Zorgstad ipv leegstand

.

De een of andere beleggingsmaatschappij investeert in vastgoed en laat een lading prachtige kantoorgebouwen neerzetten ontworpen door gerenommeerde architecten.

We nemen als voorbeeld even een dotje van die prachtige gebouwen, aan de rechterkant van de afrit van de van Brienenoordbrug. Of rechts van de spoorlijn richting Schiphol. Twee willekeurige plaatsen die voor iedereen zichtbaar zijn en waarvan iedereen al jaren kan zien hoeveel de leegstaande vierkante meters kosten.

De aandeelhouders van de maatschappijen die deze ludieke onkostenpost beheren, verliezen vooralsnog geen cent, de verliespost is immers aftrekbaar van de belasting.

Dat is ook de reden dat die prachtige gebouwen jaar in jaar uit leegstaan, ze brengen balans in de winst en verlies rekening.

De belastingvermindering door het onzettende verlies heeft u op 1 april aangevuld door uw afdracht; 1 vermindering voor de zielige investeerders betaalt u met 100 afdrachten.

Ik wil niet meer klagen over legale graaiers zonder een lekenalternatief neer te zetten. U mag verder zelf weten wat u er mee doet, u kunt altijd nog blijven afdragen:

Verliespost voor schatkist wordt meervoudige winst door het omzetten van leegstaand kantoorgebouw in een Zorgstad.

All in one:

Verpleeg- herstel en verzorgingshuis.

Bed and breakfast voorziening.
Personeelsflats met shortstay studio of 1,2 en 3 kamerappartementen.
Lesruimtes voor theorie en praktijk.
Behandelruimtes en consulten.
Kinderdagverblijf en buitenschoolseopvang.
Sport en recreatiecentra inclusief (therapeutisch)zwembad.
Congres en filmzaal.
Winkelruimtes.
Restaurant en catering.
OV in de vorm van shuttle, rolstoel- en reguliere busdiensten.

Het wonen in zorgstad betekent ook werken in zorgstad, huur wordt direct verrekend met salaris. Jongeren hoeven niet oeverloos naar woonruimte te zoeken. Voor zorgwerkers met flexcontracten zijn er shortstay studio's, voor gezinnen met kinderen en senioren zijn er meerkamer flats. De commerciële ruimtes worden verhuurd.

Er is een goede mix van jong en oud, een zorghuis beslaat in feite de hele levenscyclus van begin tot einde. De kosten blijven hetzelfde, de werkgelegenheid wordt vergroot mede door afwezigheid van de huisvestingsproblematiek.

En de schatkist krijgt een deel van de winstafdracht in plaats van de verliezen in mindering te brengen.

Het ombouwen van deze enorme kantoorruimtes tot woon en werkruimtes moet niet al te veel problemen opleveren. Alle voorzieningen zijn immers aanwezig.
Plannen en uitwerking bestaan in concept, het is natuurlijk niet de bedoeling dat dit een goudmijntje wordt voor de ex-verlieslijders. Laten we het een vervanging van sociale woningbouw noemen, maar dan geheel gericht op zorgafnemers en zorggevers.

Veel vliegen in een klap: inkomsten schatkist, zorg, wonen, leren en werken.

©Gavi Mensch

Nederland BV  augustus 2010/ mei 2012
All rights reserved 2012

Update: 15-2-2013  de opinie van een belegger:  Huib de Boissevain. van Annexum

http://youtu.be/je0e-gkw5Ys. 

Update:  2-5-2013 Zembla:  http://zembla.vara.nl/Afleveringen.1973.0.html

Update: 2014: groter en luxer maar wel het idee. Nu de leegstand nog!
http://www.amsterdam.nl/zuidas/menu/zuidasdok/proces/

High Five Barry

.

Suus heeft een kindje dat na 16 weken geboren is, een dood kindje.

16 zondagen hebben zij en haar zoontje een rustig ontbijtje gehad en daarna leuke dingen gedaan, met zijn drieën. Voor een 7 jarige is het een hele belevenis, de wetenschap dat je er een broer of zusje bij krijgt. Een belevenis en een verantwoording want in een ouder gezinnen dragen kinderen een deel van de verantwoording van de afwezige partner…ook al wil de moeder dat niet.

16 weken lang hebben ze al zitten knutselen aan het bordje 'Welkom' boven de voordeur. Het was nog lang niet af, er moest immers nog 24 weken hard gewerkt worden aan het vervolmaken aan het kindje. Maar het woord Wel was al klaar. Dat was ook de keuze geweest….

Nu is hij te vroeg geboren, 16 weken. Een volmaakt mensje zonder de mogelijkheden om er ook leven in te blazen. Ik heb ze gekoesterd, de minuscule handjes bekeken, de voetjes, de oortjes het neusje…. Ik heb ze in doeken gewikkeld, in een bedje gelegd als ze gestorven waren. En als ze bewogen heb ik hen nooit laten sterven op een weegschaal of op de verlostafel, altijd in de warme couveuse of in mijn armen of in die van de moeder.

