Het kind van de moeder.
Bij de doodsberichten uit oorlogsgebied moet ik denken aan een
VVD-yuppie die een ministerie van oorlog leidt. Van oorlog ja, volgens ene kinderloze
Mark zijn we in oorlog. Met wie precies weten we niet maar in oorlog zijn we!
En ik maar denken dat de groep kalifaatjongetjes bestond uit een doorgedraaide
paranoïde bende dopey haantjes. Moordenaars voor fun. Dwars tegen alle
geldende regeltjes van hun eigen sprookjesboek in. Zoiets als Roodkapje en de
zeven wolfjes, die Oma vermoorden en opeten en de moederwolf uit de buik van de
jager snijden waarna Roodkapje alle wolven vermoord omdat ze gemoord hebben in
de naam van Roodkapje.
Bij elke dode, vermoord door racisme, xenofobie en godsdienstwaanzin,
denk ik aan de moeder van het kind. De moeder die persweeën had en gilde en
blij was. Die huilde toen ze haar kindje in de armen sloot en gekke woordjes
fluisterde om het kind te troosten. Die kusjes gaf op knietjes en snot
wegveegde desnoods met haar mouw.
Een moeder met een minirok, een boerka of een mantelpak. De
moeder van het kind.
Het kind dat doodt of gedood wordt. Dat kind dat geboren is
uit de moeder, uit liefde of zonder, dat kind dat gezoogd wordt en groeit.
Bendeleden en geüniformeerden, gekken en geobsedeerden,
handlangers en handhavers; geef ze een pistool in handen, een mes of een zwaard
en de moord is geboren. Het lontje is altijd kort, de situatie altijd explosief
voor de moordenaar. Voor de vermoorde echter zorgt de moord voor ongeloof. Het is
altijd de eerste keer en de laatste. Allemaal zonder één enkele gedachte aan de
moeder die hen baarde?
Nooit maakt het uit of het voor 'het goede doel' was, uit
hebzucht, uit machtswellust of in opdracht van de bendeleider of de Minister
van Oorlog, nooit!
Zowel de moordenaar als de vermoorde waren het kind van de
moeder. Wensen dat het kind nooit geboren was maakt ook niet uit, dat blijft
een onvervulde wens.
Moorden is het ultieme gebrek aan erkenning en respect en zelfvertrouwen.
Respect voor moeder van het vermoorde kind en voor de moeder van de moordenaar.
Zoveel moeite als we doen om 'het kind' in leven te houden,
de moordenaar te redden; zoveel geld als er omgaat in de business die
Gezondheid heet. We schrijven kranten en blogs vol met voorbeelden over wat er
nog ontbreekt om het kind en de mens te redden. We gebruiken geld om ego's te
bouwen, de bouwers zijn ook 'moordenaars'; het geld kan maar één keer
uitgegeven worden. Ooit realiseren de kinderen van de gewetenlozen dat hun skivakantie
ten koste ging van medicatie voor een leukemie patiëntje. En als ze zelf
kinderen krijgen denken ze pas aan de moeder van het kind.
Niemand denkt aan de moeder van het kind. Ook niet als het
kind een man is met prostaatkanker, een meisje met een open ruggetje, een
vermoorde lerares of een kind dat mensen neer maait alsof het reeds vertrapte
strohalmen zijn.
En de moeder van het kind? Haar hart is gebroken, de barensweeën
waren voor niets.
De moordenaars worden vereerd, de schuldigen op een voetstuk
gezet en tegelijkertijd hoort men over de doden
niets dan goeds.
Machtswellustelingen zonder kinderen zouden nooit aan de macht
mogen komen. Machtige mensen leiden een land naar de toekomst. Welke toekomst
heeft een land zonder kinderen? Welk land heeft een toekomst zonder moeders?
Wiens kinderen worden er opgeofferd voor ene god en zijn vaderland? Wie waant
zich god, wat is een vaderland?
Het kind van de moeder leeft zolang de wereld van
moordenaars dat toestaat. De economische moordenaars, de sociale moordenaars,
de 'in naam van een god' moordenaars, de gezaghebbende moordenaars, de ontsnapte
moordenaars en zij die de wraak zoet willen maken.
De slachtoffers?
Grotendeels kinderen, meisjes die ooit moeders hadden moeten
worden, de jongens die voor de minister naar vreemde oorden moeten. De kinderen
die van VWS dat dure medicijn niet krijgen (zonde van het geld) terwijl de veel
te dure moordvliegtuigen van het
oorlogsministerie de kinderen van andere moeders doodt. Moeders die met hun
kinderen vluchten voor moordenaars en die daarvoor gestraft worden door mensen
die geen moeder meer hebben, geen moeder zijn of hun jeugd niet geaccepteerd
hebben.
De kinderen die moeders, met hun leven zouden verdedigen als
ze daar alleen maar de kans voor zouden krijgen. Ze moeten de kansen nemen,
niet wachten tot ze ze krijgen. Ze moeten geen 'nee' als antwoord accepteren. Ze
moeten kunnen kiezen en keuzes maken voor hun pasgeborenen en hen leren om te
kiezen. En nooit voor moord, nooit voor oplossingen met wapens of met de dood
als gevolg.
Het kind van de moeder moet leren, leren praten en leren
leven. Leren communiceren, leren om empathie te ontwikkelen. Leren incasseren
zonder wraakgevoelens. Leren samen leven en leren samenleven.
Het kind van de moeder is een wonderkind, een
onuitputtelijke bron van mogelijkheden, ook voor onze toekomst.
Houd allen van het kind en houd het in ere!
©Gavi Mensch
27-12-2015
