Rondreis

 .        

De groep van 100 mensen verzamelde zich uiteindelijk op het strand van Ahmet Beyli.

Ze waren klaar voor de tocht. In Izmir hadden ze de reissom betaald, hun laatste geld.

Met hun kinderen en alleen de hoognodige bagage scheepten ze zich in voor de reis naar Samos. Vanuit Griekenland zouden ze naar Groot-Brittannië gaan.

Naar een leven zonder oorlog en armoede.

De kleine kinderen jammerden toen ze dicht opeengepakt in het ruim van het schip zaten. De volwassenen prevelden gebeden. De luiken gingen dicht. De mensen in het scheepsruim zaten als ratten in de val.

Na enige tijd steeg het water hen tot aan de lippen en hoger. Het werd doodstil.

De mensensmokkelaars waren al naar huis voor het avondeten

Foto uit eigen archief gemaakt in 2003 tijdens herdenkingsdienst

 voor de verdronken bootvluchtelingen voor de kust van Cádiz,

georganiseerd door het PSOE van Jerez de la Frontera



Bovenstaand 120woorden stukje schreef ik vanmorgen na het lezen van het bericht van het bericht over de vluchtelingen die enkele tientallen meters uit de kust van Izmir verdronken, meer dan 60, waarvan de helft kinderen. 

Bijna 10 jaar geleden gebeurde dit ook voor de kust van Cádiz, toen de kustwacht aldaar twijfelde aan het protocol en er niet genoeg personeel was om de reddingsboten te bemannen. Tussen toen en nu is het vast al duizenden keren gebeurd, mensen die vluchtend het leven verliezen. Ondertussen gaan de mensenhandelaars door. Een taak voor de VN denk ik, zeker nu zij ook in Syrië weer niet in staat blijken om te voorkomen dat zoveel mensen vluchten moeten.

Veel dure helmen, blauwe?

Veel waarnemers, blinden?

©GaviMensch
Nederland BV, 7-9-2012
All rights reserved 2012