Dringend (tijdelijke) woning gezocht

Dringend tijdelijke woning gezocht.

Zo begint dit blogstukje. Het is naar maar waar, ik kan de huur van het appartementje waar ik woon niet meer betalen. Waarom niet? Ik heb nog een klein huisje in Spanje dat ik moet verkopen maar waar geen kopers voor te vinden zijn. In dat huisje zit mijn miezerige pensioentje. Veel meer heb ik niet. Als je als alleenstaande moeder zo lang mogelijk probeert en te werken en je kinderen goed op te vangen, ben je bijna verplicht om part time te gaan werken. En in voorbije jaren bouwden parttimers geen pensioen op. En het weinig werk dat ik in Spanje had, had ook al geen pensioenopbouw, niet eens opbouw van AOW. 

Kortom ik heb daar een hutje dat ook betaald en onderhouden moet worden, op een plek waar ik geen droge boterham kan verdienen en dus moet ik hier maar een kartonnen doos zoeken.

Na 47 jaar zorgen voor anderen (en nog steeds) moet ik maar bij het Leger des Heils gaan overnachten? 

Huursubsidie krijg ik niet en met mijn inkomen van ca 1330 in de maand is een sociale(?) huurwoning van minimaal 800 inclusief, geen haalbare kaart.

Ik wil gewoon een huurwoninkje, liefst op de begane grond. Ik raak in paniek van flats en ramen op de 12 de verdieping.  Helaas, €500 is echt een maximum.

Nu staat er in een redelijk sneue maar ook levendige wijk van Maastricht een klein huisje leeg waar iemand een tijdje op moet passen. De oppasprijs is zo geweldig betaalbaar dat ik kan sparen voor reparaties aan zaken die nodig aan extra onderhoud toe zijn…de tandarts, de orthopedische schoenen en nog wat van die onzinzaken. Ik zou niet meer rood hoeven staan bij de bank en zelfs het UWV zou terug kunnen plukken wat ze me te veel uitbetaald (lees fout berekend) hebben.

Naast mijn arbeidsongeschiktheidsuitkering werken is alleen om me gaande te houden, van elke 100 euro's ( voor ca 6 uur werk) mag ik er 30 houden… waarna ik wel nog over 100 euro's belasting moet betalen. Werken is dus niet altijd ludiek. Het kost me geld!
Bovendien ben ik 'kapot'gewerkt, langer dan een paar uur achter elkaar bezig zijn dwingt me tot rusten om van de pijn te bekomen.

Dan denk ik, dat ik in de wijk waarin het huisje zich bevindt heel veel 'vrijwillige' hulp kan verlenen. Ik heb er veel lieve ex-patiënten wonen en ook wel wat griezelige. Voor de eersten ben ik waarschijnlijk de enige die even binnenloopt voor koffie en degene waar dat andersom ook kan. Voor de laatsten ben ik waarschijnlijk een oma voor hun kinderen…een onechte echte oma met duidelijke grenzen en boeken en heel veel verhalen en fantasie. En een wigwam.

Ik zou een winkeltje kunnen starten waarin de meiden werkervaring kunnen opdoen. Ik zou voorlichting kunnen geven, over economisch onafhankelijk zijn en de morning-afterpil en het gebruik van anticonceptie. Ik zou de wijk-Nanny kunnen zijn, die niet alles weet maar wel alles kan opzoeken. Alles met mate, dat wel.

Maar het kraakvrijhouden is niet voor stoere vrouwen van boven de 60 die al zo'n 40 keer verhuisd zijn.

"Hebt u direct andere woonmogelijkheden", werd me gevraagd nadat me verteld is dat zij mij binnen 2 weken de huur konden opzeggen.

"Nee, lieve schat, als ik die had dan zat ik niet verlegen om een tijdelijke woning."

"Kunt u uw spullen ergens opslaan?"

"Nou, zo'n meubelopslagbox heb ik nog niet. Maar als ik geen woonruimte meer hoef te betalen staan daar in ieder geval mijn spullen droog voor 175 euro per maand".

"Wilt u een huis (dwz toilet, douche en keuken) delen met anderen?"

"Nee, absoluut niet. Toen ik in 2008 in Nederland kwam, kon ik op een studentenkamer van 9m2 gaan wonen, voor 425 euro, in Utrecht waar ik een baan gevonden had.

Ik ben creatief en inventief maar ik heb niets met moederskindjes die ik nog moet opvoeden met betrekking tot schaamhaar in het doucheputje en beschimmeld eetgerei in de keuken. Niemand kan zeggen dat ik het kamerbewonen niet geprobeerd heb".

Op mijn route van hot maar haar staan al jaren pandjes leeg, veelal bij makelaars.

Een winkel/kantoorpandje dat ik kan delen met een collega die er administratief werk bij doet voor haar cliënten. Maar de inschrijving bij de kamer van koophandel (waar je niets voor terug krijgt), de nutsvoorzieningen en de huur van €500 excl. GWL en btw, maken dat ik niet meer met droge ogen door die straat kan fietsen.

Neem daarvan nou eens de helft, €250 huur, 3jr. contract en 'in gebruik' met GWL voor rekening van de huurder en dus €2000 inkomsten per jaar. Is dat niet beter dan in drie jaar €18000, (zo lang staat het al leeg) als verliespost afschrijven van de belasting, afschrijfpost die wij met elkaar weer niet kunnen besteden en waar we zelfs extra voor moeten betalen?

Ook zo een redelijk leuke woning die op een wat moeizaam punt in Maastricht staat te verpauperen omdat de makelaar/eigenaar daar €1200 euro per maand voor vraagt? Jarenlang kwijl ik al; twee keer heb ik het geprobeerd bij de makelaar. Ik ben uitgelachen en min of meer de deur uit gekeken toen ik vroeg of ze mij de woning niet voor 400 per maand tijdelijk wilden verhuren! Dat ik de wildernistuin met liefde zou onderhouden en het hek een verfbeurt zou geven! Ik had er in die tijd nu al €12000 voor betaald.

Op internet zie ik de prijs van die koopwoning alsmaar stijgen. De gemiste inkomsten (2.5 x12 x 1200) is €36.000 voor die 2,5 jaar. Dat had niet zo hoeven zijn. Ik vrees dat de ooit nieuwe eigenaar en de belastingbetaler voor deze schadeposten opdraaien.

Maar goed, even terug naar het eventuele leven in een grote doos.

Waar zet je een dergelijk ding neer?

Moet je die als een slak op je rug mee sjouwen overdag?

Accepteren ze bij het Leger des Heils betweterige atheïsten zoals ik?

Ik vrees het ergste. Maar ik ben niet kapot te krijgen. Morgen ga ik weer mails sturen, voor nu ben ik weer even klaar met het onderwerp

©Gavi Mensch

Maastricht, 12-9-2015

Update via https://jusd1.wordpress.com/2015/09/14/waardeloos-worthless/