Sterk zijn ze geworden, de jongere generaties durven weer te schreeuwen, de ouderen zijn gehaaid in het overleven van dictaturen en conservatieve religieuze wetten. En van een crisis.
Denk maar niet dat ze snel ten onder zullen gaan. Ze hebben net zoveel schulden gemaakt als wij, maar hun schulden zijn relatief kleiner, ze verdienden immers altijd al veel minder.
De ellende is groot maar armoede was er kind aan huis en met een kilo garbanzos en een oude kip kun je veel monden vullen.
Ons volkje is verwend.
Onze baasjes frauderen, zonder de naam fraudeur te krijgen, in het christelijke geniep.
Onze baasjes frauderen, zonder de naam fraudeur te krijgen, in het christelijke geniep.
Wij gaan ten onder aan ons starre, misplaatste vertrouwen, vertrouwen dat mijn generatie Spanjaarden al lang niet meer had.
Maastricht,1 juni 2013
In 120 woorden.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten