Haat

Ik lees en herlees stukken van columnisten, van schrijvers en bloggers, ik lees boeken en de kranten en ik communiceer met de mensen om mij heen. Ik lees mijn oude schrijfsels van lang geleden, over verdriet en ellende, de mijne en die van anderen. En ik huiver soms van wat ik lees.

Wat zijn we gefrustreerd en bozig, zurig en dovig en slechtziend........ Een fout geplaatste komma kan leiden tot een oeverloze discussie over hoe je iets wel of niet schrijft (hetgeen de keuze van de schrijver was en niet van de lezer) en de persoonlijke aanvallen op wel of niet intelligent zijn.

Daar stopt het niet, je deugt niet als je niet denkt zoals de meerderheid, je bent vreemd en raar en je moet eigenlijk maar eens even haarfijn uitleggen wat er in je verleden allemaal heeft plaatsgevonden, dit alles als verklaring voor die komma, die niet staat op de plaats waar men hem hebben wil.
Progressieve denkers, nooit dogma's, vooruitstrevend en met oog voor de toekomst, dat hoop je en je hoopt dat je met die schrijvers en lezers een dialoog aan kunt gaan.
Niets is minder waar! Men noemt elkaar linksmensen en rechtsmensen en veel verschil is er uiteindelijk niet, het zijn mensen die elkaar mensen noemen. Perfect zijn ze, perfect links en perfect rechts.

Tja, de meesten zijn dan ook nog geen menschen…..
De mensch is goed omdat ie niet perfect is. Het steven naar perfectionisme leidt af.
Ik zag mijzelf als een linksmensch, sociaal voelend, sociaal denkend en ook nog eens sociaal werkend. Maar ik wil niet te verwarren zijn met linksmensen of als je de politiek uit hun monologen haalt, rechtsmensen, die allemaal star lijken te zijn in hun doctrines, gefrustreerd en altijd wel iemand of iets hebben om boos op te zijn.

Die grofweg HATEN, omdat haat blijkbaar een duidelijke emotie voor hen is. Daar kan niemand om heen, om haat, je kunt het met niets anders verwarren. En die uitgesproken haat gaat vaak samen met gemeenplaatsen zoals: PVV'ers haten buitenlanders, UltraLinks haat de PVV, Rechts haat Links, Links haat de Israëli's, Israëli's haten Palestijnen. Amsterdammers haten Rotterdammers en Feyenoord haat Ajax. De Limburgers haten Holland en Nederlanders haten de Duitsers.

Haat stimuleert het (verkeerde ?) saamhorigheidsgevoel en het kuddegedrag, mensen verworden tot haatdragers. En haat draagt niet makkelijk, haat is zwaar. Het kost bizar veel energie om haat vooruit te slepen, om het de hele dag mee te sjouwen. De ene haat wordt weg geschrapt tegen de andere haat. Soms lijkt het wel of de ene haat beter is dan de andere.........

Mijn bloggernaam Mensch komt uit het Jiddisch ( hetgeen al weer aardig wat haatgevoelens bij anderen kan losmaken) en mensch betekent: een mens met al zijn tekortkomingen, een niet perfecte mens, een intense mens met het goede voor ogen, ook al bereikt ie dat niet. Voor mij is een mensch dus een persoon van vlees en bloed, één die zijn leven lang probeert om het zo goed mogelijk te doen, voor zichzelf en voor anderen. Wie niet goed is voor zichzelf kan dat moeilijk voor anderen zijn. Je moet eerst van jezelf leren houden voor je kunt houden van een ander. Anders scheep je die ander op met je frustraties. 

"Zoek eerst eens naar wat je allemaal voor goeds kunt bijdragen"…. Wijze woorden van mijn overleden vriend Kees, de Katholieke, Protestantse Boeddhist die ook iets had met het Jodendom en verder filosoof was en dromer en een goed mensch, een lieverd. Een mensch waar je een dialoog mee kon aangaan, een boom mee kon opzetten, waar je nooit zomaar gelijk van kreeg en die zich ook nooit zomaar liet overtuigen.

Ik heb meer van dat soort leermeesters gehad. Mijn grootmoeder met haar strijdbare levenslessen. Mijn grootvader, die doof was en zich niet van de wijs liet brengen door onverstaanbare gesproken woorden. Hij las gelaatsuitdrukkingen. Met zijn verzetsachtergrond gaf hij mij een standje omdat ik altijd mopperde over het moeten leren van Duits, een weerstand ingegoten met de paplepel. Opa vond dat larie, zijn argument was dat als je Duits kon spreken en lezen, je een dialoog aan kon gaan, kon communiceren, ook met de vijand! Zeker met de vijand!

De kleine lesjes van filosofen uit voorbije tijden, de boeddhistische uitspraken, idealistische handvatten voor een beter bestaan, er zijn er genoeg.

Ik lees en probeer toe te passen. Voor veel heb ik geen mogelijkheid, de tijdgeest staat dat vaak niet meer toe; het overleven heeft niet meer alles te maken met de dood.

Wel kan ik gelukkig zijn met wat ik heb en ongelukkig zijn over wat ik niet kan bieden. En aan beide zaken, geluk en ongeluk, niet voorbij gaan, maar er even bij stil blijven staan en me afvragen waarom. Ik leer nog elke dag wat ik van het leven kan maken. Ik heb alleen weinig geduld met mensen die mij expres verkeerd willen begrijpen. Ik laat het vaak zo, ik zeg niet altijd maar vaak!
Er zijn ook grote lessen bij die ik gelukkig wel heb geleerd: Jaloezie is een moordwapen! Haten is dood en verderf zaaien. De dood is het einde van al mijn beste bedoelingen, als mensch!

Twee keer ben ik dood geweest en twee keer kon ik terug naar leven. Voor haat is dus geen plaats, ik kom tijd tekort. Houden van is een betere optie en als dat niet zomaar op het gevoel kan, dan is er de dialoog, het aftasten en zoeken bij de ander naar de beweegredenen. Ik hoef die niet te accepteren, zij zijn niet mijn drijfveren, maar ik wil ze graag begrijpen.
Ik vraag dus en vaak moet ik het zonder antwoord doen. Dan keer ik me om en vergeet, ook wraak hoort niet bij mijn levenswijze.

Passie en compassie, passie voor menschen en compassie met degenen die dat nog niet zijn en misschien nooit worden. Ik ben verre van perfect, ik ben maar een mensch met het streven tot verbetering van mijzelf en de omstandigheden van anderen. Ik kan meer met liefde doen op deze manier. Dat is mijn ervaring.

Ik kan echt h e l e m a a l  n i e t s met h a a t!









©Gavi Mensch
Dordrecht 19-7-2006
Nederland BV 18-7-2010