Briefje voor mijn kleinkind

Hola Pomelin,

Daar ben je dan weer, terug in beeld, alles is rustig en de commotie is voorbij.
Nu alleen maar groeien op de juiste plaatsen.
Als je een jongetje bent is het wel handig als je je best doet op je corpus callosum, de brug tussen de linker en rechter hersenhelft, die twee helften werken bij meisjes samen, bij jongens vaak elk apart voor iets specifieks. Je snapt het al, multitasking jongentjes liggen lekker in de markt!
En als je een meisje bent, doe je best op de verbinding tussen de hersencellen, de informatie opdrachten voor het oplossen van complexe problemen gaan dan sneller en zo kun je baas boven baas worden zonder een mannenoutfit te hoeven gaan dragen.
Verder zal het me worst zijn, het voorgaande is alleen om de zaken wat te vergemakkelijken voor als je zo’n jaar of 25 bent, ver van je vruchtwaterbed nog, maar je kunt het maar vast in huis hebben.

En ik verklap je maar vast dat het me niets kan schelen of je een jongetje bent, (jommetje zoals je moeder vroeger zei), of een meisje; ik denk aan je in alle kleuren van de regenboog. Ik hou wel van jongetjes met roze en meisjes met lichtblauw. Je vader kan al die paarse truien die je moeder voor hem koopt goed hebben en je moeder kan met die blauwe ogen van haar, alles dragen wat bleu is, van licht tot donker. Je zult wel merken dat die traditie voortgezet gaat worden. Ach, het is niet belangrijk, je zult, wat je ook draagt, het mooiste kind van de wereld zijn en daar bovenop ook nog eens het mooiste kleinkind.

Nou lieverdje, ik ga even niets doen, het was voor iedereen een onrustige week, voornamelijk voor je ouders en ook voor jou, mensen met porrende echo’s en met je moeder in zo’n buis om je te scannen, het is allemaal niet niks. Dus nu maar even uitrusten! Weet je nog van die duim, dat is één? Doe maar lekker in je mond, nu mag het nog, dadelijk beginnen ze te mekkeren over scheve tandjes, krijg je dat weer.
Ik zet dit briefje aan jouw even op het blog, zo’n ruimte op internet waar oma’s hun ei op kwijt kunnen en waar dan heel veel mensen lief op reageren. Zodra je er bent mag je op mijn laptop rammelen met je knuistjes en dan zetten we dat ook op het blog. Is dat goed? Kun je laten zien wat je van het leven vindt!
Ik hoor wel weer van je en intussen moet je maar lekker doen waar je zin in hebt, niet vergeten om alles te laten groeien zoals ik gezegd heb aan het begin van mijn briefje en vergeet ook  niet om sjiek en sjoen te worden, da's Meestrichs voor mooi en netjes!

Ik reken op je!




©Gavi Mensch
Maastricht, 18-3-2010