Domme krachten

.

Het is allemaal anders, minder en lager, veelal dommer en brutaler.

Niet precies waar je het voor doet. Hard werken, goed opvoeden, kwaliteit proberen te leveren op alle vlakken. Het is een eenzame strijd. We zijn maar met zo weinigen.

Dit wordt een wat arrogant stukje; als je daar niet doorheen kunt kijken, kun je nu beter stoppen.

Iets wat ik nooit gedaan heb doe ik nu: 's nachts, piekeren. Nooit is niet helemaal waar. Ik piekerde wel eens hoe ik van mijn kleine salarisje twee kinderen moest grootbrengen. Hoe ik aan het eind van de maand toch dat tientje kon overhouden voor calamiteiten. Tot nu toe is dat gelukt maar niet zomaar.

                                           

Zuinig zijn was troef. Weinig voor mij, alles voor de drie musketiers. Mijn kinderen hebben eigen levens, zijn selfsupporting en hebben de juiste instelling  Ze kunnen, net als ik, lezen en schrijven, rekenen en zijn veelzijdig en creatief, intelligentsia met een open blik. Ze spreken minimaal drie talen vloeiend. En elke oprisping van een populaire narrow mind kan ik nog steeds weerleggen en hopelijk sturen.

Tegenwoordig lig ik wakker van de hoeveelheid idioten om me heen. Ongebreidelde egootjes, nitwitten met een blik van 'dat doe ik even', beneden gemiddeld intelligent, weinig ontwikkeld, onbereisd en niet belezen.

Zo'n MP als Mark Rutte, heeft hij wel eens ergens anders gekeken? Hoe het daar werkt? Iets van de grond af opgebouwd? Ik vrees van niet. Ik vind het een domme papegaai die zijn ambtenaren napraat, zelf geen mening heeft en zich heen en weer laat duwen. En slecht zijn talen spreekt, slecht rekent en veel jokt.

De meeste ministers zijn van hetzelfde laken een pak. Ondeskundig, egotrippend, star en narcistisch. Veel politici kunnen zich bij die groep voegen, dezelfde makelij. En zo ook zorgbestuurders, schoolleiders, directeuren van vastgoedcorporaties. Zakkenvullend en vriendendiensten verlenend.

'Gelukkig' vallen ze niet op noch in Europa noch in de rest van de wereld; het charisma, het normbesef, de eerlijkheid, de empathie en het IQ en EQ van de 'machtigste 'luitjes is middelmatig, als het dat niveau al haalt. Liegen en bedriegen, roven en valse beloftes, het is aan de orde van de dag. Een walgelijke maatschappij is het resultaat.

We zijn middelmatig geworden, las ik in de krant vanmorgen.

De besten moeten zich aanpassen aan de middelmaat. En de middelmaat is een maat die elke dag een tree lager komt te staan. Om op te vallen kun je nog hard gaan schreeuwen zoals de populistische ultra-rechtsen, de fascisten en racisten en de reli- en andere fanatici. 

Maar hoe harder ze gaan schreeuwen, des te meer laten ze zien hoe kort hun stof is.

Het laken voor dat pak is nog niet toereikend voor een korte broek.

Veel machthebbers spelen met ons leven en de inhoud ervan zoals kleine jongetjes met autootjes spelen. Hard tegen elkaar aan botsen, tegen de muur op rijden en dan gierend van de lach 'KNAL' zeggen; nooit hoor je 'KIJK UIT'.

Ze kijken niet vooruit. 
Ook de politici niet.

Dat we geen schulden mogen nalaten voor de volgende generaties is de grootste onzin die er is. 
We (de meesten van mijn leeftijd) hebben het land schuldenarm gewerkt, we zijn zuinig geweest, hebben gespaard van kleine salarissen. Huis afbetaald, schulden hebben was (en is ) niet handig.

'Knal', zegt de middelmaat, 'jullie zijn stom, als je schulden had gehad had je minder belasting hoeven betalen'. De wereld op zijn kop. Ik werk nu om de schulden van anderen ook nog weg te werken.

Ik protesteer dus op mijn manier.

Heel mijn leven het goede voorbeeld moeten geven. Aan lastige broertjes, aan medewerkers, aan mijn kinderen, aan de buren, aan collega's, aan patiënten, aan leerlingen, aan klanten.

Een taak die ik serieus genomen heb en waar ik trots op kon zijn. Niet altijd gelukt maar wel altijd nagestreefd. Nu bestraft!

Is het zinloos geworden om te proberen om de dingen zo goed mogelijk te doen?

De middelmaat om me heen maakt dat ik me steeds eenzamer ga voelen. Ik zal ook wel niet de enige zijn. Van mijn mensen hoor ik dezelfde klachten als hierboven. Populisme rekent op dat soort gevoelens maar aangezien populisten heel eenzijdig en vrij dom zijn, vervliegt hun boodschap voor deze in mijn buurt is.

Ik ben domme mensen spuugzat.

Ik heb weinig aansluiting, dat ligt geheel aan mij.

Ik hoef geen tv te kijken want over het algemeen erger ik me rot aan zoveel dommigheid.

De kranten lees ik nog, als er ten minste iets leesbaars in geschreven staat. Gebral lees ik ook niet. Ongecheckte feiten check ik meestal maar zelf.

Ik kan nog genieten van een spitse column, van aangrijpende muziek, van een goede film en van bijzondere kunst, van intelligente humor en van een goed geschreven boek. Ik geniet van mijn kinderen en kleinkinderen, van het geluk van anderen, van mijn vriendinnen en vrienden. Wat dat betreft prijs ik mij zeer gelukkig.

Helaas is het in mijn omgeving allemaal anders, minder en lager, veelal dommer en brutaler.

Ik ben er niet blij mee, dat is duidelijk!

©Gavi Mensch

Nederland BV,12-12-2012

.