Fascisme de herhaling

Fascisme steekt steeds weer de kop op omdat het zo makkelijk is: het drijft op zelfverheerlijking, de eigen partij, de eigen staat, het eigen volk  daar zweert men bij en voor al het vreemde voelt men verachting en afschuw. Tot wat dat geleid heeft in 40-45 lijkt men soms te vergeten.

Hier – vertaald – de 14 definiërende kenmerken van het fascisme zoals je ze kan vinden op de site http://www.rense.com

14 definiërende kenmerken van het fascisme

door Dr. Lawrence Britt 

Bron: Free Inquiry.co 

 Dr Lawrence Britt heeft de fascistische regimes van Hitler (Duitsland), Mussolini (Italië), Franco (Spanje), Soeharto (Indonesië) en verscheidene Latijns-Amerikaanse regimes onderzocht. Britt vond bij elk 14 definiërende kenmerken die ze alle gemeenschappelijk hadden.

1. Krachtige en doorgedreven Nationalisme - fascistische regimes neigen constant gebruik te maken van patriottische motto's, slogans, symbolen, liederen en andere parafernalia.Vlaggen worden overal gezien, vlagsymbolen op kleding en in het openbaar.

2.  Minachting voor de erkenning van de rechten van de mens - Vanwege de angst voor vijanden en de behoefte aan veiligheid zijn mensen in fascistische regimes ervan overtuigd dat de rechten van de mens kunnen worden genegeerd in bepaalde noodgevallen.  De mensen kijken vaak de andere kant op of keuren zelfs goed : folteringen, standrechtelijke executies, moorden, lange opsluiten van gevangenen, enz.

3. Identificatie van vijanden /zwarte schapen als een eenmakende factor - De mensen worden samengebracht in een eenmakende  patriottische buitennissigheid rond de noodzaak de gepercipieerde dreiging of de gemeenschappelijke vijand te elimineren: ras, etnische of religieuze minderheden; liberalen, communisten, socialisten, terroristen, enz.

4. Overheersing  van de militaire macht - Zelfs wanneer er wijdverbreide binnenlandse problemen zijn, krijgen de militairen een onevenredig bedrag van de overheidsfinanciering en de binnenlandse agenda is verwaarloosd. Soldaten en militaire dienst worden verheerlijkt. 

5. Ongebreideld  Sexisme - De regeringen van de fascistische landen hebben de neiging bijna uitsluitend door mannen te worden gedomineerd. Onder fascistische regimes worden de traditionele rolpatronen strakker. Echtscheiding, abortus en homoseksualiteit worden onderdrukt en de staat wordt voorgesteld als de ultieme hoeder van het gezin.

6. Gecontroleerde  Massamedia - Soms worden de media  rechtstreeks gecontroleerd door de regering, maar in andere gevallen worden de media  indirect gecontroleerd door de regelgeving van die overheid of door  sympatiserende  media-zegsmannen en leidinggevenden. Censuur, vooral in oorlogstijd  komt vaak voor.

7. Obsessie met de nationale veiligheid - Angst wordt door de regering gebruikt als een motiverend instrument over de massa.

8. Religie en regering zijn met mekaar verweven - regeringen in fascistische landen neigen gebruik te maken van de meest voorkomende godsdienst in de natie als een instrument om de publieke opinie te manipuleren. Religieuze retoriek en de terminologie is veel voorkomend bij de regeringsleiders , zelfs wanneer de grote principes van de religie haaks staan op het beleid van de regering of hun acties.

9. De macht van de ondernemingen  wordt beschermd - De industriële en zakelijke aristocratie van een fascistisch land zijn vaak degenen die de regeringsleiders aan de macht brengen, zij  creëren een wederzijds lucratieve  business/overheidsrelatie  en geven de elite macht.

10. De macht van de arbeider wordt onderdrukt - Omdat georganiseerde arbeidersmacht de enige echte dreiging is voor een fascistische regering, worden vakbonden ofwel volledig weggewerkt, of zwaar onderdrukt.

11. Minachting voor de intellectuelen en de Kunsten - Fascistische landen neigen een open vijandigheid voor hoger onderwijs en de academische wereld aan te moedigen en te tolereren . Het is niet ongebruikelijk voor hoogleraren en andere academici te worden gecensureerd of zelfs gearresteerd. Vrije meningsuiting in de Kunsten  en Letteren wordt openlijk aangevallen.

