Ik ga zorg inkopen.
Voor de zorgverzekeraars met goede bedoelingen.
Of die er zijn? Vast wel. Een zorgverzekeraar wil dat patiënten beter worden, zo snel mogelijk of op een zo gelukzalig mogelijke manier doodgaan, toch?
De zorgpremie kan dan ook weer terug naar normale proporties.
Even terug komend op dat 'zo snel mogelijk beter' worden: Gaan we beter opleiden, vooral in verpleeghuizen en thuiszorg? Gaan we dan niet meer uit van een verzorgende met een paar jaartjes extra info, die wel vreselijk haar best doet, maar eigenlijk niet weet waar ze mee bezig is?
De zorginstelling kan wel wat meer geld vragen voor haar, maar of dat in overeenstemming is met de geleverde zorg durf ik te betwijfelen.
Gaan we dan minder administratie doen? Want in veel thuiszorgzorginstellingen wordt dat steeds meer, voornamelijk omdat het allemaal bij de patiënt thuis moet gebeuren en in de daarvoor uitgetrokken tijd, zodat die kosten niet meer voor rekening komen van de zorginstelling. Daar valt wel wat voor te zeggen, natuurlijk. Een herindicatie op tijd zorgt voor continuïteit in de zorg van de patiënt. Maar moet dat dan in de tijd van bijvoorbeeld de wondverzorging? Kan dat schrijf- en belwerk niet bij de patiënt gedaan worden door een verpleegkundige die daar speciaal voor is aangesteld?
Nee dus, want zo past ze niet in de rendabele zorgtijd. De productie van zorginstellingen gaat zo omhoog. Maar of dat ook sneller herstellende patiënten oplevert? Of het een betere classificering van de patiënt oplevert? Ik twijfel daar aan. Nu komen er bij 1 patiënt gemiddeld 5 verschillende verzorgenden, gemiddeld 5 verschillende verpleegkundigen, gemiddeld 2 verschillende verpleegkundigen met een specifiek aandachtsgebied, die grotendeels langs elkaar heen werken. Er zit hier en daar wel wat verbetering in, maar toch. Patiëntgericht werken levert betere resultaten op. Wijkgericht werken ook, dat scheelt reistijd en wisselingen van professionals.
Nu die professionals. Wat leveren de zorginstellingen aan zorgdeskundigen. Mijn ervaring is dat C-verzorgenden bijna allemaal uitermate geschikt zijn voor hun werk: lichamelijke verzorging. Moeilijker wordt het met B-verzorgenden ( voorheen helpenden) die moeizaam opklimmen naar C. Daar ontbreekt veel inzicht in en kennis over de te verzorgen mensen. Dat is niet hun schuld, zij worden ingezet waar het niet zou moeten. Dat is een centenkwestie.
De verzorgenden-IG zou het niveau van de (voormalige) ziekenverzorgende moeten hebben. Maar het zijn verzorgenden met een extraatje aan kennis over ziektes en meer niet. Helaas worden zij te vaak ingezet als verpleegkundigen, op verpleegkundige routes. Ik gun hen dat wel, maar de patiënten niet. Een tijdje stage lopen is niet genoeg. Ik zie en hoor te veel. Angst door onzekerheid, te weinig begeleiding. Foutjes en vertraging in het herstelproces. Er is praktisch geen degelijke bijscholing.
Ik ben verpleegkundige met een lange staat van dienst en dus duur. Maar ik wordt ingezet op verzorgingsroutes, kostbare grap en weinig stimulerend. En dat alleen maar omdat het reistijd scheelt vaak en omdat er niet genoeg C verzorgenden zijn, die zijn allemaal een stapje gestegen, zonder hinder van kennis en ervaring in complexe zorg. Ik dank het aan internet en mijn drijfveer, dat ik bij blijf. Niet aan de instelling waar ik voor werk. Alles in mijn eigen vrije tijd natuurlijk.
Kortom, als ik zorgverzekeraar zou zijn, zou ik toetsen wie bij mijn cliënt de zorg of verpleging levert, hoe ik de beste zorg krijg voor mijn verzekeringsgeld en hoe tevreden mijn zorgpremiebetalers daarmee zijn. Laat dat niet toetsen door de instelling zelf, voor zover ik kan zien is het HKZ certificaat een lachertje.
En hoe je daar geld aan over kunt houden om dat te gebruiken voor extra mogelijkheden binnen het zorgpakket:
Iemand die ooit een schouderprobleem had en 2 x per week gedoucht wordt door een verpleegkundige, bij gebrek aan verzorgenden, kan binnen een maand zelf weer douchen, als er meer zelfzorg gestimuleerd wordt. Een half jaar indicatie wordt er afgegeven, onzin! Zo kweek je verwende mensen. Het argument is dat de cliënt haar rug niet kan wassen. Ik kan mijn rug ook niet wassen, daar heb ik een borstel met een lange steel voor.
De zorgverzekeraar zou met het gratis verstrekken van een dergelijk borstel en wat meer contact met de verzekerde, veel geld hebben kunnen besparen, genoeg om de hospice weer in het basispakket te doen. Voor hen die dat echt nodig hebben.
Zorginstellingen moeten de dure behuizingen bekostigen, de overvloed aan PC's en de werking ervan, de salarissen van mensen die men niet kan ontslaan, de hoeveelheid aan managers die vaak, door gebrek aan afweging tussen Money en Medemenselijkheid de boel vrolijk in het honderd helpen; de Raad van Bestuur met een paar ton aan salaris per persoon en jaar. Dat kan echt anders.
Ook het inkopen van materiaal is een punt. Veel wordt besteld bij de apotheek, incontinentiemateriaal bijvoorbeeld, dat is twee keer zo duur als bij het Kruitvat.
Waarom eist de zorgverzekeraar niet dat het goedkoopste met de zelfde werking wordt aangeschaft? Iemand enig idee hoeveel inco-materiaal er gebruikt wordt per verzekerde? Veel heel veel, de vergrijzing is daar deels debet aan, maar ook andere oplossingen zouden denkbaar zijn. En sondevoeding? Oppepdrankjes, gazen en pleisters? Kan toch allemaal centraal worden ingekocht? De fabrikant met de beste prijs /kwaliteitverhouding krijgt de order, dat is pas marktwerking.
Ik heb een voorstel: in opdracht van Mw. Schippers ga ik de zorginkoop sturen en controleren. Dat laatste doe ik steekproefsgewijs, bij de cliënt/ patiënt thuis, als 'Mysterynurse', onverwacht en met toestemming van de verzekerde. Controle aan het bed. Niks HKZ certificaten, geen gedoe met meetinstrumenten ( banenschepperij zonder garantie), gewoon persoonlijk.
En verder ga ik er nog steeds van uit dat zorgwerkers in de thuiszorg die per dag betaald worden, hun dagen goed afvullen. Gewoon net zoals vroeger. Het op de minuut werken levert weinig extra op en veel gemor. 36 uur werken is vaak verspreid over te veel dagen of te weinig dagen met te veel uur. Dat levert ontevreden zorgwerkers op die vaak ziek zijn. Geef de verantwoording terug aan de 'wijkzuster', wedden dat alle patiënten naar tevredenheid geholpen worden?
Het zweepje van de man van 2 ton en zijn hulpjes werkt averechts. Het kost meer dan het oplevert. En ik heb een zere rug van die zweepslagen. Ik wil zorg gaan inkopen en controleren of het geleverde ook bijdraagt tot herstel en tevredenheid van allen. Een paar simpele suggesties ook voor Mw. Schippers. Niet de mensen meer laten betalen maar betere controle!
©Gavi Mensch (toekomstig Mystery Nurse)
Nederland BV, 9-11-2011
Met dank aan Zorgvisie vor het inspirerende arttikel.
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten