Wat zijn er toch veel dingen die ik maar moeilijk kan accepteren! En nog meer zaken die ik eigenlijk voor zoete koek zou moeten nemen?
De laatste tijd zitten we met ons politieke klimaat in een milieucrisis, veel te veel schreeuwlelijken, nog meer wachtgeldconsumenten en een onoverkomelijke berg verdacht riekende en onopgeloste zaken.
We lezen de kranten en de Twitters en hebben een mening maar we schieten voor geen meter op. We eten en slikken. Zijn wij nou protestanten?
Is er niemand die nu eens met zijn vuist op de vergadertafel wil slaan, de kamer eens even verbouwt, straf- en time-out hoekjes inricht en loonzakjes uitdeelt met loon naar arbeid?
Is dat terug naar de tijd van toen?
Niet waar, een lekker debat met een beetje constructieve uitkomst en politieke spitsvondigheden die ergens toe leidden, dat zou een teruggang zijn!
Niets was vroeger beter?
Niet waar, er waren een heleboel basisbegrippen die dit land zover gekregen hebben dat we het nu weer af kunnen breken of zie ik dat verkeerd?
Hoe dan ook, als we zo doorgaan blijft er niet veel over van onze rechtsstaat, van onze democratie en van onze sociale zekerheden. Politici die stoelendans doen op de maat van tietekont-tietekont-tietekont-kont-kont, dat is wat we er voor terug gekregen hebben.
Veel geblondeerde schreeuwlelijken, TONnige Rita’s en glossy Gerda’s en veel egotrippertjes en JPB-narcisten en maar weinig mensen met zin om de schouders eronder te zetten.
Wat nou je baan opgeven ( waar je door 100.000 mensen voor gekozen werd) omdat je voor je kindertjes moet zorgen? Tja, met ons belasting(wacht)geld wil dat wel lukken.
Stoer zou zijn, als je gewoon zoals de rest van de belastingbetalers een parttime baan zou nemen en een beetje in de uitgaven thuis zou snijden, zoals wij stervelingen dat ook doen. De verantwoording nemen voor waar je aan begonnen bent, zowel thuis als in de politiek.
Maar het schijnt allemaal makkelijk te moeten kunnen. En wij slikken dat voor wiegelketellapper.
Ondertussen is ons land onbestuurbaar, roerloos en vol met draaikonterige nietsnutten.
Wel kilometerheffing, nee, toch tolwegen…. tja, maar even wachten tot de volgende groep draaikonten weer iets nieuws verzinnen voordat ze met wachtgeld in hun achterzak weer de A16 opdraaien richting strand met de kinderstoeltjes van de ANWB ( cadeautje) op de achterbank.
Nu zijn ze thuis en dadelijk moeten die kindertjes in de politiek? Want iemand moet het toch doen. En wat hebben die kindertjes dan dadelijk geleerd? Koekhappen!
Ik vind het maar moeilijk te accepteren dat hij of zij die voor het vak politicus/ca kiest, zo eenvoudig weg komt met een lullig excuus. Ik vind het maar moeilijk te accepteren dat al die binnenhofse schijtebroeken de verantwoording niet aandurven om van dit land weer iets ludieks te maken.
Geen oeverloze partijcampagnes voeren, als je het goed doet, kiezen de mensen je vanzelf en eigenlijk is het partijgebeuren van minder belang. Staan we niet allemaal voor de basisprincipes? Al die religieuze en superidealistische zaken moeten maar op een twee plaats. Nu even geen tijd voor!
De beste stuurlui staan aan wal…? Nou ik wel twee periodes stevig meedraaien, tot mijn 66ste. En ik wil wel Zorg in mijn portefeuille, veel schrijven, uitleggen en bediscussiëren, bijvoorbeeld voor goede opleidingen voor artsen (hbo evenals de verpleegkundigen die ook 8 jaar moeten studeren), evenredige salarissen, desnoods uurlonen!
Geen zorgverzekeraars meer maar ziekenfonds. Geen onnodige zaken meer in het ziekenfonds, alleen de zaken die met lichamelijke en geestelijke gezondheid te maken hebben. Ik bedoel dan dat de directeur van een ggz instelling geen salaris meer krijgt van 295.000 euro en ook geen leasebak van 95.000 euro, voor die kleine 400.000 euro heb ik liever 2 artsen en 4 verpleegkundigen en 6 verzorgenden méér aan het bed van de patiënten staan.
Meneer Jansen mag dan ook weer elke dag onder de douche en Mevrouw de Groot, hoeft op haar 80ste niet van ziekenhuis naar herstelzorg en daarna naar een revalidatiecentrum om uiteindelijk in een verzorgingstehuis terecht te komen, ze wilde na een werkzaam leven in haar eigen huisje doodgaan.
Zelfsturende wijkteams, waar de wijkzuster ook ziet dat Pietje weer spijbelt, dat doorgeeft aan de wijkagent en die merkt dat Toosje te veel geblowd heeft en haar ouders in- en voorlicht; die aan de buren kan vragen of ze een boodschap mee kunnen brengen voor de buurman die met een gebroken voet thuis zit. Boodschappen moeten we toch doen, wat maakt het uit?
Maar het gaat niet zo worden, ik zou niet weten bij welke partij ik pas en buiten dat: wie zet er nou een 58 jarige verpleegkundige op zijn lijst, zonder draaikontervaring, nou.....wie?
Wie ziet er brood in een meedenkster met communicatieve mogelijkheden en een helder verstand. Een die qua idealisme de kaas niet van haar brood laat eten.
Een die gewend is om én de kinderen te doen én te werken en elke dag die borstel ook nog door de wc te halen. Een die niet alleen mee kan praten over de zorg, maar ook hoe je bij het ziekenhuis komt, er kunt parkeren zonder te betalen ( A.S. Z. Dordrecht) en die bussen met lage instap en buggy en rolstoelplek laat rijden voor personeel en bezoek ook op zondag, shuttles, zoals bij de vele vliegvelden.
Want als je kilometerheffing krijgt voor het bezoekje aan je oude tante, ga je dan nog? Vereenzamen die oudjes dan niet extra snel?
Een verpleegkundige die meer kinderdagverblijven wil met goed opgeleide medewerkers, meer aangepaste arbeidsuren voor ouders met jonge kinderen, ook politici? Die géén supergespecialiseerde grootsopgezet superhartcentrum (in Limburg voor de euroregio) en onoverzichtelijke instellingen (10.000 werknemers waarvan 2000 leidinggevenden en managers) wil, maar die een schone operatiekamer eist in het ziekenhuis in de buurt?
Geen prestigekwesties maar gewoon goed afgeleverd werk?
Een niet-politica van de werkvloer met een superzuinige 15 jaar oude en nog steeds schoonrijdende Twingo? (Zo’n klein autootje dat gisteren weer 500 kilometer heeft gereden voor 50 euro, kan een directeur daar nou niet mee naar zijn werk?) Kortom, ik wil wel meehelpen, meedenken en meedoen, met nadruk op doen!
Ik kan al die actuele politieke zaken maar moeilijk accepteren. Ik kan het ook niet voor zoete koek slikken, ik ben al rond genoeg.
Maar niemand kan hierna nog zeggen dat ik me niet beschikbaar heb gesteld!
© Gavi Mensch
Maastricht, 20-3-2010
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten