Ketenzorg goedkoop?

Protocollen in de zorg maken de zorg niet persoonlijker en ook niet goedkoper. Wel veel ingewikkelder. Neem nou het protocol voor de diabetesketenzorg.

Er is onduidelijkheid over de supercontroles die de ketenzorg voorschrijft. In plaats van de huisarts, die gewoon de bloeduitslagen controleert van de halfjaarlijkse controle, word ik geacht naar de diabetesverpleegkundige te gaan. Deze weet niet veel meer dan ikzelf (ik ben ook verpleegkundige en houd mijn vakkennis, zeker waar het mijzelf betreft, goed bij) en was zo onhandig om me te gaan vertellen wat ik allemaal moet en moet laten op een manier die maakte dat ik achter me keek of er soms een kind achter me stond waar ze tegen praatte.

Bovendien deed ze een aanbeveling voor een nieuw medicijn waar ik al van gelezen had dat het nog in de testfase zat (en uiteindelijk ook niet door die fase heen is gekomen) De VP 'wil' dat ik elke 3 maanden (of liefst vaker) langskomt om mijn voeten te laten bekijken (doe ik zelf) mij te wegen (doe ik zelf) en mijn bloeddruk te meten ( doe ik zelf). Vooral van dat bloeddruk meten raakt zij volkomen gestrest en mijn bloeddruk stijgt zodra ik de praktijk binnen kom, uit gewoonte ( witte jassen syndroom;-) en door de oeverloze overbodigheid van het bezoek aan de diabetesverpleegkundige. 

Door dit zorgsysteem werd ik  ziek gepraat en kwam ik niet toe aan mijn dagelijkse beslommeringen, zoals mijn werk.

Ik ben daar dus mee gestopt.

Ik houd zelf mijn diabetes in de gaten, ik weeg me niet elke dag en controleer ook niet de hele dag door. Ik ken me en weet wanneer ik meer water moet drinken en wanneer ik teveel suikers heb binnengekregen. Of te weinig heb bewogen. Dat klopt met de bloedsuikercheck

Ik ga geregeld naar de pedicure, voor de rest houd ik dagelijks mijn voeten bij, simpelweg omdat ik dat mijn hele leven heb gedaan. 

Ik mag een paar keer per jaar naar een 'podoloog' en krijg daar van de zorgverzekeraar een vergoeding voor die niet toereikend is.

De reden dat ik het zinloos vind om de hele dag mijn bloedsuikers te controleren is omdat het vingerprikken zorgt voor kortstondige pijnlijke wondjes aan mijn vingers. En ik wil kunnen blijven werken met mijn handen. Typen, handwerken, boetseren, schilderen, knutselen, koken, patiënten verzorgen, allemaal zaken die onhandig zijn met zere vingers. Ik doe dat dus ongeveer 1 keer per maand een hele dag en als het niet goed is doe ik het na enkele dagen nog eens een hele dag.

Ik ben tevreden met de medicatie die ik heb, de darmklachten die ze af en toe veroorzaken als ik bijvoorbeeld te vroeg koffie drink, bestrijd ik met een enkele capsule Loperamide, dat als bijwerking heeft dat ook de rectum spier beter  aangespannen wordt zodat je eigenlijk direct weer aan het werk kunt. Dat was niet direct de oplossing die mij via de huisartsen praktijk aangeboden werd. Daar werd geopperd dat ik maar andere medicijnen moest gaan gebruiken, terwijl uiteindelijk bleek dat de combinatie met koffie een van de boosdoeners was. Ook dat heb ik dus zelf geregeld en zijn de kosten minimaal. Eens in de zoveel weken slik ik een Loperamide als dat nodig is. Klaar.

Nu vindt mijn huisarts dat ik niet binnen de ketenzorg val omdat ik niet meer naar de diabetes verpleegkundige ga en mijn bezoeken aan de huisarts tot een minimum beperk, alleen als het niet anders kan. Omdat ik elke keer het hele verhaal weer te horen krijg over de thuisarts en dat ik die site maar goed moet volgen????? 

Dat  de reden waarom ik daar laatst kwam (uitermate pijnlijke ellebooggewrichten) werd afgedaan met een; "Ik weet het niet, misschien hydrocortison slikken ( bij die prettige darmstoornissen die ik al heb en in de wetenschap dat ze de glucose spiegel kunnen verhogen?) of massage bij de fysiotherapeut?"

Ik vermoed dat het een soort weerstand is van de huisarts tegen een patiënt die zich niet alles zomaar laat vertellen.

Bizar dat ik, om het niet accepteren van de diabetesverpleegkundige, ook de nodige oogartscontroles niet vergoed krijg binnen de basiszorg maar dat ik die zelf moet betalen (eigen risico). Ik voel me gestraft als een klein kind, en straf is het laatste dat ik verdiend heb.

Het betekent dat ik uiteindelijk met een blik op oneindig en de het ondergaan van de eeuwige bloeddrukmetingstrijd naar een mij niet sympathieke suikerzuster moet, die mij niets nieuws kan vertellen, om ook de oogartscontrole vergoed te krijgen?????

Waar zijn we nou mee bezig?

