De steen van het nisje waarachter de urn van mijn vader
stond, lag na het ruimen van de nis in het tuintje van mijn moeder,
ondersteboven.
Nu mijn moeder er ook niet meer is, en alles leeg moet,
nemen mijn kinderen en ik de steen mee, die kun je niet laten liggen. Het is
geen optie om die steen weg te gooien, ik wil hem ook niet meenemen naar huis.
Daar hoort ie niet.
We rijden het eiland rond en aan de rand van de Biesbosch,
de favoriete plek van mijn vader neemt de sterke kleinzoon de steen en gooit
hem in het water, onder een knotwilg.
Even lees ik nog: ‘Hij was een bijzonder mensch’, dan is het stil.
©Gavi Mensch
5-7-2011
Geschreven op www.120w.nl met daags daarna een prachtig vervolg,
De Bever zag de kringen die zachtjes haar nest naderden.
De
minimaal golvende beweging in het water vertelde een verhaal.
Het was een Mensch.
De Kleinzoon eert hem in Gedachten.
De Steen is warm.
De Kleinzoon eert hem in Gedachten.
De Steen is warm.
De Bever dook de Steen van Mensch op en bracht die naar haar nest.
Zij keek naar 2 zacht piepende jonkies.
Voorzichtig legde zij de Steen van Mensch naast haar kindjes.
De Bever voelde een gedachte van de Steen.
Ga maar jagen Bever, ik bescherm uw kindjes en laat ze niet alleen.
Langzaam verliet de Bever haar nest onder de knotwilg om te jagen naar Visch.
Rimpels in het Beversche Biesch Bosch Water.
Curacao Butterfly
10-7-2011
Voor commentaar zie: http://120w.nl/2011/een-bijzonder-mensch/comment-page-1/#comment-16958
2 opmerkingen:
Heel bijzonder!
Dat was mijn vader ook;-)
Een reactie posten