zaterdag 27 november 2010

Úw Werkeloosheids Verdriet

.

"Goedemorgen, ik heb een afspraak met meneer H, ik ben Gavi Mensch, dit is mijn burgerservicenummer en dat mijn geboortedatum, kunt u zeggen dat ik er ben?" Ik houd hem de brief van het ÚWV voor.
"Mag ik uw burgerservicenummer en uw geboortedatum?" vraagt de receptionist.
Ik kijk hem vrolijk aan en zeg niets, ik houd het papier met de afspraak en de gevraagde informatie  nog steeds voor zijn neus. Ik ben voorbereid!

Dan kijkt hij op het papier en kijkt in het afspraken boek.
"U heeft geen afspraak met meneer H". Ik kijk hem nog steeds vrolijk aan, daar heb ik uren op geoefend. En ik zeg nog steeds niets. Hij kijkt verbaasd naar mij en dan weer naar de brief met de afspraak.
"Er is iets veranderd", zegt hij en pakt de telefoon, belt en geeft mijn naam door aan degene aan de andere kant en legt weer neer.
"U wordt opgehaald", mompelt hij.
"Door wie?" vraag ik vriendelijk.
"Door mevrouw W., meneer H werkt even niet, die is in de ziektewet"
Ik knik, het zal me een zorg zijn, de een of de ander.

Vijftien minuten later staat er een lange blonde zuurkijkende dame voor mijn neus.
"Gavi?" snauwt ze, "Kom maar vlug mee, je bent op mijn lijst gezet en ik heb weinig tijd"
"Mevrouw Mensch", stel ik mij voor terwijl ik glimlachend mijn hand uitsteek. "En u bent?" Ze negeert mijn hand en mompelt haar naam.
In de open kantoorruimte aangekomen gaat ze zitten en opent mijn dunne dossier en zegt met luide stem: "Alweer werkeloos?" Dan gooit ze haar riedel eruit, half in dialect, half in slecht Nederlands en zegt en vraagt onzin en luistert niet en na 4,35 minuten zegt ze: Je moet 2 keer per week solliciteren, alles aanpakken en niet te selectief zijn, er zijn genoeg verzorgenden nodig!"

Ik ga rechtop mijn stoel zitten en leun iets voorover en zeg:"Ik zou het op prijsstellen als u mij niet met je aanspreekt, ik vind dat een gebrek aan respect. Ten tweede, heb ik al voor 4 weken sollicitaties gedaan, zonder zelfs maar antwoord te hebben gekregen. Ten derde wordt ik gediscrimineerd op leeftijd, ik werk al 42 jaar, dat is duidelijk te lang, heeft u enig idee wat ik daar aan kan doen? En ten vierde ik ben geen verzorgende, maar verpleegkundige en daar is weinig werk voor hier. Te duur? Maar is er wel een heftig tekort aan verpleegkundigen.  Ik ben dus buiten de stad aan het solliciteren".
Als blikken konden doden was ik er nu niet meer geweest.

Ze slaat het dossier dicht en snauwt: "Ik kan úúú dwingen om als verzorgende te gaan werken en anders krijgt úúú geen uitkering!"
"Helaas kan ik het verzorgende werk niet aan, dat is te zwaar en bovendien heb ik 3 maanden recht op WW, dat is niet aan u om te bepalen. Maar daar kwam ik toch ook niet voor, u bent ervoor om voor mij te kijken of er nog andere mogelijkheden zijn om mij aan het werk te helpen", zeg ik. Ik glimlach nog steeds en beloof mijzelf een heerlijke cappuccino als premie daarvoor.

"Dat moet een arts maar uitmaken of úúú daar niet toe in staat bent", sneert ze, "en ik volg de verdere zaken wel op úúúw werkmap". Ze pakt haar mapjes op en negeert wederom mijn hand die ik ten afscheid en nog steeds glimlachend toesteek.

Na twee maanden kwam haar eerste berichtje op mijn werkmap, nadat ik al vele sollicitaties had doorgegeven en vragen had gesteld. Het berichtje luidde dat ik nog maar een paar weken uitkering zou hebben en dat zij wel bepaalde wat goed voor mij was en dus verwachtte dat er sollicitaties voor verzorging tussen zouden zitten.

Enkele weken geleden kreeg ik een enquête van het ÚWV op mijn werkmap, over klantvriendelijkheid en niet anoniem. Die heb ik uitgebreid met naam en toenaam én grinnikend ingevuld.
Op de dag voor het einde van mijn uitkering heb ik nog een tweede en laatste afspraak met haar gekregen. De logica ervan ontgaat me volledig, maar ik ga die afspraak prettig en langdurig benutten.

Van een gemeentefunctionaris hoorde ik later dat ze bij het ÚWV geen moeite doen voor ouderen en al helemaal niet voor die drie maanden, dat het daarna hun 'pakkie an' niet meer is en dat ze zelf vaak deze baan hebben omdat ze werkloos zijn geworden en zo bij het werkbedrijf, min of meer verplicht, de baan aangenomen hebben. Het zieken van andere werkelozen is sommige van hen niet vreemd. De goeden daargelaten.
Slordige besteding van belastinggeld dus, het nutteloos aan het werk houden van een boel mensen die beter voor een prikkie als verzorgenden hadden kunnen gaan werken, maar dan niet met die mensonvriendelijke attitude!

Úw Werkeloosheid Verdriet!



©Gavi Mensch
Nederland BV, 27-11-2010.



Nothing changed:
http://www.flexmarkt.nl/nieuws/kamer-wil-meer-grip-op-uwv-bij-hulp-werklozen-3293.html
Nog steeds actueel en toch achterhaald:
http://www.nursing.nl/home/nieuw/1398/tekort-aan-verpleegkundigen-verwacht



UPDATE: 12-6-2015
http://www.metronieuws.nl/binnenland/2015/06/werklozen-opgeleid-tot-helderzienden-via-uwv

Geen opmerkingen:

Een reactie posten