De staatsschuld met Griekenland.

.

Vanmorgen kreeg ik een bericht van mijn Spaanse medeblogger Paco Pineli met daarin een geniale column van columnist Manolo Fossati. Ter ontnuchtering.

De staatsschuld met Griekenland

Door Manolo Fossati

Neemt u mij deze ontnuchtering niet kwalijk, maar aan Griekenland danken wij het theater, wat zoiets wil zeggen als ook de film en de vorm om onze angsten uit te beelden, onze passies, de grootheid van de mens ten opzichte van zijn lot en de misère van de mens ten opzichte van datzelfde lot; de filosofie, wat zoveel wil zeggen als het leven, de interpretatie van de wereld, de mogelijkheden om deze te veranderen, de vele manieren om gelukkig te zijn, om te rebelleren, om ons aan te passen, om ons over te geven, om te navigeren door deze woeste zee van almanakken; de architectuur en de manier om de ene steen op de andere te leggen en dat ze dan lijken te zweven, de kunst om harmonie aan te brengen in een spel van gewicht en marmer; de poëzie, alle dichtvormen: de lyrisch, de epische en de dramatische; de sport en het concept van virtuoze kracht; het idee dat schoonheid niet valide is als het niet vergezeld wordt van moed en deugd. En de democratie. Zoveel zaken die we na eeuwen nog niet afbetaald hebben. Misschien wel om dat ze gratis zijn.



Column gepubliceerd in Diario de Cádiz 8-6-2011 ( http://www.diariodecadiz.es/article/opinion/994232/la/deuda/publica/con/grecia.html )
en op het blog van Paco Pineli:  ....desde Cádiz ( http://piniella.blogspot.com/ )

Vertaling: Gavi Mensch. All rights reserved 2011


©Gavi Mensch
Nederland BV, 12-6-2011

.