Ik ga hier nog maar eens over in discussie. Ik begrijp dat mensen die denken dat ze een schep suiker in hun bloed hebben beter naar de diabeteszuster kunnen. Die verwijs ik zelf ook. En dat mensen die schommelende glucosespiegels hebben, ook beter af zijn met wekelijkse of maandelijkse controles door de zuster. Het gros van de mensen die onzeker zijn over hun ziekte kunnen beter vaak naar de diabetesverpleegkundige gaan.

Als ik maar niet hoef.

Ik heb een stevige allergie ontwikkeld tegen geldverslindende protocollen voor de massa. Ik wil zelf mijn zaken zoveel mogelijk regelen. Maar dat ik daar dan extra voor moet betalen vind ik van de zotte.

Graag commentaar van mensen die heel erg tevreden zijn met de diabetesverpleegkundige of het feit dat hun huisarts zich  bijna niet meer met het item bemoeit en mensen die niet zo heel erg blij zijn met deze ketenzorgchantage!

©Gavi Mensch

Nederland BV 14-6-2015

PS Als ik het allemaal verkeerd begrepen heb, huisarts, hoor ik dat ook graag!

Vervolg 18-6-2015:

Prima overleg met zorgverzekeraar DSW over diabetes ketenzorg. Het recht op weigeren van onderdelen en het recht op alle beschikbare zorg in die keten. En de aanbeveling om dit dit nogmaals te bespreken met de huisarts als die anders wil beslissen.. Eigen regie blijven voeren is een belangrijk onderdeel van de acceptatie van een chronisch ziektebeeld en ook voor de zorgverlener die zorg draagt voor het beschikbaar maken van benodigde zorg. Ketenzorg gaat niet over de door protocollen geregeerde regisseur die de eigen regie dreigt over te nemen. Daar botst het vaak, met als gevolg dat er een zorgmijdende situatie kan ontstaan.

Dit geldt natuurlijk voor alle vormen van ketenzorg. Wat je zelf nog kunt moet je blijven doen. Zorg wel voor genoeg feedback aan de arts voor het eventueel aan passen van een therapie/behandeling. Ook voor het verwijzen naar specialismen is die feedback noodzakelijk; als die binnen de ketenzorg vallen hoeven ze ook niet zelf betaald te worden maar vallen onder basiszorg.

Vervolg 2-7-2015:

Trots op mij....Eerst was ik onder de voet gelopen door klagende zorgregisseurs die te weinig aan mij verdienden, daarna achtervolgd met dreigementjes. Et voilá, nu heb ik gelijk gekregen, alle uitslagen waren prima, ik ben rond en gezond, op een paar losse steekjes na die nooit meer overgaan en die ik heb ingecalculeerd in mijn leven. Mijn eigen regie is prima. Waarom denkt men toch dat als je bepaalde zorg afwijst je slordig omgaat met je leven?  Beter luisteren zou heel wat van die 'regisseurs van overheidswege' een boel werk schelen en de intuïtie weer op de eerste plaats zetten.

amen.

Definitie van ketenzorg 

Ketenzorg is het samenhangend geheel van zorginspanningen dat door verschillende zorgaanbieders onder een herkenbare regiefunctie wordt geleverd, waarbij het cliëntproces centraal staat en waarbij zoveel mogelijk aansluiting wordt gezocht met diens omgeving. Er wordt een sluitende keten gevormd van diagnostiek, behandeling en begeleiding, maar ook van preventie, vroeg opsporen en zelfmanagement. In de zorgketen bestaan gradaties van eenvoudig en strikt volgtijdelijk tot complexe zorg.

Kleine aanvullingen

Deze: (2011) http://www.henw.org/archief/volledig/id4569-huisarts-of-ketenzorg-wat-wilde-de-diabetespatint.html#uwdiagnose

En http://www.handreikingketenzorg.nl/index.php?menu=191  van een latere datum waarin ik het volgende tegenkom:

Definitie van ketenzorg
Ketenzorg is het samenhangend geheel van zorginspanningen dat door verschillende zorgaanbieders onder een herkenbare regiefunctie wordt geleverd, waarbij het cliëntproces centraal staat en waarbij zoveel mogelijk aansluiting wordt gezocht met diens omgeving. Er wordt een sluitende keten gevormd van diagnostiek, behandeling en begeleiding, maar ook van preventie, vroeg opsporen en zelfmanagement. In de zorgketen bestaan gradaties van eenvoudig en strikt volgtijdelijk tot complexe zorg.

Hier staat oa dat de zorgaanbieder de regie voert en dat de patiënt verworden is tot een cliëntproces met zelfmanagement als aangeleerd sluitstuk. 
Vrij vertaald: jij bent een proces dat betaalt en wij beslissen hoe en aan wie we dat uitgeven!

Update 15-6-2015: De glucosemeter krijgen we vergoed van de zorgverzekeraar, die zorgen wel voor de goedkoopste en allerminst veilige? De dure teststrips mogen we natuurlijk zelf betalen.
http://www.telegraaf.nl/gezondheid/24158267/__Klachten_over_slechte_glucosemeters__.html?utm_source=t.co&utm_medium=referral&utm_campaign=twitter 
Hoeveel levens zou deze zuinigheid al gekost hebben?


.