12. Obsessie voor Misdaad en straf - Onder fascistische regimes krijgt de politie haast onbeperkte macht om wetten af te dwingen. De mensen zijn vaak bereid om misbruiken bij de politie over het hoofd te zien en zijn zelfs  bereid  hun burgerlijke vrijheden in te perken in naam van vaderlandsliefde. Er is vaak een nationale politie met een vrijwel onbeperkte macht in fascistische naties.

13. Uitgesproken  vriendjespolitiek  en corruptie - fascistische regimes worden haast altijd bestuurd door groepen vrienden en medewerkers die elkaar benoemen in overheidsbetrekkingen en staatsmacht en gezag gebruiken om hun vrienden te beschermen voor verantwoordingsplicht. Het is niet ongewoon in fascistische regimes dat regeringsleiders zich de nationale inkomsten en zelfs kunstschatten toe-eigenen of zelfs ronduit stelen.

14. Frauduleuze Verkiezingen - Soms zijn verkiezingen in fascistische naties een complete schijnvertoning. Andere keren worden verkiezingen gemanipuleerd door lastercampagnes tegen of zelfs door moord op kandidaten van de oppositie, door gebruik van de wetgeving om het aantal stemmen en de politieke districtsgrenzen te controleren, en door manipulatie van de media. Fascistische landen maken gebruik van hun rechterlijke macht om te manipuleren en  de verkiezingen te controleren.

Uit “ Liberty Forum”

http://www.rense.com/general37/char.htm

Via Dré Oudman.

Gavi Mensch

Nederland BV 5-7-2016

Het dichte verpleeghuis.

 

Slechte verpleeghuizen moeten dicht?

Tja……

Inkomens in de top v d ouderenzorg veel te hoog, gaat ten koste van kennis, bijscholing en salarisbudget zorgpersoneel. En dat gaat dus allemaal ten koste van de kwaliteit van zorg.

Al sinds ik verpleegkundige-van-dienst was in een verpleeghuis, klaag ik over het kennisniveau en de tekorten aan goed opgeleid personeel.

Actie ondernemen bij een uitbreiding van een buikgriepvirus d.m.v. barrière verpleging en extra vocht toediening en aanbod werden als belachelijk bestempeld. Na het weekend werden de maatregelen opgeheven. Het heeft voor onverwacht veel overleden patiënten gezorgd die nu met een natuurlijke-dood-etiket in de doofpot zitten.

Het 'vermaken' en 'begeleiden' van psychogeriatrische patiënten bestond uit het hen laten rond lopen in veel te donkere ruimtes en gangen, zonder buitenruimte en het verbod om op de gedeelde slaapkamer te komen.

Mijn contract van 6 maanden werd niet verlengd. Mijn baas en collega's vonden dat ik veel te weinig rekening hield met de economische kant. Helaas was zelfs het zogenaamd hoger opgeleide personeel niet in staat om simpele handelingen te verrichten. Wel in staat om medicijnen uit te schrijven….

Een van de geriaters moest de ambulance laten komen omdat hij zelf geen infuus kon inbrengen. Ik kon het wel maar mocht het niet. Volgens de ambulance broeders was dat aan de orden van de dag.

Met tracheastoma patiënten hetzelfde liedje. Ik was bekwaam maar eigenlijk niet bevoegd. De alleraardigste verpleeghuisarts, die 100 kilometer verderop woonde, was alleen bevoegd maar had het slechts een keer gedaan, lang geleden. En dus heb ik de canule verwisseld onder haar toezicht, gewoon omdat er niets anders op zat.

Dat zijn maar enkele voorbeelden van die slechte verpleeghuiszorg. En het is er niet beter op geworden. De onkosten door het gebruik van merkartikelen, individuele verpakkingen en niet gezamenlijke inkoop zijn hoog. Het geven van korte klinische lessen tijden de koffiepauze vindt men onzin.

De gebouwen zijn chic en onpraktisch.

Boven de begane grond is veiligheid van de niet-lopende patiënten in het geval van brand vaak niet gegarandeerd.

Psychogeriatrie kent slechte bijscholing en vaak geldt alleen die alleen voor de somatische zorgverlening.

Verpleeghuis- en dus ook de revalidatiepatiënten hebben geen gewone ziekenhuiszorg nodig en ook geen ouderenzorg. In een verpleeghuis bevinden zich ook veel jongere patiënten, met Korsakov, met kanker en met HIV bijvoorbeeld.

 Alzheimer is maar een van de dementiediagnoses: er zijn zoveel soorten dementie dat alleen daarvoor goede neurologen/neuropsychologen en verpleegkundigen zouden moeten worden ingezet. In plaats daarvan is de beroepsbevolking van een verpleeghuis 'gestandaardiseerd'. 

