zondag 12 april 2020
Vogels en fruit 1
Mijn aardbeienrestjes, die tijdens het vervoer waren geplet in de tuin gezet. Eens kijken wie van de vogelgarde aan tafel gaat. Tegen wie moet ik mijn eigen aardbeitjes moet beveiligen.
Voor als nog zijn mijn aardbeien veilig.
De Turkse tortels hebben geen interesse.
De ekster kwam wel kijken maar besloot dat rood zijn kleur niet is.
De hegge-en tuinmussen vinden de vrolijke vruchtenprut geen blik waard.
De goudvinkjes en meesjes hippen er met opgeheven kopje langs. De pimpelmezen wachten waarschijnlijk tot de aardbeien gefermenteerd zijn. Zelfs de grootste fruitrovers, mevrouw en meneer merel, hebben wel gekeken maar er van eten, ho maar!
Ik wacht het nog even af. Maar ik denk dat ze niets hebben met bespoten fruit. Ik blijf dus op mijn hoede....mijn eigen moestuinfruit is thuis gekweekt en onbespoten. Als het zo is dat vogels niet eten van bespoten fruit dan is dit een leuke test. De schilletjes van appels en peren laten ze namelijk ook al liggen. Zelfs de bijen,wespjes en hommels landen er niet. Morgen zoek ik nog naar slakken sporen....ik vind dit heel vreemd allemaal.
En ja...ik heb een heerlijke hoeveelheid tijd voor dit soort onbenullige(?) onderzoekjes. 😚😊
Hoe lang is anderhalve meter
Zo groot als ze zijn, volwassenen zijn veel dommer dan kinderen, echt!
Ik moet even wat boodschappen doen en recyclen, Mijn buurvrouw leent mijn auto vaak, ook een zzp'er met coronapech. Ik moest dus even wachten tot ze terug was.
Na haar de krasjes op mijn auto te hebben laten zien, veroorzaakt door te dicht langs de bosjes rijden of iets dergelijks, en de hoop te hebben uitgesproken, dat ze de auto zou schoonmaken en de krasjes zou laten verdwijnen, kon ik mijn zooi inladen. Ik zoek tegenwoordig de supermarkten uit waar de minste auto's staan. In dit geval was dat de Lidl.
De jongedame die de karretjes staat te poetsen krijgt van mij een complimentje. Achter mij loopt een man door zonder karretje. het meisje wijst hem op de regels en zegt dat het karretje dient om 1,5 m. afstand te houden. Hij wil geen karretje. Het meisje krijgt een rood hoofd. Ik knik naar haar en zeg tegen de man dat het heel simpel is, dat hij niet naar binnen mag als hij geen karretje meeneemt en ook niet als hij geen 1,5 meter afstand wil houden, Dat ik als verpleegkundige deze situatie ook zat ben en dat de ziekenhuizen vol zijn. De man kijkt me boos aan en pakt een karretje aan van het meisje. Hij mompelt nog dat hij het toch niet gaat gebruiken en loopt voor mij naar binnen.
De man is een jaar of 55, schat ik, hij leeft duidelijk in een eigen wereld en laat met frequentie zijn karretje ergens staan en loopt dan rakelings langs andere mensen. ik loop naar hem toe, plant mijn karretje met gestrekte armen tussen ons in en vraag waarom hij zich niet aan de regels kan houden? dat het karretje en zijn armen ongeveer 1,5 m. afstand scheppen tussen hem een ander. Hij snauwt dat ik me er niet mee moet bemoeien. Ik vertel hem met een hinderlijke big smile dat hij een gevaar is voor iedereen en dat ik hem blijf aanspreken totdat hij of zijn karretje vast blijft houden of de winkel uit gaat. hij pakt zijn karretje weer vast en loopt vlug naar een volgend gangpad. Daar staan nog twee mensen zonder karretje. Ik vraag met luide stem wat ze niet begrijpen van de verplichte winkelkarretjes. Ze kijken me verbaasd aan; ze vinden dat het niks geeft en dat ze zo weer met karretje verder gaan. Ik vraag of ze weten wat het corona virus is en waarom er maatregelen zijn zodat iedereen zo veilig mogelijk kan winkelen. Het levert hoog op getrokken wenkbrauwen op. Ze zeggen dat ze dat niet wisten van de karretjes. Ik leg het nog een keer uit. Dan zie ik de eerste sukkel weer zonder karretje, terwijl hij produkten vastpakt en weer terug legt.
Dan zie ik de 'manager' en doe hem in het kort mijn verhaal. als ze de mensen er niet op aanspreken heeft het ook geen zin om de karretjes schoon te maken of afstand te houden. dan is winkelen gevaarlijk. hij begrijpt het en zal er op letten. Ik schiet in de lach. Ik zeg dat dat zin 2 is uit de handleiding "Hoe kom je van een klagende klant af".
Ik heb mijn hele winkelronde ongewenst uitleg gegeven aan volwassen mensen die niet weten hoe lang 1.50 m is.
Vervelend?
Nee, ik ben al mijn thuiszit agressie kwijt en heb de manager aangeboden om 1 x per week bemoeienis te verlenen.
Ik ben thuis, heb zojuist mijn handen voor de 398ste keer gewassen, mijn gezicht afgedaan en mijn vest te luchten gehangen.
Nu gaan we de boodschappen opeten met een glaasje wijn erbij en een vingertje voor Jort Kelder, Rutte en de Jonge.
©Gavi Mensch
5-2-2020
Middelburg/Vlissingen
Ik moet even wat boodschappen doen en recyclen, Mijn buurvrouw leent mijn auto vaak, ook een zzp'er met coronapech. Ik moest dus even wachten tot ze terug was.
Na haar de krasjes op mijn auto te hebben laten zien, veroorzaakt door te dicht langs de bosjes rijden of iets dergelijks, en de hoop te hebben uitgesproken, dat ze de auto zou schoonmaken en de krasjes zou laten verdwijnen, kon ik mijn zooi inladen. Ik zoek tegenwoordig de supermarkten uit waar de minste auto's staan. In dit geval was dat de Lidl.
De jongedame die de karretjes staat te poetsen krijgt van mij een complimentje. Achter mij loopt een man door zonder karretje. het meisje wijst hem op de regels en zegt dat het karretje dient om 1,5 m. afstand te houden. Hij wil geen karretje. Het meisje krijgt een rood hoofd. Ik knik naar haar en zeg tegen de man dat het heel simpel is, dat hij niet naar binnen mag als hij geen karretje meeneemt en ook niet als hij geen 1,5 meter afstand wil houden, Dat ik als verpleegkundige deze situatie ook zat ben en dat de ziekenhuizen vol zijn. De man kijkt me boos aan en pakt een karretje aan van het meisje. Hij mompelt nog dat hij het toch niet gaat gebruiken en loopt voor mij naar binnen.
De man is een jaar of 55, schat ik, hij leeft duidelijk in een eigen wereld en laat met frequentie zijn karretje ergens staan en loopt dan rakelings langs andere mensen. ik loop naar hem toe, plant mijn karretje met gestrekte armen tussen ons in en vraag waarom hij zich niet aan de regels kan houden? dat het karretje en zijn armen ongeveer 1,5 m. afstand scheppen tussen hem een ander. Hij snauwt dat ik me er niet mee moet bemoeien. Ik vertel hem met een hinderlijke big smile dat hij een gevaar is voor iedereen en dat ik hem blijf aanspreken totdat hij of zijn karretje vast blijft houden of de winkel uit gaat. hij pakt zijn karretje weer vast en loopt vlug naar een volgend gangpad. Daar staan nog twee mensen zonder karretje. Ik vraag met luide stem wat ze niet begrijpen van de verplichte winkelkarretjes. Ze kijken me verbaasd aan; ze vinden dat het niks geeft en dat ze zo weer met karretje verder gaan. Ik vraag of ze weten wat het corona virus is en waarom er maatregelen zijn zodat iedereen zo veilig mogelijk kan winkelen. Het levert hoog op getrokken wenkbrauwen op. Ze zeggen dat ze dat niet wisten van de karretjes. Ik leg het nog een keer uit. Dan zie ik de eerste sukkel weer zonder karretje, terwijl hij produkten vastpakt en weer terug legt.
Dan zie ik de 'manager' en doe hem in het kort mijn verhaal. als ze de mensen er niet op aanspreken heeft het ook geen zin om de karretjes schoon te maken of afstand te houden. dan is winkelen gevaarlijk. hij begrijpt het en zal er op letten. Ik schiet in de lach. Ik zeg dat dat zin 2 is uit de handleiding "Hoe kom je van een klagende klant af".
Ik heb mijn hele winkelronde ongewenst uitleg gegeven aan volwassen mensen die niet weten hoe lang 1.50 m is.
Vervelend?
Nee, ik ben al mijn thuiszit agressie kwijt en heb de manager aangeboden om 1 x per week bemoeienis te verlenen.
Ik ben thuis, heb zojuist mijn handen voor de 398ste keer gewassen, mijn gezicht afgedaan en mijn vest te luchten gehangen.
Nu gaan we de boodschappen opeten met een glaasje wijn erbij en een vingertje voor Jort Kelder, Rutte en de Jonge.
©Gavi Mensch
5-2-2020
Middelburg/Vlissingen