Je kunt noch je handen,
noch je ziel warmen
aan vuur dat gedoofd is
en nooit meer aangeblazen wordt.
Een grauwe ashoop.
Nooit nieuwe vlammen,
geen vonken, geknisper
Is er iets troostelozer?
Wraak en frustratie
zinloos gebrieste woorden
nat van spuug en tranen
zwaar van dubbel leed.
Blijft dat hopeloze
staren naar het grijs
Nooit meer liefde voelen
nooit meer een thuis.
Geen woord zonder ondertoon.
geen uitzicht, slechts een muur.
Daar is geen ondergaande zon
Ik ken geen wraak,
heb geen wrok,
wel een thuis
met een knetterend vuur
en daar woon ik,
alleen.
©Gavi Mensch
Uit mijn dagboek: Levenslang.
30-1-2011
.
3 opmerkingen:
Boewah!Gelukkig heb je er onder gezet dat jij nog wel een knetterend vuur hebt, ik dacht al, niks voor jou wraakjes. :}
Hans
De nieuwe documentaire Zeitgeist 3 gaat hier ook over.
Terug naar de communetijd dan maar? Ik wacht al zo vreselijk lang tot je me gezelschap komt houden. Ik weet het, soms is aanwakkeren van gedoofde vuurtjes onmogelijk, maar soms ook niet, denk je daar nog een keer over na? Tot die tijd blijf ik lezen wat je bezig houdt, mooi dat je het voor me opschrijft.
Je t'embrasse, Bonhomme
Een reactie posten