Verder kijken

.

Tussen een redelijk hilarische oude column van S. Witteman en het opgewekte commentaar van Grunberg daarover in de Volkskrant van vanmorgen, glijd ik naar een pagina over Kees van Kooten. "Verder kijken" is het boekenweekgeschenk.
In het interview: "Verveling en angst bepalen ons leven" en: "Het niveau van onze politici is erbarmelijk". Zinnetje dat volgt op een duidelijk inzicht in het wereldgebeuren.

Het niveau wordt bepaald door een voor commerciële doeleinden opgezette Citotoets die niets anders bepaalt dan het lesniveau en niets zegt over het misschien wel iets faalangstige kind. 
En zo komen we aan het niveau van de zogenaamde leiders, met als nare bijkomstigheden de zichtbaar onopgevoede en educatief verwaarloosde Rutger, de afgrijselijke, openbare en ordinaire scheldpartijen van bloggers en columnisten en de onsmakelijke reacties daarop.  Niveautje! Bravo!

Teveel terugkijken werkt niet, dat is alleen maar lekker makkelijk soms. Maar met de wetenschap van toen en nu vooruitkijken....dat lukt maar met moeite. De zaken worden steeds minder transparant, er gebeurt elke dag meer in achterkamertjes en ondertussen moet ik maar proberen om mijn kleinkinderen wat van mijn kleine verzameling wijsheden mee te geven.

Wat is wijsheid?

Humor is wijsheid.

Iets waar alle politici, zichzelf belangrijk vindende CEO's, managers en spindokters volkomen van gespeend zijn: Humor, met hoofdletter! 
Hadden ze humor ingebouwd, dan had Rutte kunnen zeggen dat de bezuiniging een grap was, een slechte grap. 
Maar nu kan dat niet meer en niet voor niets stellen politici voor dat we zelf de oplossingen maar moeten aandragen. Ten einde raad murmelen Schippers, Rutte, Dijselbloem en Asscher dat we democratisch zelf mogen bepalen wat in 's Lands basispakket komt. Ik zeg: 'Eerst de politici er dan maar uit'. Dat is humor. Dat begrijpen ze niet.

Het behouden van het goede en het veranderen van wat niet werkt is ook wijsheid.

Het goede van de opvoeding van vroeger, het duidelijk stellen van grenzen om tegen aan te schoppen bijvoorbeeld. Wat S. Witteman niet begrijpt is dat grenzeloos kindergedrag leidt tot het verleggen van grenzen voor een ander.

We vinden dat fraude niet kan, dat met een stalen gezicht liegen niet kan en dat het ons laten betalen voor een miljoenensalaris niet kan. Dat zijn wel 'ouderwetse waarden', mag ik daar even op wijzen? Ondertussen staat men het gewoon toe. Men weet niet meer precies hoe die grenzen ook al weer liepen. Heeft Dijsselbloem ook een antiautoritaire opvoeding gehad?

De lol van weten door deductie en logica, door zelf uitvinden en door daar je voldoening uit te halen, is ook een wijsheid die ouderwets is. Van Kooten stelt dat we even op de onvolledige Wiki loeren en het als waarheid neerzetten. Maar zeker weten doen we het niet. Minstens vijf bronnen zoeken om iets te beweren en te kunnen staven is er niet meer bij.

Ik reken nog steeds uit mijn hoofd en ben er heel vlug achter dat de cijfers van Rutte en zijn old-boys netwerk niet kloppen.

Mijn kleindochter telt met een telraam, met humor en logica. Zodat later niemand haar kan wijsmaken dat er geen geld is voor een kleinere school en wel voor een SNSsalaris.

Wat S. Witteman's kinderen gaan worden is me geheel onduidelijk en bovendien interesseert het me weinig. Mijn kinderen zijn briljante mensen met een brein, fatsoen en humor. Daar kom je waarschijnlijk niet ver mee nu. Mijn kleinkinderen krijgen de gerelativeerde opvoeding van mijn kinderen, de foutjes eruit en nog meer humor er in. Een uitje naar de kringloop, zes boeken voor een euro en geen speelgoed op batterijtjes. Ik leer hen dat als de batterijtjes niet meer bestaan of als er geen elektriciteit meer is, je dan in boeken kunt lezen wat te doen.

Dat windmolens mooi zijn en kolencentrales lelijk.

Geen scheld-rappers in mijn huis, ook niet voor de lol. Ik stoor me in deze tijd van ontdekselen van doofpotten ernstig aan het vage Motherf**ker. Ik zie wel dat het inhoudt dat veel van deze kindertjes hun ouder 'opfokken' en uitlachen. Veranderde tijden en een ander gevoel voor humor? Of is die humor de wrangheid van een te laag intellectueel niveau?

Hoop ik dat mijn kleinkinderen politici worden? Nee, ik hoop dat ze geen politici nodig hebben, ik hoop dat ze hun eigen leven zo indelen dat ze een waardevolle bijdrage leveren aan de maatschappij. Ik hoop dat ze leren sturen met humor. Dat ze grenzen in het oog houden en openlijk en snel durven aangeven als men over die grenzen heen gaat.

Mijn kinderen verveelden zich nooit en mijn kleinkinderen evenmin. TV en computers, met mate; mijn kleindochter kan wel tekenen op mijn tablet maar ook schilderen op canvas. Zo leert ze ook lezen. Het oude ABC boek naschrijven op de laptop, het aapje op het stokje, dat echt niet meer kan, boos over ach-arme-dolfijnen en lieve oma: te quiero! Dat is volgens mij de juiste combinatie. Meertalig, empathisch en nuchter.

Geen verveling, geen angst, geen lands- maar wel andere grenzen en vooral veel humor.

Om dan nu met de beroemde twitterzin te eindigen: "Zaux, tijd voor koffie".

©Gavi Mensch

Maastricht, 9-3-2013

.