! Reality shows wel, maar daar is realiteit niet echt een item. Ik hoef het niet dik over te doen tijdens Carnaval.

Eens leerde ik een Prins Carnaval kennen, een leuke man met goede ideeën die het hele jaar door zichzelf is; hij zou van mij zo burgemeester kunnen worden. Ik ken ook hele spontane mensen die ook zichzelf blijven. Maar zij vormen een uitzondering. Maastrichtenaren zijn normaal gesproken niet open en écht vrolijk. Ze beschermen hun feest met het excuus dat er heel veel gedaan wordt voor goede doelen, die ik op drie na niet kan vinden.

Weten we wat zo'n Carnaval kost? Weten hoeveel mensen zich dagelijks melden bij de voedselbank? Weten we ook hoeveel kinderen of een carnavalsoutfit aanhebben van duizenden euro's en hoeveel ouders en grootouders zich daarvoor in de schulden hebben gestoken. Mensen die het normaal gesproken al niet zo breed hadden?

Holadiejee Holadiejoo?

Mijn ex patiënten uit de armste buurt van Mestreech waar nog veel ouderen analfabeet zijn of geen Nederlands spreken/ verstaan, hebben moeite met het hoofd boven water houden. Lijkt het niet logisch dat ipv auto met chauffeur, de prins uit die wijk op zijn minst zijn wijkgenoten uitnodigt voor een gratis feestavond, inclusief eten en drinken? Wat hebben ze aan een bezoekje?

Iedereen mag van mij iemand anders zijn tijdens Carnaval, of als ze dat het hele jaar door al doen, even een paar dagen zichzelf zijn.

Ik vind het heerlijk om mijn kleintjes verkleed te zien, ze hebben er plezier in, ze zien gelukkig nog niet hoeveel verloren geld er zit in enorme optochten, praalwagens geproduceerd voor een paar uur en ik zal niet degene zijn die hen dat uitlegt.

Maar Carnaval is niet echt voor de kleintjes. Als de groten dronken worden en doordraaien van drank en andere zaken, moeten de kleintjes maken dat ze weg komen. Verplichte vrije dagen met Carnaval? Krijgt iedereen er dan gewoon twee vrije dagen naar keuze bij?

Ik ben het verkapte religieuze gedoe zat; de dwang om je te vermaken en vrij te hebben met kerstmis, pasen, carnaval, goede vrijdag, pinksteren, hemelvaartdag. Ik heb niet veel vrije feestdagen gehad, als zorgverlener bestaat dat niet. Ik kon er ook niet om treuren, het leverde me andere dagen op waarin ik bij mijn kinderen kon zijn en iets extra's kon doen. Ik volg die tradities nog steeds maar half. Misschien is dat het, ik heb het niet zo op de tradities van anderen.

Even terug naar Carnaval, ik zap telkens de beelden van het carnaval weg. Ik schaam me een beetje voor volwassenen die met een narrenkap en een smoking een polonaise doen. Wat bezielt die mensen?

Ik heb het gevraagd en krijg er geen wetenschappelijk verantwoord antwoord op. "gewoon leuk, lekker uit je dak, je lekker bezatten, gewoon hopsen en springen en keihard meezingen" zijn nog de meest intelligente antwoorden.

"Het nog even uit de band springen voor je gaat vasten" heeft nog enigszins een poot om op te staan. Maar de meeste mensen vasten niet, de kinderen hebben geen vastentrommeltje waarin ze hun snoepjes bewaren tot Pasen. En de volwassenen, drinken en vreten vrolijk door tot ver na Pasen, dan pas moet het lijf weer gemarteld worden voor de pasvorm van bikini en zwembroek.

Dat was allemaal grappig in de vorige eeuwen. maar wat te doen met de mensen die verplicht vasten omdat er geen eten is? Het hele jaar door? Geen voedsel en geen water?

Ben ik nu een moralist in plaats van een realist? Ik weet wel een paar mensen die hier ja op antwoorden. En als ik dan in discussie zou gaan met hen, komen ze met clichés en dooddoeners en bergen gebakken lucht. En als ik die discussie uit zou willen diepen zal ik dat moeten doen voor de spiegel.

Vaak denk ik dat het al zoveel moeite kost om de voeten in rem stand te zetten om je niet te laten meeslepen door de waanzin van de dag en om te blijven dwarsliggen. Maar dan lees ik over de Limburgse politiek en weet weer waarom ik het doe en ook waarom ze hier Carnaval zo intens vieren. Om alles even te vergeten.

Ik kan niets met malle fratsen, ik gun wel iedereen zijn feesie.

Vandaag lees ik, luister ik naar kunstige muziek en kijk naar National Geographic, gewoon omdat het kan.

Gavi Mensch

Maastricht 13-2-2018

Dit is het 5 de deel van Carnaval blogs. de andere vier zijn te vinden onder het lebal Carnaval.