Feministen 3.0
Onderstaande teksten zijn van Ina Dijstelberge en helaas blijven ze actueel.
TIJD VOOR EEN DERDE FEMINISTISCHE GOLF
Ik heb het helemaal gehad met die op macht beluste mannen.
Oké, wij westerse vrouwen mogen nu aan het openbare leven deelnemen, maar
gecontroleerd en gequoteerd door mannen.
De mannen hebben nog steeds de macht en eerlijk gezegd ze
maken er een potje van.
Mannen beginnen een ernstige bedreiging te vormen voor
onze grondwettelijke vrijheden en onze vrouwelijke cultuur.
De vrouw als lustobject, breek me de bek niet open. De man
heeft ons vrouwen doen geloven dat de perfecte vrouw, maximaal maat 34, grote
borsten, dikke lippen en geen rimpels heeft.En wat doen de domme ganzen, onder
het mom van eigen keuze?Ze hongeren zichzelf uit en pompen zich vol met
siliconen en botox.
Wat te denken van prostituees? We legaliseren prostitutie
door vergunning te verlenen aan de uitbaters. De vrouwen kunnen legaal werken,
in door mannen gerunde prostitutie bedrijven. Kortom, de vrouw mag haar lichaam
verkopen, maar is daarin wel afhankelijk van mannen die de etablissementen in
bezit hebben? Gelegaliseerd pooierschap noem ik dat. Bedacht door mannen.
De seksuele onbeheerstheid en machtslust van mannen. Mannen
zijn verantwoordelijk voor 99% van het seksueel misbruik van vrouwen en 60% van
mannen. En worden ze daar serieus voor gestraft?
Om nog maar niet te spreken over oorlogen, die alleen in
belang van de economie worden gevoerd. Mensenlevens zijn daaraan ondergeschikt.Staken
we een poot uit toen Afghaanse vrouwen in een burka gedwongen werd?
En dan de religie, het mannelijke heteroseksuele bolwerk,
hier is de gelijkwaardigheid van vrouwen nog steeds ver te zoeken.Kerkleiders
die seks voor het huwelijk afkeuren en die gebruik van condooms verbieden,
enkel en alleen om de vrouw ‘barefooted and pregnant’ te houden.
Kijk waar onze niet-westerse zusters onder lijden: geweld,
onderdrukking, intimidatie en manipulatie etc. Wat doen we, we kijken toe, we
geven commentaar, we keuren het af en steken vervolgens geen poot uit om onze
zusters uit de drek te sleuren.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Hoe lang pikken we dit nog?
Hoelang blijven we meelopen, meeschreeuwen, meestribbelen
met die onnozele uilskuikens van mannen. We moeten de leiding uit handen van de
mannen nemen, voor het te laat is.
Hoogste tijd voor AKTIE!
© juli 2007 Ina Dijstelberge
-------------
De vrouw is de bron van nieuw leven. De vrouw is in heel haar wezen gericht op dit nieuwe leven. In het nieuwe leven leeft zij voort. In haar maandelijkse cyclus ervaart zij de kringloop van het bestaan. Een aaneenschakeling van sterven en opnieuw beginnen. De vrouw is volmaakt, haar volmaaktheid ligt in haar schoot.
De man mist dit inzicht, voor hem bestaat er alleen begin en eind. Het sterven is voor hem definitief. De rol van de man in de creatie van het nieuwe leven is miniem en bovendien afhankelijke van de gewilligheid van de vrouw. In het besef van zijn onvolmaakte lichaam, zijn eindigheid en zijn angst voor de superioriteit van de vrouw, wil hij de vrouw bezitten.
Hij ontneemt haar de Rede om haar ongeschikt te maken voor de actieve buitenwereld. Het domein waar hij verovert, heerst, produceert en verhandelt.
Hij sluit haar, met de door hem geminachte kwaliteiten, op als dochter, echtgenote en moeder, in een passieve binnenwereld.
Hij betitelt de vrouw die zich hieraan niet wil conformeren als heks of hoer. Rijp om in de buitenwereld verketterd of verhandeld te worden.
De door een overdosis testosteron in het embryonale stadium ontstane man laat zich in zijn geldingsdrang leiden door zijn onbeheersbare libido. Zijn libido legitimeert zijn drang tot overmeesteren en beheersen. Voor de man is dit de enige manier om tot zelfrealisatie te komen, om de minachting voor zijn onvolmaaktheid te verdrijven.
Dat de libido zijn drijfveer is, is te zien aan de fallussymbolen die de man, om zijn grootsheid in de buitenwereld te adverteren, creëert.
Maar het toont zich ook in zijn krachtmetingen in de op de ronde vorm van het vrouwelijke geslachtsdeel gelijkende arena’s, waar hij moet bewijzen de sterkste te zijn. De strijd der gladiatoren is niets meer dan een verbeelding van de strijd van een zaadcel in de vagina.
De man wordt het meest getroffen door de afwijzing. De weigering dwarsboomt zijn drang tot vervolmaking. De man wordt weerhouden van zijn repeterende poging om te overmeesteren van wat hij nooit zal bezitten. Deze is een dubbele frustratie, maakt hem machteloos en bang. De angst voor ontmaskering drijft hem tot woede en waanzin, zet hem aan tot moord en verkrachting, maakt hem redeloos.
De opéénvolgende feministische golven hebben ertoe geleid, dat mannen mondjesmaat vrouwen toegang hebben gegeven tot de buitenwereld. Zij mag binnen de door de man gestelde kaders een bijdrage leveren aan zijn creaties. De hiaten die hierdoor in de binnenwereld ontstaan, worden niet opgevuld door een zich uit de buitenwereld terugtrekkende man. De man houdt zich nog steeds verre van deze minderwaardige en hem onwaardige taken. Hij trekt de behoefte aan zorg naar de buitenwereld en laat de markt de hiaten opvullen.
Alleen voor vrouwen die een zelfde minachting ontwikkelen voor de binnenwereld gaan de deuren naar het Walhalla van de man op een kier. Slechts op een kier, want zij blijven een inbreuk op en dreiging voor het ‘Old Boys’ netwerk.
Wanneer de vrouw echter kiest voor een evenwicht tussen haar aanwezigheid in de binnen- en buitenwereld wordt haar participatie als onvolwaardig beschouwd en haar, onder het mom van ‘vrouwen willen niet’, de volledige toegang ontzegt. Deze diep gewortelde cultuur komt steeds meer onder druk te staan. Vrouwen willen op hun manier aan de buitenwereld deelnemen en weigeren steeds vaker het mannelijke keurslijf aan te trekken.
De strijd voor vrouwen om erkenning van hun eigenheid wordt door velen afgedaan als een luxe probleem. Voor de wet zijn vrouwen gelijk en dienen zij zich op deze gelijke voet in de buitenwereld te bewegen. Daarmee lijkt de kous af.
Maar hierin vergist men zich. Vrouwen laten zich niet meer aan de kant schuiven en drukken in toenemende mate hun stempel op de buitenwereld. Zij presteren beter dan mannen, zijn minder crimineel, vertonen amper hanengedrag en hebben als baas ook veel minder de neiging tot ongewenste intimiteiten. Veranderingen zijn onontkoombaar en de gegronde angst van de man, de ontmaskering van zijn onvolmaaktheid, wordt langzamerhand werkelijkheid.
De man mist dit inzicht, voor hem bestaat er alleen begin en eind. Het sterven is voor hem definitief. De rol van de man in de creatie van het nieuwe leven is miniem en bovendien afhankelijke van de gewilligheid van de vrouw. In het besef van zijn onvolmaakte lichaam, zijn eindigheid en zijn angst voor de superioriteit van de vrouw, wil hij de vrouw bezitten.
Hij ontneemt haar de Rede om haar ongeschikt te maken voor de actieve buitenwereld. Het domein waar hij verovert, heerst, produceert en verhandelt.
Hij sluit haar, met de door hem geminachte kwaliteiten, op als dochter, echtgenote en moeder, in een passieve binnenwereld.
Hij betitelt de vrouw die zich hieraan niet wil conformeren als heks of hoer. Rijp om in de buitenwereld verketterd of verhandeld te worden.
De door een overdosis testosteron in het embryonale stadium ontstane man laat zich in zijn geldingsdrang leiden door zijn onbeheersbare libido. Zijn libido legitimeert zijn drang tot overmeesteren en beheersen. Voor de man is dit de enige manier om tot zelfrealisatie te komen, om de minachting voor zijn onvolmaaktheid te verdrijven.
Dat de libido zijn drijfveer is, is te zien aan de fallussymbolen die de man, om zijn grootsheid in de buitenwereld te adverteren, creëert.
Maar het toont zich ook in zijn krachtmetingen in de op de ronde vorm van het vrouwelijke geslachtsdeel gelijkende arena’s, waar hij moet bewijzen de sterkste te zijn. De strijd der gladiatoren is niets meer dan een verbeelding van de strijd van een zaadcel in de vagina.
