Vandaag las ik in de krant het volgende stukje over het weren van auto's uit de binnensteden.
Van alles wat er misgaat, krijgt
de vergrijzing de schuld. Voor dit item, "leegstand" moet ik echter verwijzen naar de stadspolitiek:
Het is een
duidelijke zaak: ik kom nooit in het centrum van Maastricht. Ik koop buiten het
centrum. En met mij heel veel ouderen. Met de bus gaan betekent soms twee keer
overstappen en zoeken naar ver-weg bushaltes. Met de belbus ben ik uren kwijt.
Taxi is te duur, parkeren kost meer dan de eventuele aankopen.
Mijn oudere
patiënten komen ook zelden of nooit in de stad. Er is geen bankje om op te
zitten, de straatbekleding is veelal 'looponvriendelijk'. De fiets, als je over
de bergen en dalen naar naar het centrum heen komt, mag niet mee de
winkelstraat in. Dus moet men vooral flink klagen over terugloop van omzet. En
over de eenzaamheid van ouderen die hun huis niet meer uit komen.
Jaren geleden was
dit in Dordrecht ook al zo. Leegstand en te weinig fantasie, weinig
parkeerplek, te ver weg, bussen uit de buurt. Voor wie niet goed ter been is of
was zoals mijn moeder destijds, is het centrum een crime, ondanks de leuke
winkeltjes ( voor zover die er nog zijn).
De leegstand in Dordrecht en ook die in Maastricht is enorm. Om nog maar niet
te spreken van Rotterdam en andere grote steden.
Persoonlijk doe ik
mijn boodschappen in een winkelcentrum in een buitenwijk. Er zijn drie ingangen
dus kan ik de parkeerplaats kiezen die het dichtst bij mijn hoeveelheid
boodschappen past. De vloerbedekking is mensvriendelijk. Alles is toegankelijk
voor mindervaliden. Er zijn toiletten en horeca naar keuze. Kinderen vermaken
zich, voor ouderen zijn er her en der bankjes om even op adem te komen of te
wachten. De Hema, C&A, Etos, Kruidvat AH, Jumbo en andere ketens zijn
aanwezig en verder winkeltjes met een eigen karakter. Minder dan in het
stadscentrum maar genoeg, tot nu toe. Ik kan met een winkelwagentje overal in
en overal komen. Waarom zou ik dan in gotsnaam naar een centrum gaan waar het
mij zo moeilijk mogelijk wordt gemaakt. Ik ben zo groen als het maar kan, maar
mijn lijf wordt grijzer, samen met de rest van de bevolking.
De groene politici
worden ook ouder; hopelijk hebben ze zich dan niet kapot gewerkt en kunnen ze
allemaal met een bakfiets boodschappen gaan doen. Of in de binnenstad gaan
wonen; politici worden (door ons ) goed betaald.
Oh ja, voordat ik her vergeet, al die eigenaars van leegstaande gebouwen hebben er baat bij dat ze leegstaan, het levert qua verliezen een leuke aftrekpost op die wij gezamenlijk weer aanvullen via onze belastingafdrachten..
Jammer wel maar het
is niet anders.
©Gavi Mensch
Maastricht 2-2018
Update: Hiermee wordt het ook makkelijker om het centrum te omzeilen en de hele hoge huurprijzen. Het wordt kiezen of delen.
https://nos.nl/artikel/2220700-hoe-haal-je-als-winkelier-het-jaar-2030.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten