woensdag 22 september 2010

BaarMoeder

Net terug van een middagje oppassen op het wonder der wonderen, zie ik er op mijn Twitter meerdere copy-past tweets: moederschap is net als werken een keuze.

Het maakt me goed pissig dat die mensen mij dat menen te moeten vertellen vanuit een relaxte positie; of ze hoeven niet te werken omdat iemand anders het brood op tafel zet of ze hebben geen kinderen of het zijn meepraters. Er zijn er ook die van alimentatie en een uitkering kunnen rondkomen en thuis blijven, die hebben dan geluk gehad? Geen van allen hebben ze een gerechtvaardigde reden om mij zo'n irritante tweet te sturen.
Behalve dat het niet altijd een keuze is, hebben vrouwen nu eenmaal die wonderlijke mogelijkheid: het maken van kinderen! Waarvoor ze, ook zonder kinderen, toch zo'n veertig jaar moeten bloeden, elke maand weer.
Ik heb persoonlijk dankbaar gebruikgemaakt van de BaarMoeder, mijn baarmoeder!

Ik heb een gepromoveerde neurowetenschapster en een fantastische hardwerkende fotograaf voortgebracht. En ik heb hen alleen grootgebracht, door omstandigheden zonder alimentatie en zonder partner. We hebben ziektes doorstaan, ernstige en minder ernstige, zijn vaak verhuisd om dichter bij werk en school te kunnen zijn, veel goede en veel slechte tijden. En hebben dankbaar gebruik gemaakt van dagverblijf en BSO, voor zover dat mogelijk was.
Ik werkte in de zorg in wisselende diensten en was creatief in het vinden van oplossingen voor de tijden dat er geen opvang was, kostbare oplossingen, maar who cares, cares! Tenminste één maaltijd per dag waren we met zijn drietjes, met extra qualitytime voor toe. Als ik 's avonds moest werken kookte ik 's morgens, zodat de oppas een warme maaltijd met de kinderen kon eten. Mijn vrije tijd was tijd voor hen. Mijn bijdrage aan het KDV was inkomenafhankelijk, mijn salaris niet al te groot en zuinigheid was troef. Het ging allemaal maar net.


Mijn BaarMoeder heeft wondermooie wezens voortgebracht, die nu hun steentje bijdragen aan het welzijn van de maatschappij en de schatkist. En ze bezorgen me al meer dan 30 jaar de gelukkigste momenten van mijn leven. Een rijk leven dus. Vol met menschen, mijn eigen en ook die van anderen. Ik werk al 40 jaar en nog steeds. Ik heb geen keuzes gemaakt, maar gewerkt en kinderen gekregen.
En met de veilige systemen als KDV en BSO heb ik van mijn kinderen ook nog eens tolerante en breeddenkende menschen kunnen maken, ze hebben in een multiculti systeem hun boterhammetjes met hagelslag en kaas gegeten. Met toezicht van moeders van andere kinderen, de leidsters van het KDV en van de BSO waren ook moeders. Zo sluit de cirkel zich.

Het duurder maken van kinderopvang, ook al blijft de overheid van 'ons' belastinggeld 60% ervan financieren is een misselijkmakende bezuinigingsstreek. Het zet veel ouders buitenspel, voornamelijk de vrouwen, die moeten ook nog eens extra bloeden als de politici dat willen. Niet voor niets praat ik nog steeds over "mannetjespolitiek".

Het betekent voor veel mensen ook de druppel die de emmer doet overlopen. Moederbanen zijn er amper en als ze er al zijn, zijn het te weinig uren om van te kunnen leven. Aangepaste werktijden voor ouders van jonge kinderen zijn er meestal niet. Ouderschapsverlof kan in veel bedrijven niet langer dan de wettelijk voorschreven weken. Ook niet onbetaald. Vaders krijgen nog steeds veel te weinig ouderschapsverlof. Herintreedsters en alleenstaande ouders hebben het niet makkelijk en de suggesties op Twitter zijn dus in en in triest: keuzes moeten maken voor het moederschap of werk.

Stel je voor dat iedereen kiest voor alleen werk. Tegen de tijd dat mijn kleindochter groot is, moeten oude en zieke mensen zichzelf gaan verzorgen, zelf onderzoek doen naar ouderdomsziektes én blijven werken tot hun 80ste om de schatkist gevuld te houden. Een alternatief van en voor egoïsten, geen kinderen meer, niet die van henzelf en niet die van anderen.
Waar leven zij dan voor, voor hun werk? En waar werken zij dan voor? Om van te leven? Om te kunnen consumeren, uitgaan, reizen, zomaar, zinloos opmaken? Tijd-op-aarde-vullers? Tja, dat is ook een keuze! En als dat je keuze is moet je niet zeuren over wat de toekomst kost.

Stel je voor dat iedereen die kinderen krijgt thuis moet blijven of in het geval van twee ouders het met de helft van een misschien maar matig inkomen moet doen. Terug naar de 19de eeuw. De kinderopvang vervalt, kinderen krijgen minder mogelijkheden om te leren van anderen, er komt minder belastinggeld binnen (ernstiger dan de toeslagen) en er gaat veel talent verloren.
Er wordt ontzettend geklaagd over de opvoeding van tegenwoordig. Op een KDV en een BSO krijgen kinderen een sociale scholing en er zijn strikte regels over het algemeen. Een deel van de opvoeding van wie daar thuis niet al te veel van mee krijgt ( om welke reden dan ook) is met kinderopvang gegarandeerd.

Verder nog: het krijgen van kinderen verlaagt de kans op borstkanker en baarmoederkanker; het hebben ervan houdt mensen alert en bij de tijd, ouders ontwikkelen een beter gevoel van empathie, hebben een hoger EQ, zijn creatiever en intuïtiever.
Ik treur met de mensen die graag kinderen willen en ze niet kunnen krijgen, ik bewonder adoptieouders en pleegouders. Ik heb een zorgdag vrijgehouden voor mijn kleindochter, ik heb haar veel te bieden. Maar ik moet ook blijven werken, er moet brood op de plank. Mijn kinderen zijn afhankelijk van  soms wispelturige werkgevers, van de onstabiele politiek en de griezelige banken en ook van de kinderopvang.

Ik begin de egoïsten en korte termijn denkers een beetje zat te worden.
Eigenlijk zijn we uiteindelijk allemaal gebaat bij een goede en betaalbare kinderopvang, voor nu, voor over 20 jaar en voor als we oud zijn.
Voor moederschap hebben vrouwen een BaarMoeder en de mogelijkheid om een wonder te baren. De vraag is of politici en ambtenaren en andere klagers over de kosten van kinderen (allemaal met een moeder neem ik aan?) zich wel realiseren dat het wonder hen moet verzorgen als ze oud zijn!



P.S. De mening van Annette ken ik al en nee, ik heb nog nooit een nieuwe auto gehad!
Maar die van de rest zie ik graag hieronder, met 'wellevendheid' alsjeblieft!



©Gavi Mensch
Nederland BV 22-09-2010

3 opmerkingen:

Sanne zei

Vaak heb je de keuze eerder gemaakt met een redelijke baan en de creche en een oppas, nu huis verkopend doordat ik alleen een parttime baan heb en verder geen inkomen. Ik heb geen schuld aan de crisis en ook niet aan die idiote graaiers.....pfff het wordt wel erg moeilijk zo. En ik ben ook een Baar Moeder:-) Dank voor je steun.

Anoniem zei

Helaas kan ik niet buitenshuis werken, daarom werk ik thuis voor mezelf als onderneemster en schrijfster. Mijn meiden voedt ik zo zelfstandug mogelijk op. Afhankelijk zijn van het inkomen van mijn partner is niet leuk,maar ik heb helaas geen andere mogelijkheid. In mijn BAARMOEDER hebben drie kindjes gewoond, waarvan er twee hier bij ons zijn. Ik weet hoe bijzonder een wonder is. Onze jongste is zo'n wonder uit mijn BAARMOEDER! Wat een ander ervan denkt moet die maar weten. Onze kinderen zijn ons grootste goed, ook als ze later niet voor mij zorgen, als ze maar voor zichzelf kunnen zorgen, later als ze groot zijn! @jollandah

Anoniem zei

Helaas kan ik niet buitenshuis werken, daarom werk ik thuis voor mezelf als onderneemster en schrijfster. Mijn meiden voed ik zo zelfstandig mogelijk op. Afhankelijk zijn van het inkomen van mijn partner is niet leuk maar ik heb helaas geen andere mogelijkheid. In mijn BAARMOEDER hebben drie kindjes gewoond, waarvan er twee hier bij ons zijn. Ik weet hoe bijzonder een wonder is. Onze jongste is zo'n wonder uit mijn BAARMOEDER! Wat een ander ervan denkt moet die zelf maar weten. Onze kinderen zijn ons grootste goed; ook als ze later niet voor mij zorgen, als ze maar voor zichzelf kunnen zorgen, later als ze groot zijn! @jollandah

Een reactie posten