Daarna raakte ik bewust het spoor bijster. Ik weet dat er soms obductie gedaan werd om te kijken waar het kindje aan overleden was. Ik weet ook dat sommige kindjes 'ergens begraven' zijn. En anderen nergens.

Suus heeft een kindje dat na 16 weken zwangerschap dood geboren is. Ze wilde het laten cremeren maar dat kan niet zomaar. En bovendien is het duur. Suus heeft haar kindje bewaard op een plaatsje onder nul en mag het vandaag brengen voor de crematie. Geen afscheidswoord, geen plechtigheid, alleen cremeren. De verzekering vergoedt niets, het was nog geen mens, zeggen ze vlug.

De samenleving doet ook niets aan deze gruwel, het is ver van een ieders bed. Maar die conservatieven en pro-life en zieltjes zoekende reli-politieke partijen dan, hebben die nog geen menslievende regeltjes gemaakt voor het mooi afscheid nemen van een menschje dat het niet gehaald heeft?

Suus en haar zoon van 7 missen niet de koffie met cake maar het moment van omarmd verdriet, de medelijders, de tranen van medeleven en mededood.

Met deze woorden begeleid ik het kleine afscheid van de moeder en de grote broer van Barry en hoop ik iets tastbaars te kunnen leveren.

Alle menschen tellen.

High Five Barry!

En een kleine troost, een prachtig gedicht van Vasalis, geleend van de site van Fabje Rennt  http://www.fabjerennt.nl/2012/06/27/poezie-op-woensdag-dl-24/

Gavi Mensch

Nederland BV 27-6-2012

Dé sociaal zwakkere.

Er zijn nogal wat uitdrukkingen waarvan sommigen niet meer precies weten wat ze betekenen en deze toch op een ongemakkelijke manier gebruiken, vaak kort door de bocht en generaliserend.

In de politiek wordt het 'sociaal zwakkere' gebruikt om een groep mensen mee aan te duiden die blijkbaar op een of andere manier kunnen zorgen voor het opschroeven van de spreker zijn imago, sociaal zwakkeren duidt altijd op iemand anders dan de spreker zelf of zijn omgeving.

Ik heb nog nooit een politicus of politica horen zeggen: "Ikzelf, als sociaal zwakkere….."

Men heeft het wel over mensen die op een of andere nare manier niet aan de geneugten van de 'sociaal sterke' kan deelnemen. En 4 van de 10 keer komt dat doordat er geen passend onderwijs was, niet voldoende toezicht op en stimulans voor ouders die de opvoedkundige inzichten niet van huis uit hebben meegekregen.

 Nog eens 4 van de 10 hebben door slecht aangepaste arbeidsvoorzieningen vaak ongewild en onterecht een uitkering. Als die uitkeringsgelden gebruikt zouden zijn voor aanpassingen op het werk, aangepast werk of begeleid werk dan was er geen sprake van een zogenaamde 'sociaal zwakkere'. Een ex-werkloze zou dan normaal meedraaien in het arbeidsproces en dus gewoon deel uitmaken van de rechtstaat en de maatschappij.

Nog 1 van de 10 wil echt niets, maar is daarom niet altijd een sociaal zwakkere maar een a- of niet sociaal persoon. Dat is iemand die zich bewust buiten de maatschappij plaatst. Het heeft niets te maken met de mogelijkheid om sociale contacten te onderhouden. Als dat sociaal zwak zou zijn zouden heel veel zogenaamde TopMensen als sociaal zwakkere bestempeld moeten worden. Golf spelen is geen sociale vaardigheid en het rijden in een Ferrari ook niet. Je volgooien met de duurste champagne en niet meer weten met wie je wat gedaan hebt, krijgt van mij ook niet het predicaat 'sociaal sterk'.

Blijft er nog 1 over, 1van de 10 of misschien wel 1 van de 1000. De sociaal zwakkere, die aan de rand de maatschappij geboren is en nooit een ander voorbeeld heeft gehad. Die in de marginale wijk de lagere school met moeite heeft gedaan, wiens vader en grootvader ook al uitkeringen hadden en erbij sjoemelden.
Die zijn moeder altijd heeft zien zitten op de bank, tv kijkend zonder te begrijpen, rokend en drinkend.
Opgroeien voor galg en rad werd dat vroeger genoemd.

Daar moet dus aandacht aan besteed worden, in natura. Geen uitkering maar onderwijs en hulp en extra toezicht en mensen met pit die daar een mentaliteitsverandering teweeg kunnen brengen.

Een land als Nederland hoeft geen 'sociaal zwakkeren' te hebben en het hele sociale systeem is mislukt als die groep zelfs groter wordt. Als we kunnen praten over sociaal zwakkeren als een bevolkingsgroep hebben we het slecht gedaan. De nieuwe arbeids- en ontslagregels van dit Kabinet en zeker die van Herr Kampfffff, zorgen voor een nieuwe groep mensen die buiten spel gezet dreigen te worden. Absoluut niet sociaal zwakker maar niet bestand tegen zoveel rechtse arbeidsethos

Al dat misplaatste geklets over sociaal zwakkeren duidt alleen maar op het onvermogen van de politiek en van de journalisten om de zaken goed te benoemen.

