.
Jaloezie is nooit 'mijn ding' geweest.
Ik kan met een
vrolijk hart door een mooie villawijk lopen en genieten van de ruime huizen met
de prachtige tuinen. Soms denk ik heel even dat ik ook wel weer in zo'n huis
zou willen wonen maar dan corrigeer ik mij direct.
Zo'n huis vraagt onderhoud, jonge mensen met grote inkomens
en als je geniet van een briljante oude dag ook nog een kleine ploeg personeel.
Niet alleen een grote hoeveelheid geld is nodig, je bent ook altijd afhankelijk
van hulp, hulp van eerlijke mensen. Je accountant moet eerlijk zijn, je
belegger, je bank, je verzekeraar. Je huishoudelijke hulp, je tuinman en de
'werkster'. Je bent op je hoede!
Daar zit je dan in je grote huis, er wordt nooit iets voor
je betaald, je vrienden komen uit dezelfde kringen en iedereen probeert
krampachtig rijk te blijven. Vroeger paste het cadeautje voor jou in het
lijstje PR-geschenken en was je voor de schenker aftrekbaar van de belastingen. Nu
ben je de enige gever en is er niemand om iets aan te geven. Want iets geven terwijl
je niets krijgt kan niet. Je vrienden komen niet meer eten want ze vinden je huis te
groot, ongezellig of te ver weg. En ze worden te oud.
Vervolgens breek je een heup, moet je een traplift laten
aanleggen en besluit je om beneden te gaan slapen. Elke dag een andere
verzorgende van de thuiszorg, je hebt geen controle of ze iets meenemen. En de
bovenverdieping verpaupert. De kinderen komen met kerst en Pasen; Sinterklaas
wordt niet meer gevierd. Dus laat je vlak voor die dagen de kamers schoon- en
de bedden opmaken. Ze nemen de bovenverdieping in beslag, maken herrie en
rommel, je hebt immers een hulpje en een werkster.
Het leven wordt alsmaar duurder. Je wordt vrekkiger want
dadelijk heb je niet genoeg om van te leven. Waar je vroeger 10000 euro in de
maand te besteden had, heb je er nu maar 5000 en het is op voordat de maand
begonnen is. Je ligt 's nachts wakker van de zorgen, slaapt steeds slechter en
wordt humeuriger. Je vrienden blijven weg; je kinderen verzinnen excuses.
Zo kan het zomaar gebeuren, dat je op een dag dood gevonden
wordt door de 'werkster'. Je kinderen komen, boos omdat je die ingewikkelde
iPhone niet wilde gebruiken en boos omdat ze nu een boel extra werk aan je
krijgen. Je wordt gecremeerd terwijl je begraven wilde worden. Het huis wordt
leeggehaald door een opkoper die door al je privé zaken snuffelt. Je
verzamelingen voor de kleinkinderen verhuizen naar zijn zaak of de veiling en
je huis wordt te koop gezet.
.jpg)
En het enige wat er van je overblijft is geld.
@Gavi Mensch
Nederland BV,1-11-2012..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten