Nog een huisdier.

Ik houd wel van dieren maar in mijn onsterfelijk veel te dure studentenstudio met één slaapkamer en een mini achterplaatsje wordt het wel wat druk. 

Buiten de vaste spinnen en de huisstofmijt heb ik nu al 4 eeuwig hongerige goudvissen. En een duif die af en toe binnenwandelt, zogenaamd per ongeluk, waarbij ik dan een verloren veer vind naast de doos met voer.

Nu heb ik ook nog een pad.

Vanmorgen moest ik al mijn blup-bluppende planten redden van de verdrinkingsdood. De binnenpotjes schommelden vrolijk in de buitenpotjes die tot aan de rand waren gevuld met regenwater. Pittige buien noemen ze die van gisteravond en vannacht. Een kleine geranium boven op de plantentrap deed haar best om te blijven drijven en smeekte om gedroogd te worden. 

Maar toen ik het plantje uit de het bakje, tilde bleef het water klotsen. Ik wilde het bakje pakken om het te legen naar een woest geklots weerhield me daarvan.

Een minieme dinosaurus loerde mij van uit het bakje aan met een boze blik. Ik deed een stap terug. Jurrasic park in Madurodamformaat?

Ik liep naar binnen om mijn telefoon te pakken. Maar toen ik de foto wilde maken wat het bakje leeg. Het water klotste nog wel. Ik haalde een plantje weg en hoorde een soort verhuisgeluid, de dino sprong ergens waar ik hem niet meer kon zien.

Achteraf gezien was de pad al lang in mijn tuintje. 's Nachts hoorde ik vaak gedoe en gerommel. Ik ben zelfs wel eens mijn bed uitgegaan om te kijken wat het geluid was. Nu weet ik het.
Zolang deze jongen (hij is te klein voor een vrouwtje) in celibaat in mijn tuintje wil leven mag dat, mits hij de spinnenbevolking op een laag peil houdt.

De poel met stenen en regenwater heb ik maar niet leeggegooid. Eens kijken of hij zich wil laten zien.

Maar zomaar bakjes leeg gooien doe ik niet meer. Die plotselinge acties van onbekenden liggen me niet zo.

Ik zal een ministoeltje voor hem neerzetten.

Ik heb altijd al mijn gelijk willen halen met het woord paddestoel.

©Gavi Mensch

Maastricht, 8-8-2015