Analyse voor de studie "mensen lezen"

Soms lees je een stukje en dan denk je: Wat was de reden voor dit gefröbel? Ik heb geen idee hebben van wie het stukje afkomstig is, één ding is zeker, de schrijver dient meerdere goden. Een verdediging van het onzichtbare, van het bekende of is het  alleen een proberen om het ongelijk van iemand anders te bewijzen?

Het stukje duidt volgens mijn docent psychologie op een verstoorde persoon:

["Het was weer zo laat, de volkswoede kreeg weer vrij baan. Nu was het Leiden en een pedofiel* en volk namens het volk in de studio, ja namens wie? Stel je voor, wellicht zaten er pedofielen tussen, die op deze manier de best denkbare camouflage hadden, of mensen die hun broer of zus pedofiel is, of een van hun kinderen. Rond 1% van de bevolking schijnt een pedofiele aanleg te hebben, dus het ligt voor de hand. Wat me nog meer verbaasd is dat die volkswoede nu pas uitbreekt. Nooit heb ik iets vernomen van een bestorming van kerk, pastorie of klooster. Dat had nog enigszins voor de hand gelegen. Ook frappant dat je slachtoffers zo zelden hoort, mensen die als kind misbruikt zijn door een non of pater of een lieve oom. De grenzeloze schaamte, je valt je familie niet af… Vermoedelijk moeten we het in die richting zoeken."] .

In dit korte citaat valt het op dat de schrijver het opneemt voor een *pedoseksuele man (geen pedofiel want de man is veroordeeld wegens misbruik. 

(zie: http://gavimensch.blogspot.nl/2013/10/pedofilie-pedoseksualiteit-en-pederastie.html )

Nog een citaat:

["…. vanwaar die plotse zorg voor kinderen? Massaal komt geweld tegen kinderen voor, fysiek en psychisch. Ze worden verwaarloosd, fysiek en psychisch. Massaal worden kinderen geconfronteerd met geweld, huiselijk geweld. Kinderen worden van hun natuurlijke vrijheden beroofd, de straat. Als kinderen worden doodgereden of voor het leven verminkt heet dat een ongeluk. Edoch, smeerlappen die nergens vies van zijn of lafaards die wegkijken kunnen hun blazoen schoon vegen. Daarmee angst verspreidend voor iets verschrikkelijks, maar dat hoe dan ook een marginaal verschijnsel is, pedocriminaliteit. Wat ik wel zeker meen te weten is dat je deze mensen nooit hoort over het uitzetten van buitenlandse kinderen of dergelijke acties zelfs goedkeuren."]

De laatste 2 zinnen lijken een beter beeld te geven van de chaotische denkbeelden van de schrijver. 'Pedocriminaliteit' is geen marginaal verschijnsel. Het is een verschijnsel dat liever niet gezien wordt, waarschijnlijk omdat relatief veel voorkomt bij (ook weer relatief) hoger opgeleiden. Het lijkt wel of de schrijver een leed dat hem zelf zou kunnen zijn aangedaan op een andere schaal weegt dan jonge mensen wier leven verwoest is door een pedoseksueel. Opmerkelijk zijn dan ook de volgende zinnetjes:

["De liefde voor kinderen strekt zich niet alleen in deze kringen vaak niet verder uit dan het eigen kroost. Voor mij is dat de lakmoesproef op het betrouwbaarheidsgehalte van mensen die zeggen op te komen voor kinderen."]

Hier zie ik, en mijn docent beaamt dat, dat de schrijver zijn (vermoedelijke) eigen trauma als zo groot ervaart, dat daarbij al het andere in het niet valt.

["Een petitie is snel getekend, een tweet snel verzonden. Het zegt niets, helemaal niets. Als het werkelijk allemaal zo diep zat hadden we een andere samenleving, eentje waar we bij betrokken waren, eentje waar niet zonder meer mensen verdacht worden gemaakt, waar vertrouwen heerst. Het gelikkebaard over viespeuken en vermeende deugnieten en slechte mensen wantrouw het…..."]

Bovenstaand citaat is ook weer een voorbeeld van het benoemen van eigen angsten van de schrijver. Is hij ooit verwaarloosd, misbruikt door de paters?

Binnen de vrijheid van meningsuiting komen we volgens mijn docent elke dag meer mensen met  zware persoonlijkheidsstoornissen tegen. Hoe dat komt? Het zijn vaak eenzame en in zichzelf gekeerde narcisten (zie ook: http://www.motherjones.com/blue-marble/2014/02/internet-trolls-sadists-psychopaths-lulz )

Het analyseren van deze stukjes heeft geen ander doel dan leren hoe te kijken naar de schrijvers ervan. Mensen die je dagelijks tegenkomt op straat en waar je nooit van kon vermoeden dat ze hun vreselijke trauma's omgezet hebben in evenzo vreselijke daden, namelijk het verdedigen van een kwalijke zaak (waarschijnlijk heeft de schrijver daar een motief voor) en zoals gebleken is uit de rest van het stuk, het belasteren van mensen die het niet met hem eens zijn.

En zoals ik al zei,  aan de manier van schrijven kan een taalpsycholoog al heel wat aflezen. Dit stukje komt van twitter van iemand die het duidelijk niet breed heeft, qua orde, in het hoofd: 

"Een volgend maal over een psychiatrisch wijkverpleegster een een seksuologisch. Ze bestaan echt!"

Taalpsychologie en taalpathologie, het is een erg interessante studie en een prima manier om intensief te blijven lezen en de auteurs te kunnen doorgronden op den duur. 

Wordt vervolgd.

©Gavi Mensch

Maastricht 19-2-2014

Mocht(en) de auteur(s) van de geanalyseerde stukjes bezwaar maken tegen overname van bovenstaande citaten dan zet ik daar natuurlijk graag de toegestuurde bronvermelding bij.

(gavimensch@hotmail.com)