Of is het echt zo dat in de
bestaande situatie artsen en verpleegkundigen 'blijkbaar' te weinig kennis
hebben van het zorg verlenen aan obesitas patiënten; moeten we daar niet snel
iets aan doen?
Bij een speurtocht op het Net zul je
niet veel recente cijfers vinden mbt niet te behandelen obese patiënten.
Vreemd, zou er geen melding van
gemaakt worden van de niet passende obesitas patiënt?
Alleen het CBS heeft
recente Cijfers (2015)
Of werkt het als bij mijn
kleindochter die als prulletje van 6 maanden werd uitgescholden voor obese baby
terwijl ze borstvoeding kreeg en van wie de moeder een uitgebalanceerd dieet
volgde? Een beetje erg doorgeslagen?
Dat overgewicht schadelijk zou kunnen
zijn en dat er veel diabetes ontstaat bij mensen die te zwaar zijn (en light
producten gebruiken bijvoorbeeld) is een gegeven. Dat alleen die mensen
allerhande klachten krijgen (gelinkt aan hun gewicht)? Dat daar een
speciaal ziekenhuis voor moet worden ingericht/ En ook voor mensen langer dan 2
meter en ouder dan 90 en voor honderden uitzonderingen meer?
Alle ziekenhuizen hebben tegenwoordig
een paar extra sterken bedden en extra lange. En op elke afdeling een tillift
of 2, toch? Deze tilt tot 275 kilo.
Voor speciale onderzoeksapparatuur
kunnen patiënten best een reisje maken.
De hamvraag is of ze ook overal voor
kennis van zaken terecht kunnen?
Om even de 90 jarige als voorbeeld te
nemen, mijn patiënten op leeftijd werden onverrichter zake teruggestuurd naar
het verpleeghuis, men kon niet omgaan met een Alzheimer patiënt. En de
alzheimerpatiënten van 65 met een blindedarmontsteking? Ook een speciaal
ziekenhuis, met geriatrie chirurgen soms?
Is een arts wel arts als hij niet
veel af weet van datgene waar bijna 40% van de bevolking aan lijdt?
En leren verpleegkundigen wel hoe om
te gaan met tilliften? Zelfs voor patiënten met een dwarslaesie, MS en andere
ziektebeelden met verlammingsverschijnselen zijn nu al te weinig tilliften
aanwezig. Dan verpleegkundigen met rugklachten en die dan maar ontslaan?
Misschien moet men bedenken dat
mensen met morbide obesitas van meer dan 200 kilo niet zó vaak voor komen;
materiaal zou men kunnen lenen. Misschien moeten de maagbandjes- en
bypass specialisten (bariatrisch chirurgen) reizen ipv de patiënten.
Zou dat niet een stuk voordeliger
zijn?
Is het niet de patiënt die centraal
staat?
Kortom het stukje onder de LINK rammelt aan alle kanten
Nog even een pikant detail uit het artikeltje:
-Het Overijssels MRI Centrum Oost kocht onlangs
een scanner waar overdag paarden onder kunnen en ’s avonds en in het
weekendpatiënten zwaarder dan 150 kilo.-
©Gavi Mensch
Nederland BV, 21-6-2015
Met dank aan Koos Dirkse die mij attent maakte op het
artikel.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten