Oma's favoriete gedichtjes van Annie MG.

Eén van die kindergedichtjes die ik altijd gekoesterd heb vanwege het logische rebelse van kinderen, kleinkinderen en grootmoeders zoals ik.

Ik wil niet meer.

Ik wil niet meer, ik wil niet meer!

Ik wil geen handjes geven!

Ik wil niet zeggen elke keer:

Jawel mevrouw, jawel meneer...

nee, nooit meer in m'n leven!

Ik hou m'n handen op m'n rug

en ik zeg lekker niks terug!

Ik wil geen vieze havermout,

ik wil geen tandjes poetsen!

Ik wil lekker knoeien met het zout,

ik wil niet aardig zijn, maar stout

en van de leuning roetsen

en schipbreuk spelen in de teil

en ik wil spugen op het zeil!

En heel hard stampen in een plas

en dan m'n tong uitsteken

en morsen op m'n nieuwe jas

en ik wil overmorgen pas

weer met twee woorden spreken!

En ik wil alles wat niet mag,

de hele dag, de hele dag!

En ik wil op de kanapee

met hele vuile schoenen

en ik wil aldoor gillen: nee!

En ik wil met de melkboer mee

en dan het paardje zoenen.

En dat is alles wat ik wil

en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!

De gezongen versie, die ik wat minder leuk vind dan het opzeggen van het gedichtje.

 En deze omdat het zo lief en tegenstrijdig is…

Stekelvarkentjes wiegelied

Suja suja Prikkeltje, daar buiten schijnt de maan,

je bent een stekelvarkentje, maar trek het je niet aan,

je bent een stekelvarkentje, dat heb je al begrepen,

De leeuwen hebben manen en de tijgers hebben strepen

en onze tante eekhoorn heeft een roje wollen staart,

maar jij hebt allemaal stekeltjes en dát is zoveel waard.

Slaap, mijn kleine Prikkeltje, dan wordt je groot en dik,

dan wordt je net zo'n stekelvarken als je pa en ik.

Het olifantje heeft een slurf, de beren hebben klauwen,

de papegaai heeft veren, van die groene, van die blauwe,

en onze oom giraffe heeft een héle lange nek,

maar jij hebt allemaal stekeltjes en dat is ook niet gek,

Suja suja Prikkeltje, het is al vreselijk laat,

je bent het mooiste stekelvarken, dat er maar bestaat,

de poezen hebben snorren en daar kunnen ze door spinnen,

de koeien hebben horens en de vissen hebben vinnen,

en onze neef, de otter, heeft een bruinfluwelen jas,

maar jij hebt allemaal stekeltjes, die komen nog te pas.

Dit is de gezongen versie; bij dit gedichtje vind ik die wel weer mooier.

Met dank aan de enige echte Annie MG Schmidt

Gavi Mensch

Nederland BV  19-7-2017

.

Lovely house for sale Jerez de la Frontera.

For sale

Lovely house (semi-detached) in Jerez de la Frontera.  (Province of Cádiz.) Built on owned plot of 165 m2.

Living space is 95 m2 and 2 patios:  a large one (half-covered) at the back and a smaller one at the front of the house.

There are 2 bedrooms (the large second one used to be 2 smaller bedrooms) with built-in wardrobes, and 2 bathrooms - one with WC, spacious shower, hand basin and bidet and one with WC, shower and small hand basin as well as washing machine and tumble dryer.

Comfortable living area with library shelves, piano (for sale as well) and small hallway to bathroom and the bedrooms and a big storage room accessible from one of the bedrooms.

Spacious kitchen-diner with built-in dishwasher, electric oven and ceramic hob, windows and sliding doors to the patio. 

Kitchen, pipework and electricity were completely replaced in 2006.

Solar panel for heating water and a back-up electric boiler.  There is no gas connection in the house, everything works on electricity. No butane gas bottles necessary.

The house is only a 7-minute walk from the old centre of Jerez and close to sherry bodegas.   15 minutes from the airport.   Atlantic Ocean is just a 20-minute drive away.

http://www.jerezsiempre.com/index.php/Mi_barrio_de_la_Plata

Price € 95.000 (GBP 86.000)

For information or offers: 

email to gavimensch@hotmail.com

Whatsapp 0031 638088243 .

Geachte EIgenzinnige rEIzigers,

De reis van het ei vanuit de kip naar ons bord heeft enige vertraging opgelopen door om- en misleiding van de giganten door de giganten. Als dit zo doorgaat zet ik mijn blog over het bewust uitroeien weer online. De corruptie binnen de controlerende instanties is al net zo hoog als die van politici, de ministers en de bijbehorende departementen.