Veel politici hebben een hiaat in hun opvoeding, zeker de politici van de rechtse partijen: ze hebben geen idee wat er speelt in de samenleving. Een dagje daklozen bezoeken is te simpel.

Kunnen we die uitdrukking 'sociaal zwakkere' dan nu verder afschaffen in het dagelijks gebruik?

We maken het erger dan het is.

Nog een laatste erg naar meegevertje: sociaal zwakkeren werden in WO2 als nutteloos zijnde beschouwd en vernietigd.

©Gavi Mensch

Nederland BV, 9-6-2012
.

Gastcolumn van Malou van Hintum: 50ers

Vijftigers worden van de arbeidsmarkt weggekeken, maar moeten financieel wel voor zichzelf kunnen zorgen. Rara, hoe kan dat, vraagt Malou van Hintum zich af.
Vijftig is te oud om nog volop mee te mogen doen. Terwijl we krijgen ingepeperd dat mensen ook na hun pensioen moeten doorwerken, worden we na ons vijftigste weggekeken. Vijftig - het is een soort enge ziekte die je zo lang mogelijk moet zien te ontlopen. Maar al kunnen we ons laten gladstrijken en opvullen, morrelen aan onze geboortedatum kunnen we niet. Dus vijftig worden we onvermijdelijk, tenzij we ons vroegtijdig kapot zuipen, voor de trein gaan liggen of als veertiger een afgrijselijke ziekte oplopen die korte metten met ons maakt.

Persona non grata
Als je vijftig bent, denk je na over wat je nog wilt en kunt. Je hebt in de loop van de tijd een hoop intellectuele en sociaal-emotionele bagage verzameld waar je in je werk je voordeel mee kunt doen. Wat mij betreft tot mijn zeventigste; dat lijkt me een prima leeftijd om afscheid te nemen.

De ene keer lijken die twintig jaar me veel te kort. Als ik optel wat ik allemaal nog zou willen lezen, zien en beleven, heb ik nog twintig jaar extra nodig. Andere keren vind ik die periode een eeuwigheid, omdat je al die tijd een persona non grata bent. Want de boodschap die vijftigers krijgen, is dat ze 'plaats moeten maken'.

Ik kreeg een poosje geleden tijdens een debat naar mijn hoofd geslingerd dat ik 'de plaats van een dertiger inneem' omdat ik hier wekelijks een column schrijf. Je hoeft blijkbaar niet eens in loondienst te zijn om een jongere in de weg te zitten. Ook voor zelfstandig ondernemers lijkt 'oprotten' het parool.

Tegelijk moeten vijftigers flink aan het werk blijven, want ze mogen de samenleving niets kosten. Rara, hoe moet dat dan?

Dertig
Vijftig is het nieuwe veertig, juichte het maandblad Opzij onlangs in een reportage met inspirerende, mooie vrouwen van vijftig-plus. Veertigers tellen al niet meer mee op de arbeidsmarkt, somberde het weekblad Intermediair een paar weken geleden. Wat lijkt een belangrijke reden? Recruiters zijn vooral dertigers.

Tegenwoordig wordt vrijwel alles in het werk gesteld om ons steeds ouder te laten worden. Intussen worden we met de nek aangekeken omdat we niet jong blijven.

We moeten allemaal dertig zijn en dat tot in de eeuwigheid blijven. Dat is onlogisch en onredelijk. Ik hoop niet dat iedereen die jonger is, eerst zelf vijftig moet worden om dat in te zien.

 ^{Malou van Hintum}

Foto: Bert Nienhuis

Deze column werd eerder geplaatst in de Volkskrant en is overgenomen met toestemming van de auteur.  Malou van Hintum is tevens auteur van het zojuist verschenen boek: Doe eens normaal en  is te vinden op Twitter onder de naam  @malouvh



.

Ingezonden mededeling VWS

Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Nederland gezond en wel. Dat is het motto van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Het is de ambitie van VWS om iedereen zo lang mogelijk gezond te houden en zieken zo snel mogelijk beter te maken. Ook wil het ministerie mensen met een beperking ondersteunen en maatschappelijke participatie bevorderen.

Urgente medeling:

Het Ministerie van Volksgezondheid is een onderzoek gestart naar de lengte van het geslachtsdeel van de Nederlandse man.

Alle mannen wordt verzocht hun erectie te meten.

Mocht deze onder de 15 cm blijven dan wordt deze mannen de komende weken verzocht oranje vlaggetjes voor hun huis op te hangen.

Namens de Minister hartelijk dank.

   

Met dank aan de mailster voor de suggestie.

©Gavi Mensch

Nederland BV,  6-2-2012