Schietgebedjes

Het is voor een atheïstische pacifiste niet zo eenvoudig om schietgebedjes te doen.
Voordat ik aan zo’n orale en verbale communicatie met Iets of Ergens begin, moet ik eerst oefenen. Daar moet ik wel het een en ander voor uit de kast halen. 
Eens kijken wat ik verzameld heb:

Een beeldje van Maria van Lourdes, cadeautje van mijn zoon, min of meer in opdracht van een vriend die vond dat in elk Maastrichts huis een Mariabeeldje hoort. 
Dat is één. Dan heb ik drie Boeddha’s een lekkere dikkerd, nog een vrolijke dikkerd en een wat bescheidenere filosofisch aandoende, niet al te magere. Om de positieve uitstraling die ze hebben, prettig om naar te kijken. Dat zijn er dus al vier. 
Heb ik nog een hele mooie goud met rode engel aan de muur hangen, die lag in de uitdragerij en vroeg erom om meegenomen te worden; hij hoorde daar niet, net zo min als een speelgoedpopje in een vuilnisbak hoort, herken je dat? Hij hangt te beschermen, tegen wat….? Ik weet het nog niet. Later zal moeten blijken of ie zijn werk doet. 
Nummer zes is een Zuid-Amerikaans kerststalletje in miniatuur en nummer zeven is een heksje van een centimeter groot, dat geluk zou moeten brengen. Wie niet gelooft in goden, gelooft ook niet in heksen of heiligen of Boeddha’s, maar als je schietgebedjes wilt zeggen, moet je toch wel wat hebben om tegenaan te bidden.

Wat geloven betreft, ik geloof niet meer zoveel, niet in de economie, niet in de politiek en ook niet in de wetenschap….op den duur leer je een ongelovige te zijn, nuchter en wachtend op een plausibele uitleg die als min of meer acceptabel overkomt. Ik geloof wel in mijn kracht en in het natuurlijke verloop van de dingen.

Maar nu, nu moet ik schietgebedjes doen, het natuurlijke verloop van de dingen wil ik niet afwachten. 
Elke keer dat ik onder de engel door loop, prevel ik dat hij niet op mij moet letten, alsjeblieft, er is een menschje dat meer bescherming nodig heeft. De Boeddha’s hebben sinds vandaag elk een eigen kaarsje, de verlichting, van angst en boosheid en nare gedachten! 
Maria moet, als moeder, maar weer eens een wonder verrichten, daar staan de boeken vol van, vooruit, nog één keertje! Het kerststalletje is zoals het moet worden, dat is het vooruitzicht. En het heksje gaat in mijn broekzak elke keer als ik het huis uit ga, voor het geval dat…..
Zo oefen ik al meer dan een week schietgebedjes op mijn verwonderde huisgenootjes; voorheen werden ze vrijwel alleen afgestoft, nu zijn ze omringd met geurkaarsjes en bloemen.

Hypocriet? Ik denk het niet, ik heb nooit veel gevraagd, altijd vertrouwd op mijn drijfveer, mijn kracht, mijn gezond verstand en mijn passie voor het leven, ook als het allemaal niet zo goed ging. Maar nu gaat het niet meer om mij. Nu heb ik hulp nodig, van buitenaf, van dichtbij en ver weg, van hoog tot laag…. om er voor te zorgen dat het kleine menschje gezond en goed geboren wordt. Het moet nog geholpen worden, de wetenschap heeft een minuscuul foutje ontdekt en dat was geen afspraak.

Schietgebedjes dus, elke vijf seconden eentje, overdag bij elke stap, ‘s nachts bij elke zucht. Maandag een scan, donderdag nog een echo en dan nog de laboratoriumuitslagen. Geen tijd te verliezen! Maria, die van Lourdes heeft een prominente plaats, omdat ze vrouw is en dus ( volgend de overleveringen) weet hoe het werkt om een menschje te maken. De Boeddha’s zweten van warme vlammetjes, geeft niks, ze staan al een tijd relaxed vrolijk te wezen, nu is het hard werken geblazen, positief blijven denken! Mijn engel hangt boven mijn hoofd, geconcentreerd, met gesloten oogjes en de handjes samen gevouwen, goed zo!
Het heksje protesteert in mijn broekzak, weinig ruimte natuurlijk, maar helaas, als ze haar best doet mag ze er over 4 maanden uit!
Ik voel me sterk genoeg om vrolijk te zijn als het menschje met de makers in de buurt zijn.
Maar voor het leven van het menschje kan ik niets anders doen dan alleen de schietgebedjes:

Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft!






@Gavi Mensch
Maastricht 14-3-10

UPDATE: Maastricht, 25-9-2013

Bij mijn oudste kleindochter bleek alles goed te zijn ze is bovenmatig intelligent en een regelrechte topper in alles.  Mijn kleinzoon is van het zelfde laken een pak.
Nu 3 1/2 jaar later heb ik weer al mijn wonderdoeners nodig. Mijn derde kleinkind in wording moet door de keuring heen. De eerste gehad en net zoals bij mijn oudste kleindochter zag men allerhande kleine zaakjes die niet zo hoorden te zijn. Het is misschien veel gevraagd, maar ik wil deze ook recht van lijf en leden, dat wens ik ...meer dan wat dan ook!
Ik heb dus nergens tijd meer voor. 
Nu weten jullie waarom. 
Mensen die mee gebedjes willen schieten zijn van harte welkom.


UPDATE: Maastricht 3-10-2013

Ook deze kleindochter is goedgekeurd door de medische 20weken-echo-commissie, met dank aan de bijzondere kinderneurologe, de mankementjes zijn waarschijnlijk voorkomend bij vrouwen in mijn familie.  
Wereld, maak u maar op voor de zoveelste eigenzinnige, intelligente, originele  en sterke vrouw! 
En aan alle gebedjes schieters heel veel dank.

.