"Zeg jij nou dat het geen kwaad kan dan zal ik zorgen dat een fabriek in het buitenland de schuld krijgt", een van de standaard zinnetjes van ministeries en de klonen die er 'beleid voeren". "En de kippen kun je gewoon ruimen als niemand voor de kosten op wil draaien".

 Dus beste reizigers, we  vergassen de kip, gebruiken geen ei en daarbij ook geen zelfrijzend bakmeel, geen bacon en geen pannekoeken; zonder ei kun je geen taart bakken, geen bacon and eggs en ook geen pannekoeken maken. Om maar wat te noemen. Eierkoeken gaan in de ban en eierbiscuit ook.

We zullen maar niet spreken over eierstokken en eileiders, over eierdoppen en eiderdons.

Ei is een besmet woord. En daar mee ook eigen, eigenlijk, eigenaresse en eigenwijs. Eigengereidheid, eigennaam, eigentijds en eigendom. Het verbod op eigenzinnigheid en eigenwaarde is door de corrupte instanties uitgeroepen.

Conclusie:

We kopen twee kippen en noemen ze hennen; wat deze dames leggen noemen we het onbevruchte nageslacht. De lippen mogen thuis gehouden worden in hoeveelheden die het aantal gezinsleden niet overschrijdt. We geven onze kippen een naam en liefde en als ze te oud worden en het niet meer naar hun zin hebben plegen we onze van de SGP bekende Oud-Hollandse euthanasie op hen. Waarna we hen, of hoen, verwerken in een kibbesoeb ( volgens de Joodse normen met verse foelie) of een cupasoep maar dan home made.

De veren worden verzameld om verendekbedjes van te maken voor vluchtelingenkindjes die het altijd koud hebben. En kippen in huis is super gezellig.

Al die veelhouders kunnen wat ons betreft de pot op. Het uitbranden van goedverzekerde stallen met daarin 80.000 batterijkippen is daarmee voorgoed verleden tijd.

©Gavi Mensch

Nederland BV, 12-8-2017

Vrijdag de veertiende.

Hij is arts zegt ie. Tja, dat heb ik al eerder gehoord. En ik heb al veel jonge mensen de aanbeveling gedaan om niet zomaar te zeggen dat ze arts zijn. En zeker niet als ze niets doen om te helpen of te ondersteunen of in ieder geval een mentaal overzicht te maken door vragen en observatie van iemand in pijn of nood; dan houd je je mond.

Alles ging sowieso kapot vandaag. Mijn auto startte niet en ik moest het kreng aaien, bedreigen en laten staan om het dan nogmaals, dit keer met succes, te proberen.

Ik moest bellen naar het ziekenhuis om te zeggen dat ik te laat zou komen, gelukkig kon dat nog.

De radioloog stond op me te wachten en tijdens de echo van mijn zere schouder begon het: "dat is niet zo mooi, dat is kapot, dat is waarschijnlijk niet te repareren, daar zit een fikse ontsteking en dit zwarte gedeelte is allemaal vocht. Rotatorcuff letsel.  Dit alles wordt me verteld omdat ik de juiste opmerkingen maakte en de aimabele jongenman vroeg of ik arts was. Ik zei dat ik verpleegkundige was en me ingelezen had zodat ik de juiste vragen zou kunnen stellen, Ik denk dat hij toen dacht dat hij mij wel direct het slechte nieuws kon toefluisteren: "Het ziet er slecht uit, de artrose zal u wel bekend zijn en de rest is een flinke klus voor de orthopedisch specialist, sorry".  Ik bedank hem voor zijn spijtbetuiging en zeg dat binnenkort de andere schouder ook nog moet omdat die overbelast wordt nu. Hij beaamt dat en wenst mij sterkte.

Bij het verlaten van de kliniek ben ik mijn mobieltje kwijt. Door alle consternatie ben ik er van overtuigd dat ik hem mee naar binnen genomen heb. De paniek zal op mijn gezicht te lezen zijn geweest want de receptionisten begonnen gelijk met zoeken. Om een lang verhaal kort te maken, hij lag tussen de autostoel, vrolijk te bellen. Weer binnen om te betalen bedankte ik de dames, lieve meiden trouwens van het DC, viste wat kleingeld uit mijn portemonnaie en kwam dus een 10 cent stukje tekort. Ik heb nu €48,40 aan kleingeld in mijn tas die nu extra zwaar tegen mijn zere schouder aan hangt.

Bijschrift toevoegen

Dan haal ik de kleintjes op voor omadag, alleen een morgen in dit geval. Ik haal een koffie en krijg een kuipje melk waarvan de klonters langzaam in mijn koffie zakken. Gelukkig is er een nieuw bakkie troost, ik heb het nu écht nodig. De kindjes willen cake maar hun mama verbood alle zoetigheden. Dus hebben de snoezepoezen bijna een hele bak aardbeien verorberd.

