Na een heerlijk familie weekend zit ik hier even vast vanwege pech met mijn auto en de garageman gaat er van alles aan doen om mij vanavond weer op weg te kunnen laten gaan. Ik heb er vertrouwen in.
Nu zit ik in Mathilde’s serre en heb net, heel relaxed, een beetje KV gekeken. Kippenvertier. Mijn nicht houdt kippen dat het een lieve lust is. Beigebruine kippen, bruinbeige kippen en zwart-witte kippen en natuurlijk een heer haan, Karel genaamd; hij is ook zwart wit maar met wat gedistingeerd grijs. Karel houdt zijn meisjes goed in het gareel. Mathilde heeft net enkele handen rijst uitgestrooid op de kiezelsteentegels voor het raam van de serre, en de dames en heer, die in hun villa onderaan de tuin wonen,komen boven vrolijk een graantje meepikken, zo tussen de bedrijven door.
Ik zit me achter het vensterglas geen moment te vervelen. De regen zwiept zo nu en dan een bui tegen de ramen geholpen door de stoer blazende Noord-Groningse zeewind. Maar nu het even droog is, komt er van alles naar de serre gehupt en gevlogen.
Natuurlijk eerst de beige en bruin gevlekte dames, dames van stand met een gevlekte cameljas, nooit veel bijgeleerd, ze doen aan de leg en vereren heer Karel. Ze zijn de sjieke meisjes van de ren en dat geeft hen status. De popartkippen zijn meer de vrije meiden, ze rennen en zijn brutaal en schichtig tegelijk en de wind bolt hun veren op tot wapperende, Arabisch aandoende flodderkleedjes.
Enkele grote kauwen en een paar kleintjes huppen tussen de bonte kippen heen en weer en roven de rijstkorrels voor hun pootjes weg. Met hun schrandere oogjes kijken ze naar de tortelduifjes die buiten de zijlijn wachten tot een van de anderen een steekje of korreltje laat vallen. Dan stapt heer haan naar voren en de duiven vliegen geschrokken weg. De onverschrokken kauwen schrikken van de geschrokken duiven en vliegen in de haag en de dames doen net of ze van dat alles niets gemerkt hebben en eten rustig door.
Max de cyperse ex-kater zit naast mij voor het raam, voor hem aan de verkeerde kant, en staart over alle vogels heen. Hij moet zijn roofdierenaard verloochenen; hij mag niet op vogels jagen van de bazin en lijkt wat verwonderd over zijn eigen gehoorzaamheid. Als de vogels bewegen, beweegt zijn kopje mee. De kippen die nog zo gek niet zijn, lijken de dikte van het glas te hebben gemeten en de haan keurt Max geen blik waardig.
Natuurlijk moet ik weer tafereeltjes vastleggen en sta voorzichtig op om mijn fototoestel te pakken. Maar als ik behoedzaam terug loop naar het raam kijkt Karel op en fladdert gedecideerd. Hij geeft het sein voor de aftocht en zowel de dames als ook de wilde meiden draaien zich acuut op hun malse kippenpootjes om en huppelen de treden af, Karel sluit de gelederen.
Max rolt zich op op zijn stoel met schapenvacht en ik zet mijn camera weer op stand-by. En net als ik begin met schrijven komen twee dames kippen en wat kuikens de trap oprennen, ze waren wat laat en hebben door het getok begrepen dat er eten is. Onmiddellijk komt de kippenharem ook weer naar boven rennen, jaloerse donders, maar de moederkippen laten zich niet wegjagen. Gekeuvel en naar ik vermoed, wat deftig en minder deftig gescheld. Als Karel ook weer zijn kop boven de trap uitsteekt, is het in een klap rustig en pikken de dames en de kuikens schijnbaar vredig de laatste rijstkorreltjes tussen de kiezeltjes uit.
Max gaat staan in de stoel, rekt zich uit en kijkt naar buiten. Ik pak mijn camera maar weer net te laat, alles rent de trappen af en kan nog net de laatste kippenkont op de foto zetten.
Zo gaat dat de hele dag door, vervelen is onmogelijk.
 |
| foto judith barreveld |
Kippenvertier bij Mathilde.
Kippen en één haan.
©Gavi Mensch
Groningen, 26-10-2009
PS Mijn nicht overleed in Groningen op 23 maart 2012 maar ik heb nog een mooie kip voor haar gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten