Als heel klein meisje zal ik best wel een tijdje zorgeloos zijn geweest, dat hoort bij hele kleine meisjes. Maar echt herinneren kan ik het me niet. En als volwassene was ik maar zelden vrij van zorgen.
Zorgeloos, het klinkt als dansen onder een waterval, als smullen van een suikerspin, als vrijen met plezier, als spontaan hardop lachen. Als stoeien met mijn kinderen en dansen op de feria. Die momenten herinner ik me nog wel. Momentopnames die, terwijl ik dit schrijf, opnieuw als beelden in mijn hoofd geprojecteerd worden. Ik lach wel graag en kan ook met plezier huilen, ik ben geen zorgelijk type.
Maar ik maak me wel zorgen, vooral om De Zorg. Zorg die ik al 40 jaar beroepsmatig verleen en al langer in de privésfeer. Daar ben ik niet zorgelijker van geworden, wel kritischer, op De Zorg.
Wat is nu eigenlijk De Zorg? Of beter gezegd, wat is er nog over van De Zorg?
Even op een rijtje:
Thuiszorg: triest om te zien waar het geld voor gebruikt wordt. Sponsoring van voetbalclubs en bonussen voor de zogenaamde topfuncties, hoe meer je de boel in het honderd laat lopen hoe beter je oprot premie. Minuten tellen hoeft dadelijk niet meer, je krijgt een x pakket, big deal voor de verzekeraar. Gelukkig is de wijkgebonden zorg in opkomst en is er weer sprake van zelfsturende teams.
Instellingszorg Somatisch: nog triester en oprotpremies zijn nog salarissen van een kwart miljoen per jaar en dus geen handen aan het bed. Ongewassen lieve oudjes en zichzelf voortslepende rolstoelgebruikers. Langdurig verpleegden met zijn vieren op een zaaltje. Geestelijk en lichamelijk gehandicapten overgeleverd aan de willekeur van het politieke inzicht. De 36 uur werkende jongeren die zo 6 dagen spitsuren werken tegen een hongerloon.
Instellingszorg Psychiatrisch: Wachtlijsten voor mensen met behoefte aan crisisopvang overgeleverd aan de politiek, zwervende patiënten. Forensische patiënten die ineens geld opleveren voor de instelling en een vette lease bak voor een enkele directeur. Onvoldoende therapeuten en medewerkers.
Ziekenhuiszorg: het ene ziekenhuis moet nog mooier dan het andere en de bereikbaarheid gaat oplopen tot meer dan 45 minuten: 9 x de tijd die er staat voor een zinnige reanimatie. Tekorten aan kundig personeel.
Huisartsenzorg: het is onmogelijk om die over een kam te scheren, waar de ene huisartsenpost zich driemaal in het rond werkt, delegeert de ander bijna alles aan de assistenten, met alle gevolgen van dien. Gebrek aan communicatie van en met specialisten.
Jeugdzorg: Angst overheerst en het communicatielijntje met de werkelijkheid is verworden tot een schamel gerafeld draadje. Lastige pubers zijn gevangenen, 3 keer verkassen van pleeggezin naar pleeggezin voor peuters is niets. Toezicht is verworden tot een op afstand kijken naar.
Asielzoekerzorg: daar hoef ik even niets over te zeggen, de dood van de vrouw op de matras bij de balie van het centrum was daar het gevolg van. Weet u het nog?
Ach, en er is natuurlijk nog veel meer toe te voegen aan de lijst. Elke dag staan de media vol gruwelberichten.
Ouderen die liever dood willen dan naar een verzorgingshuis. Artsen zonder de benodigde kwalificatie (of met een bekende diskwalificatie) die ernstige brokken maken. Verpleegkundigen die jaren onnodig in een cel zitten. Verkrachters en mishandelaars onder het personeel. Patiënten die eenzaam sterven, verhongeren in ziekenhuizen en centra, patiënten met weinig voorkomende ziektes die het zelf maar moeten uitzoeken. Mensen met chronische aandoeningen die nog meer ellende in het vooruitzicht hebben………… moet ik verder gaan?
De onverzorgde Zorg is verworden tot zorgloos en de politiek lijkt zorgeloos toe te kijken.
Een demissionair Kabinet doet nog even wat zorgvuldig stuntwerk en van de eventuele PVC verzameling hoeven we geen verbetering te verwachten, zeker niet wat De Zorg betreft.
En ik?
Ik ben zorgelijk over De Zorg.
©Gavi Mensch
Nederland BV, 27-8-2010
Update: de waarschuwingen vanaf de werkvloer zijn jarenlang in de wind geslagen. Nu is het 1 voor 12.
https://nos.nl/artikel/2221906-vacatures-in-de-zorg-nemen-toe-de-rek-is-eruit.html
.
3 opmerkingen:
Er bestaat, in Egmond tenminste, nog een Oncologische Thuiszorg, en dat is een geweldige dienst, die goed samenwerkt met de huisartsen enzovoorts. Ze zijn wel erg bang voor de regering die er nu aankomt. Daarom ben ik er ook een beetje bang voor.
Hulde voor je commentaar Ben! Ik heb natuurlijk een hele lijst van zorgteams die wel goed werken. En daar waar het goed gaat en de patiënten gelukkig zijn met de zorg die zij krijgen, moet de zorgverlening gehandhaafd blijven. Aan het lijstje met de 10 beste ziekenhuizen heb ik niets, wel aan aanbevelingen zoals die van jou, dat is een beter kwaliteitslabel!
Met je lijstjes kom je er niet, ik moet ook niet denken aan wat ons te wachten staat! Verwaarlozing van zieken en hulpbehoevenden door de Regering....beestachtige ongelijkheid!En toezicht komt achteraf, als het geld al verdwenen is. Hoe moet dat dadelijk met mijn patiënten?
Een reactie posten