Alle zorgprofessionals met meer opleiding dan een verzorgende IG zijn een 'te grote onkostenpost' voor een verpleeghuis waar de directeur of het lid van de Raad van Bestuur vaak het salaris van 10 zorgprofessionals verdient (exclusief leasebak en soms chauffeur en een leuke onkostenvergoeding).

Verpleegtehuizen sluiten? Nee. Waar moeten dan die patiënten naar toe?

De oplossing ligt volgens mij op een heel ander vlak.

Laat de vele oudere verpleegkundigen op kosten van en door de overheid, bijscholen op die punten waarvan zij vinden dat het fout gaat in de verpleeghuiszorg. En zorg dat ze zich niets hoeven aan te trekken van de weerstand van managers of directies. Ze rapporteren aan de overheid, wel aan het geïnteresseerde deel ervan. Een verpleeghuis dat in de fout gaat of is gegaan zal het moeten doen met een aantal van deze praktijkbegeleiders. 

Het sluiten van (38) verpleeghuizen omdat ze niet goed functioneren is belachelijk. Eis een nieuwe Raad van Bestuur die verplicht wordt bij elke vergadering de praktijkbegeleider te hebben en te horen. Zorgmanagers zijn onnodig. Liever een afdelingssecretaresse die roosters, dossiers en afspraken bijhoudt en een logistiek aanspreekpunt is.

Daarnaast roulerende afdelingshoofden met passie voor hun werk en getraind in het verdragen van kritiek en natuurlijk meewerkend. Medewerkers die niet wensen bij te scholen, van welke rangorde dan ook, hebben geen keuze, zij worden ontslagen, zij zijn een gevaar op de werkvloer en een gevaar voor hun patiënten. De bijscholing hoeft niet uit eigen zak betaald te worden, dit gebeurt onder werktijd, is patiënt gericht en ook op de medewerker; de praktijkbegeleiding zorgt voor deze bijscholing op maat en op een praktisch en direct bruikbaar niveau.

Waarom oudere verpleegkundigen?

Ze hebben meestal al meer dan 30 jaar ervaring. Je hoeft hier geen mensen voor te hebben met een HBO specialisatie. Die zijn vaak heel erg theoretisch en duur.

En omdat oudere verpleegkundigen meestal niet meer aan een baan komen vanwege het de salarisschaal en het zogenaamde ziekterisico (duidelijk een vernietiging van menselijk kapitaal. En het is ook kostbaar om goede en ervaren krachten thuis te laten zitten. Zelfs 

verpleegkundigen met een 'slijtage mankement' zouden deze baan prima aankunnen.

Zo'n van Rijn snapt niets van zorg en zeker niet van verpleeghuiszorg, nog steeds niet; na de debacles met zijn vader en moeder blijft het econoompje blunders slaan. Alle geldverslindende verzinsels van de zogenaamde zorgmanagers hebben minder te maken met zorg dan het oppompen van een fietsband.

Na alle jaren van door de twee Kamers toegestane bezuinigingen en de hopeloze opgeblazen ideetjes van ene van Rijn en ene Schippers wordt de zorg steeds slechter.

.

Ondertussen luister ik naar Standpunt.nl met Van Rijn als gast. De man zegt alleen maar dat alles zou moeten (en dus gebeurt het niet) en doet niet meer dan de schuld geven aan anderen. De inspectie moet het allemaal maar regelen.

Ik weet 100% zeker dat die van Rijn echt geen notie heeft van waar hij het over heeft, dat hij liegt en fantaseert en dat hij verder weinig zinnige antwoorden geeft. Wat doet die man daar?

Wat doet Schippers daar? Wat doet Klijnsma daar? Waar was Samsom goed voor? Welke zekerheid hebben we nog van de zekerheden waar we altijd voor betaald hebben? Geen zorg, geen dokter, geen medicijnen, geen financiële hulp, geen pensioen?

Ik hoor net een suggestie van iemand die vindt dat er specifiek HBO verpleegkundigen voor wil organiseren. Ik begrijp dat niet. Ik zie in mijn werk geen voordelen, wel zie ik dat ze houden van schrijven en onderzoeken; dat is nou precies wat men in het verpleeghuis niet nodig heeft.

Over het 'waardigheid en trots project' van van Rijn reageert mijn maag direct. Heeft iemand even een teiltje?

 Wordt vervolgd.

©Gavi Mensch

Nederland BV, 4-7-2016