De man wordt het meest getroffen door de afwijzing. De weigering dwarsboomt zijn drang tot vervolmaking. De man wordt weerhouden van zijn repeterende poging om te overmeesteren van wat hij nooit zal bezitten. Deze is een dubbele frustratie, maakt hem machteloos en bang. De angst voor ontmaskering drijft hem tot woede en waanzin, zet hem aan tot moord en verkrachting, maakt hem redeloos.
De opéénvolgende feministische golven hebben ertoe geleid, dat mannen mondjesmaat vrouwen toegang hebben gegeven tot de buitenwereld. Zij mag binnen de door de man gestelde kaders een bijdrage leveren aan zijn creaties. De hiaten die hierdoor in de binnenwereld ontstaan, worden niet opgevuld door een zich uit de buitenwereld terugtrekkende man. De man houdt zich nog steeds verre van deze minderwaardige en hem onwaardige taken. Hij trekt de behoefte aan zorg naar de buitenwereld en laat de markt de hiaten opvullen.
Alleen voor vrouwen die een zelfde minachting ontwikkelen voor de binnenwereld gaan de deuren naar het Walhalla van de man op een kier. Slechts op een kier, want zij blijven een inbreuk op en dreiging voor het ‘Old Boys’ netwerk.
Wanneer de vrouw echter kiest voor een evenwicht tussen haar aanwezigheid in de binnen- en buitenwereld wordt haar participatie als onvolwaardig beschouwd en haar, onder het mom van ‘vrouwen willen niet’, de volledige toegang ontzegt. Deze diep gewortelde cultuur komt steeds meer onder druk te staan. Vrouwen willen op hun manier aan de buitenwereld deelnemen en weigeren steeds vaker het mannelijke keurslijf aan te trekken.
De strijd voor vrouwen om erkenning van hun eigenheid wordt door velen afgedaan als een luxe probleem. Voor de wet zijn vrouwen gelijk en dienen zij zich op deze gelijke voet in de buitenwereld te bewegen. Daarmee lijkt de kous af.
Maar hierin vergist men zich. Vrouwen laten zich niet meer aan de kant schuiven en drukken in toenemende mate hun stempel op de buitenwereld. Zij presteren beter dan mannen, zijn minder crimineel, vertonen amper hanengedrag en hebben als baas ook veel minder de neiging tot ongewenste intimiteiten. Veranderingen zijn onontkoombaar en de gegronde angst van de man, de ontmaskering van zijn onvolmaaktheid, wordt langzamerhand werkelijkheid.
geïnspireerd door:
Valerie Solanas SCUM manifesto.
©10 april 2008 Ina Dijstelberge
Valerie Solanas SCUM manifesto.
©10 april 2008 Ina Dijstelberge
Overgenomen met toestemming van de auteur
Meer op de site van Ina http://www.anderbenik.nl/
In het kader van de nog steeds heersende genderongelijkheid waaronder de onderdrukking van vrouwen én de vele meningen over daarover, publiceer ik die meningen onder het label. Feministen 3.0
Gavi Mensch
Nederland BV, 7-11-2013
All rights reserved 2013
5 opmerkingen:
Valerie Solanas van SCUM schoot wel in 1968 op Andy Warhol haar revolver leeg omdat ze geen rol kreeg in een Warhola film. Juist op Warhol richtte zij haar moordlust; Andy, de minste manlijke aller mannen. Is me dat niet merkwaardig?
Flamboyante tekst meneer, ik heb werkelijk geen idee waar uw reactie op slaat. Maar hij zal wel ergens in uw straatje passen. Misschien moet u de tekst nog maar eens lezen 's morgens vroeg....bij de koffie?
ik wil dat je me verwijderd op Racist shamewall2.0 zo niet dan ga ik aangifte doen van smaad
dit is een vriendelijk verzoek geef je echter geen gehoor aan mijn vraag dan zijn de gevolgen voor je zelf + dat ik dan jou naam en toe behoren over het net ga verspreiden inclusief je aderes en zorg er voor dat je wat gestoorde uit nederland op bezoek krijg
ik zag dat ik het bij het verkeerde eind had sorry hier voor heb de dader gevonden mijn oprechte excuus hier voor nogmaals sorry voor de over last
Tegen mijn gewoonte in heb ik bovenstaande dreigreactie en het zogenaamde excuus laten staan. Niet alleen vanwege het slechte Nederlands maar ook vanwege de inhoud. Ik vind namelijk dat de politie maar eens moet overleggen met deze man, die ook nogal racistisch materiaal dropt op zijn a-sociale media. Voor een voorbeeld zie https://twitter.com/kafkanet/status/564046363604688897
Een reactie posten