Een vermoeiende pas vanwege een door artrose geplaagde voet, maakt dat ik af en toe bij moet tanken. Dus na het verjaardagsontbijt, ik heb een kerstkind gebaard ooit, 25 jaar geleden, ben ik terug gegaan naar huis en heb mijn schoenen met corrigerende zooltjes, uitgedaan en verre van mij geworpen. Op zo'n manier waarop mijn zoon dat zou doen. Televisie aan en kaarsjes. Daarna een gezellige kuil gegraven tussen de kussens op de bank.
O schrik, mevrouw van Oranje die haar kersttoespraak gaat houden. Waar is de afstandsbediening? Terwijl ik speurend rondkijk, hoor ik mijn niet zo geliefde tante Bea verschrikkelijk van leer trekken. Ik blijf geïntrigeerd zitten en vol verbazing luisteren. Kijken hoeft niet want aan het beeld verandert niets, er beweegt geen haar en geen spiertje in haar gezicht. Alleen de mond beweegt. Het anders zo milde gezicht staat nu op onveilig. Prachtige uitdrukking, een Koningin waardig.
Ondanks mijn aversie tegen de adel en koningshuizen en meer van dat soort vaak te rijke en meestal te conservatieve machtsbolwerken, blijf ik vol verwondering luisteren:
- Er deugt geen moer meer van (ik vertaal even vrij), het is slecht geregeld, slecht verdeeld, vies en slordig; het gras is bruin en de koeien ziek. De armen liggen op een hoop en de zieken liggen er opgestapeld naast. Hebt u het plaatje? Daarnaast staan enkele mannen met symbolische welvaartsbuiken en streepjespak en halen de zakken leeg van de mensen op de stapels. De overblijfselen worden gewoon in zee gedumpt. Het geld geldt en dat is niet de bedoeling- aldus mevrouw van Oranje.
Hoop is wat 'we', moeten houden (waarbij ik het woordje 'we' hoor als 'je', maar dat kan aan mij liggen) en vertalen in onze (jullie) bijdragen voor een beter welbevinden.
Al met al een prima kersttoespraak, denk ik dan. In de hoop dat ze meerdere overtollige miljoenen gaat storten in al die fondsen die de naam dragen van de familie van Oranje. Voor onderzoek naar weinig en veel voorkomende ziektes, voor opleidingen, voor speciale kinderen de scholing op hun niveau, voor de terugkeer van de sociale werkplaatsen. Voor opvang en educatie van kansarmen, voor beter asielbeleid en betere ontwikkelingshulp. Voor de gehandicapten en de chronisch zieken. Voor de bejaarden zonder rollator.
Me bedenken dat een vreselijk rijke dame me deze toespraak geeft, doet enigszins af aan de impact, maar op geen enkel moment aan de inhoud.
Maar die zwaar geblondeerde overjarige jongen die denkt dat hij iets bijdraagt aan ons welbevinden, heeft helemaal ongelijk. Het is weer zijn blinde haat die maakt dat hij noch kan luisteren noch kan zien. Hij is degene die de kleur van ons gras bruint.
En Geertje Wilders, neem maar van mij aan dat na deze toespraak de keuze tussen jullie twee voor vele van je blinde volgers ( waaronder ik ook je politieke vrinden maar even schaar voor het gemak), ook voor niet zo koningsgezinden, uitermate eenvoudig wordt.
Binnenkort rijst de vraag: "Geertje Wilders? Wie was dat ook al weer?"
@Gavi Mensch
Nederland BV, 25-12-2011
.
4 opmerkingen:
Mooi stukje!
Volgens mij kun je dat best wat scherper, het siert je dat zo mild bent.
Spijker op de kop, ik blijf er ook altijd een dubbel gevoel aan overhouden wanneer zo'n op zich urgente tekst wordt uitgesproken door een puissant rijke dame met een schare aan personeel. Het doet afbreuk aan de boodschap in mijn ogen.
Die laatste alinea kan wat mij betreft niet snel genoeg komen!
Een reactie posten