Ooit moest ik iets afgeven bij een werkgever thuis, een man van mijn eigen leeftijd. Schaamteloos nodigde hij me uit om naar binnen te komen…. in de grootste zwijnenstal die ik ooit gezien heb. Ik had al niet zo'n hoge pet op van hem, daarna heb ik helemaal geen hoofddeksel meer opgezet. Wat een neanderthaler! Toen hij mij met erg hoog opgetrokken wenkbrauwen in het rond zag kijken, ik heb een expressief gezicht, zei hij dat hij het erg druk had en dat zijn vrouw hem verlaten had voor een ander, nog geen 4 jaar geleden. Ik keek hem aan met dezelfde expressie. Ik zei niets. Ik stond daar maar, vol ongeloof.
De enorme deuk die veel mannen oplopen als ze 'verlaten' worden is voor mij zo langzamerhand niet vreemd meer. Hun oerinstincten worden daardoor op een laag pitje gezet, ze vinden het onbegrijpelijk, gaan er voor in therapie en raken er vaak alleen overheen als ze een nieuw, liefst jonger, 'vrouwtje' aan de haak slaan. En zo niet dan staren ze nog jaren navel.
Toen ik mijn spraakvermogen weer hervonden had, heb ik hem bedankt voor de desillusie. Voor het treurige van het 'niet-zo-sterke geslacht'. Voor mijn het versterken van mijn angst voor regerende jongens als Balkenende (nu Rutte) en de heren van zo'n mannetjeskabinet.
Voor de veelal aangepaste vrouwen die in vrouwenbladen, ook in Opzij, hun zegje doen.
Ik heb de maand erop ontslag genomen. Het werken voor en met zo'n man bleek ook een regelrechte ramp, te hulpbehoevend, te zielig! Niet de multiculturele samenleving maar de gewone emancipatie is mislukt.
Werkende mannen met een gezin hebben het moeilijk. De taakverdeling valt hen zwaar. Werkende alleenstaande mannen hebben het nog moeilijker. Het dagelijkse leven valt hen tegen.
Moeders en ook vaders hebben hun zoons een vrouw voorgespiegeld die nooit bestaan heeft.
Nu leven ze in 'blijde' afwachting.
P.S. Ik ken natuurlijk ook wel mannen die 'het goed doen', maar die zijn toch nog steeds in de minderheid.
©Gavi Mensch
Nederland BV: 25-10-2010
.
2 opmerkingen:
Kleine jongens worden ooit mannen, maar hebben van hun moeder "nooit" de gelegenheid gehad om in de huishouding mee te draaien. Dus gaan ze er vanuit dat het de taak is voor de vrouw Maar wat een vergissing van de arrogante man, want zijn vrouw is niet zijn moeder. Wij vrouwen zijn het intussen zat dat wij vaak naast een vaak fulltime baan ook nog de huishouding draaiende te houden. Vind je het dan gek, als de man alleen komt te staan, niet weet wat hij moet doen met zijn leven en omdat hij altijd dacht dat huishoudelijke taken voor de vrouw waren hij daar ook geen raad mee weet. Ik heb geen medelijden met ze, maar uiteindelijk is het toch de schuld van de vrouw.
Met vr.grt Margo Lie-A-Ling
Prachtige reactie Margo, dank je wel.
[Uiteindelijk is het de schuld van de vrouw] zeg je, tja, alles is de schuld van de vrouw, maar wij hebben ook weer kinderen en die moeten het anders doen en de mijne doen dat ook! Er is nu geen excuus meer voor mannen om de zaken af te schuiven op onwetendheid. En sommige mannen van mijn generatie die nog steeds wachtend zijn zullen toch een keer moeten leren. Ik begrijp dat het onderwerp je raakt. Ik neem contact met je op als dat goed is, dan kunnen we er verder over praten.
En vooral blijven reageren, dan weet ik weer waar ik voor blog ;-)
Een reactie posten