En twee keer, op het punt dat het verste van de wc's af ligt, zegt mijnkleindochter: "Oma, caca. Terwijl we naar de wc spurten bedenk ik dat ik inderdaad Oma Caca ben vandaag. De kindjes hebben een paar heerlijke uurtjes gehad op de Daalhoeve, de kinderboerderij met het meest veelzijdige aanbod aan dieren. Inclusief nandu's, alpaca's, stokstaartjes en grote schildpadden, ara's en dwergkoetjes en -paardjes.

Nadat ik de kindjes heb afgeleverd thuis, rijd ik naar de garage. Daar start ie prima, wel 6 keer achter elkaar, blijkt dat er te weinig koelvloeistof in zit maar kan een ander technisch mankement alleen maar verholpen worden door Charlie. Deze waarschuwt me dat hij alle kabelbundels moet controleren en dat het een klus werk is en dat mijn

Twingo een hele dag opgenomen moet worden. Met alle kosten van dien.

Fijn dan, ik maak een afspraak en thuis aangekomen stort ik me op de doos paracetamol en daarna op de bank.

Twee uur later word ik wakker met pijn in mijn zij. Een rib die vorige week over een andere is geschoten tijdens een hoestbui, zit er weer overheen en voorzicht rek ik me uit. Ik vloek gewoon hardop, ik woon alleen.

Ik moet nog wat zaken regelen en stap in de auto die natuurlijk weer niet start. Met een lief stemmetje bel ik de Wegenwacht en die staat in no time voor mijn neus. Mijn auto start natuurlijk en de man zegt dat het komt omdat mijn auto de sleutel niet herkent want een van de 600 lampjes blijft flikkeren. Ik haal een reserve sleutel en ja hoor die herkent ie en het flikkerende lampje dooft. Verder kan de beste man niet veel doen. Ik vraag of ik hem eventueel nog een keer mag bellen als ik een probleempje met het starten heb? Dat mag, na het eten. Ik doe wat ik nog moet doen en rijd langs de Lidl om nog wat boodschapjes voor het weekend te doen, alleen het hoognodige.

Terwijl ik in het laatste pad sta krijg ik een ontzettende klap tegen mijn zij. Een zeer geverfde dame trok haar volle boodschappenkar even de hoek om waardoor de kar uit de bocht vloog en het zware handvat in mijn zere ribben slaat en me met de zere schouder tegen de vitrine aan drukt. Ik geef een gil, zij kijkt om en zegt sorry terwijl ik naar adem hap en bijna flauwval van de pijn. Mijn adem snerpt, ik zak door mijn benen, ik heb niet vaak een dergelijk pijn gehad. De als niet al te briljant bekend staande bedrijfs'líjdster' komt me vertellen dat het vast niet zo erg is, terwijl de zeer geverfde lippen van de daderes, die dat beaamt, zich in een verachtelijke boog laten zakken. Dan komt hij die zei: "Ik ben arts" en zegt dat ik moet stoppen met hyperventileren. Nog naar adem snakkend mompel ik over ribben en ademnood en ik kijk heel boos. Waarna iedereen boos is om mijn pijn die ze natuurlijk verwarren met eigenwijzigheid. Ik stuur hen naar een plaats heel ver weg en dat doen ze. "Aanstelster", zeggen de knetterrode lippen van de daderes; ondertussen probeer ik al strekkend mijn rib weer op zijn plek te krijgen. De pijn zakt een beetje en het ademen wordt makkelijker. Ik bel een vriendin die om de hoek woont, maar die blijkt niet thuis te zijn. Ik zeg dat ik het wel probeer en strompel naar de kassa, de tranen van pijn lopen over mijn wangen. Uit nijd haal ik mijn penning buiten uit het karretje en laat het daar staan. Ik kruip de auto in en rijd naar huis, zonder riem, die verdraag ik niet.

Een eindje verderop lopen de lippen en haar dokter en ik besluit hem toch nog even te zeggen wat ik denk. Ik leg snel uit wat het probleem is en zeg dat hij nooit meer moet zeggen dat hij dokter is als hij niet eerst een stoel vraagt zodat een duizelig 'slachtoffer' kan gaan zitten. En dat verder als iemand problemen heeft met ademhalen en een enorme klap tegen de ribben krijgt hij zich af moet vragen of er geen longprobleem is ontstaan. En dat hij, als hij ooit 'arts', wil worden, ik hem eerst wel bekend wil maken met anatomie en ziekteleer. Ik heb het antwoord niet afgewacht.

Eenmaal thuis, scheurde nog het hengsel van de boodschappentas en had ik geen zin meer om iets anders te doen dat dit op te schrijven voordat ik met een kop hete thee naar de bank loop.

©Gavi Mensch

Maastricht, vrijdag de14de juli 2017